Dayanağım sen ol bu uçurumlarda...
İmanım, dur, gitme. Beni bırakma! Beni bu yaban ellerde yalnız koyma.
Daha tanışalı çok olmadı, ben kendimi sende buldum, ben CAN’ımı seninle sevdim.
Böyle apansız çekip gitme.
Dünya sensiz çekilmez bir yer. Hayat zor, hayat boş. Hayat denince akla zevk, sefa, eğlence gelir olmuş. Örfler adetler unutulmuş. Saygı desen kaybolmuş.
Evler zindan. Kurtar beni bu zindandan. Yollar karanlık, bir yol bulsam da yolunda olsam. Yollara düşsem de katıksız kalsam. Aç kalsam, susuz kalsam. Ama sensiz kalmasam.
Sen beni bırakmasan? Hep yanımda olsan. Yalnız kaldığım gecelerde arkadaş, dertli olduğum anlarda dost, çaresiz kaldığım günlerimde umut, aşksız kaldığım zamanlarda yâr…
Bu yürek hep kanar, kanar da saran olmaz. Sen gidersen bu kan durmaz. Yürek acır, yürek yaralı. Ruhum acır, ruhum karalı. Karanlıklara esir etme beni.
Sana susuzum ben, açım sana. Beni yalnız bırakma bilmediğim bu diyarlarda. Dayanağım sen ol bu uçurumlarda.
Sen yoksan hiç bir yere gidemem.
Sen yoksan önümü göremem.
Sen yoksan kalbimi dinleyemem.
Sen yoksan ruhumu hissedemem.
Sen yoksan, sen yoksan, ben de yokum.
Ben kendimi sende buldum
Güneşim olur musun?
İman ateşinizin hep yanması, ömrünüz boyunca sönmemesi duasıyla...
alıntı
Alıntı
