Konu: Buyur GÖNÜL Haneme

Kalp vardır, cânı düşünürü cân için…Kalp vardır cânı düşünür Allah için…O kalp ki gece gündüz çırpınır “hamdulillah” nidalarıyla…Her hamd edişinde huzur bulur ruh,beden….Yaşamaktır ya kalbin çırpınışı câna….Yaşamak huzur verir her haykırışında…

O kalp ki sol üst köşesinden hükmettirildiği bedenin ziyanına tanıklık istemez de çırpınır.Bir yandan korkar emir gelecek de durduracak Rabb’i haykırışlarını ve cânının sevabı galip gelemeyecek günahına diye….Bir yandan da o emri bekler Rabb’inden….Korkar çünkü cânını daha fazla koruyamayacak alemin fitnelerinden de,kapılacak günah kervanına diye…

O kalp ki “Allahuekber” nidalarıyla akla hakimdir.Rahman’ın birliğinden vazgeçmesin akl diye gece gündüz tesbih eder O’nun büyüklüğünü….

O ki bilir hükmettiği bedene bürünen ruhun ne güzellikleri bilip de yaşadığını bu alemde.O bilir,her hata da ne ıstıraplar çektiğini ruhun…Ve istemez ki acı çeksin nefs için ruh,istemez ki toprak altında Rabb’inin karşısına gelip de hesap verirken bu alemin boş hevesleri için mahçup olsun O’na…

O kalp ki bilir Rabb’inin azabını…Ve yine bilir merhametini de…O’nun içindir ki rahmetiyle kuşatsın diye “Ya Rahim” nidalarıyla yalvarır cânını kurtarsın diye…

O kalp ki bilendir…O kalp ki görendir aslolanı….O ki sufikalbidir,her an Allah için atan…

Canım yanıyor,içimde bir sızı nedenini bilmiyorum

Adı sensizlik belki
Yada ulaşamamak ,ağlayamamak derinden,
Kıyamdayken başka yerde, secdedeyken başka yerde olmak
Yönelememek sana içten bir aşkla
Canım yanıyor ya Rabbel alemin
Bir sızı var anlayamadığım,
Canım yanıyor Ya Erhamerrahimin
Adını koyamadığım,
Bugün gitmek istedim buralardan
Sana yakın olmak için,uzakları yakın yapabilmek için,
Çıktım viran şehrimden;daha fazla gidemedim nedense,
Bir yağmur başladı sessizce,ER-RAHİM diye fısıldadı paramparça olan yüreğime,
İrkildim Ya Rabbelalemin,rahmetine kavuştur beni,
Sonra yürüdüm içimde bir ses anlayamadığım,
Bir güvercin gördüm sırılsıklam;EL-CELİL dedi içimdeki sese,
Ne büyük.ne yücesin;yüceliğinle derman ol derdime,
Islandım,yorgunum birde acı var içimde nereye baksam seni gördüm ALLAHIM
Bir çocuk tebessümünde,bir yaprağın vedasında mevsime,
MALİKÜ’L-MÜLK tecellisini gördüm kara bulutların içinden doğan güneşte
Sen her şeyin tek sahibi ALLAHIM,
İçimde bir uçurumken hayat,üstelik çıkmazdayken dar sokaklarım
EL-MÜHEYMİN sesi kulağımda,
Sen aciz kullarını unutmayan hep gözeten ALLAHIM,yardım et bu kuluna,
Savruluyorum nereye gitsem bilmiyorum,bir dağa bakıyorum bir mahlukata
Hepsi rükuda hepsi kıyamda
Çiçekler,otlar,toprak secdede
En küçük mahlukat zikirde,insanlık ise gaflette
YA HALIK diyor tabiat;adem ise hüsranda,azapta
Ey incelik,lütuf sahibi EL-LATİF
Ey kusurlardan münezzeh KUDDÜS
EY adalet sahibi EL-ADL
EY büyüklük sahibi EL-AZİM
EY merhamet sahibi ER-RAHMAN
Nereye baksam,nereye dönsem sen tecelli ettin,
Bir tek insanlıkta görmedim huşu ile yakarış,
her şey sende yaşarken;İnsanlık nefsinde ölmüş
Her yer sende iken,insanlık her yerde viran olmuş,
Bu viran şehirde,divane dünyada yalnız bırakma bizi
UTANIYORUZ RAHMETİ GENİŞ ALLAHIM
Bizi bize bırakma ALLAHIM
BİZİ BİZE BIRAKMA

.......

