Şehir Müzesi (Beşiktaş)



İstanbul ili Beşiktaş ilçesinde, Yıldız Sarayı içerisinde bulunan bu müzenin tarihi 1939 yılına kadar inmektedir. İstanbul’daki ilk Belediye Şehir Müzesi Beyazıt’taki Sultan II. Beyazıt döneminde yapılmış olan medrese içerisinde Belediye Kütüphanesi ile bir arada bulunuyordu. İstanbul Müze ve Kütüphanesi olarak isimlendirilen bu kuruluşun müze bölümü 1945 yılında Saraçhanebaşı’nda, Bozdoğan Kemeri’ne bitişik olan Gazanfer Ağa Medresesi’ne taşınmış ve orada 1988 yılına kadar ziyarete açık kalmıştır. Bundan sonra Yıldız Sarayı’nın bir bölümüne taşınmış ve Şehir Müzesi ismi ile 1988’de ziyarete açılmıştır.


Yıldız Sarayı’ndaki Şehir Müzesi alt ve üst katta olmak üzere iki uzun salondan meydana gelmiştir. Ancak, yer darlığı nedeni ile de eserlerin bir bölümü sergilenebilmiştir. Müzede İstanbul’un Osmanlı dönemindeki sosyal konumunu yansıtan eserler ağırlıktadır. Bunların başında tablolar, yazılar, resimler, hat levhaları, kumaşlar, Yıldız ve Eser-i İstanbul damgalı porselenler, divit, hokka, kalem gibi yazı malzemeleri, tarikat eşyaları, alemler, çeşitli cam eserler, kahve takımları, buhurdanlar, mutfak eşyaları, sahanlar, ölçekler, teraziler, ağırlıklar, mühürler, cilt kalıpları, çeşitli mahfazalar, keramik ve çiniler ile Topkapı lülelerinden örnekler bulunmaktadır.



Türk resim sanatı yönünden önemli olan Şevket Dağ, Mesrur İzzet, Şerif Ferit, Halil Paşa, Sami Boyar, Mustafa Civanyan, Ziya Keseroğlu, İbrahim Çallı, Hikmet Onat, Feyheman Duran, Zeki Kocamamei, Kemal Zeren, Ferruh Başağa, Elif Naci, Hakkı Anlı, Hamit Görele, Şefik Bursalı, Mustafa Nuri, Bedri Rahmi Eyuboğlu, Haşmet Akal, Henry Malla, Prieur Bardin gibi ressamların eserleri sergilenmektedir.


Türk hat sanatının önemli isimlerinden Mustafa İzzet, Sultan Abdülmecit, Sami Efendi, Mehmet İzzet, Hamit Aytaç, Mehmet Raşit, Mahmud Celaleddin Efendi gibi hattatların eserleri de burada bulunmaktadır.


Hat sanatı eserleri arasında yazı-resimler, yazı ile yapılmış kuş, arslan, insan yüzü, insan vücudu, cami ve ibrik gibi şekiller de müzede ayrı bir bölüm halindedir. Bu tür yazı örneklerine aynalı üslupta yazılar denilmektedir.


Müzenin diğer eserleri arasında Fatih Sultan Mehmet’in, Sultan II. Osman, Sultan I. Mahmut’un tuğralı fermanları da yine burada bulunmaktadır.



Müzede sergilenen kumaşlar arasında Üsküdar-Selimiye dokuması ipekliler, XVIII.-XIX. yüzyıl Yıldız porselenleri ile Eser-i İstanbul damgalı porselenler üzerinde yapılmış resimlerin de ayrı bir önemi bulunmaktadır. Bunların yanı sıra müzenin birinci katında cam baston ve çubuklar, kuş biçiminde cam gülaptanlar, Beykoz camları, fildişi aynaları, gümüş aynalar, fildişi taraklar, sedef mahfazalar, mercan ve inci çiçekli telkâri tekniğinde yapılmış gümüş dallar, fildişi misk kutuları, fildişi yüzükler, gümüş iğnedanlıklar, gümüş sigaralıklar, muskalıklar, sedef sürmedanlıklar, gümüş tatlı takımları fildişi saplı yelpazeler, maden uçkurluklar, çeşmi bülbül sürahi ve tabaklar, Eyüp işi küçük sürahiler, çeşitli vazolar, tespih takımları bulunmaktadır.


