Peygamberimiz As.nin Yengesi Kabre İnmeden Önce…
Fâtıma Hatunun Peygamberimiz (a.s.)a Annesinden Sonra Anne Oluşu; Ona Derin Sevgi ve Saygı Besleyişi
Ebu Talib Amcanın zevcesi Fâtıma Hatun; faziletli,[415] iyi halli bir kadındı. [416]
Peygamberimiz (a.s.)ın yanında, onun büyük bir mevkii ve itibarı vardı.[417]
Fâtıma Hatun vefat ettiği zaman Peygamberimiz (a.s.)ın gözlerinden yaşlar akmış;[418] “Bugün annem vefat etti!” buyurup[419] gömleğini ona kefen olarak sardırmış,[420] cenaze namazını kıldırmış.[421] gömüleceği kabrin içine inip yanının üzerine uzandıktan sonra onu indirtmişti.[422]
“Biz, senin buna yaptığın şeyi başkasına yaptığını hiç görmedik!?” dedikleri zaman:
“Ebu Talib’den sonra, bu kadıncağız kadar bana iyilik eden hiçbir kimse yoktur!
Âhirette Cennet elbiselerinden elbise giymesi için, ona gömleğimi sardırdım.
Kabre ısınması için de, oraya kendisiyle birlikte uzandım!” buyurmuştur.[423]
Peygamberimiz (a.s.), bu yengesi için duyduğu üzüntüden hayrete düşenlere de:
“O, beni doğuran annemden sonra, annemdi.
Kendisinin çocukları aç durur, suratlarını asarlarken, o önce benim karnımı doyurur, saçımı tarar ve gülyağlarıyla yağlardı.
O, benim annemdi! [424]
Cebrail ((a.s.)), Yüce Rabbim tarafından:
‘Bu kadın, Cennetliklerdendir!1 diye bana haber verdi” buyurmuş[425] ve:
“Allah seni yarlıgasın ve hayırla mükâfatlandırsın!
Allah sana rahmet etsin ey annem!
Sen, benim annemden sonra, annemdin!
Kendin aç durur, beni doyururdun!
Kendin çıplak durur, beni giydirirdin!
En nefis nimetlerden kendi nefsini alıkor, bana tattırırdın!
Bunu da, ancak Allah’ın rızasını ve ahiret yurdunu umarak yapardın!
Allah ki, diriltendir, öldürendir, hiç ölmeyen diridir O!
Yâ Allah! Annem Fâtıma binti Esed’i af ve mağfiret et!
Ona hüccet ve delilini anlat!
Girdiği yeri genişlet!
Ben peygamberinin ve benden önceki peygamberlerinin hakkı için, duamı kabul buyur ey mer*hametlilerin en merhametlisi olan Allah!” diyerek, onun hakkında dua etmiştir.[426]
Peygamberimiz (a.s.); bu mübarek Cennetlik hatunu, sağ bulunduğu müddetçe, gidip ziyaret eder, onun evinde kuşluk uykusu uyurdu.[427]
[415] Yâkubî, Târih, c. 2, s. 14.
[416] İbn Sa’d, Tabakât, c. 1,3.122.
[417] Hâkim, Müsiedrek, c. 3, s. 108.
[418] Hâkim , Müstedrek, c. 3, s. 108, Muhibbül-Taberî, Rıyâdu’n-nadrâ, c. 2, s. 202, Aliyyü’l-Müttakf, Kenzu’l-ummâl, c. 13, s. 636.
[419] Yâkubî, Târih, c. 2, s. 14.
[420] Hâkim, Müstedrek, c. 3, s. 108, İbn AJodilberT, İstiâb, c. 4, s. 1891, İbn Esîr, Usdu’l-gâbe, c. 7,s. 217, Muhibbüt-Taberî, Rıyâd,c.2, s. 202.
[421] Hâkim, c. 3, s. 108, Muhibbüt-Taberî, c. 2, s. 202, Kenzu’l-ummâl, c. 13, s. 635.
[422] Hâkim, Müstedrek, c. 3, s. 108, İbn Abdilberr, İstiâb, c. 4, s. 1891, İbn Esîr, Usdu’l-gâbe, c. 7, s. 217, Muhibbüt-Taberî, Rıyâdu’n-nadrâ, c. 2, s. 202.
[423] İbn Abdilberr, İstiâb, c.4, s. 1891, İbn Esîr, Usd, c. 7, s. 217, Muhibbül-Taberî, Rıyâdu’n-nadrâ, c. 2, s. 202, Heysemî, Mecmau’z-zevâid, c. 9, s. 257, AJiyyü’l-Müttakf, Kenzu’l-ummâl, c. 13, s. 635-636.
[424] Yâkubî, Târih, c. 2, s. 14.
[425] Hâkim, Müstedrek, c. 3, s. 108, Aliyyü’l-Müttakf, Kenzu’l-ummâl, c. 1 3, s. 636
[426] Heysemî, Mecmau’z-zevâid, c. 9, s. 256-257
[427] İbn Sa’d, Tabakâtü’l-kübrâ, c. 8, s. 222, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 4, s. 380.
M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayınları: 1/75-77.
[428] İbn İshak, İbn Hişam , Sîre, c. 1, s. 190, Ebu’l-Fidâ, el-Bidâye ve’n-nihâye, c. 2, s. s. 292, Halebî, İnsânu’l-uyûn, c. 1, s. 191.
Alıntı