Gitmek,
Bir uçurum kenarında yaşar gibi
Ürkek cellâtların gözyaşlarında hayata gözlerini açarak
Sevdasını kayalara çalan dalgaların soluğunda
Zemheriyi içine çekerek gitmek gaye-i hayâle
Öksüz ve yalnız bırakırcasına hayatı
İdama uzanıyormuşçasına gitmek kelimelerden
Baharın gelişini haber vererek gitmek
Kelebeklerin geri döndüğünü
Umutların yeşerdiğini hissettirerek
Kara toprağı üzerime çekerek…
Şimşekler çakarak
Mürekkebin dizginini ele alıncaya kadar
Nâmütenâhîye uzanırcasına gitmek…

Zifiri kıtalardan geçerek geldim sana
Kan renginde bir mühür bir yanında yüzümün
Bir yanında zalimler otağından çizgiler
Aynalardaki ben'sin diye yöneldim sana

Ruhum gökte öyle bir pervanedir ki döner
Mihverimde olanın mihverinde, riyasız
Namağlup bir köledir gözlerimde yanan mum
Seninle güneş olur sensiz kalınca söner

Anla ki, bezirganı ağlayan bu yolculuk
Kalbimi ufuklara gömdüğünde son bulur
Hükümranlık senindir bu rüya ülkesinde
Kölenin hayalinde azatlık yok, kaçış yok

Sultanım, ister çürüt aynalarda bu teni
İster gönder üstüme bütün ordularını
Razıyım kapatsan da zindanlarına sessiz
Yetecektir bir defa bağışlasan gölgeni

Hafızamda geçmişten ne işaret, ne bir iz
Gülleriniz altında kaldı isyan ve hüzün
Hiçbir şey olmasa da sarar beni bir ömür
Gözleriniz sultanım, sadece gözleriniz

Şu mahzun ellerime vur artık kelepçeni
Eşiğindedir başım, üzerine basıp geç
Yürüyüp git istersen koyarak bir köşede
Her yaptığın revadır, yeter ki anla beni

Nurullah GENÇ

Fotoğraf : Ahmet ÇETİNTAŞ

Hatırlayınca içim burkulurdu. Hala daha öyle...

"Günler akıp gidiyor ellerimin arasından; yağmurlar, karlar, güneşler... Tam yaşanılacak yerinde hayatın, araya ayrılıklar, uzaklıklar giriyor, kopuyoruz. Dağlarla çevrili kasaba azmanı bu kentte; zamanın umulmayan savuruculuğuyla, yıllar yılı geliştirdiğim özlemler, gerçek çizgisine oturup, dayanılmaz doruklara uzanıyor. Sonra hep başa dönüyorum...
Ne zaman
şakaklarıma, iki kaşımın arasına bir ağrı saplansa,
akşam olsa, üşüsem, titresem sabahlara kadar, tek başıma gecenin soğuğuna girdiğimde, ya da unuttuğumu sandığım herhangi bir yaz akşamı,
hergün başlayıp biten arkadaşlıkların ortasında,
bir park köşesinde ya da bir sinema koltuğunda kentin uğultusundan kaçarken,
Ne zaman
çocukluğuma sürgün edilsem, içimden ağlamalarımı döküyorum.
Sanki seni bir daha göremeyeceğim.... "

Ethem BARAN- Sonrası Ayrılık

Yorgun,
Kanadı kırık kuş gibiydim.
Uçabilir miydim!...

Sen var iken
Olmayacaktı, biliyordum
Ama,
Kırılmamış bir kalp olmayı isterdim...

