Konu: Mustafa İslamoğlu şiirleri

********************
Ey İnsan

İçimde büyüttügüm tüm çiçekleri

Sana adıyorum

Itırları, yaseminleri, menekşeleri

Lale bana kalsın

Kapına çiçeklerin karalıs sunmaktan

Utanıyorum

Dua çıkmayan göge sevdalar çıkar mıymış

Bülbülünü kaybetmiş bu evrensel bahçede

Dikenler bile bir hoş gayrı gül kokar mıymış?

Mustafa İslamoğlu
********************

********************
Hümeyra

hümeyra
kına yakmasaydı annen
saçını yolarak taramasaydı
dağı kızdıran sen değilsin, biliyorum
şimdi kül olan saçların
dağınık kalsaydı
Koş Hümeyra koş
suyu seyret şöyle uzaktan
son bir kez daha bak şöyle uzaktan
minnacık ellerini aç, gerdir bileklerini
serçekuş yüreğini bir an sıkıca tut
sonra, savur göğe kocaman dileklerini

Ölürken gözlerini görmemeliydim Hümeyra
yalvaran, suçlayan vuran
ben her saniye öldüm
sense ateşin koynunda, yaşıyorsun hala
şu iki azap meleği gibi duran
gözlerini çek üstümden

Yaşayacaktın, hayatı görecektin
görecektin denizi görecektin gemiyi
binecektin hüzne el sallayacaktın
soluk soluğa
savuşturmağa gelen seni

Başkalarının işlediği günahın
cezasını çekiyorsun Hümeyra
madem sefihlerle aynı

gemiyi paylaşıyorsun
dur, deli çocuk, çırpınma boşuna
yere geciyorsun
yalvarışın o yüzden çarpıp geri dönüyor
göğün duvarına
o yüzden gelmiyor
melekler yanına

Mustafa İslamoğlu
********************

********************
Takdim

Özlemekten yorulmuşum, kapında durdur beni

Ucu sana dek ulaşan bir zincire vur beni

Beni çöllerden sorma, ki sonra Mecnun yerinir

Aşksızlıktan taş kesilmiş şehirlere sor beni

Karanlık yerlerimi bir bir soyundum asfaltlara

Şimdi yüreğim üşüyor, giyindir ey nur beni

Ben Leyla’ma gidiyorum, çekil önümden Leyla

Gayrı, cennet olsan durmam, bak çağırıyor beni

Toprağımın gözlerinden çöllerin yanağına

Süzülen bir damlayım yar, kabul buyur beni

Hangi denize attımsa tutuştu saçlarından

Bir kez bak, yoksa bu yürek yarı yolda kor beni

Mustafa İslamoğlu
********************

********************
Bir Kırık Ezgi

sevinmem sevince benzemiyor
ne de üzülmem üzüntüye
gözde geçirilmiş sözler söylüyorum
ömrüme ilişkin
belki birazcık avutur beni diye
ağlamayasın için susuyorum
benden almayasın kara haberi
ağlama ki sakinleşirsin diye korkuyorum
fırtına habercisi gözlerinde
yarasalar uçuşuyor yine

gözyaşların bir kurşun ta şurama saplanır
sen ağlama İbrahim Erciyes gazaplanır

yüreğin işlevini bilmeyen bu insanlar
haber bülteni dinliyorlar
ölümler duymak, kimbilir
cinayete doymak için belki de
birbirine uzak iki zambak hakkında
benim ildiğimi bilmiyorlar
derdimi ancak papatyalara açabildim
şimdi onlar taç yapraklarını yoluyorlar

heba oldu sandığın yaşların hesaplanır
İbrahim sen ağlama Erciyes gazaplanır



toprağın burnumda tüttüğü bir kış günü
bir cümle eklemişsin babamın mektubuna
sade ve kırık
karların eridiği zaman çözdüm düğümü

sevgiyi toyken tanıdık gülüm
tutma elin yanar demediler
hayatımızı tek bir mevsime göre ayarladık
başka mevsimlerin olduğunu öğretmediler
evimiz barkımız bir yüreğimiz
öyleyken ateşimizi çaldı
aziz kardeşlerimiz, prometeler…
bilesin ki bizim oldu hayatın çirkin yüzü
bizim oldu yılkı acılar
bizim oldu gülüm, kırık ezgiler

bu yokuşun ardında bir gül iniş saklanır
ağlama sen İbrahim Erciyes gazaplanır

Mustafa İslamoğlu
********************

Bende Kalsın

al da git eğreti gülüşlerimi
isyanı kutsayan yüz bende kalsın
maviye boyama zor düşlerimi
gemimi yakacak köz bende kalsın


mermere saplanan bir deli su’ca
nefreti sevdama etmişim boca
karanlığa dönük bir çift namluca
tetikte bekleyen göz bende kalsın


neşeyi açmadan solanlara ver
gülüp eğlenmeyi yılanlara ver
baharı, bahçeyi çalanlara ver
Van Gogh’un çizdiği güz bende kalsın


bilirim yol uzun sürmek zor ama
çekmediğin kahrı koy matarama
azık kıt, vakit dar, tuz bas yarama
çiledeki aziz giz bende kalsın


Mustafa Islamoglu
1986

Nuveyba
Öfkemin hançerine su ver sen

kalkalımbir seher vakti Nuveyba

işgaledilmiş topraklarımız üstüne

güneşdoğmadan önce


hertaşın dibine bir yıldız gömmüşler

şudenizden hala kırbaç sesi gelir

atlılarıen son ne zaman görmüştün Nuveyba

nezaman öpmüştün ayağını Selahaddin’in


kolkırılır yen içinde kalır

yabaş koparsa Nuveyba

bugövde bir düşerse yere ya

kantutar dağları, atom santrallerini

yeryüzünü ve umutları sel alır


geriyeandın, aşkın ve adın kaldı

andınıçocuklar içti Nuveyba

aşkınyüreklere düştü

adıncellatların kirli elinde

Filistinaskısına dönüştü


kan akacak bu topraklarda kan

kendileri benimkini

demirden atlarıseninkini icecek

bircan düşecek toprağa

Sabra

bir can kalkacak.


RamALLAH’ta tarlalara çocuk ektikNuveyba

taşlarıylaebabiller dönüştü tomurcuğa

güz ekinidir bilirsin verirseMevla

yüreklerinbuz kestiği bir mevsimin ardından

her bir çiçek kesebilir çocuğa


sihirbazınçırağını hatırlarsın Nuveyba

ohendekte hala tüter annelerin şarkısı

ogün bu gün hala utanır güneş

adınateş, andın ateş, aşkın ateş.


Mustafa İslamoğlu