Merhamet
— Cennete ancak merhametli olan girer. Sahabe dedi:
— Hepimiz merhametliyiz, ey Allahin Resulü. Resul sözü tamamladi:
— Merhametli, sadece kendisine karsi merhametli olan degildir. Merhametli, hem kendine hem de baskalarina karsi merhametli olandir.
Kisinin, kendine merhametli olmasi, günahlari terketmesi, tevbe ederek kötü huylarindan vazgeçmesi ve ibâdetlerini ihlasla yaparak Allah'in azabindan kurtulmalidir.

Kisinin baskalarina merhametli olmasi ise, her ne suretle olursa olsun Müslüman kardeslerine ezâ etmemesidir. Nitekim Resûlüllah buyururlar:

— Müslüman o kimseye denir ki, insanlar onun elinden ve dilinden ezâ-cefâ görmezler, zarara ugramazlar.

Merhametli kisi hayvanata da merhamet eder. Yük tasittigi hayvana, götürebileceginden fazla yük yükletmez. Yemini-Suyunu zamaninda ve yeterince verir. Peygamberimizden bize nakledilen bir haber bu meseleyi daha iyi aydinlatir.
Allah Resulü anlatir:

— Bir zaman bir adam yolda yürüyordu. Siddetle susadi. Orada buldugu bir kuyuya inerek susuzlugunu giderdi. Kuyudan çikinca susuzluktan dilini çikarip solumakta olan bir köpegi orada gördü. Kendi kendine, «Bu köpek te benim gibi susuzluktan çatliyacak hâle gelmis!» diyerek kuyuya indi. Agzina su doldurdu. Sonra, yukarida bu suyu avuçlarindan köpege içirerek onun susuzlugunu giderdi. Onun bu hareketi Allah yaninda hos karsilandi ve geçmis günahlari affedildi. Peygamberimiz bunlari anlatinca sahabe sordu:

— Ey Allah'in Resulü, mahlûkâta yaptigimiz iyilikler için de sevap var mi?

Peygamberimiz buyurdular ki:

— Her canliya yapilan hizmet karsiliginda sevap vardir.