Müzenin ikinci katında ise çeşitli yazı örneklerinin yanı sıra, tarikat alemleri, Yeniçeri müttekaları, Kazaz işi dokuma kemerleri, kadayıf, börek kürekleri, delikli kepçeler, fenerler, mum makasları, geberiler, kasap masatları, musluklar, berber takımları, şerbet güğümleri, Tepedelenli Ali Paşa’ya ait bronz sahanlar, maşrapalar, Süleymaniye işi bakır taslar bulunmaktadır.




Aşiyan Müzesi (Beşiktaş)



İstanbul ili Beşiktaş ilçesi, Rumelihisarı’nda şair ve yazar Tevfik Fikret’in evinde kurulan bu müze İstanbul Belediyesi tarafından şairin eşi Nazime Hanım’dan 1940 yılında satın alınmıştır.


Tevfik Fikret’in Farsça yuva anlamına gelen Aşiyan ismini verdiği bu evin yapımına 1905 yılında başlanmış, evin projesini şair kendisi hazırlamış ve 1906 yılında tamamlanmıştır. Tevfik Fikret öldüğü 10 Ağustos 1915 yılına kadar bu evde yaşamıştır. Ölümünden sonra evin arkasına eşi Nazime Hanım tarafından iki odalı bir ilave yapılmıştır. Tevfik Fikret ölümünden sonra Eyüp Mezarlığı’na gömülmüş, 1961 yılında da naşı evin bahçesine nakledilmiştir.


İstanbul Belediyesi tarafından satın alınan ev 1953, 1959, 1975, 1982 ve son olarak da 1989’da İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür İşleri Daire Başkanlığı’nın girişimleri ile onarılmış ve müzeye dönüştürülmüştür. Müzede Tevfik Fikret ve Abdülhak Hamid’in eşyaları ile Edebiyat-ı Cedide mensuplarının fotoğraf ve eşyaları bir araya toplanmıştır. Şair Nigâr Hanım’ın kitapları ve arşivi de 1959 yılında buraya eklenmiştir.


Üç katlı bir yapı olan Aşiyan Müzesi’nin zemin katında yemek odası, mutfak ve bugün idari işler bürosu olarak kullanılan çamaşırlık bulunmaktadır.



Birinci katta Recaizâde Ekrem’in yağlı boya portresi ile Edebiyat-ı Cedide’cilerin fotoğraflarının, döneme ait kitapların bulunduğu Edebiyat-ı Cedide odası, Halife Abdülmecit’in yapmış olduğu Şair Abdülhamid’in yağlı boya tablosu, kişisel eşya ve giysiler, çalışma masası, koltuk ve sandalyeleri sergilenmiştir. Ayrıca Abdülhak Hamid’e ait bölümde Ona ait kitaplar, kişisel arşivi, masa ve dolabı teşhir edilmektedir.


Tevfik Fikret’e ayrılmış olan ikinci katta şairin yatak odası ve ondan arta kalan parçalar sergilenmiştir. Şairin yaşadığı sırada kullandığı yatak odası başta olmak üzere kişisel eşyaları, kullanmış olduğu koltuk takımları, mangalı, Mihri Hanım’ın Şair ölmeden önce aldığı alçı mask kopyaları bulunmaktadır. Bu bölümde çeşitli yazı takımları, Tevfik Fikret’in kendisinin yaptığı yağlı boya tablo, desenler, natürmortlar, peyzajlar, karısı Nazime Hanım’ın ve oğlu Haluk’un portrelerinin yanı sıra ünlü sis tablosu da bulunmaktadır.



Atatürk Müzesi (Şişli)



İstanbul ili Şişli ilçesinde Halaskârgazi Caddesi’nde Atatürk’ün I. Dünya Savaşı’nın sona ermesi üzerine Suriye cephesinden ayrılarak 13 Kasım 1918’de İstanbul’a geldiği günlerde oturduğu ev İstanbul Valisi ve Belediye Başkanı Lütfi Kırdar döneminde 1942 yılında müzeye dönüştürülmüştür.


Atatürk İstanbul’a geldiği sırada bir süre Pera Palas’ta kalmış, sonra Salih Fansa’nın Beyoğlu’ndaki evinde misafir olmuş ve müze olan evde kiracı olarak kalmıştır. Halaskârgazi Caddesi’ndeki bu ev 1908 yılında üç katlı olarak Oseb Kasapyan tarafından yaptırılmıştır. Atatürk o sırada Akaretlerde oturan annesi Zübeyde Hanım ile kız kardeşi Makbule Hanım’ı yanına almış ve onları üst kata yerleştirmiştir. Orta katı kendisine ayırmış yaveri de alt katta kalmıştır.


