Konu: Allah Sevgisi

'ı Sevmek ve İçin Sevmek Sevgilerin En Yücesidir



Bugünkü sohbetimizde sevgisinden söz etmek istiyorum.

Her iyiliğin başı 'ı sevmektir. Dünyada mutlu hayat, ahirette cennetin sonsuz nimetleri bu sevgi sayesinde elde edilir.

'ı sevmek, O'nu bilmeye ve tanımaya bağlıdır. Çünkü insan, ancak bildiğini ve tanıdığını sever. Bir İslâm büyüğü olan Hasan Basri'nin: "Rabbini bilen O'nu sever''1 sözü ne kadar güzeldir.

Teâlâ, Kur’an-ı Kerim'de belirtilen sıfatları ile tanınır. 0, âlemlerin Rabbidir. Bütün alemleri yaratan ve yaşatan O'dur. O'ndan başka yaratıcı yoktur. Her şeyi gören ve bilendir. Yerde ve göklerde O'na saklı hiçbir şey yoktur. Her şeyi görür ve işitir. Hatta gönüllerde saklı olan şeyleri bile bilir. Rahman'dır, Rahim'dir, insanlara ve bütün canlılara sonsuz şefkat ve merhameti vardır. Yarattığı insanlardan O'na inanmayanları da yedirip içirmekte ve doyurmaktadır. İnsanları öldürüp sonra diriltecek ve huzurunda sorgulayacak olan O'dur. Emirlerine uyup yasakladıklarından sakınmış olanları cennetle ve cennetin sonsuz nimetleri ile mükafatlandıracak O'dur. Her şeye gücü yeter. Kâinatta olan her şeyi, güneşi de ayı da, denizleri ve nehirleri de hepsini insanoğlunun hizmetine veren ve emrine amâde kılan O'dur.

Bu sıfatlar, 'tan başka kimde bulunur? Hiç kimsede bulunmaz. En üstün yaratık olan insandaki yetenekleri insana veren O'dur. Bunun için insanoğlu yalnız O'na ibadet etmek ve her şeyden daha çok O'nu sevmek durumundadır.

Her şeyde bize örnek olan Peygamberimiz 'ı sevmede de bize en güzel örnektir. Onun hayatını inceleyenler, onun 'ı ne kadar çok sevdiğini göreceklerdir. 'ı sevmede, O'na güvenip dayanmada tek örnek alınacak insan, odur.

sevgisi insanı 'a yaklaştırır ve O'nun rızasını kazanmasına sebep olur. Peygamberimiz buyuruyor:


"Davut (a.s.)'un duasından birisi şöyle idi: "'ım, senden senin sevgini ve seni sevenleri sevmeyi ve senin sevgine beni ulaştıracak amelleri dilerim. 'ım, senin sevgini, nefsimden çoluk çocuğumdan ve soğuk sudan daha sevgili kıl."2

Peygamberimiz, 'ı candan sever ve O'na ibadet etmekten büyük haz duyardı. Hadis kitapları, Peygamberimizin gece namazında ayakları şişinceye kadar ayakta durduğunu haber veriyorlar. Kendisine:

– Ey 'ın Resûlü, yüce seni bağışlamışken bu kadar zahmete neden katlanıyorsunuz? Dediklerinde, O:

– Niçin 'a şükreden bir kul olmayayım?3 Diye cevap veriyordu. Bu cevap, onun, korkusu endişesiyle değil, 'a olan sevgi ve derin saygısı sebebiyle ibadet ettiğini gösteriyor.

Peygamberimizin şu yalvarışı, onun 'a olan sevgisini gösterir.

İbn-i Abbas (r.a.) anlatıyor: Peygamberimiz gece yarısı namaza kalktığında şöyle yalvarırdı:


“'ım, hamd sana mahsustur. Göklerin ve yerin nuru, nur vereni sensin, hamd sana mahsustur. Gökler ve yer seninle senin emrinle ayakta durmaktadır. Hamd sana mahsustur, göklerin, yerin, göklerle yerdekilerin Rabbi sensin, sen haksın, va'din haktır, sözün hak, sana kavuşmak haktır. 'ım, ben sana teslim oldum, sana inandım, sana güvendim, sana sığınıyorum. Sana güvenerek mücadele ediyorum. Düşmanımla aramızda ancak senin hakemliğine baş vurdum. Benim gerek evvelce işlediğim ve gerekse bundan sonra işlemem muhtemel bulunan günahlarımla, gizli ve aşikar yaptıklarımı bağışla. Benim İlâhım sensin, senden başka hiçbir ilâh yoktur.''4

Görülüyor ki, Peygamberimiz gece uyku ve istirahatini feda ederek kalkıyor, o sessizlik içinde namaz kılıyor ve sonunda 'a el açarak yalvarıyor. Bu davranışı, onun 'ı nasıl sevdiğini göstermektedir.

Esasen 'a yapılan ibadetin makbul olanı da budur. Severek, isteyerek ve saygı duyarak yapılan ibadet en makbul ibadettir.

Peygamberimiz her vesile ile 'a olan derin saygısını dile getirirdi.

Ömer b. el-Hattab (r.a.) anlatıyor: Peygamberimizin huzuruna Havazin kabilesinden bir takım esirler gelmişti. Bunların içinde emzikli bir kadın vardı. Çocuğunu kaybetmişti. O, göğsüne biriken sütü esirler arasındaki çocuklara veriyor, emziriyordu. Bu kadın esirler arasında kendi çocuğunu bulunca hemen onu alıp bağrına bastı ve derin bir sevgi ile çocuğunu emzirmeye başladı. Bu yüksek şefkat ve sevgiyi görünce Peygamberimiz bize:

– Şu kadının çocuğunu ateşe atacağına ihtimal verir misiniz? Buyurdu, Biz:

– Hayır, atmamağa gücü yettiği sürece atmaz, dedik. Bunun üzerine Peygamberimiz:

– İşte Teâlâ kullarına bu kadının çocuğuna olan sevgi ve şefkatinden daha merhametli ve şefkatlidir, buyurdu.5

Bir kere Ashaptan biri şöyle bir olay anlattı: Bir çalılığın içinde birkaç kuş yavrusu gördüm. Onları aldım ihramımın içine koydum. Biraz sonra anneleri geldi, ihramımın üzerinde dolaşıp durdu. Ben ihramımı açar açmaz o da yavrularının yanına girdi. Peygamberimiz bu olayı dinledikten sonra: "Anneliğin şefkatinden hayret mi ediyorsunuz? Beni gönderen 'a yemin ederim ki, Teâlâ kullarını, bir annenin yavrularını sevmesinden daha fazla sever”, buyurdu.6

'ı Kim Sever?

Hiç şüphe yok ki, 'ı, O'nu tanıyan ve O'na inanan kimse sever. Nitekim Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyuruluyor.


"İnsanlar arasında 'ı bırakıp O'na koştukları eşleri ilah olarak benimseyip onları 'ı sever gibi sevenler vardır. İnananların 'ı sevmesi ise hepsinden kuvvetlidir.”7

Ayet-ı Kerime'de önemli bir uyarıda bulunuluyor. Gerek 'ı tanımayarak olsun ve gerekse olmasın ilâhlık manasında 'a ortak yapıp, onları 'ı sever gibi severler. Onları, eriştikleri nimetin sahibi olarak tanırlar. Onların sevgisini hareketlerinin başı kabul ederler. 'a yapılacak şeyleri onlara yaparlar. 'ın rızasını düşünmeden onların rızalarını elde etmeye çalışırlar. 'a isyan sayılan şeylerde bile onlara itaat ederler. Yazık, bunlar sapıklığın içinde bocalayan zavallılardır. Çünkü bunlar kendilerini yoktan var eden 'a yönelmeleri ve O'nun verdiği nimetlere şükretmeleri gerekirken,onlar, kendilerine hiçbir fayda ve zararı olmayan, 'a ortak koştukları şeylere bağlanırlar. Onun için bunlar yollarını şaşırmış zavallı insanlardır.

Ancak mü'minler her şeyden daha çok 'ı severler. O'na yönelir, O'ndan dilekte bulunurlar. Peygamberimiz şöyle buyuruyor:


“Bir kimsede (tam olarak) üç özellik bulunursa imanın tadını duyar. ile Peygamberi kendisine başkalarından daha sevgili olmak, sevdiği kimseyi yalnız için sevmek, onu küfürden kurtardıktan sonra tekrar küfre dönmekten ateşe atılacakmışçasına hoşlanmamak."8

'ı sevenler, O'nu her zaman anarlar. Bir insanın sevdiğini sık sık anmasından daha olağan ne olabilir? Sevilen olunca, bu anış, insanın bütün varlığını kaplayan bir aşk haline dönüşür. Böyle olunca sevgili Peygamberimizin buyurdukları gibi Teâlâ o kimsenin işiten kulağı, gören gözü ve konuşan dili olur.

Gönüllerinde sevgisi yer etmiş olan kimseler her zaman ve her yerde 'ı anarlar. Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyuruluyor:


"Onlar ayakta dururken, otururken, yanları üzerine yatarken (her zaman) 'ı anarlar, göklerin ve yerin yaratılışı hakkında derin derin düşünürler ve şöyle derler: ''Rabbimiz, sen bunu boş yere yaratmadın. Seni tesbih ederiz. Bizi cehennem azabından koru."9

Hz.Aişe (r.a.) validemiz anlatıyor: Bir gün Peygamberimiz bir zatı askeri birliğin başına göndermişti. O zat birliğe imam olduğunda namazı "İhlas'' sûresi ile kıldırmıştı. Birlik geri geldiğinde, bu zatın namazı kısa bir sûre olan "İhlâs" sûresi ile kıldırdığı, uzun sûre okumadığı Peygamberimize şikayet edildi. Peygamberimiz:

– Bunu ne maksatla yaptığını kendisinden sorun, buyurdu. Sordular, o zat:

– "İhlâs'' sûresi 'ın sıfatlarını ihtiva ettiğinden onu okumayı seviyorum. Onun için namazı bu sûre ile kıldırdım, deyince Peygamberimiz:

– Siz de onu müjdeleyin, kendisini seviyor, buyurdu.10

Değerli kardeşlerim, bütün ibadetler, 'ı anmak ve daima onu hatırlamak içindir. Bu itibarla 'ı anmak en üstün ibadet sayılmıştır. Nitekim Ebû'd-Derdâ (r.a.)'nın anlattığına göre Peygamberimiz şöyle buyurmuştur.


