Erguvan
Erguvan
erguvana astığın düşlerine sor şimdi,
ipil ipil kağıtlara döktüğün göz nuruna sor,
çek genzine bir nefes.
çocuk ellerinle sar yürekleri,
ağlayışlarını dindir.
bu elem gergefinden kurtar bizleri,
sevdalı şiir tadında olsun yaşamın lezzeti.
kazdıkları kuyulara düşsün sesleri, şehir sükûta örtünsün,
sokaklar tekin değil.
çocukların siyahi gözlerinde seyrettim
suların kirini temizliyordu toprak,
her gusüllendirdiğinde
berrak bir ömür veriyordu.
kadın acısını içine gömüyor
haykırıyordu kuyuya...
Meryem'in yürek sızısı yalvarışıyla.
Yusuf'un teslimiyetini dile getirir gibi
haykırdı kadın kuyuya:
"la ilahe illa ente subhaneke inni kuntu minez zalimin"*
senden başka hiçbir ilah yoktur.
seni tenzih ve tesbih ederim.
ben zalimlerden oldum.
* Enbiya/87
(alıntı)
Alıntı
