Uçurumun kıyısında,
Bir adım kalmışken yalnızlığa,
Elimi tut ne olur!
Bırakma beni,
O buhran çukuruna.
Hey!
İnsanlar,
Can bildiklerim,
Neden bu kadar sağırdınız?
Oysaki,
Haykırmıştım.
Niye duymadınız?
Şimdi ben,
Bir ağacın son yaprağını tutuyorum.
İçimde fırtınalar kopuyor.
Ödüm patlıyor.
Ve yaprak düşüyor...
Ben
Düşüyorum...
Ama bir şeyi hala merak ediyorum,
Sesimi duyan var mı?
Yok
mu
sun...
Peki,
Öyle olsun...