İstanbul’un işgali sırasında Atatürk arkadaşları ile bu evde toplantılar düzenlemiş, Samsun’a hareket edeceği 16 Mayıs 1919’a kadar burada yaşamıştır. İstiklâl Savaşı’ndan sonra Ankara’ya yerleşmiş ve annesi ile kız kardeşini de oraya aldırmıştır.


Şişli’deki bu ev eski valilerden Erzurum Milletvekili Tahsin Uzet’in eşi Hatice Mediha Hanım tarafından 1924’te satın alınmıştır. Evin üzerine Atatürk’ün 1919 yılında burada oturduğunu gösteren bir tabela konulmuştur. Şehremaneti (İstanbul Belediyesi) tarafından 28 Mayıs1928’de satın alınan evde Atatürk ile ilgili eşyalar, tarihi belgeler ve anılar toplanmıştır. Bundan sonra da müze olarak 15 Haziran 1942’de ziyarete açılmıştır. 1960 İhtilalinden sonra İstanbul Belediye Başkanı General Refik Tulga’nın girişimi ile evin gerekli onarımları yapılmıştır. Ancak 9 Ocak 1962’de yangın geçirmiş ve daha sonra orijinaline uygun olarak onarılmıştır. Bu onarım Türkiye İş Bankası’nın mali desteği ile yapılmış, Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu da dekorasyon ve düzenleme işlerini yapmıştır.



Atatürk’ün doğumunun 100. yılında 19 Mayıs 1981’de Atatürk Müzesi olarak yeniden ziyarete açılmıştır.


Müzede Atatürk’ün doğumundan ölümüne kadar geçen yaşamı ile ilgili fotoğraflar, giysileri, kullandığı eşyalar sergilenmiştir. Ayrıca Atatürk ve devrimlerle ilgili belgeler, Milli Mücadeleyi yansıtan, Atatürk ile ilgili tablolar da onları tamamlamıştır. Ressam İbrahim Çallı’nın Trikopis’in kılıcını teslim edişini gösteren tablo ve Zeki Kocamemi’nin yapmış olduğu tablo da müzedeki önemli eserler arasındadır.


Müzenin giriş katında Atatürk’ün doğumu, öğrenim yılları, ilk subaylık yılları, Trablusgarp, Balkan Savaşları (1911–1913), Heykeltıraş Hüseyin Gezer’in yapmış olduğu Atatürk büstü, Çanakkale Savaşları, Mondros Mütarekesi ve Osmanlı devletinin durumunu (30 Ekim 1918) Milli Mücadele hazırlıkları ile ilgili belgeler ve bilgiler bulunmaktadır.


Müzenin birinci katında Atatürk’ün Samsun’a çıkışı, Amasya Tamimi, Erzurum Kongresi (23 Temmuz–7 Ağustos 1919), Sivas Kongresi’nde giydiği jaketatay, yeleği, 1918 yılında Karlsbad’da satın aldığı ceket, Anadolu’da çıkan iç isyanlar, Sevr Antlaşması, I. ve II. İnönü Savaşları, Eskişehir-Kütahya-Sakarya savaşları, Atatürk’ün 1920’li yıllarda giydiği Skoç takım elbisesi, kalpağı, potinleri, termosu, mareşal üniforması, astragan kalpağı, rugan çizmesi, çamaşırları, mecliste saltanatın kaldırılışı sırasında kullanılan kalemler, not defteri, kalemtıraş ve maktaı, Nutuk’un ilk baskısı (1927), Gazi Mustafa Kemal Paşa adına Ankara’da hazırlanmış nüfus kâğıdı, Amerika devlet başkanı Roosevelt’in Atatürk’e hediye ettiği müzik dolabı ile Büyük Taaruz ile ilgili bilgiler bulunmaktadır.



Müzenin ikinci katında; V.Pisani’nin Yunanlıların İzmir’e çıkışı ile ilgili, Kurtuluş Savaşı’nda yaralılara bakan kadınlar, göçlerle ilgili tabloları, Atatürk’ün Selanik’te doğduğu evin maketi, altın kaplama sigara tabakası, Lozan etiketli smokini, frakı, son yıllarında giydiği süeter, yazlık giysileri, K.A markalı ipek gömleği, madalyaları, plaketler, kahve fincanı, kartvizitleri, Cumhuriyetin ilanından sonra İstanbul’a ilk gelişinde belediyede imzaladığı defter (9 Temmuz 1927), İbrahim Çallı’nın Atatürk portresi (1937), İbrahim Ferit’in, Ressam Emin’in Atatürk portreleri, Zeki Kocamemi’nin Atatürk’ün cenaze merasimi ile ilgili tablosu (1939) bulunmaktadır.