"Size işlerinizin en hayırlısını, katında en makbulünü, dereceleriniz bakımından en yükseğini, altın ve gümüş dağıtmaktan daha üstününü, savaş alanlarında düşmanlarınızla karşılaşıp onları öldürmenizden daha hayırlı olanını haber vereyim mi?'' diye sordu. Ashap:

"Evet, ey 'ın Resûlü, haber ver'', dediler. Peygamberimiz:

"'ı anmaktır'', buyurdu.11

'ı ananların tarafından anılacakları ve O'nun tükenmek bilmeyen maddi ve manevi nimetlerine, sayısız Iütuflarına erecekleri Kur'an-ı Kerim'de müjdelenmiş ve:


''Siz beni anın, ben de sizi anayım. Bana şükredin, sakın nankörlük etmeyin",12 buyurulmuştur.

Bu âyet-i kerime şu tabirlerle açıklanmıştır:

– Siz beni, bana itaatle anınız, ben de sizi rahmetimle anayım.

– Siz beni, bana dua ederek anın, ben de sizi, duanızı kabul ederek anayım.

– Beni överek ve itaat ederek anın, ben de sizi nimetimi artırarak anayım.

– Siz beni gizli yerlerde anın, ben de sizi kırlarda ve çöllerde anayım.

– Siz beni refah ve rahat içinde iken anın, ben de sizi felâket ve musîbete uğradığınız zaman anayım.

– Siz beni ibadetle anın, ben de sizi yardımımla anayım.

– Siz beni, İslâm'ı yaymak için anın, ben de sizi hidayetimle anayım.

– Siz beni "'tan başka ilâh yoktur'' diyerek anın, ben de sizi kulluğa kabul ederek anayım.13

Görülüyor ki, Yüce kulunun, kendi rızası için olan hiçbir davranışını karşılıksız bırakmıyor.

Ebû Hureyre (r.a.) Peygamberimizin şöyle buyurduğunu haber veriyor:


"Aziz ve Celil olan buyurur ki, "Ben kulumun beni sanısı yanındayım, beni nasıl sanırsa ben öyleyim. Kulum beni andığı zaman muhakkak onunla beraberim. O beni gönlünde gizlice anarsa, ben de onu öyle anarım. Eğer o beni bir topluluk içinde anarsa ben de onu, beni içinde andığı topluluktan daha hayırlı bir topluluk için de anarım. Kulum bana bir karış yaklaşırsa, ben ona bir arşın yaklaşırım. Kulum bana bir arşın yaklaşırsa ben ona bir kulaç yaklaşırım."14

Bu hadis-i şerifte, Teâlâ'nın kuluna yakınlık derecesini anlatmak için kullanılan karış, arşın, kulaç gibi gözle görülen şeylere ait ölçü aletlerinin Teâlâ hakkında kullanılması tamamiyle mecazî tabirlerdir. Bunun gibi Teâlâ hakkında koşmak tabiri de kulun isteğine ve duasına sür'atle icabet etmekten kinayedir.

Değerli mü'minler, ve Peygamber sevgisi imandandır, belki imanın ta kendisidir. Bu sevgiden yoksun olan kimsenin gerçek anlamda inanmış olduğu söylenemez. Nitekim Hz.Ömer:

– Ey 'ın Resûlü, ben sizi canımdan başka her şeyden daha çok severim, dedi. Peygamberimiz:

– Ey Ömer, canımı kudret elinde tutan 'a yemin ederim ki, beni canından da daha çok sevmedikçe olgun mü'min olamazsın, buyurdu. Peygamberimizi dikkatle dinleyen Hz.Ömer:

– Ey 'ın Resûlü, vallahi ben şimdi sizi canımdan da daha çok seviyorum, diyince, Peygamberimiz:

– İşte ya Ömer, şimdi olgun mü'min oldun.15

Peygamber sevgisi sevgisinden sonra gelir. Peygamberi sevmek, 'ı sevmek demektir. Alimleri, müttakileri ve hayır sahiplerini sevmek de böyledir. Zira sevilenin sevgilisi de sevilir. Sevilenin elçisi de sevilir. Sevileni seven de sevilir. Burada gerçekte sevilen yalnız 'tır. O'ndan başka gerçek sevgiyi hakeden yoktur. Bunu şöyle bir örnekle açıklayalım: İnsan için ilk sevilen şey kendi nefsidir. Kişinin kendi kendini sevmesi demek, varlığının devamını istemesi ve yok olmaktan hoşlanmaması demektir. Bu, yaratılışta insanda var olan bir özelliktir. Aslında insanda var olan bu duygu, 'ı sevmeyi gerektirir. Çünkü kendisini ve Rabbini bilen, varlığının devam ve kemalinin kendisinden değil, Teâlâ'dan olduğunu anlar. Onu yoktan var eden, yaşatan O'dur. Çünkü varlıklar arasında varlığı zatının gereği olan ve var olmakta hiçbir şeye ihtiyaç duymayan yalnız Teâlâ'dır. O'ndan başka her şey O'nun kudreti ve yaratması ile vardır. Bunun böyle olduğunu bilen kimse elbette kendisini var edeni ve her şeyi ona vereni sever, sevmesi gerekir. O'nu sevmemesi, kendini ve Rabbini bilmemesinden ileri gelir. Sevgi, bilginin meyvesidir. Bilgi olmazsa sevgi de olmaz. İnsan annesini-babasını sever. Niçin sever? Çünkü onlar onun var olmasının sebebidirler. Ayrıca da onu yetiştirip büyütmüşlerdir. Bunun için anne ve baba sevilir. Halbuki insanı yaratan 'tır. Anne ve babayı onun var olması için sebep kılan da O'dur. Anne ve babaya çocuk sevgisini veren de yine O'dur. Hayvanlara bile bu sevgiyi vermiştir. Peygamberimiz buyuruyor:


" Teâlâ rahmeti yüz parça yaptı. Doksan dokuz parçasını kendi yanında tuttu, bir parçasını yeryüzüne indirdi. İşte bu bir parça rahmet sebebiyle bütün yaratıklar birbirleriyle sevişirler. Hatta kısrak yavrusunu emzirirken dokunur korkusu ile bir ayağının tırnağını yukarı kaldırır."16

Evet, Peygamber sevgisi sevgisinden sonra gelir. Onu seven ve sünnetine uyan, dünyada olduğu gibi ahirette de mutlu olacak, onunla birlikte cennete girecektir.


Enes b.Malik (r.a.) anlatıyor: Bir defa Peygamberimizle birlikte mescidden çıkıyorduk. Mescidin kapısında karşımıza bir adam çıktı ve:

– Ey 'ın resûlü, kıyamet ne zaman kopacak? diye sordu. Peygamberimiz:

– Sen kıyamet için ne hazırladın? buyurdu. Adam:

– Ey 'ın Resûlü, ben kıyamet için çok namaz, oruç ve sadaka hazırlamadım, ancak ben 'ı ve Peygamberini severim, dedi. Bunun üzerine Peygamberimiz.

– O halde sen sevdiklerinle beraber olacaksın, buyurdu.17

Konu ile ilgili olarak Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyurulmuştur:

''Kim 'a ve Peygambere itaat ederse işte onlar, 'ın kendilerine nimet verdiği Peygamberlerle, sıddıklarla, şehitlerle, iyilerle birlikte olacaktır. Bunlar ne güzel arkadaştır."18

Az önce ve Peygamber sevgisinin imandan olduğunu söylemiştik. İnananlar da birbirini sevmedikçe gerçek anlamda mü'min olamayacakları Peygamberimiz tarafından bildirilmiş ve şöyle buyurulmuştur.


"Nefsimi kudret elide tutan 'a yemin ederim ki, siz, iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de olgun mü'min olamazsınız. Size bir şey söyleyeyim, onu yaptığınız zaman sevişirsizin: Aranızda selâmı yayınız."19

Mü'minler, birbirlerini için sevmelidirler. için olmayan sevginin katında bir değeri yoktur. Birbirlerini için değil de şahsî çıkar uğruna sevenlerin kıyamet günü birbirlerine düşman olacakları Kur'an-ı Kerim'de bildirilmekte ve şöyle buyurulmaktadır.


“O gün 'tan korkanlar hariç, birbirine dost olanlar düşmandırlar."20

ve Peygamber sevgisi ile birbirini sevenler, birbirlerine karşı saygılı davranırlar. Birbirlerine haksızlık yapmaktan, birbirinin zararına olacak tutum ve davranışlardan sakınırlar. Kendileri için arzu ettikleri iyilikleri sevdikleri için de arzu ederler. Birbirlerine daima iyi ve yararlı öğütlerde bulunurlar. Felâket zamanlarında birbirlerine yaklaşır, üzüntülerini paylaşırlar. Muhtaç iseler ellerinden gelen her türlü yardıma koşarlar.

Değerli mü'minler, kıyamet günü en üstün dereceyi, sevgisi ile birbirlerini sevenlerin alacağı müjdelenmiştir. Muaz (r.a.) diyor ki: Peygamberimizin şöyle buyurduğunu işittim:


Teâlâ, "Benim hoşnutluğum uğrunda sevişenler için, Peygamberlerin ve şehitlerin bile imrenecekleri derecede nurdan kürsüler vardır.”21

Görülüyor ki, sevgisi, dünya ve ahiret mutluluğunun vesilesidir. sevgisi etrafında birleşmemiz ve bu sevgi ile birbirimizi sevmemiz, 'ı razı edecek bir davranış olacaktır.

'ı Sevmenin Belirtisi Nedir?

'ı sevmek, O'nun gönderdiği son Peygamber Muhammed Mustafa (s.a.v.)'e uymakla olur. Peygamberimizi örnek almayan, onun sünnetini uygulamayan kimsenin, 'ı seviyorum, demesinin bir anlamı yoktur. Kur'an-ı Kerim bu konuda şöyle diyor:


''(Ey Muhammed) de ki: Eğer siz 'ı seviyorsanız bana uyun ki, da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. bağışlayıcıdır, merhamet edicidir ."22

Evet, insanın sadece, 'ı seviyorum, demesinden bir şey çıkmaz. Kişinin sözünden çok işine bakılır. 'ı sevmek demek, O'nun Peygamberini de sevmek demektir. Peygamberi sevmek demek ise, onun izinden gitmek ve her işte onu örnek almaktır.

Değerli mü'minler, 'ı seveni, 'a itaat edeni da sever, başkalarına da sevdirir. Ebû Hureyre (r.a.) anlatıyor: Peygamberimiz şöyle buyurmuştur.


