efendim....
sana layık ümmet olamamanın hüznüyle yazıyorum.hatalarımgünahlarımi syanlarımdan utanarak yazıyorum...yüzüme çektiğim perde ile sana görünmeden yazıyorum...sen ki sana taş atanlara bileduayla karşılık verensin...senki seni memleketinden kovanlara bile kucak açansın...sen ki sana zulmedenlere bileşefkatle muamele edensin...bu deryadan damla olanrahmet örneklerinden cesaret alarak yazıyorum.boynumu büküyor ve haddim olmayarak yazıyorum...
efendim...
güllere sinen kokunu koklamakhasretimizi gidermeye yetmesedeseni görmedende olsa sevmenin gurur ve heyecanını yaşıyorum..sen gideli dünya çook değişti..biz değiştik..ben değiştim..hayat tasavvurumuz değişti..
SEN;açlıktan karnına taş bağlarkenbiz envai çeşit yemeği beğenmez olduk...
SEN;yüzünde iz bırakan hasırlarda yatarkenbiz her sene yatak odası değiştirmenin derdine düştük...
SEN;komşusu açken tok yatan bizden değil derkenbiz bende olsunda komşuda olmasada olur demeye başladık...
SEN;en zor zamanlarda bile"ümmeti ümmeti"derkenbizler bencilliğin tahtına oturduk..
SEN;eşlerine güzel ve yumuşak davranmayı tavsiye ederkenbizler bunları küçültücü davranışlar olarak algıladık...
SEN;çocuklarınıza yedi yaşında ibadeti tavsiye ederkenbizler hep dünyalarına yatırım yaptıkahireti unuttukunutturduk...
SEN;birbirinizi sevin dedikçebizler kin ve nefret zehrini yudum yudum yudumladık...
SEN;bize infakı cömertliği tavsiye ettin.bizler mal biriktirme yarışına girdik...
SEN;bize şefkat ve merhameti öğrettinbizler düşmanlık ve zulüm denizinde boğulduk..
SEN;bize affediciliği öğrettinbizler küsmeyi darılmayı adet haline getirdik...
SEN;bize çalışmayı nasihat ettin.bizler tembelliği yaşam tarzı edindik...
SEN;vahdeti birliği emrettinbizler tefrikaya düştükbin parçaya ayrıldık...
SEN;hataları örterkenbiz hata arama peşine düştük...
o kadar çok "sen" yazabilirim ki ama yoruldum efendim...
seni çok özledim efendim...
gözlerimi sensizliğe açtım bensensizliğin ateşiyle kavruluyorum..bulutlar bile seni gölgelemedikleri için mahzun...rahmet vermiyorlar bize küsmüşler...haatımızda bereket yok efendim...merhamet yoksevgi yokkardeşlik yok...sen gideli bu kavramları öylesine unuttuk ki...
kalbimiz ne kadar kararmışkatılaşmışçatlamış olsada adını anınca heyecenlenıyoraydınlanıyorduyg ulanıyor efendim....
dünya işlerine bazen o kadar daldık ki seni unuttuk.ama ne olur sen bizi unutma..bizim seni seni unutmamız sana zarar vermesedesenin bizi unutmansonumuz helakımız olur efendim...
kalplerimiz katılaştıyetim başı okşamaz olduk..yoksulları eve davet etmekten hicap duyar olduk...gözyaşlarımız kurumuş..ağlamıyorağlayamıyoru z
seni seviyorum efendim..
sana ne kadar hasret duysamda yüzüne bakmaya yüzüm yok...
gözlerine dalmayı ne kadar arzu etsemdeharama bakan gözlerimle buna cesaretim yok..
sana sarılmayı ne kadar istesemdegünaha uzanmışinsanları incitmiş kollarımla buna hakkım yok...
sana layık ümmet olamamışken bizim için "kardeşlerim"demen bizi umutlandırıyor..bu hitaba layık olmamanın ezikliğini yaşıyorum efendim...
ya efendim
sen rahmet peygamberisin...şefkat için gönderildin...bizi bağışla...
günahkarızisyankarız ama pişmanız ve ümütvarız...
bizi bırakma efendimtut elimizden
sen de tutmazsan kim tutar elimizden.
seni özledim efendim çok özledim..
anam babam canım sana feda olsun efenim....
sana salat ve selam olsun efendim
efendim...efendim..efendim

alıntı...