Eylemlerin Ölümsüz Dirilişi…Peygamber efendimiz, “Mutu Kable En Temutu” yani Ölmeden önce ölün” buyuruyor. Peki, ölmeden önce ölmek ne demektir? Tabiî ki fiziki anlamda değil, manevi anlamda ölün buyruluyor. Ölümün olduğu yerde her şey geçicidir, kısadır ve anlamsızdır.


Dolayısıyla hayatımızı sonsuz, uzun ve de anlamlı yapmak, ölümsüzlüğü tatmak için bütün Salih amelleri işleyip yanlışları öldürmeliyiz. Gaflette geçirdiğimiz hayatımızı, imanın ışığını tutarak öldürebiliriz ancak ve o ışıkla imanın tohumları yeşerir, dirilir ellerimizle öldürdüğümüz iman hakikatleri… Ölümle noktalanır her şey biter, sona erer bir daha başlamamak üzere… Genelde böyle bilinir ölüm. Oysa diriliş için yenilik için, yani hayatımızda bir şeylerin değişmesini istiyorsak, doğruları yaşantımıza yerleştirmek açısından diyorum, eskiyi öldürmek gerek…


Ölmeden önce ölen bir insandan (manevi anlamda ölen) hiç yanlış bir hareket bekler misiniz? Dedikodu, gıybet, yalan, haset, fitne ve daha nice hasletler… Melekleşir o insan ve ne güzel olur hayat…Zaten Müslümanların bütün hasret ve özlemleri böyle bir hayat için değil mi?Tabiî hatasız kul olmaz, muhakkak her insanın hatası vardır, önemli olan o hatanın farkında bilincinde olmak ve tevbe kapısının sonsuza dek açık olduğunu bilmek… Bir de tevbe tohumunu gözyaşları ile sulamak…“Kazanır oldukları yüzünden artık az gülsünler, çok ağlasınlar”.(Tevbe–82)


Bilmediğimiz o kadar çok şey var ki, Allahın Resulü buyuruyor “Bildiğimi bilseydiniz; az güler çok ağlardınız!” Zaten bizim bir şey bilmememiz için bütün bu zulümler, aman Müslüman kadınlar eğitilmesinler, öğrenmesin, öğretmesinler. Mütefekkire olmasın, mücahide olmasınlar diye değil mi? Her zulmün bir zevali, her gecenin bir sabahı vardır, iki fecir arasındayız tanyeri ağarmak üzeredir.


Bir de manevi ölümden sonra maddi ölüm gerçekleşirse mahşerde hesap sorulduktan sonra ne de güzel bir nidayla karşılaşacaklar iman edenler ve gereği üzere yaşayanlar:


“Selam size hoş geldiniz! Ebedi olarak girin buraya derler” Zümer- 73


Ey şanı yüce adı Afuvv olan Allah’ım! Beni bende bitirdi, benim bunca günahım! Sana varmak sır gibi zordur bilirim. Lakin senin Vedud ismine güvenirim. Her şey bir yana senin için yaşamaktır görevim. Alsalar da canımı ben yine Rahman derim… Vesselam…


*Vedud: müminleri seven


*Afuvv: bağışlayıcı