" Teâlâ bir kulunu sevdiği vakit, Cebrail (a.s.)'a, " filanı seviyor, onu sen de sev'' diye emreder. Cebrail de onu sever ve gök ehline, " filanı seviyor, siz de onu seviniz'' diye seslenir. Bunun üzerine göktekiler o kimseyi severler. Sonra da yeryüzünde onun sevgisi kalplerde yerleşir."23

Görmediğimiz İslâm alimlerine duyduğumuz sevgi ve saygının sebebi bu hadisi şerifte açıklanıyor.

Son olarak şunu söyleyelim ki, 'ı seven, O'nun Peygamberini de 'ın sevdiklerini de sever.

Ne mutlu sevgisi gönlünde yer etmiş olanlara ve yine ne mutlu için, O'nun rızasını kazanmak için birbirini sevenlere.

Konuşmamı, Ebû Hureyre (r.a.)'nin rivayet ettiği bir hadisi şerif ile bitirmek istiyorum. Peygamberimiz buyuruyor:


" Teâlâ kıyamet gününde: "Benim için sevişenler nerededir? Onları gölgemden başka gölge bulunmayan bir günde arşımın gölgesinde gölgelendireceğim'', buyurur.24

DİPNOTLAR

1 Ahmet Serdaroğlu, İhyau Ulûmi'd-Dîn Tercümesi, c. IV, s. 537, İstanbul, 1975.

2 Tirmizi, Davut, 73.

3 Buhari, Teheccüd, 6; Müslim, Kitabu Salâti'l-Müsafirin ve Ahvalihim, 18.

4 Buhari, Tevhid, 7; Müslim, Kitabu Salâti'I-Müsafirin ve Ahvalihim, 26.

5 Buhari, Edeb, 18; Müslim, Tevbe, 4.

6 Şiblî, İslâm Tarihi-Asr-ı Saadet, c. II, s. 857, İstanbul, 1928.

