Ben kelebeklerin ömrü bir gün denmesine karşıyım.Çünkü bunu denedim. Kardeşim ile yaz tatillerinde kur`an kursu dönüşünde yerlerden bulduğumuz sigaraların dış poşetlerini çıkarıp kelebek yakalardık. Eve getirdiğimiz kelebekleri önceden tül ile kapladığım kuş yakalamak için kullanılan kafese koyardık.Her gün değişik kelebek yeni çiçek ve taze su ,sonra onları arada bir odanın içine salardık .Belli bir süre sonra tekrar kafeslerine sokardık Yenilerini yakalayınca eskileri salardık En son topladıklarımız altı yedi tane olmuştu .Nedense toplamaktan vaz geçtik ya kuran kursu bitmişti .Yada biz sıkılmıştık bilemiyorum .Ama elimizdekileri evcilleştirmeye çalışmıştık .Ailemizden gizlice . Ve saymaya başlamıştım günleri 5 gün olmuştu.Hala yaşıyorlardı .Ben kendimce bir kanıya varmıştım .Eğer korkarsalar dilleri dışarı çıkar çıktıktan kısa bir süre sonrada ölürlerdi.Belki de gözlemlerimden tecrübe edinmiştim.Onun içinde onlara dokunmamaya çalışırdım.Ama bana alışmışlardı saldığımda perdeye konarlardı .Kanatları tutulmasın diye salardım .Gerçi kafeste de uçabiliyorlardı. Onları tekrar kafeslerine sokmak hiç zor olmuyordu .Hatta evlerini öğrenmiş ,benimsemiş izlenimi veriyorlardı bana .Emindim bana alışmışlardı .Ama onların öldüklerini görmek beni üzerdi. Onları serbest bırakmaya karar verdim .Hepsini teker teker bıraktığımda hiç biri uçup gitmedi .Kimisini balkondan toplanan çamaşırlar da kimisini de pencere içlerinde bulurdum ve tekrar dışarı çıkarırdım.Onlar bile sevildiğini biliyor ama insanlar gibi seveni terk etmiyorlardı.