Konu: Canlar cansiz kalmasin!

CANLAR CANSIZ KALMASIN!

Hayat uçsuz bucaksız bir bilinmeze sürüklüyor insanı. İnsanlar
vurdumduymaz, bütün güzelliklere kilitli. Nedense açılmıyor o kapılar
insana. Sahip olunan her güzellik bir çıkmazın içinde. Sen ki; en şerefli,
yaratılmışların en üstünü! Ne olur sahip çık kendine, kurtar kendini
alevden. Varsın vursunlar seni, vursunlar yaşatmaya çalıştığın ideallerini.
Her gün yeni umutlarla doğar, yeni güzellikler serilir gözler önüne. Kim
bilir belki bir gün, bize de doğar o gün.
Varsın hayat sürgün etsin bizleri, biz de çöllerde hayat buluruz
İsmail
gibi. Bu zindanlar bu kuyular boşuna değildir bilirim, koca bir saltanatın
sancısını çekmekteyiz.
Ah! Bu Nemrutlar, Firavunlar dört yanımızı sarmışlar, görünmez
duvarlar
çekmişler etrafımıza, bizi içimize hapsediyorlar! Kelime-i şahadetlerin
nidası sadece idam sehpalarında duyulur oldu, oysa her anımız şahadeti
solumalıydı!
Belki boğuluyorsun, dayanamıyorsun bu toz dumana. Ne yazık ki bu da
insanlığın eseri, vurgun yemiş bir dünya ve sürgün yemiş bir insanlık.
Sen, sükûtun, düşünmenin ne demek olduğunu bilmeden konuşuyorsun.
Konuştuğun şeylerse genelde insanlardır( dedikodu- gıybet). Gündem
belirlemeyi pek bilmezsin! Birazcık da okursun tabii ki. Lakin hep aynı
yerdesin, yola çıkamıyorsun bir türlü, yani emek dökemiyorsun. Sen,
gerçekten güçsüz insanlardansın, gözlerin kapalı bir şekilde, girdiğin
kuyunun görmediğin geleceğine doğru yürüyorsun!
Bekleyiş koca bir ömür boyunca sürer nedense. Fakat kesin bir sonuç vardır
ki, ya sen adanırsın bu bekleyişlere, ya da beklentilerin sana adanır!
Hayır! Sen bu değilsin, olamazsın, olmamalısın! Bu derin uykudan bir an önce

uyanmalı ve sana emanet edilen bu canı cansız bırakmamalısın! En acınacak
mahlûk, kaplumbağalarla beraber
yürümeye mecbur küheylanlardır! Sen de bu konuma düşmek istemiyorsan
hızlanmalısın!
Üzülmeden, gevşemeden, eğer inanıyorsan en üstün Sensin!

Kevser GÜÇ KILIÇ