7 Bakara, 165.

8 Buhari, İman, 9; Müslim, İlm, 15.

9 Al-i İmran, 191.

10 Buhari, Tevhid, 2; Müslim, Kitabu Salâti'I-Müsafirin ve Kasrıha, 45.

11 Tirmizî, Kitabu'd-Dua, 6.

12 Bakara, 152.

13 Hak Dini Kur'an Dili, Bakara 152'nci ayetin tefsiri.

14 Buhari, Zühd,15; Müslim, Kitabu'z-Zikr ve't-Tevbe ve'I-İstiğfar, I.

15 Aynî, Umdetü'I-Kârî, c. I, s. 144.

16 Buhari, Edep, 19; Müslim, Tevbe, 4.

17 Müslim, Kitabu'I-Birr ve's-Sıla, 50.

18 Nisa, 69.

19 Müslim, İman, 22.

20 Zuhruf, 67.

21 Tirmizî, Zühd, 31.

22 AI-i İmran, 31.

23 Buhari, Kitabu Bedi'I-Halk, 6; Müslim, Kitabu'I-Birr ve's-Sıla, 48.

24 Müslim, Kitabu'I-Birr ve's-Sıla ve'I-Adab, 12.

sevgisinden söz etmek istiyorum. Her iyiliğin başı 'ı sevmektir. Dünyada mutlu hayat, ahirette cennetin sonsuz nimetleri bu sevgi sayesinde elde edilir. 'ı sevmek, O'nu bilmeye ve tanımaya bağlıdır. Çünkü insan, ancak bildiğini ve tanıdığını sever. Bir İslâm büyüğü olan Hasan Basri'nin: "Rabbini bilen O'nu sever''1 sözü ne kadar güzeldir. Teâlâ, Kur’an-ı Kerim'de belirtilen sıfatları ile tanınır. 0, âlemlerin Rabbidir. Bütün alemleri yaratan ve yaşatan O'dur. O'ndan başka yaratıcı yoktur. Her şeyi gören ve bilendir. Yerde ve göklerde O'na saklı hiçbir şey yoktur. Her şeyi görür ve işitir. Hatta gönüllerde saklı olan şeyleri bile bilir. Rahman'dır, Rahim'dir, insanlara ve bütün canlılara sonsuz şefkat ve merhameti vardır. Yarattığı insanlardan O'na inanmayanları da yedirip içirmekte ve doyurmaktadır. İnsanları öldürüp sonra diriltecek ve huzurunda sorgulayacak olan O'dur. Emirlerine uyup yasakladıklarından sakınmış olanları cennetle ve cennetin sonsuz nimetleri ile mükafatlandıracak O'dur. Her şeye gücü yeter. Kâinatta olan her şeyi, güneşi de ayı da, denizleri ve nehirleri de hepsini insanoğlunun hizmetine veren ve emrine amâde kılan O'dur. Bu sıfatlar, 'tan başka kimde bulunur? Hiç kimsede bulunmaz. En üstün yaratık olan insandaki yetenekleri insana veren O'dur. Bunun için insanoğlu yalnız O'na ibadet etmek ve her şeyden daha çok O'nu sevmek durumundadır. Her şeyde bize örnek olan Peygamberimiz 'ı sevmede de bize en güzel örnektir. Onun hayatını inceleyenler, onun 'ı ne kadar çok sevdiğini göreceklerdir. 'ı sevmede, O'na güvenip dayanmada tek örnek alınacak insan, odur. sevgisi insanı 'a yaklaştırır ve O'nun rızasını kazanmasına sebep olur. Peygamberimiz buyuruyor: "Davut (a.s.)'un duasından birisi şöyle idi: "'ım, senden senin sevgini ve seni sevenleri sevmeyi ve senin sevgine beni ulaştıracak amelleri dilerim. 'ım, senin sevgini, nefsimden çoluk çocuğumdan ve soğuk sudan daha sevgili kıl."2 Peygamberimiz, 'ı candan sever ve O'na ibadet etmekten büyük haz duyardı. Hadis kitapları, Peygamberimizin gece namazında ayakları şişinceye kadar ayakta durduğunu haber veriyorlar. Kendisine: – Ey 'ın Resûlü, yüce seni bağışlamışken bu kadar zahmete neden katlanıyorsunuz? Dediklerinde, O: – Niçin 'a şükreden bir kul olmayayım?3 Diye cevap veriyordu. Bu cevap, onun, korkusu endişesiyle değil, 'a olan sevgi ve derin saygısı sebebiyle ibadet ettiğini gösteriyor. Peygamberimizin şu yalvarışı, onun 'a olan sevgisini gösterir. İbn-i Abbas (r.a.) anlatıyor: Peygamberimiz gece yarısı namaza kalktığında şöyle yalvarırdı: “'ım, hamd sana mahsustur. Göklerin ve yerin nuru, nur vereni sensin, hamd sana mahsustur. Gökler ve yer seninle senin emrinle ayakta durmaktadır. Hamd sana mahsustur, göklerin, yerin, göklerle yerdekilerin Rabbi sensin, sen haksın, va'din haktır, sözün hak, sana kavuşmak haktır. 'ım, ben sana teslim oldum, sana inandım, sana güvendim, sana sığınıyorum. Sana güvenerek mücadele ediyorum. Düşmanımla aramızda ancak senin hakemliğine baş vurdum. Benim gerek evvelce işlediğim ve gerekse bundan sonra işlemem muhtemel bulunan günahlarımla, gizli ve aşikar yaptıklarımı bağışla. Benim İlâhım sensin, senden başka hiçbir ilâh yoktur.''4 Görülüyor ki, Peygamberimiz gece uyku ve istirahatini feda ederek kalkıyor, o sessizlik içinde namaz kılıyor ve sonunda 'a el açarak yalvarıyor. Bu davranışı, onun 'ı nasıl sevdiğini göstermektedir. Esasen 'a yapılan ibadetin makbul olanı da budur. Severek, isteyerek ve saygı duyarak yapılan ibadet en makbul ibadettir. Peygamberimiz her vesile ile 'a olan derin saygısını dile getirirdi. Ömer b. el-Hattab (r.a.) anlatıyor: Peygamberimizin huzuruna Havazin kabilesinden bir takım esirler gelmişti. Bunların içinde emzikli bir kadın vardı. Çocuğunu kaybetmişti. O, göğsüne biriken sütü esirler arasındaki çocuklara veriyor, emziriyordu. Bu kadın esirler arasında kendi çocuğunu bulunca hemen onu alıp bağrına bastı ve derin bir sevgi ile çocuğunu emzirmeye başladı. Bu yüksek şefkat ve sevgiyi görünce Peygamberimiz bize: – Şu kadının çocuğunu ateşe atacağına ihtimal verir misiniz? Buyurdu, Biz: – Hayır, atmamağa gücü yettiği sürece atmaz, dedik. Bunun üzerine Peygamberimiz: – İşte Teâlâ kullarına bu kadının çocuğuna olan sevgi ve şefkatinden daha merhametli ve şefkatlidir, buyurdu.5 Bir kere Ashaptan biri şöyle bir olay anlattı: Bir çalılığın içinde birkaç kuş yavrusu gördüm. Onları aldım ihramımın içine koydum. Biraz sonra anneleri geldi, ihramımın üzerinde dolaşıp durdu. Ben ihramımı açar açmaz o da yavrularının yanına girdi. Peygamberimiz bu olayı dinledikten sonra: "Anneliğin şefkatinden hayret mi ediyorsunuz? Beni gönderen 'a yemin ederim ki, Teâlâ kullarını, bir annenin yavrularını sevmesinden daha fazla sever”, buyurdu.6 'ı Kim Sever? Hiç şüphe yok ki, 'ı, O'nu tanıyan ve O'na inanan kimse sever. Nitekim Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyuruluyor. "İnsanlar arasında 'ı bırakıp O'na koştukları eşleri ilah olarak benimseyip onları 'ı sever gibi sevenler vardır. İnananların 'ı sevmesi ise hepsinden kuvvetlidir.”7 Ayet-ı Kerime'de önemli bir uyarıda bulunuluyor. Gerek 'ı tanımayarak olsun ve gerekse olmasın ilâhlık manasında 'a ortak yapıp, onları 'ı sever gibi severler. Onları, eriştikleri nimetin sahibi olarak tanırlar. Onların sevgisini hareketlerinin başı kabul ederler. 'a yapılacak şeyleri onlara yaparlar. 'ın rızasını düşünmeden onların rızalarını elde etmeye çalışırlar. 'a isyan sayılan şeylerde bile onlara itaat ederler. Yazık, bunlar sapıklığın içinde bocalayan zavallılardır. Çünkü bunlar kendilerini yoktan var eden 'a yönelmeleri ve O'nun verdiği nimetlere şükretmeleri gerekirken,onlar, kendilerine hiçbir fayda ve zararı olmayan, 'a ortak koştukları şeylere bağlanırlar. Onun için bunlar yollarını şaşırmış zavallı insanlardır. Ancak mü'minler her şeyden daha çok 'ı severler. O'na yönelir, O'ndan dilekte bulunurlar. Peygamberimiz şöyle buyuruyor: “Bir kimsede (tam olarak) üç özellik bulunursa imanın tadını duyar. ile Peygamberi kendisine başkalarından daha sevgili olmak, sevdiği kimseyi yalnız için sevmek, onu küfürden kurtardıktan sonra tekrar küfre dönmekten ateşe atılacakmışçasına hoşlanmamak."8 'ı sevenler, O'nu her zaman anarlar. Bir insanın sevdiğini sık sık anmasından daha olağan ne olabilir? Sevilen olunca, bu anış, insanın bütün varlığını kaplayan bir aşk haline dönüşür. Böyle olunca sevgili Peygamberimizin buyurdukları gibi Teâlâ o kimsenin işiten kulağı, gören gözü ve konuşan dili olur. Gönüllerinde sevgisi yer etmiş olan kimseler her zaman ve her yerde 'ı anarlar. Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyuruluyor: "Onlar ayakta dururken, otururken, yanları üzerine yatarken (her zaman) 'ı anarlar, göklerin ve yerin yaratılışı hakkında derin derin düşünürler ve şöyle derler: ''Rabbimiz, sen bunu boş yere yaratmadın. Seni tesbih ederiz. Bizi cehennem azabından koru."9 Hz.Aişe (r.a.) validemiz anlatıyor: Bir gün Peygamberimiz bir zatı askeri birliğin başına göndermişti. O zat birliğe imam olduğunda namazı "İhlas'' sûresi ile kıldırmıştı. Birlik geri geldiğinde, bu zatın namazı kısa bir sûre olan "İhlâs" sûresi ile kıldırdığı, uzun sûre okumadığı Peygamberimize şikayet edildi. Peygamberimiz: – Bunu ne maksatla yaptığını kendisinden sorun, buyurdu. Sordular, o zat: – "İhlâs'' sûresi 'ın sıfatlarını ihtiva ettiğinden onu okumayı seviyorum. Onun için namazı bu sûre ile kıldırdım, deyince Peygamberimiz: – Siz de onu müjdeleyin, kendisini seviyor, buyurdu.10 Değerli kardeşlerim, bütün ibadetler, 'ı anmak ve daima onu hatırlamak içindir. Bu itibarla 'ı anmak en üstün ibadet sayılmıştır. Nitekim Ebû'd-Derdâ (r.a.)'nın anlattığına göre Peygamberimiz şöyle buyurmuştur. "Size işlerinizin en hayırlısını, katında en makbulünü, dereceleriniz bakımından en yükseğini, altın ve gümüş dağıtmaktan daha üstününü, savaş alanlarında düşmanlarınızla karşılaşıp onları öldürmenizden daha hayırlı olanını haber vereyim mi?'' diye sordu. Ashap: "Evet, ey 'ın Resûlü, haber ver'', dediler. Peygamberimiz: "'ı anmaktır'', buyurdu.11 'ı ananların tarafından anılacakları ve O'nun tükenmek bilmeyen maddi ve manevi nimetlerine, sayısız Iütuflarına erecekleri Kur'an-ı Kerim'de müjdelenmiş ve: ''Siz beni anın, ben de sizi anayım. Bana şükredin, sakın nankörlük etmeyin",12 buyurulmuştur. Bu âyet-i kerime şu tabirlerle açıklanmıştır: – Siz beni, bana itaatle anınız, ben de sizi rahmetimle anayım. – Siz beni, bana dua ederek anın, ben de sizi, duanızı kabul ederek anayım. – Beni överek ve itaat ederek anın, ben de sizi nimetimi artırarak anayım. – Siz beni gizli yerlerde anın, ben de sizi kırlarda ve çöllerde anayım. – Siz beni refah ve rahat içinde iken anın, ben de sizi felâket ve musîbete uğradığınız zaman anayım. – Siz beni ibadetle anın, ben de sizi yardımımla anayım. – Siz beni, İslâm'ı yaymak için anın, ben de sizi hidayetimle anayım. – Siz beni "'tan başka ilâh yoktur'' diyerek anın, ben de sizi kulluğa kabul ederek anayım.13 Görülüyor ki, Yüce kulunun, kendi rızası için olan hiçbir davranışını karşılıksız bırakmıyor. Ebû Hureyre (r.a.) Peygamberimizin şöyle buyurduğunu haber veriyor: "Aziz ve Celil olan buyurur ki, "Ben kulumun beni sanısı yanındayım, beni nasıl sanırsa ben öyleyim. Kulum beni andığı zaman muhakkak onunla beraberim. O beni gönlünde gizlice anarsa, ben de onu öyle anarım. Eğer o beni bir topluluk içinde anarsa ben de onu, beni içinde andığı topluluktan daha hayırlı bir topluluk için de anarım. Kulum bana bir karış yaklaşırsa, ben ona bir arşın yaklaşırım. Kulum bana bir arşın yaklaşırsa ben ona bir kulaç yaklaşırım."14 Bu hadis-i şerifte, Teâlâ'nın kuluna yakınlık derecesini anlatmak için kullanılan karış, arşın, kulaç gibi gözle görülen şeylere ait ölçü aletlerinin Teâlâ hakkında kullanılması tamamiyle mecazî tabirlerdir. Bunun gibi Teâlâ hakkında koşmak tabiri de kulun isteğine ve duasına sür'atle icabet etmekten kinayedir. Değerli mü'minler, ve Peygamber sevgisi imandandır, belki imanın ta kendisidir. Bu sevgiden yoksun olan kimsenin gerçek anlamda inanmış olduğu söylenemez. Nitekim Hz.Ömer: – Ey 'ın Resûlü, ben sizi canımdan başka her şeyden daha çok severim, dedi. Peygamberimiz: – Ey Ömer, canımı kudret elinde tutan 'a yemin ederim ki, beni canından da daha çok sevmedikçe olgun mü'min olamazsın, buyurdu. Peygamberimizi dikkatle dinleyen Hz.Ömer: – Ey 'ın Resûlü, vi ben şimdi sizi canımdan da daha çok seviyorum, diyince, Peygamberimiz: – İşte ya Ömer, şimdi olgun mü'min oldun.15 Peygamber sevgisi sevgisinden sonra gelir. Peygamberi sevmek, 'ı sevmek demektir. Alimleri, müttakileri ve hayır sahiplerini sevmek de böyledir. Zira sevilenin sevgilisi de sevilir. Sevilenin elçisi de sevilir. Sevileni seven de sevilir. Burada gerçekte sevilen yalnız 'tır. O'ndan başka gerçek sevgiyi hakeden yoktur. Bunu şöyle bir örnekle açıklayalım: İnsan için ilk sevilen şey kendi nefsidir. Kişinin kendi kendini sevmesi demek, varlığının devamını istemesi ve yok olmaktan hoşlanmaması demektir. Bu, yaratılışta insanda var olan bir özelliktir. Aslında insanda var olan bu duygu, 'ı sevmeyi gerektirir. Çünkü kendisini ve Rabbini bilen, varlığının devam ve kemalinin kendisinden değil, Teâlâ'dan olduğunu anlar. Onu yoktan var eden, yaşatan O'dur. Çünkü varlıklar arasında varlığı zatının gereği olan ve var olmakta hiçbir şeye ihtiyaç duymayan yalnız Teâlâ'dır. O'ndan başka her şey O'nun kudreti ve yaratması ile vardır. Bunun böyle olduğunu bilen kimse elbette kendisini var edeni ve her şeyi ona vereni sever, sevmesi gerekir. O'nu sevmemesi, kendini ve Rabbini bilmemesinden ileri gelir. Sevgi, bilginin meyvesidir. Bilgi olmazsa sevgi de olmaz. İnsan annesini-babasını sever. Niçin sever? Çünkü onlar onun var olmasının sebebidirler. Ayrıca da onu yetiştirip büyütmüşlerdir. Bunun için anne ve baba sevilir. Halbuki insanı yaratan 'tır. Anne ve babayı onun var olması için sebep kılan da O'dur. Anne ve babaya çocuk sevgisini veren de yine O'dur. Hayvanlara bile bu sevgiyi vermiştir. Peygamberimiz buyuruyor: " Teâlâ rahmeti yüz parça yaptı. Doksan dokuz parçasını kendi yanında tuttu, bir parçasını yeryüzüne indirdi. İşte bu bir parça rahmet sebebiyle bütün yaratıklar birbirleriyle sevişirler. Hatta kısrak yavrusunu emzirirken dokunur korkusu ile bir ayağının tırnağını yukarı kaldırır."16 Evet, Peygamber sevgisi sevgisinden sonra gelir. Onu seven ve sünnetine uyan, dünyada olduğu gibi ahirette de mutlu olacak, onunla birlikte cennete girecektir. Enes b.Malik (r.a.) anlatıyor: Bir defa Peygamberimizle birlikte mescidden çıkıyorduk. Mescidin kapısında karşımıza bir adam çıktı ve: – Ey 'ın resûlü, kıyamet ne zaman kopacak? diye sordu. Peygamberimiz: – Sen kıyamet için ne hazırladın? buyurdu. Adam: – Ey 'ın Resûlü, ben kıyamet için çok namaz, oruç ve sadaka hazırlamadım, ancak ben 'ı ve Peygamberini severim, dedi. Bunun üzerine Peygamberimiz. – O halde sen sevdiklerinle beraber olacaksın, buyurdu.17 Konu ile ilgili olarak Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyurulmuştur: ''Kim 'a ve Peygambere itaat ederse işte onlar, 'ın kendilerine nimet verdiği Peygamberlerle, sıddıklarla, şehitlerle, iyilerle birlikte olacaktır. Bunlar ne güzel arkadaştır."18 Az önce ve Peygamber sevgisinin imandan olduğunu söylemiştik. İnananlar da birbirini sevmedikçe gerçek anlamda mü'min olamayacakları Peygamberimiz tarafından bildirilmiş ve şöyle buyurulmuştur. "Nefsimi kudret elide tutan 'a yemin ederim ki, siz, iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de olgun mü'min olamazsınız. Size bir şey söyleyeyim, onu yaptığınız zaman sevişirsizin: Aranızda selâmı yayınız."19 Mü'minler, birbirlerini için sevmelidirler. için olmayan sevginin katında bir değeri yoktur. Birbirlerini için değil de şahsî çıkar uğruna sevenlerin kıyamet günü birbirlerine düşman olacakları Kur'an-ı Kerim'de bildirilmekte ve şöyle buyurulmaktadır. “O gün 'tan korkanlar hariç, birbirine dost olanlar düşmandırlar."20 ve Peygamber sevgisi ile birbirini sevenler, birbirlerine karşı saygılı davranırlar. Birbirlerine haksızlık yapmaktan, birbirinin zararına olacak tutum ve davranışlardan sakınırlar. Kendileri için arzu ettikleri iyilikleri sevdikleri için de arzu ederler. Birbirlerine daima iyi ve yararlı öğütlerde bulunurlar. Felâket zamanlarında birbirlerine yaklaşır, üzüntülerini paylaşırlar. Muhtaç iseler ellerinden gelen her türlü yardıma koşarlar. Değerli mü'minler, kıyamet günü en üstün dereceyi, sevgisi ile birbirlerini sevenlerin alacağı müjdelenmiştir. Muaz (r.a.) diyor ki: Peygamberimizin şöyle buyurduğunu işittim: Teâlâ, "Benim hoşnutluğum uğrunda sevişenler için, Peygamberlerin ve şehitlerin bile imrenecekleri derecede nurdan kürsüler vardır.”21 Görülüyor ki, sevgisi, dünya ve ahiret mutluluğunun vesilesidir. sevgisi etrafında birleşmemiz ve bu sevgi ile birbirimizi sevmemiz, 'ı razı edecek bir davranış olacaktır. 'ı Sevmenin Belirtisi Nedir? 'ı sevmek, O'nun gönderdiği son Peygamber Muhammed Mustafa (s.a.v.)'e uymakla olur. Peygamberimizi örnek almayan, onun sünnetini uygulamayan kimsenin, 'ı seviyorum, demesinin bir anlamı yoktur. Kur'an-ı Kerim bu konuda şöyle diyor: ''(Ey Muhammed) de ki: Eğer siz 'ı seviyorsanız bana uyun ki, da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. bağışlayıcıdır, merhamet edicidir ."22 Evet, insanın sadece, 'ı seviyorum, demesinden bir şey çıkmaz. Kişinin sözünden çok işine bakılır. 'ı sevmek demek, O'nun Peygamberini de sevmek demektir. Peygamberi sevmek demek ise, onun izinden gitmek ve her işte onu örnek almaktır. Değerli mü'minler, 'ı seveni, 'a itaat edeni da sever, başkalarına da sevdirir. Ebû Hureyre (r.a.) anlatıyor: Peygamberimiz şöyle buyurmuştur. " Teâlâ bir kulunu sevdiği vakit, Cebrail (a.s.)'a, " filanı seviyor, onu sen de sev'' diye emreder. Cebrail de onu sever ve gök ehline, " filanı seviyor, siz de onu seviniz'' diye seslenir. Bunun üzerine göktekiler o kimseyi severler. Sonra da yeryüzünde onun sevgisi kalplerde yerleşir."23 Görmediğimiz İslâm alimlerine duyduğumuz sevgi ve saygının sebebi bu hadisi şerifte açıklanıyor. Son olarak şunu söyleyelim ki, 'ı seven, O'nun Peygamberini de 'ın sevdiklerini de sever. Ne mutlu sevgisi gönlünde yer etmiş olanlara ve yine ne mutlu için, O'nun rızasını kazanmak için birbirini sevenlere. Konuşmamı, Ebû Hureyre (r.a.)'nin rivayet ettiği bir hadisi şerif ile bitirmek istiyorum. Peygamberimiz buyuruyor: " Teâlâ kıyamet gününde: "Benim için sevişenler nerededir? Onları gölgemden başka gölge bulunmayan bir günde arşımın gölgesinde gölgelendireceğim'', buyurur.24


