Ateşte açan Gül....
Gönül eşiğinde boyun eğende,
Bakışların gözlerime değende,
Yalın kılıç bir aşk şahlanır bende,
Gül ateşte nasıl açar Efendim ?
Kul dediğin her dem naçar Efendim.
Beni ne ben,ne aynalar tanıyor,
Neresinden tutsam aklım kanıyor,
Toprak şerha şerha,gökler yanıyor,
Rüyalarım bile soldu Efendim.
İnsanlığım talan oldu Efendim.
Bilirim gün batmaz şefkât ülkende,
Bir sırlı uykuya dalsam gölgende,
Gariblerin hüznü mü var heybende,?
Her ne yana baksam gurbet Efendim.
Yollar tekin değil;medet Efendim..
Her gece çağırır kırk melâl beni,
Susuz kuyulardan çıkar al beni,
Huzur kokan bir sefere sal beni,
Koynumda verdiğin ferman Efendim.
Yakamı bıraksın zaman Efendim..
Ey bir özge muhabbetin âlimi,
Kimselere anlatamam halimi,
Sen bilirsin içimdeki zalimi,
Can öğütür değirmeni Efendim.
Tut elimden kaldır beni Efendim...
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
Alıntı
