Ebu Abdurrahman Avf b. Malikten şöyle rivayet olunmuştur: Resulullah (as) bir ölüye dua etti, ben de hemen ezberledim. Şöyle diyordu: "Allahım! onu affet, ona rahmet et, afiyet ver, mağfiret el, ona makamını ver, kabrini genişlet; onu su, kar ve soğukla (serin şeylerle) yıka, beyaz elbisenin yıkana*rak kirlerinden temizlendiği gibi onun hatalarını gider, onu dünyadaki e-vinden daha hayırlı bir eve götür. Ona şimdiki ailesinden daha hayırlı bir a-ile, dünyadaki eşinden daha hayırlı bir eş ver, onu cennete koy ve onu hem kabir azabından hem de cehennem azabından koru". Resulullah'ın (as) bu duasını dinledikten sonra ben bile o ölünün yerinde olmak istedim.
Bu hadisi İmam Müslim rivayet etmiştir,
Ebu Hureyre'den şöyle rivayet olunmuştur: Resulullah'tan (as) işittim, şöyle diyordu: "Bir ölüye namaz kıldığınızda (dua ettiğinizde) duayı yal*nızca ona hasrediniz (duada başkasını anmayınız)".
Bu hadisi Ebu Davud rivayet etmiştir.