DİPNOTLAR 1 Ahmet Serdaroğlu, İhyau Ulûmi'd-Dîn Tercümesi, c. IV, s. 537, İstanbul, 1975. 2 Tirmizi, Davut, 73. 3 Buhari, Teheccüd, 6; Müslim, Kitabu Salâti'l-Müsafirin ve Ahvalihim, 18. 4 Buhari, Tevhid, 7; Müslim, Kitabu Salâti'I-Müsafirin ve Ahvalihim, 26. 5 Buhari, Edeb, 18; Müslim, Tevbe, 4. 6 Şiblî, İslâm Tarihi-Asr-ı Saadet, c. II, s. 857, İstanbul, 1928. 7 Bakara, 165. 8 Buhari, İman, 9; Müslim, İlm, 15. 9 Al-i İmran, 191. 10 Buhari, Tevhid, 2; Müslim, Kitabu Salâti'I-Müsafirin ve Kasrıha, 45. 11 Tirmizî, Kitabu'd-Dua, 6. 12 Bakara, 152. 13 Hak Dini Kur'an Dili, Bakara 152'nci ayetin tefsiri. 14 Buhari, Zühd,15; Müslim, Kitabu'z-Zikr ve't-Tevbe ve'I-İstiğfar, I. 15 Aynî, Umdetü'I-Kârî, c. I, s. 144. 16 Buhari, Edep, 19; Müslim, Tevbe, 4. 17 Müslim, Kitabu'I-Birr ve's-Sıla, 50. 18 Nisa, 69. 19 Müslim, İman, 22. 20 Zuhruf, 67. 21 Tirmizî, Zühd, 31. 22 AI-i İmran, 31. 23 Buhari, Kitabu Bedi'I-Halk, 6; Müslim, Kitabu'I-Birr ve's-Sıla, 48. 24 Müslim, Kitabu'I-Birr ve's-Sıla ve'I-Adab, 12.

Sevgi, 'ın insanlara verdiği en büyük nimetlerden biridir. Her insan hayatı boyunca çok sevdiği, güvendiği, yakın hissettiği kişilerle birlikte olmak ister. 'ın verdiği nimetlerin birçoğu, asıl değerini, gerçek sevgilerin ve dostlukların yaşandığı ortamlarda bulur. Örneğin, gördüğü güzel bir manzaradan zevk alan bir insan, duyduğu heyecanı sevdiği biriyle paylaşmak ister. Aynı şekilde en muhteşem ziyafet sofrası ya da en güzel, en şatafatlı ev bile, tek başınayken bir insana çok fazla çekici gelmeyebilir. Çünkü insan fıtratını, sevmekten ve sevilmekten zevk alacak, dostluktan ve yakınlıktan hoşlanacak şekilde yaratmıştır. Kuran ahlakını yaşayan insanlarla birarada olmak, onlarla dostluğu ve sevgiyi yaşamak ise, iman eden bir insana birçok nimetten çok daha fazla zevk verir.

Bu nedenle 'ın sevdiği ve hoşnut olduğu kullarına vadettiği cennet, gerçek sevginin, dostluğun ve yakınlığın sonsuza kadar büyük bir coşku ile yaşanacağı olağanüstü güzellikte bir yerdir. 'ın Kuran'da cennet hayatına dair verdiği haberlerde hep neşe, arkadaşlık, sevgi, muhabbet, güzel söz ve huzurdan bahsedilmektedir. Sevgi ve dostluğu engelleyecek herşey cennetteki insanlardan uzak tutulmuştur. Örneğin bir ayetinde cennete girecek olan müminlerin kalbinden kinden ne varsa alındığını bildirmiştir. (Araf Suresi, 43) Kıskançlık, düşmanlık, rekabet, öfke, darılma, alınma gibi sevgiyi ve dostluğu engelleyen bütün kötü özellikler cennetin dışında kalacaktır.

Cennette yaşayacak olan Müslümanların önemli özelliklerinden biri, onların dünya hayatındayken de, tüm peygamberleri, 'a iman eden, çaba gösteren her salih insanı ve geçmişte yaşamış bütün Müslümanları çok sevmeleridir. İman edenler 'ın rızasını kazanmak için çaba gösteren tüm salih müminlere yakınlık duyar, onları kendilerine yakın birer dost ve veli edinirler. Her koşulda ve kayıtsız şartsız onlarla birlikte olmaktan büyük zevk alırlar; bütün Müslümanlara vefa ile bağlıdırlar. , müminlerin kalplerindeki imanlarından, korkularından kaynaklanan bu güzel sevgiye ve Rabbimiz'e olan içten bağlılıklarına karşılık, onları sevginin ve sadakatin en güzel mekanı olan cennetle ödüllendirecektir.

Müminlerin kalplerindeki sevginin asıl kaynağı ise 'a olan derin sevgileridir. Müminler, 'ı çok severler ve hayatlarının her anında 'ın sevgisini ve rızasını kazanmak için ciddi bir çaba gösterirler.

, tüm insanları yoktan var etmiştir. İnsan bir hiçlikken 'ın rahmeti sayesinde bir can sahibi olmuştur. Kullarını bu dünyada barındıran, çeşit çeşit yiyecekler, meyveler sunan, binbir türlü çiçekle, sevimli hayvanlarla bize zevk verecek manzaralar yaratan, güneşten suya, havadan vitaminlere kadar ihtiyacımız olan herşeyi kusursuzca var eden, uzayın boşluğunda binlerce kilometre hızla yol alan dünyayı her an güvenlik içinde tutan, Rahman, Rahim ve sonsuz merhamet sahibi olan Rabbimiz'dir. 'ın üzerindeki nimetlerini, O'nun herşeye güç yetiren ve tüm evrenin tek hakimi olduğunu, herşeyi en güzel ve hayırlı şekliyle yarattığını düşünen her müminin 'a olan sevgisi daha da güçlenir. 'ı seven ve 'tan korkan bir insan, O'nun sınırlarını büyük bir şevk ve istekle korur; 'ın her emrini kusursuzca yerine getirmek için büyük bir titizlik gösterir, 'ın hoşnutluğunu, sevgisini, rahmetini ve cennetini kazanmak için hayatı boyunca bütün gücüyle çalışır.




'ı çok seven, 'tan korkan, O'nun kendisinden hoşnut olması için samimi bir gayret gösteren her mümin, dünyaya güzellik kazandıran hayırlı insanlardandır. 'ı seven insan, 'ın yarattıklarını da sever, onlara karşı şefkat ve merhamet duyar, onları korumak, onlara hayır ve güzellik getirmek ister. Dünyanın en hayırlı, en üstün ahlaklı insanlarından olan 'ın elçileri de, çevrelerindeki insanları sevgiye ve yakınlığa davet etmişlerdir:

İşte , iman edip salih amellerde bulunan kullarına şu şekilde müjde vermektedir.