Tanzimat Müzesi (Eminönü)



İstanbul Eminönü ilçesinde, Gülhane Parkı içerisinde bulunan Tanzimat Müzesi, ilk defa Ihlamur Kasrı’nda 1952 yılında açılmıştır. Ihlamur Kasrı Milli Saraylar tarafından geri alınınca müze kapatılmıştır. Bundan sonra Yıldız Parkı içerisindeki Çadır Köşkü’nde 1969 yılında yeniden açılmıştır. Müze iki salondan oluşan Çadır Köşkü’nde 1970 yılına kadar işlevini sürdürmüştür. Çadır Köşkü’nün İstanbul Belediyesi tarafından Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu’na tahsis edilmesinden sonra Gülhane Parkı’nda kurum tarafından yaptırılan binaya 1983 yılında taşınmıştır.


Gülhane Parkı içerisinde Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu’nun yaptırdığı tek katlı müzede Tanzimat dönemi ile ilgili belgeler bulunmaktadır.


Tanzimat Fermanı 3 Kasım 1839’da Gülhane Parkı’nda okunmuş, bu ferman ile Osmanlı tebasına can, mal, ırz ve namus güvenliğini sağlayan hükümleri kapsamaktadır. Sultan Abdülmecit’in Hatt-ı Hümayun’u ile Hariciye Nazırı Mustafa Reşit Paşa bu fermanı okumuştur. Osmanlı halkının anlayabileceği bir dille yazılan bu Hatt-ı Hümayun’a Tanzimat Fermanı veya Gülhane Hatt-ı Hümayunu da denilmiştir.



Müze içerisinde Paris’te yapılan kongreye katılan delegelerin imzalı fotoğrafları, Tanzimat Fermanı, Mustafa Reşit Paşa, Ziya Paşa ve Sadık Muhtar Bey’e ait eşyalar sergilenmektedir. Ayrıca müze duvarlarında Sultan Abdülmecit’i ziyarete gelen Fransız General C.Robertini’nin Tophane rıhtımından 6 Ağustos 1855’te ayrılışını gösteren bir gravür bulunmaktadır. Bunun yanı sıra Sultan III. Selim ve Sultan II. Mahmut ile Sultan Abdülmecit’in yağlı boya tabloları bulunmaktadır. Bunların yanı sıra Mustafa Reşit Paşa’nın Tanzimat Fermanı’nı okuyuşunu canlandıran bir diğer tablo ile Keçecizâde Fuat Paşa’nın bir büstü bulunmaktadır. Tanzimat Fermanı’nın ilân edildiği dönemle ilgili gazete ve dergilerden örnekler de müzede sergilenmektedir. Bunların başında Veg’ai-i Mısr’iye (1829), Takvim-i Vekayi (1831), Ceride-i Havadis (1840), Tercüman-ı Ahval (1860), Tasvir-i Efkâr (1861), ilk Türk ordu gazetesi olan Ceride-i Askeriye (1864), Muhbi (1866), İstanbul (1867), Ruzname-i Ceride-i Havadis (1861), Muhib (1868), Hürriyet (1868), Mümeyyiz (1869), Diyojen (1870), İbret (1870), Çıngırıklı Tatar (1878) ve Medeniyet (1874) gelmektedir. Ayrıca müzede 1856 yılında ilk defa yapılan nüfus kâğıdı, Namık Kemal’in anı defteri ve Mustafa Reşit Paşa’nın Emirgândaki arazisinin vakfiyesi de burada sergilenmektedir.


Müzede çeşitli para ve senetler, askeri giysilerin fotoğrafları, Mustafa Reşit Paşa’ya ait kristal sürahiler Müşir Eğinli Sait Paşa’ya ait üniforma, kitap ve defterler, Sadık Muhtar Paşa’nın üniforması, nüfus cüzdanı da bulunmaktadır.


