1468) Hz. Aişe şunu anlattı:

Patıma (r.a.), Rasulullah (s.a.v.) gibi yürüyerek babasının yanma geldi. Rasulullah (s.a.v.):

- "Hoş geldin kızım!" dedi. Yanına oturttuktan sonra ona gizlice birşey söyledi. Bunun üzerine Fatıma ağladı. Fatıma'ya:

-Rasulullah (s.a.v.) özel olarak seninle konuştu ama sen ağlıyor*sun, dedim.

Sonra Rasulullah (s.a.v.) ona gizlice bir söz daha söyledi. Fatıma bu defa da güldü. Ben şöyle dedim:

-Ben, bugünkü gibi sevincin üzüntüye bu derece yakın olduğunu görmedim.

Ona, Rasulullah'ın (s.a.v.) ne dediğini sordum. Fatıma;

-Rasulullah'm (s.a.v.) sırrını asla ifşa edemem, dedi. Rasulullah (s.a.v.) vefat edince, ona tekrar sordum. Şöyle cevap verdi:

-Bana gizlice şunu söylemişti: "Cebrail bana Kur'an'ı her yıl bir defa arzediyordu. Bana (bu yıl) iki defa arzetti. Ecelimin gelmiş oldu*ğunu zannediyorum. Ailemden bana ilk kavuşacak olan sensin. Ben se*nin için ne iyi selefim." İşte bunun için ağladım. Daha sonra da şöyle dedi: "Bu ümmetin kadınlarının veya mü'minlerin kadınlarının hanı*mefendisi olmaya razı olmaz mısın?" Buna da güldüm.