De ki: "Ben buna karşı yakınlıkta sevgi dışında sizden hiçbir ücret istemiyorum." Kim bir iyilik kazanırsa, Biz ondaki iyiliği artırırız. Gerçekten , bağışlayandır, şükredene karşılığını verendir. (Şura Suresi, 23)

İnsanların bir kısmı Kuran ahlakını bilmedikleri, 'ı gerektiği gibi tanıyıp takdir edemedikleri için sevgiden ve dostluktan mahrum kalarak, can yakan, yarı azap içinde bir hayat sürmektedirler. Bu insanlar arasında en görkemli görünen hayatı yaşayanlar bile, aslında gerçek mutluluğu ve huzuru bulamamaktadırlar. İmanı yaşamayan bu insanlar için sevgisiz, dostsuz ve yalnız yaşanan bir hayatın hiçbir anı zevkli ve güzel değildir. , sevgisizliği iman etmeyenlere dünyada ve ahirette nankörlüklerinin ve iman etmemelerinin bir karşılığı olarak vermektedir. Bu insanlar ne gerçek anlamda severler ne de sevilirler. 'a ortak koşarak yaşadıkları sevgi ise gerçek sevgi değildir ve onlara daima karamsarlık, mutsuzluk ve acı getirir.

'ın Kuran'da bildirdiği gibi yalnızlık ve dostsuzluk cehenneme ait bir özelliktir:

Çünkü, o, büyük olan 'a iman etmiyordu. Yoksula yemek vermeye destekçi olmazdı. Bundan dolayı bugün, kendisine hiçbir sıcak dost yoktur. (Hakka Suresi, 33-35)

Bu kitabın amacı inananlara, sonsuz rahmet sahibi olan Rabbimiz'e, 'ın yarattıklarına ve müminlere olan sevginin önemini hatırlatmak, 'ı inkar edenlere ait bir özellik olan sevgisizliğin bir insan için ne kadar büyük bir bela ve azap olduğunu göstermektir. Her mümin bu duruma düşmekten kaçınmalı, cennet sevgisini dünyadayken yaşamaya başlamalı, tek dost ve Veli olan Rabbimiz'e ve müminlere sevgi ve vefa ile bağlanmalıdır..

Kalpte Sevgisi ve korkusu dengesi nasıl kurulmalıdır?

İslâma göre, kul, ’ı hem sevmeli hem de Ondan korkmalıdır.

Cenab-ı Hakk, insan ruhunda korku ve sevgi denilen iki mühim his yaratmıştır. İnsan bu hisleri yaratılış gayesine uygun kullandığı takdirde dünya ve ahiret saadetine nail olur. Cenab-ı Hakk’ın Cemal ve Rahmeti muhabbeti icap ettiği gibi, Celal ve Azameti de korkuyu iktiza eder.

Kul, Cenab-ı Hakk’ı sevmekle rahmetine mazhar olduğu gibi Ondan korkmakla da azabından kurtulur.

’ı sevmenin ölçüsü emirlerine riayet etmek, korkunun ölçüsü ise yasaklarından sakınmaktır. Bunların her ikisi de insanın saadet ve necatına vesile olurlar. Böylece insan ne ’ın rahmetinden ümit keser, ne de azabından emin olur.

İnsan ’ı sevmekle kalben tatmin olur ve vicdanen huzur bulur. Muhabbetin en önemli üç kaynağı “kemal, cemal ve ihsandır”. Cenab-ı Hakk’ın bütün sıfatları hem sonsuz kemalde, hem de nihayet derecede güzeldir; ihsan ve keremi ise sonsuzdur. Buna göre, aklen ve vicdanen, insan muhabbetini ancak ’a hasretmelidir. Onun yarattığı mahlukatı sevmek ise Onun namına olduğu takdirde katında makbuldür.

İnsan, korku hissini de ancak ’a hasretmelidir. Çünkü nihayetsiz celal, azamet ve kudret sahibidir. Öyle ise ’tan korkmak da hem aklın, hem de vicdanın gereğidir. Bir insanın kalbinde, korkusu kemaliyle hakim olunca başka türlü korkulara mahal kalmaz. Zira ’tan korkan bir adam, hiçbir zaman başkasının hukukuna tecavüz etmez, hiç kimsenin canına, malına namusuna dokunmaz.

Peygamber Efendimiz (a.s.m.) bu konuda şöyle buyururlar: “Hikmetin başı korkusudur.” (El-Münâvî, Feyzü’l-Kadir-3:574)

Toplum hayatının nizam ve ahengi korkusuyla kaimdir ve onunla devam eder. Hak ve hukuk tanımamanın cezası, dünyada zillet ve ahirette İlâhî azaptır.

nasıl sevilir??(Çok basit bir anlatımla):
Başlığımızı aydınlatacak çok basit bir misal verelim:
Evin en küçük çocuğu, gelen misafirlerin ellerini öperek; 'hoşgeldiniz'
der...
Çocuğu sevimli gören misafirlerden biri çocuğun her iki yanağından öperek, bir
çikolata verir... Çikolatayı kapan çocuk annesinin yanına koşar.
Çocuğun Annesi: 'Gelenlerden kimi seviyorsun?' diye sorunca çocuk, elindeki
çikolataya bakarak; 'Bana çikolata veren amcayı!' der...
Misafirlerin bulunduğu odaya tekrar giren çocuk, masada atari görür... Belli ki
sonradan konmuş. Babasının; 'Bu atari senin oğlum! Sana almışlar.' demesiyle
atariyi alır ve babasına teşekkür ederek tekrar annesinin yanına gider...
Çocuğun Annesi; - Şimdi kimi çok seviyorsun?' diye sorar.
Çocuk; 'Atariyi vereni' der.
Ç. Annesi; 'Teşekkür ettin mi bari?' der.
Çocuk; 'Kimin verdiğini bilmiyorum ki!' der.
İlkinde ikram eden eli görünce hem kendisine teşekkür etti, hem de, annesine onu
sevdiğini söyledi.
İkincisinde, hediyenin değeri büyük olmasına rağmen hediye edeni görmediği için
yapacağı teşekkür başka adrese gitti; ya da hiç gitmedi...
İnanın sistem aynı... İkram eden el; sevilir...
Eğer bizler de aldığımız her nimetin arkasında 'ın bulunduğunu ve sıcağı
sıcağına O an teşekkürlerimizi bildirirsek sevgi iletişimini kurmuş oluruz.
Sevgimizi yapacağımız fiili ibadetler dışında sözlü olarak şöyle dile
getirebiliriz; - 'ım! Bana imanı tattırdığın için seni seviyorum!
- 'ım! Beni rızıklandırdığın için seni seviyorum!
- 'ım! Kusurlarımı bağışlayacağını va'dettiğin için seni seviyorum!
- 'ım! Bana sıhhat ve afiyet verdiğin için seni seviyorum!
- 'ım! Göz zevkime hitap edecek çok güzel manzaralar yarattığın için seni
seviyorum!
- 'ım! Şeytan ve dostlarının bizlere nasıl yaklaştığını bildirdiğin için
seni seviyorum!
- 'ım! Az amele çok sevap verdiğin için seni seviyorum!
- 'ım! Senin sevgine ulaşan yolları bizlere bildirdiğin için seni
seviyorum!
Dil ile sürekli seni seviyorum 'ım demek sevgi kapısını aralayabilir...
O kapıdan muhtemelen şöyle bir ses işitilir; - 'O zaman ispat et'
Selam ve dua ile kalınız...

BANA ÖYLE BİR GÖNÜL VER Kİ:

Bir kuruluşun tepe noktasında yetkili olsam bile,
bunu asla başka şekilde kullanmamalıyım.
Günlük yaşamda "ben" yerine, daha çok "sen" sözcüğünü kullanabileyim...

BANA ÖYLE BİR SEVGİ VER Kİ:
Sonsuz bir hazine gibi bitmesin, çoğalsın daha da sevdikçe,
doldursun sarsın çevremi.
Hatta düşmanlarımı da sevebileyim...

BANA ÖYLE BİR GÜÇ VER Kİ:
Herkesten daha çok çalışabileyim, tutsak düşmeyeyim
doğanın koşullarına, eşim ve çocuklarımı da mutlu et ki,
mutluluğu başkalarına da götürebileyim...
BANA ÖYLE BİR SAĞLIK VER Kİ:
Düşünebileyim, konuşabileyim.

BANA ÖYLE BİR ERDEM VER Kİ:
İbadet edebileyim, iyilik etmeyi ve sevinçten buğulanmış gözlerle, teşekkür
edenlere;
bir şey yapmadım, anımsamıyorum diyebileyim.
BANA ÖYLE BİR YETENEK VER Kİ:
İyi eş, baba, anne, iyi komşu, iyi arkadaş, iyi vatandaş olabileyim.

BANA ÖYLE BİR UMUT VER Kİ:
Bugüne kadar yapmış olduğum hatalar için
karamsarlığa düşmeyeyim, herşeyden aklanmış olarak yaşama
yeniden başlamak üzere bağışlanabileceğimi bileyim.

BANA ÖYLE BİR ANLAYIŞ VER Kİ:
düşünebildiğim, yargılayabildiğim, inandığım, kahrolduğum, varolduğum şu
anda bu sözleri söyleyebildiğim için şükredebileyim.

BANA ÖYLE BİR TALİH VER Kİ :
Yıllar sonra beni hatırlayanlar "herkese iyilik eden, tüm insanları seven,
o düzeyde de sevilen bir kişiydi " diye konuşsanlar ve ben de huzur içinde
olabileyim.

BANA ÖYLE BİR İRADE VER Kİ:
Birgün yenilip, içimdeki şeytanın kurallarına doğru yönelirsem;
bu bir düşünce ise düşüncemi, bu bir adım ise ayağımı, bu bir uzanma ise
elimi durdurabileyim.
BANA ÖYLE BİR SABIR VER Kİ:
Sükûneti bulayım, durabileyim, düşünebileyim...