Rukâl

(Fotoğraf: Enver Şengül)

Seni kaybettiğim o günden beri
İçimi dağlıyor hasretin, sızın
Kâh gönderiyorsun yalnızlığını
Kâh karşıma çıkıyor ansızın

Herhangi bir gecede, dumanlı bir köşeden
Bazen ayın ondördü kadar şehla ve güzel
Bazen bir ejder gibi, bakışları bir kızın
Izdırab şarabıyla ruhumu sarhoş eden
Kil renkli gözlerini buluyorum ansızın

Herhangi bir zamanda muamma bir şarkının
Dalgın nağmelerinde duyuyorum seni
Ağlayan kirpikleri bazen kumral ve kısa
Uçurtmalar taşıyor göklere nefesini

Bazen karanlıkları örtecek kadar uzun
Alevli saçlarında dağılıyor gül ve gün
Kalbimden bir karanfil koparıyor sonsuzun
Savaşta yenik düşen gemiler kadar üzgün

Herhangi bir denizin efsunuyla yeniden
Her şey sanki yeniden başlayacak derinde
Sönerken mutluluğun nazenin kandilleri
Yaralı bir güvercin görürüm ellerinde
Hayalinde bulurum solgun karanfilleri

Nurullah GENÇ

*Fotoğraf: Cahit Ağçal*

...

Kırmızıya yönelirken yüreğim
Laciverdi neden sevdim bilemem

Göl gör ki, hayat
Beyaz bir yağmurun ardında koşan
Kurak bir yazdır şimdi

Çıra gibi yanmalı mıydı umut
Kirpikleri ıslanırken zehirden
Yatağında sessizce kuruyan bir ırmağın
Kabrine kan dolmalı mıydı birden

Kumsalına kahır döken denizler
Renkleri bozulan düşlerimizin
Dünyası değil midir

Süleyman’ı yitirdik içimizde
Başucumuzda hüzün
Tahtında bir şâire gülümseyen Belkıs’ın
Rüyası değil midir?

Ne yapsın İbrahim’i unutan ateşe gül
Neylesin gölgesine tapınan mecnunu aşk
Endamını geceye hazırlayan gün için
Düşer mi sanıyoruz yine sevdaya gönül

Hangi sofra “İbrahim, İbrahim” diye mahcup
Bir tanrı misafiri arayacak yine de
Hangi şâir lacivert titremelerle sessiz
Uzaktan bir leylayı bekleyecek çaresiz

Bilinmez ki bahar mı, ölümüdür bahçemizde
Görse de bir feryadın umuda kandığını
Güzün mü gelir ölüm
Yine de susmak gerek söz yangına düşünce
Anlamak, bir kapının neden yıprandığını

Siyahtır mezarlığın ardında solan çiçek
Unutulmuş hatıralarda gizli
Tükenmeyi öğrenince yalnızlık
Üç şey kalır gidenlerin ardından
Karasevda, karanlık ve ıssızlık

Anlamadan aşka inen perdeyi
Direniyor sevenlerin yüreği
Görmüyor ki zaman titrek, gönül loş

Lacivert bir hayaldir şimdi hüzün
Mehtabını çalıyor ömrümüzün.

Nurullah GENÇ

Bir dağın bir kuyuya tohum ektiği yerde
Balığın yüzgecinden irin döktüğü yerde
Kralın, kölelerin emrinde yürüdüğü
Geminin bir köpükte okyanus aradığı
Ay'ın arzı terkedip gökte durduğu ânda
Serseri bir kurşunun ay'ı vurduğu ânda
Başını ellerinin arasına al ve dur
İşte o lahza gülüm,
Bu can seni unutur....

Unutulursa Şair, Sen De Unutulursun...

Nurullah Genç

Tâ yanıbaşında durup da böyle,
Hasretini çektiğin şeylere hasret gitmek!....
Hem tut o sular için halk ol, hayat ol;
Hem tut sonra o sulara hasret çek!...

Zeki Ömer Defne