ANNEM
Annem; Yüreğimi aldım avuçlarıma sana bunları yazabilmek için,
Şimdi yüreğimdeki yangınla ellerimde yanıyor için için.
Gözlerim dalarken uzaklara fikrim sana tutuldu içten içe,
Ama ne çare kelimeler yetersiz ve yazmaktan aciz kalıyor kalemim,
Annem; Yanı başımdayken tutamadığım ellerine yandım,
Seni her gördüğümde saramadığım tenine yandım.
Yandım da kor oldum beni özlerken döktüğün gözyaşına yandım,
Ah Annem ben hep uzaklardan severek sana kandım.
Annem; Sen ki sevginle gözlerimde ki ışık oldun,
Sen ki şefkatinle kalbimde ki sığınak oldun,
Sen ki başladığım hayat yolunda pusulam oldun,
Sen tutkum, sevdam, vazgeçilmezim oldun.
Annem; Seni yalnız gecelerimde yastığımda ki damlacıklarda buldum,
Çaresiz daldığım rüyalarımda beni kucaklarken gördüm.
Düşlerimde sarıldım sana bırakma dercesine tutundum ellerinden,
Gözlerimi açıp da sensizliğine uyanmak ise en korkunç kâbusum oldu.
Annem; Küçüğün olmak isterdim dizlerinde uyuyan,
Düşüp de ağlarken şefkatinle doğrulan,
Gözlerinin içinde sonsuzluğa uzanan,
Çiçeğin olmak isterdim ellerinde yeşeren.