Gülün güzel kokusu Bülbüle askindandi .
Suskun gül konusabilseydi, bülbülün nagmelerine cevap verebilseydi, neler demezdi ki?...
"Ben de seni sevdim ey bülbül! Askim dilimde degil lisan-i halimde.
Her yaprak açisim sana cevapti.
Bu bendeki güzel koku, sana olan askimdandi.
Dur, ne olur gitme!
Bilirim ki, dikenlerim bagrini deler.
Yaslanma bana... Öyle bir varliga yaslan ki, sonsuzluk askini yasa..."
Bülbül, ezeli gül bahçesinin hasreti, içinde feryat figan etti.
Bülbülün aski güldü, ama çilesi dikeniydi.
Bu yüzden ask yolu çileydi.
Asiklar hep cefa çekerdi!
Bülbülün kismetine de çile düstü.
Bülbül, gülde aski gördü.
Her gece seherlerde masukunu özlemle bekledi.
Çünkü asiga uyku haramdi.
Ask ehlinin uyudugunu kim görmüstü ki!
Zahirde uyur gibi görünse de, kalbinin daim uyanik oldugu bilinirdi.
Asiklar, gülün yilda bir kere açmasini,
Hz. Muhammed Mustafa'nin nurunun gülümsemesi bildi.
Onun için gül, askin sembolü oldu.
Tasavvufun sembolü yine güldü.
Bülbül ise, ilahi ask içinde yanan can ve ruhtu.
Bu sebepten bülbül, ezeli gül bahçesinde durmadan feryad etti.
Alıntı
emeğine sağlık ablacım.