Karikatür ve Mizah Eserleri Müzesi (Fatih)



İstanbul ili Fatih ilçesinde, Saraçhanebaşı’nda Bozdoğan Kemeri’ne bitişik olan Gazanfer Ağa Medresesi’nde bulunan bu müze ilk defa, Beyoğlu Tepebaşı’nda 1975 yılında Karikatürcüler Derneği’nin girişimleri ile açılmıştır. Daha sonra XVI. yüzyıl sonlarında Mimar Sinan’ın kalfası Mimar Davud Ağa’nın yaptırmış olduğu Gazanfer Ağa Medresesi’ne 1989 yılında taşınmıştır.


Müzede karikatür ve mizahi konuları içeren eserler bulunmaktadır. Müzede sürekli ve periyodik olmak üzere iki tür sergileme yapılmaktadır. Sürekli olan sergilerde Türk karikatür sanatının başlangıcından günümüze kadar geçirdiği evreler, örnekleri ve belgeleri ile teşhir edilmiştir. Periyodik olan sergilemede ise Türkiye’nin ve diğer devletlerin karikatürcülerinin yapmış olduğu eserler bulunmaktadır. Bunların yanı sıra Türkiye ve dünyada yayınlanan karikatür ve mizah dergilerinden seçmeler müzenin koleksiyonlarını tamamlamaktadır. Ayrıca müze bünyesinde sergileme alanları ve dileyen herkese açık olan baskı atölyeleri de bulunmaktadır.


Kont Szchenyi İtfaiye Müzesi (Fatih)



İstanbul ili Fatih ilçesi, Saraçhanebaşı’nda, İtfaiye Caddesi üzerinde bulunan bu müze ilk kez 1928 yılında İstanbul Belediyesi İtfaiye Müdürlüğü’ne bağlı olarak kurulmuştur. Ancak müzenin ziyarete açılması 1932 yılına kadar uzamıştır. Müze zamanla da ziyarete kapatılarak depo konumuna getirilmiştir. Belirli zamanlarda yapılan onarımlardan sonra müze 1992 yılında yeniden ziyarete açılmıştır.


Müzenin ilk ismi İtfaiye Müzesi idi. Ancak bu isim 1998 yılında Kont Szechenyı İtfaiye Müzesi olarak değiştirilmiştir. Bunun da nedeni, Sultan Abdülaziz’in emri ile1871’de İstanbul’da çıkan büyük yangından sonra, yangın güvenlik önlemlerinin gözden geçirilmesi ve İtfaiye Teşkilatının organizasyonu için Kont O.Szechenyı İstanbul'a Macaristan’dan davet edilmiştir. Kont O.Szechenyı İtfaiye teşkilatının askeri bir disiplinle çalışabilmesi için bir takım esaslar hazırlamıştır. Bunun yanı sıra dört kara bir de deniz yangın söndürme taburları kurmuştur. Başarısından ötürü de kendisine paşalık unvanı verilmiştir.


Müzede sergilenen itfaiye teşkilatı ile ilgili eserler Milli Saraylar Daire Başkanlığı’ndan, İstanbul Müftülüğü’nden ve şehrin çeşitli itfaiye teşkilatlarından temin edilmiştir. Bunların arasında Osmanlı döneminden başlayarak günümüze kadar gelen itfaiye araç ve gereçleri, tulumbalar bulunmaktadır.



Günümüzde 450 m2’lik bir alanı kaplayan binin üzerindeki objenin sergilendiği müzede Sultan III. Murat’ın (1574–1595) yangın önleme ve söndürme amacı ile çıkardığı fermandan başlayarak bu konudaki günümüze kadar gelen gelişmeler kronolojik olarak sergilenmiştir. Osmanlı döneminde yangın güvenlik önlemi olarak kullanılan su fıçısından başlayarak ilk motorlu itfaiye aracına kadar kullanılan söndürme cihazları, tulumbacılara ait malzemeler ve mankenler eşliğinde elbiseler müzede sergilenmektedir. Bunların arasında mahalle ve askeri tulumbalar, hidroforlu tulumba, ilk motorlu pompa, atlı tulumba arabası, bez sarnıç, merdiven, itfaiye fenerleri, teneke ibrikleri, can kurtarma ipi, maske filtresi, telefon santralı, taksim muslukları, semt tulumbaları bulunmaktadır.


