Anne
Anne
Ayhan Çoban
İçimin çocuk kalan iklimine sar beni,
Yine gel, gecelerde yalnız kalmayım anne!
Yokluğundan daha çok üşütmüyor kar beni,
Kuru bir yaprak gibi düşüp solmayım anne!
Sanma ki, sensizliğe alışacak yaştayım,
İçime hüzün döken gölgemle savaştayım,
Gündüzleri uğraşta, geceler telâştayım,
Ses ver ki, bu matemde hazan olmayım anne!
Mavi bir hıçkırıktır şefkatine özlemim,
Bir tebessüm umarak gelip geçti son demim,
Elemin girdabında su alıyor bak gemim,
İmdat et bu menzilde keder bulmayım anne!
Sanadır yolculuğum, senden özge kimim var,
Kim tanır gözlerimi senin bakışın kadar,
Ya beni yeni baştan bir beyaz kundağa sar,
Ya yanında al götür, sensiz kalmayım anne!
Alıntı
eerim karesim guzel bir siir.ALLAH razi olsun eline saglik.AEO
