Efendimiz ve Hoşgörü :

Abdullah bin Mes'ud radıyallahu anh efendimizden rivayetle , şöyle demiştir .

' Resûlullah'ın , peygamberlerden birinin halini anlatışı halâ gözümün önünden gitmez .O peygamberi kavmi kanlar içinde bırakmışlardı . O , bu haldeyken bile yüzündeki kanları silerken şöyle diyordu :

-- Allah'ım kavmimi bağışla ! Çünkü onlar doğruyu bilmiyorlar ' .( Buhari - Müslim )

Cenab-ı Hakk , peygamberleri örnek alınması için göndermiştir . Peygamberlerde bulunan hasletler , diğer kulların izleyeceği yolun fenerleridir . Karanlıklarda ki her topluluk , ancak bu fenerlerin ışığıyla doğru yolu bulabilir .

Bütün peygamberlerin ( Aleyhimüsselâm ) önderi olan Peygamber Efendimizin Taif'de ki hoşgörüsü , kıyamete kadar insanlığın feneri olmaya devam edecektir .

Karanlıklardaki , aydınlanmamakta ısrar eden insanlar , kendilerine doğru yolu göstermek için Taif'e gelen Resûl-ü Muhterem efendimizi taşlamışlar , yaralamışlardı . Allah u Teâlâ , Dağlar meleğini emrine göndermiş ve Melek :

-- Ya Muhammed ! Allah , kavminin sana neler dediğini işitti . Ne yapmamı istersin ? İstersen şu iki dağı onların başına geçireyim . dediğinde . Efendimiz :

"" Hayır ! Ben onların soylarından , sadece Allah'a ibadet edecek ve O'na hiçbir şeyi ortak koşmayacak kimseler çıkarmasını Allah'tan dilerim "" demiştir .

Cenab-ı Hakk Teâlâ elbette ki Efendimiz Aleyhisselâm'a < Habibim > demişti . Elbette ki Efendimizin yüzü suyu hürmetine bütün alemleri yaratmıştı . Ve elbette ki Efendimizin her dileğini kabul ederdi . Ancak Kıyamete kadar geleceklere örnek teşkil etmesi bakımından Efendimiz hoşgörüyü tercih etmişti .

Alıntı