'ı Aşk ile Sevmenin Önemi


Kuşkusuz her iman sahibi, Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav), diğer peygamberler ve Kuran'da bahsedilen salih müminler gibi güçlü bir sevgisine sahip olmak ister. Bu sevginin kalpte sağlanmasının yolu öncelikle halis bir iman ve samimi bir duadır. Unutmayın ki coşkulu sevgisi ve aşkını, kalplere ilham edecek ve yerleşik kılacak olan yalnızca Yüce Rabbimiz'dir.

sevgisi bütün sevgilerin kaynağıdır. Sevgi yönelttiğimiz her şeyde sevgi hissini kalplere veren Yüce Rabbimiz'dir. Şefkat ve muhabbet hissettiğimiz ne varsa, özünde, Yüce 'ın üstün yaratma sanatının, sonsuz ilminin, benzersiz güzelliğinin, sınırsız aklının ve kudretinin tecellileri bulunmaktadır. Ailemiz, arkadaşlarımız, sevdiğimiz insanlar, hoşumuza giden tüm yiyecek ve içecekler, beğendiğimiz kıyafetler, hayatımızı kolaylaştıran tüm araç ve gereçler, bakmaya doyamadığımız güzel manzaralar, rengarenk çiçekler, minik bir bebek, küçük sevimli bir kuzu, parlayan yıldızlar, masmavi gökyüzü… Tüm kainat Yüce 'ın kullarına olan sevgisi, merhameti ve rahmetinin örnekleriyle doludur. Aklını ve vicdanını kullanarak düşünen her insan bütün bu güzellikleri ve nimetleri -sahip oldukları özellikleriyle beraber yaratıp- insanların faydasına sunanın Yüce olduğunu anlar. Böylelikle çevresinde gördüğü her detayda, Rabbimiz'in biz kullarına olan sonsuz sevgisinin örneklerini görür. Tüm bunlar ise iman edenlerin kalplerinde coşkulu bir sevgi duymalarına ve Rabbimiz'e gönülden bir aşkla bağlanmalarına vesile olmaktadır.

'ı Aşk ile Sevmenin Önemi


Kuşkusuz her iman sahibi, Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav), diğer peygamberler ve Kuran'da bahsedilen salih müminler gibi güçlü bir sevgisine sahip olmak ister. Bu sevginin kalpte sağlanmasının yolu öncelikle halis bir iman ve samimi bir duadır. Unutmayın ki coşkulu sevgisi ve aşkını, kalplere ilham edecek ve yerleşik kılacak olan yalnızca Yüce Rabbimiz'dir.

sevgisi bütün sevgilerin kaynağıdır. Sevgi yönelttiğimiz her şeyde sevgi hissini kalplere veren Yüce Rabbimiz'dir. Şefkat ve muhabbet hissettiğimiz ne varsa, özünde, Yüce 'ın üstün yaratma sanatının, sonsuz ilminin, benzersiz güzelliğinin, sınırsız aklının ve kudretinin tecellileri bulunmaktadır. Ailemiz, arkadaşlarımız, sevdiğimiz insanlar, hoşumuza giden tüm yiyecek ve içecekler, beğendiğimiz kıyafetler, hayatımızı kolaylaştıran tüm araç ve gereçler, bakmaya doyamadığımız güzel manzaralar, rengarenk çiçekler, minik bir bebek, küçük sevimli bir kuzu, parlayan yıldızlar, masmavi gökyüzü… Tüm kainat Yüce 'ın kullarına olan sevgisi, merhameti ve rahmetinin örnekleriyle doludur. Aklını ve vicdanını kullanarak düşünen her insan bütün bu güzellikleri ve nimetleri -sahip oldukları özellikleriyle beraber yaratıp- insanların faydasına sunanın Yüce olduğunu anlar. Böylelikle çevresinde gördüğü her detayda, Rabbimiz'in biz kullarına olan sonsuz sevgisinin örneklerini görür. Tüm bunlar ise iman edenlerin kalplerinde coşkulu bir sevgi duymalarına ve Rabbimiz'e gönülden bir aşkla bağlanmalarına vesile olmaktadır.

'ı Aşkla Sevmek

'ı aşkla sevmek, sevgisinin dünyadaki diğer tüm sevgilerin üstünde en şiddetli, en yoğun ve sürekli artan bir biçimde yaşanması, kalplerde hissedilmesidir. 'a kavuşmak için özlem duymak, O'nun Zatına ve yarattıklarına karşı güçlü bir sevgi beslemek ve bütün kainatı sevgi gözüyle kucaklamaktır. Saymaya güç yetiremeyeceğimiz nimetlerine karşı olan hayranlığımızın ve şükrümüzün bir sonucu olarak Yüce 'a coşkulu bir aşk ile kalpten bağlanmaktır. En çok O'na güvenmek, sadece O'nu yüceltmek, sadece O'nu hoşnut kılmaya çalışmak ve yalnız O'nu dost edinmektir.Kuran'da Hz. Musa'nın Yüce 'a olan sevgisi ve O'nu razı etme isteği şu şekilde bildirilmiştir:

"Seni kavminden 'çarçabuk ayrılmaya iten' nedir ey Musa? Dedi ki: "Onlar arkamda izim üzerindedirler, hoşnut kalman için, Sana gelmekte acele ettim Rabbim." (Taha Suresi, 83-84)

Peygamberlerin Sevgisi

Peygamberlerin ve salih müminlerin 'a derin bir sevgi bağı ile bağlandıkları, Kuran'da çeşitli ayetlerde şu şekilde haber verilmektedir:

"Gerçek şu ki, İbrahim (tek başına) bir ümmetti; 'a gönülden yönelip itaat eden bir muvahhiddi ve o müşriklerden değildi." (Nahl Suresi, 120)

"İşte bunlar; kendilerine 'ın nimet verdiği peygamberlerdendir; Adem'in soyundan, Nuh ile birlikte taşıdıklarımız (insan nesillerin)dan, İbrahim ve İsrail (Yakup)'in soyundan, doğru yola eriştirdiklerimizden ve seçtiklerimizdendirler. Onlara Rahman (olan )'ın ayetleri okunduğunda, ağlayarak secdeye kapanırlar."

Bununla beraber Yüce , pek çok peygamber ve salih müminin Kendi Katında yakınlığı bulunduğunu bildirmiştir. Bir ayette 'ın Hz. İbrahim'i Kendisine dost edindiği şöyle haber verilmektedir:

"İyilik yaparak kendini 'a teslim eden ve hanif (tevhidi) olan İbrahim'in dinine uyandan daha güzel dinli kimdir? , İbrahim'i dost edinmiştir." (Nisa Suresi, 125)

Kuran ahlakının en güzel temsilcileri olan peygamberlerin ahlakıyla ahlaklanarak Yüce 'ı onlar kadar çok sevebilmek iman edenler için mümkündür. 'ın iman etmiş tüm samimi kulları, 'a karşı böylesi içli bir sevgi duymayı 'tan dileyebilir ve hayatını bu amaca uygun bir biçimde düzenleyebilir. Gösterilecek çabanın temelinde ise samimi şekilde dua etmenin ve gönülden 'ı zikretmenin bulunması gerektiği unutulmamalıdır. Yüce Rabbimiz bir ayette "…Beni anın, Ben de sizi anayım…" (Bakara Suresi, 152) şeklinde buyurmaktadır.

En Güzel Örnek, Hz. Muhammed (sav):

İman edenler için en güzel örnek sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)'dir. Her Müslüman için, Kuran ayetleriyle birlikte, Peygamberimiz (sav)'in hayatı, sözleri ve nasihatleri en önemli rehberdir. Peygamber Efendimiz (sav)'in 'a daha da yakınlaşmak, O'nun sevgisini kazanmak için ettiği bir dua, 'a duyulan sevginin önemini anlamamız açısından bizlere güzel bir örnek oluşturmaktadır:

Resulullah bir kere dua ederken şöyle buyurdu: "Ya Rabbi! Bana Kendi sevgini, sevdiklerinin sevgisini ve beni Senin sevgine yaklaştıracakların sevgisini ihsan eyle ve Kendi sevgini bana hararetten, susuzluktan yananların, soğuk suya kavuşmasını istemelerinden sevgili kıl. (İmam Gazali, Kimya-yı Saadet, s. 594 ((2) VI/253) ((5) VI/253))

Peygamberimiz (sav) sevgiyi tavsiye eden bir hadisinde ise "Size vermekte olduğu nimetlerinden ötürü 'ı sevin, beni de beni sevdiği için sevin." (Tirmizi; İhya'u Ulum'id-Din Huccetü'l-İslam, İmam Gazali, cilt. 4, s.594) şeklinde buyurmuştur.

Öte yandan diğer tüm peygamberler ve büyük İslam alimleri de müminlerin yol göstericisidir. Bu kıymetli insanların hepsinde dikkat çeken ortak özelliklerden biri ise Yüce 'a olan kuvvetli bağlılıkları ve sevgileridir. Bu sevginin en önemli göstergelerinden bazıları şunlardır:

'ı sürekli anmak, samimi bir dua, derin ve içli bir sevgi, saygı dolu bir korku, durmaksızın 'ın üzerlerindeki nimetini, lütuf ve ihsanını hatırlama, Rabbimiz'i tesbih edip yüceltme, her durumda O'na sığınarak yardımı O'ndan isteme, yalnızca O'nun rızasını arama, her zaman ve her durumda O'ndan razı olma, O'nu hoşnut kılmaya gayret etme.

Bağlılık, Sadakat ve Şükredicilik:

Yüce 'a olan gönülden bağlılıkları karşılığında, Rabbimiz de onlara rahmetinden lütuf ve ihsanlarda bulunmuş, onları bol fazlından hem dünyada nimetlendirmiş hem de ahirette Kendi Katı'nda varılacak güzel bir yerleri olduğunu bildirmiştir. Ayetlerde şöyle haber verilmektedir:

"Gerçek şu ki, İbrahim (tek başına) bir ümmetti; 'a gönülden yönelip itaat eden bir muvahhiddi ve o müşriklerden değildi. O'nun nimetlerine şükrediciydi. () Onu seçti ve doğru yola iletti. Ve Biz ona dünyada bir güzellik verdik; şüphesiz o, ahirette de salih olanlardandır." (Nahl Suresi, 120-122)

Şüphesiz ki 'ın kendisinden razı olduğu bir kul olabilmek tüm iman edenler için hayatlarının en önemli amacı ve benzeri olmayan en büyük mutluluktur. Bu sevinç, yaşanmış veya yaşanabilecek muhtemel hiçbir dünyevi sevinçle kıyaslanamayacak derecede muazzam ve coşkulu bir sevinç olacaktır.

Sevgisi, Kişilik, Davranış ve Bakışlara Yansır:

Elçilerin bu önemli özelliklerini fark eden yalnızca beraberlerindeki müminler değildir. Tebliğ yaptıkları toplumların neredeyse bütün üyeleri onlardaki bu üstünlüğe şahit olmuş ve hayranlıklarını gizleyememişlerdir. Gerçekten de, aşkını kalbinde yaşayan samimi bir mümindeki farklılık hemen hissedilir.