Ayrıca Haliç feneri yangını (21 Eylül 1941), Haydarpaşa Silo Yangını (25 Ağustos 1941), İstanbul Adliye Binası yangını (4 Aralık 1933), Atatürk’ün kız kardeşinin yalısında çıkan yangın (18 Kasım 1928), Peter Zoraniç gemisi yangını (22 Ocak 1992), İstinye Yangını (19 Aralık 1960), Arnavutköy Yangını (11 Kasım 1928) ile ilgili fotoğraflara da yer verilmiştir.



Serpuş Müzesi (Sarıyer)


İstanbul ili Sarıyer ilçesi, Rumelihisarı’nın arkasındaki düzlük alanda, Duatepe'de Türk Kültür Hizmet Vakfı’nın girişimleri ile İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne bağlı bir açık hava Serpuş Müzesi 1989 yılında açılmıştır.


Bu müzede çeşitli mezarlıklardan toplanan serpuş ve kavuklara yer verilmiştir. Bu serpuş ve kavuklar bir bakıma Osmanlı döneminde insanların rütbe ve konumlarını gösteren nüfus kâğıdı özelliği de taşımakta idi. Günümüzde müze kapatılmıştır.



Yerebatan Sarnıcı Müzesi (Eminönü)



İstanbul ili Eminönü ilçesi Yerebatan Caddesi’nde bulunan Yerebatan Sarnıcı 1985–1988 yılları arasında İstanbul Belediyesi tarafından temizlenmiş, onarılmış ve müze olarak ziyarete açılmıştır. Günümüzde Sultanahmet’e en çok ziyaretçi çeken ve çeşitli etkinliklerin yapıldığı bir kültür mekânıdır.


Kapalı Bizans sarnıçlarının en büyüğü olan ve “Yerebatan Sarayı” diye isimlendirilen bu sarnıcın ilk defa I.Constantinus tarafından yapıldığını, sonraki yıllarda da Iustinianus tarafından genişletildiğini tarihi kaynaklarda belirtmektedir. Yine kaynaklardan, sarnıcın üzerinde yüksek bir kaide üzerinde Hz.Süleyman’ın bronz heykelinin bulunduğu ve İmparator Vasil (867–886) tarafından kaldırılarak eritildiği ve yerine kendi heykelinin konulduğunu öğreniyoruz.


Bu sarnıç, yakınındaki İllius Basilikası’ndan ötürü Basilika Sarnıcı ismiyle tanınmıştır. Buradaki sular, Bozdoğan ve Malova kemerleri aracılığı ile Eğrikapı su dağıtım merkezinden gelmektedir. Sarnıcın plânı I.Dünya savaşı sırasında Alman denizaltıcıları tarafından çıkartılmıştır. Buna göre sarnıç, 140 x 70 metre ölçüsünde olup, 9800 m2’lik bir alanı kaplamaktadır. İçerisinde beşer metre yüksekliğinde, her dizide 28 tane olmak üzere 12 sütun dizisi bulunmaktadır. Birbirlerinden dörder metrelik aralıklarla sıralanan bu 336 sütunun arasında bazı devşirme mimari parçalara da rastlanmaktadır. Sütunlar üzerinde korint tarzının bozulmuş şekli olan kompozit başlıklar bulunmaktadır. Sarnıcın üst örtü sistemini, düzgün kemer ve tonozlar meydana getirmektedir.



1544–1550 yıllarında P.Gylles, sarnıç içerisinde oldukça büyük balıkların dolaştığından bahsetmektedir.


Abdülmecit döneminde (1823–1861) sarnıcın üzerindeki ağırlığı taşıyabilmesi için güneybatı cephesine bir duvar yapılmış ve bu nedenden uzunluğuna 18, genişliğine de 5 sıra sütun bunun arkasında kalmıştır. Bundan sonra, sarnıcın üzerindeki alanda birçok binalar yapılmış, ancak Cumhuriyet döneminde bu binalar kaldırılarak yeşil alan haline getirilmiştir.


İstanbul Belediyesi’nin son yıllarda yapmış olduğu onarım sırasında sarnıcın içerisi tamamen temizlenmiş ve tabanının muntazam tuğla ile döşeli olduğu görülmüştür. Bu onarım sırasında sarnıcın güneybatı köşesinde, geç dönemde yapılan dolgu duvarının arkasındaki sütunların kısa gelen gövdelerini yükseltmek için bunların altına kaide olarak Roma dönemine ait mermer bir anıtın parçalarının konulduğu görülmüştür. Bunlar Medusa veya Gorgo başları olup, Geç Antik Çağda İstanbul’daki bir anıtı süslüyordu.