Genç bir anne akşamüstü saat beş sularında iki küçük çocuğuna

oyuncaklarını yerlerine koyarak yıkanmak üzere banyoya gitmelerini söyler.

Aradan 10 dakika geçer. Çocuklar hala oyun oynamaktadırlar. Anne çocuklara biraz

önce söylediklerini tekrarlar ama çocuklar bunu hiç umursamadan oyunlarına

devam ederler. Nihayet sabrı tükenen anne kızar ve çocuklara bağırmaya başlar.

Çocuklarla İşbirliği

Danışmanlara göre bildik olan bu senaryo hergün yüzlerce evde

tekrarlanıp durmaktadır.

Anne baba çocuklarla işbirligini gerçekleştirmek istiyorlarsa işe çocuklar daha

küçükken başlamalıdırlar. Böylece çocuklar büyüyüp de ergenlik çağına

geldiklerinde daha az sorun ortaya çıkar.

Bağırmak Mı Seçenek Sunmak Mı ?

Çocuklara bağırmakla onları hizaya getirmek aynı şey değildir ve

istenilen sonuçları vermez. Anne baba ne kadar çok bağırırsa çocuklarda o derece

umursamaz olurlar. Böylece daha da büyüdüklerinde anne babanın bağırtısını

“duymamakta” uzmanlaşırlar. Danışmanlar çocuklara emir verip onların bu emirlere

uymalarını beklemek yerine onlara seçenek vermenin daha olumlu olduğunu

belirtmektedir. Örneğin “Şimdi oyuncaklarını kaldırıp yerlerine koymanı

istiyorum. Böyle yaparsan televizyon seyredebilirsin ama oyuncaklarını ortadan

kaldırmazsan televizyon seyredemezsin’ demek daha uygundur.

Bu yaklaşım çocuklarla anne baba arasında işbirliğini sağlamayı ve kendi

hareketleri hakkında sorumluluk hissine sahip olmalarını öğretmektedir.

Oyuncaklarını büyüklerden emir aldıkları için degil televizyon seyretmeyi

istedikleri için toplamış olurlar. Çocuklara büyüklerle işbirliği yapmalarını

öğretmek büyüklerden aldıkları emirleri yerine getirmeyi öğretmekten daha

iyidir. Çocuklara emir vermek belki 7 yaşındayken geçerli olabilir ama 14 yaşına

gelmiş bir çocuğa emir vermekle iş yürümez. Aynı şey ceza ve tehditler için de

geçerlidir; bu küçük çocuklar için etkili olabilir ama ergenlik çağındaki

çocukları etkilemez.

Saygı.

Çocuklarla anne baba arasında saygının da çok önemli olduğunu

vurgulayarak ana babanm çocuklarından sırf onların anne babası oldukları için

saygı beklemenin gerçekçi bir yaklaşım olmadığını belirtmektedir. Anne baba

saygı bekliyorsa herkes gibi bunu hak etmelidirler. Çocuklar anne babalarından

saygı görürlerse onlar da anne babalarına karşı saygı gösterirler.

Bunun en iyi yollardan biri çocuklara insan gibi muamele etmektir ve onların

neler söylediklerine ve söyledikleri sözlerin ardında yatan duyguların neler

olduğuna kulak vermektir. Çocuklara cevap vermeden önce onların sözlerini

bitirmelerini beklemeli ve sizinle aynı fikirde olmasalar bile söylediklerine

değer vermelidir. Bazı anne babalar daha bitirmeye vakit bulamadan çocukların

sözlerini keserler ve çocukları dinleyeceklerine birden dönüp azarlamaya

başlarlar. Çocukların karşısında adil hareket etmek belirli bir tutumda kararlı

olmak onlara kötü çocuk olduklarını söylememek ve ne kadar kızarsanız kızın

sakin kalmaya çalışmak da önemlidir.

Uyum = Çözüm

Böyle hareket edildiğinde ev içinde anlayışlı ve saygılı bir hava

yaratılmış olur ve bu da çocukların anne babalarıyla işbirliği ve uyum halinde

olmalarını sağlar. Bu çocuklar büyüyüp de ergenlik çağına geldiklerinde hiç

sorun olmayacak anlamına gelmez fakat ortaya çıkabilecek sorunlar daha

kolaylıkla çözümlenebilir.