'a derin bir bağlılık hisseden ve Rabbimiz'e karşı saygı dolu korku duyan bir mümin, bakışlarındaki şuur, kişiliğindeki asaletle diğer insanlardan daha üstün bir ahlak ve tavır sergiler. Böyle bir insan, 'ın yarattığı tüm canlılara karşı da içli bir sevgi, şefkat ve merhametle yaklaşır. Rabbimiz'in üstün yaratma ilmini gösteren her bir örnek onu heyecanlandırır, her bir detay coşkusunun ve imanının artmasına vesile olur.

'ı Çok Sevenler, Her Durumda 'a Yönelip Dönerler:

'a derin bir sevgiyle bağlanan ve titizlikle korkup sakınan bir insan her işinde daima 'a yönelip döner ve kendisine yalnızca Rabbimiz'i vekil edinir. Kendisine ulaşan tüm yardımın ve iyiliğin ancak 'tan geldiğini bilir. 'tan başka hiçbir varlıktan medet ummaz. Tek dostu ve velisi Yüce 'tır. , iman edenlerin gerçek dostunun ve yardımcısının ancak Kendisi olduğunu Kuran'da şöyle bildirmektedir:

"... Bilmez misin ki , gerçekten her şeye güç yetirendir. (Yine) Bilmez misin ki, gerçekten göklerin ve yerin mülkü 'ındır. Sizin 'tan başka veliniz ve yardımcınız yoktur." (Bakara Suresi, 106-107)

'a Coşkulu Bir Sevgi ile Bağlanmak

Sevgi Duyulan Her Şey 'ı Anmak için Bir Vesiledir:

Alemleri yoktan var eden Yüce , küçücük bir muhabbet kuşunda dahi insanın çok hoşuna gidecek birçok özellik yaratır. Adeta insan sesi çıkartarak konuşabilen, mavinin, sarının, yeşilin farklı tonlarıyla çok estetik bir görünüme sahip olan ve sevilmekten çok hoşlanan bu küçücük canlılar, 'ın sonsuz kainat içinde yarattığı sayısız güzellikten sadece bir tanesidir. Tüm insanlar bu sevimli canlıların görüntüsünden zevk alır. Ancak bu görüntünün ardında, 'ın sonsuz ilminin olduğunun şuurunda olan bir insanın tavrı ve düşüncesi diğer insanlara göre oldukça farklıdır. Bu bilinçle hareket eden bir kişi gördüğü bu güzellik karşısında 'ı tesbih eder. 'ın kendisine verdiği sevgi, şefkat ve merhamet duyguları için de şükreder. Benzer bir durum için Kuran'da şöyle bir örnek verilmektedir:

"Biz Davud'a Süleyman'ı armağan ettik. O, ne güzel kuldu. Çünkü o, (daima 'a) yönelip-dönen biriydi. Hani ona akşama yakın, bir ayağını tırnağı üstüne diken, öbür üç ayağıyla toprağı kazıyan, yağız atlar sunulmuştu. O da demişti ki:
"Gerçekten ben, mal (veya at) sevgisini Rabbim'i zikretmekten dolayı tercih ettim." Sonunda bu atlar (koştular ve toz) perdesinin arkasına saklandılar. "Onları bana geri getirin" (dedi). Sonra (onların) bacaklarını ve boyunlarını okşamaya başladı." (Sad Suresi, 30-33)

Ayetlerden de anlaşılacağı üzere tüm sevgilerin kaynağında, sevgisi ve 'ı zikretme amacı bulunmalıdır. Nitekim, kalbinde derin bir sevgisi olan bir insanın 'ı zikretme konusundaki isteği, kararlılığı ve devamlılığı için karşılaştığı her durum bir vesile olmaktadır. Tüm iman edenler için güzel bir yol gösterici olan bu örnek, bizlere şahit olduğumuz tüm güzelliklere karşı nasıl bir tavır içerisinde olmamız gerektiğini de göstermektedir.

Aşkı, Her An, Her Dakika Yaşanan Bir Sevgidir:

Vicdanını kullanarak etrafındaki mükemmel düzeni idrak edebilen insanlar için tüm kainat, 'a olan sevgilerini artıracak vesilelerle doludur. Bir ayette şöyle buyrulmaktadır:

"Kendinden (bir nimet olarak) göklerde ve yerde olanların tümüne sizin için boyun eğdirdi. Şüphesiz bunda, düşünebilen bir kavim için gerçekten ayetler vardır." (Casiye Suresi, 13)

Ayette bildirildiği gibi 'göklerde ve yerde olanların tümü'nün 'ın birer nimeti olduğunun unutulmaması gerekmektedir. Yağmur getiren bulutlar, yaşamaya elverişli tek gezegen olan Dünya, kesintisiz olarak bize fayda sağlayan Güneş, yüzlerce mineral yerleştirilerek ürün almaya elverişli hale getirilen topraklar ve içinde milyarlarca canlının yaşadığı denizler gibi saymakla bitirilemeyecek pek çok nimet ilk bakışta insan hayatı açısından son derece önem taşıyan ve çıplak gözle de görülebilen nimetlerdir. Bunların yanında bizi bir yerden başka bir yere götüren arabalar, kullandığımız cep telefonları, bilgisayarlar, internet, oturduğumuz evler, musluğu açtığımızda akan sıcak su, soluduğumuz oksijen... Hepsi, Yüce 'ın bizim için boyun eğdirdiği ve faydamıza sunduğu güzellikler ve nimetlerdir. , bir ayette insanların, "O'nun nimetlerini bir genelleme yaparak dahi saymaya güç yetiremeyeceğini" bildirmiştir. (Nahl Suresi, 18) Derin düşünen iman sahipleri bu nimetleri ve nimetlerdeki detayları eksiksiz görmeye gayret ederler. Her an, her dakika 'ı hatırlamak, zikretmek, şükretmek ve böylelikle daha çok sevmek iman edenlerin kalplerinin aşk ile 'a bağlanmasına vesile olacaktır. Bir ayette salih müminlerin yaşamlarının her anında 'ı düşünüp zikrettikleri şu şekilde bildirilmiştir:

"Onlar, ayakta iken, otururken, yan yatarken 'ı zikrederler ve göklerin ve yerin yaratılışı konusunda düşünürler. (Ve derler ki "Rabbimiz, Sen bunu boşuna yaratmadın. Sen pek yücesin, bizi ateşin azabından koru." (Al-i İmran Suresi, 191)

Ayette de bildirildiği üzere, 'ı aşkla seven bir kimse hiçbir zaman 'ın nimetlerini unutmaz. Güneş'in her sabah yeniden doğuşuna bir nimet olarak bakar, her yağmur yağışında, her yaprak düştüğünde, her yediği lokmada, her nefes alışında 'ı anar. Her şey ona 'ı hatırlatır ve hiçbir şey ona 'ı unutturamaz.

'ı Üstün Sıfatlarıyla Tanımak Rabbimiz'e Olan Sevgimizi Artırır:

Kuran ayetleriyle insanlara Kendisi'ni üstün sıfatlarıyla tanıtmıştır. Rabbimiz'in üstün ahlakının ve benzersiz isimlerinin her birinin öğrenilmesi, insanın Rabbimiz'i tanıyıp Şanını gereği gibi takdir edebilmesi ve O'na derin bir sevgiyle bağlanması için önemli bir yoldur. kullarını seven, onlar için güzellik dileyen, onları bağışlayan, onlara yardım eden, rahmeti çok geniş olan ve karşılıksız olarak lütufta bulunandır. Sonsuz merhamet ve şefkat sahibi olan Rabbimiz, iyiliğe kat kat fazlasıyla karşılık veren, koruyan, kollayan, doğru yola ulaştıran, tüm dualara cevap veren, müminlerin gerçek dostu, velisi ve yardımcısı olan ve samimi kulları için sonsuz cennet nimetlerini yaratandır. İnsanın Yüce 'ın bu üstün ahlakını düşünüp tefekkür etmesi, yaşamının her anında 'ın sonsuz sevgisini, şefkatini ve rahmetini görebilmesi, O'na şükrünün ve sevgisinin sürekli olarak artmasını sağlar.

Sevgisinin Önemi

Bediüzzaman Said Nursi'nin hikmetli sözlerinden biri "Dost istersen yeter. Evet O dost ise, herşey dosttur" şeklindedir. Gerçekten de 'ı gereği gibi tanıyan ve takdir eden bir insan için yalnızca 'ın kendisine dost olması yeterlidir. Yüce Rabbimiz, sonsuz kainatın, tüm varlıkların tek hakimidir. Herşey O'nun iradesindedir. Tüm kalpler 'ın elindedir. Bediüzzaman ihlas risalesinde bu durumu şu sözlerle açıklamıştır:

"Amelinizde rıza-yı İlâhi ( rızası) olmalı. Eğer O razı olsa, bütün dünya küsse ehemmiyeti (önemi) yok. Eğer O kabul etse, bütün halk reddetse tesiri (etkisi) yok, O razı olduktan ve kabul ettikten sonra, isterse ve hikmeti iktiza ederse (gerekirse), sizler istemek talebinde olmadığınız halde, halklara da kabul ettirir; onları da razı eder."

'ı gerçek anlamda dost edinmek, O'nu razı etmek bir müminin yaşamındaki en önemli ve öncelikli hedef olmalıdır. Diğer her şey ertelenebilir, ama bu ertelenmeyecek, bekletilmeyecek, gevşeklik gösterilmeyecek hayati bir konudur. İnsanın kalbinin her an tatmin olması, huzur ve rahat bulabilmesi buna bağlıdır. Bu nedenle insanın 'a teslimiyet konusunda son derece titiz olması, 'ın hoşnut olacağı bir ahlak sergilemesi ve aksi yöndeki tavırlardan şiddetle kaçınması gerekir. Kuran'da kullarına hoşnut olacağı ahlakı bildirmiş, aynı şekilde razı olmayacağı her şeyi de haber vermiştir. Bu durumda insanın yapması gereken; vicdanının sesini dinlemek, tam bir teslimiyet içinde, halis bir kalple Rabbimiz'e yönelmektir.

'ı seven ve 'tan korkan bir insan, O'nun sınırlarını büyük bir şevk ve istekle korur; 'ın her emrini kusursuzca yerine getirmek için titizlik gösterir, 'ın hoşnutluğunu, sevgisini, rahmetini ve cennetini kazanmak için hayatı boyunca bütün gücüyle çalışır.

Bu makale, İlmi Mercek Dergis
(Meryem Suresi, 58)