Biz ALLAH’a aitiz.
Ondan geldik yine Ona döneceğiz.
Bu dünya bizi asıl yurdumuza götüren bir köprüdür. Bütün köprüler gibi onun da başı ve sonu bellidir.
Dünya hayatı neye benzer?
Bu dünya hayatı bir eğlence ve oyundan başka bir şey değildir. Asıl hayat âhiret yurdudur.
Gökten inen bir su ile yeryüzündeki bitkiler önce yeşerip gürleşirsonra kurur ve rüzgârın savurduğu çer çöp haline gelir. İşte dünya hayatı da böyledir.
Evet
Öyleyse dünya hayatı Müslümanı aldatmamalıdır.
Birgün Peygamber Efendimiz ashâbına ömrünün sonuna iyice yaklaştığını anlatmak istedi. Onlara batmak üzere olan güneşi gösterdi şöyle buyurdu: dünyanın sayılı günleri kaldığını
“Bugünün geçen saatlerine göre kalan saatleri ne kadar kısa ise dünyanın geçen ömrüne göre kalan ömrü de o kadar kısadır.”
ALLAH’ın sevgili elçisi dünyayı misafirhâne insanı da misafir sayardı.
Bir gün kuru hasırın üzerine yatıp uyumuştu. Hasır mübarek yüzünde çizgiler bırakmıştı. Sahâbîleri bu duruma çok üzülmüştü.
Resûl-i Ekrem onlara
“Şu dünyada ben bir yaz günü seyahate çıkan bir ağaç altında azıcık dinlendikten sonra yoluna devam eden bir yolcu gibiyim.”
Âhiret uzakta değil burnumuzun dibindedir. Peygamber Efendimiz bu gerçeği anlatmak için
Abdullah ibni Ömer “Dünyada sanki bir garip veya bir yolcu gibi ol ve kendini ölmüş bil!” hadîs-i şerifini bizzat Peygamber Efendimiz’den duymuştu.
Bu hadisi
“Akşama ulaştığında sabahı gözetme;
sabaha kavuştuğunda akşamı bekleme.
Sağlıklı günlerinde hastalık zamanı için
hayatın boyunca da ölümün için tedbir al!’
Dünya sevgisi insanın gönlüne ve hayatına hâkim olmamalıdır.
Peygamber Efendimiz şu gerçeklere dikkatimizi çekmiştir:
ALLAH Teâlâ âhireti kazanmayı isteyene gönül zenginliği verir; işlerini düzene koyar; dünya ona boyun eğerek gelir. “Ben dünyayı istiyorum” diyenin ise düzenini bozar gönlüne endişe koyar
alıntıdır...
Alıntı
Cevap: Biz ALLAH’a Aitiz...
