Allah (c.c) rızası için infak etmek
Ramazan’da Yetimleri Unutmayalım
Sevgisiz kalmak, bir ana veya babanın şefkatinde mahrum olmak nedir? Bir yetimin ve öksüzün içinde bulunduğu hassasiyeti ne ölçüde anlayabiliyoruz? Anne ve babalarını yitiren yavrucaklara sevgimizi nasıl verebiliriz?
Bakınız Peygamber Efendimiz (sav)’in yetimi büyüten ve bakanları nasıl müjdeliyor: “Yetimi güzel terbiye ederek büyütenle Kıyamette beraber oluruz.”(1) “Akraba veya yabancı bir yetimi, kendisini kurtarana kadar bakana Cennet vacip olur.”(2)
“Cennette ‘Darül ferah’ denilen köşke, ancak, müminlerin yetimlerini sevindiren girer.” (3) Görülüyor ki yetime bakıp, gözetene ve sevindirene Cennet vacip oluyor. Bu ne büyük bir mükafattır, bunu anlamamız lazımdır.
Allah’a Yakınlaştıran Evler
Allah-u Zülcelal içinde yetim bulunan ve onlara iyilik yapılan evleri sevmektedir. ‘Allahü teâlâ, yetim bulundurulan ve ona iyilik yapılan evi sever.’ (4) ‘Evlerin en iyisi, yetime iyilik yapılan evdir. En kötüsü de yetime kötülük edilen evdir.’ (5)
Yetime Şefkat, Sevindirmek ve İkram Etmek
Herkesi sevindirmek sevap olmakla beraber, yetimi sevindirmek daha fazla sevap hükmündedir. Aynı şekilde herkesi üzmek günahtır ama yetimi üzmek, onların özel ve hassas durumları nedeniyle daha çok günah sayılmaktadır.
Yetimleri sevmenin ve ilgi göstermenin en kolay yolu başlarını okşamak ve sevgimizi bu yolla da olsa gösterebilmektir. Bu noktada, dokunarak sevgimizi ve şefkatimizi nasıl yansıtıp aktarabileceğimiz hadislerle bildirilmiştir. Yetim ve öksüz olmanın kişiye ne tür bir eziklik ve eksiklik hissi verdiğini sanırım yaşayanlar anlayacaktır. Bu nedenle, hadisi şeriflerde bu güçlü hislere ve hassasiyete sahip yetime bakılıp ihtiyaçları giderildiğinde kişilerin kalplerinin yumuşadığı, yetime haksızlık edilip kötü davranıldığında ise kişinin Allah’tan (CC) uzaklaştığı beyan edilmiştir.
‘Yetime yakın ol, ona acı, başını okşa, beraber yemek ye! Böyle yapanın, kalbi yumuşar ve ihtiyaçları karşılanır.’ (6) ‘Kalbinin yumuşamasını ve hacetinin görülmesini istersen, yetime acı, onun başını okşa ve ona yediğinden yedir.’ (7) ‘Sırf Allah rızası için yetimin başını şefkatle okşayan, elinin değdiği saçlar sayısınca sevaba kavuşur.’ (8)
Buradan anlaşılmaktadır ki; onun saçlarını okşarken, Allah-u Zülcelal’in rızası düşünülmelidir. Diğer yandan Allah-u Zülcelal şöyle buyurmaktadır: ‘Yoksula, yetime, esire, seve seve yemek yedirir.’ (9) ‘Hayır, hayır, doğrusu siz yetime ikram etmiyorsunuz.’ (10)
Yetim Hakkı
Yetimlere ait mallar konusunda da pek çok ayeti kerime bulunmakta olup farklı bir hassasiyetle konuya yaklaşıldığı ve özellikle bu hususta Allah (CC)’tan korkulması gerektiği belirtilmektedir.
‘Allah’tan korkun da yetimlere mallarını verin, murdarı temiz ile haramı helal ile değişmeyin; onların mallarını kendi mallarınıza katıp yemeyin, çünkü o, büyük bir günahtır.’ (11) ‘Yetimin malına, rüştüne erinceye kadar en güzel şekilden başka türlü yaklaşmayın; ölçeği ve tartıyı tam ve denk tutun…’ (12) ‘Miras taksimi yapılırken uzak akraba, yetimler ve yoksullar da orada hazır bulunuyorlarsa hem onlara ondan bir miktar verin, hem de gönül alıcı sözler söyleyin.’ (13) ‘… Yazılmış hakları olan mirası kendilerine vermediğiniz ve nikahlamayı istemediğiniz öksüz kızlar, mağdur çocuklar ve yetimlere adil davranmanız hakkında kitapta yüzünüze karşı okunup duran ayetler var!” Daha da hayra dair ne yaparsanız, şüphe yok ki, Allah onu da biliyor.’ (14)
İnsanların malını haksız yere yemek haram iken, yetiminkini yemek, daha büyük günah olarak kabul edilmiştir. Hadis-i şeriflerde buyuruluyor ki: “Büyük günahlar yedidir: Bunlardan biri de yetim malı yemektir.” (15) “Şu iki zayıf hakkında Allah’tan korkun! Dul kadın ve yetim çocuk.” (16) “Yetim talebesine gücünün yetmediği işleri teklif eden hocaya elim bir azap vardır.” (17)
Peygamber Efendimiz (SAV) de bir yetim idi. ‘O, seni bir yetim iken barındırmadı mı?’ (18) diye hitap etmektedir Allah-u Zülcelal Efendimize (SAV). O’nun nezdinde tüm yetimleri aynı şekilde düşünmeli, bir başına kalmış, annesiz ve babasız Efendimizi gözümüzün önüne getirmeli ve tüm yetim ve öksüzlerden şefkat ve merhametimizi esirgememeliyiz.
Dipnotlar: 1-Buhari. 2-Ebu Davud. 3-İ. Neccar. 4-Taberani. 5-İbni Mace. 6-Haraiti. 7-Taberani. 8-İ. Ahmed. 9-İnsan; 8. 10-Fecr; 17. 11-Nisa;2. 12-En’am; 152. 13-Nisa;8. 14-Nisa; 127. 15-Bezzar. 16-İbni Hibban. 17-Hakim. 18-Duha; 6.
PROF. DR. MEHMET SOYSALDI
GÜLİSTAN DERGİSİ
Alıntı
