Konu: Çocuklara Merhamet Etmek

Hz. Aişe radıyallahu anha şöyle anlatmıştır: "Bir arabi, Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem'in yanına geldi: “(Ya Rasulallah) Siz çocukları öpüyor musunuz? Biz çocukları öpmüyoruz.” dedi. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Allah senin kalbinden rahmi (merhameti) çıkardı ise biz ne yapalım.” (Buhari,Edeb:18; Müslim,Fedail:64)
Ebu Hureyre radıyallahu anh şöyle anlatmıştır: "Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem Hz. Hasan'ı öpüyordu, yanında da, Akra b. Habis oturuyordu: “Ya Rasulallah! Benim on oğlum var, birini dahi öpmedim.” dedi. Bunun üzerine, Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Kim merhamet etmezse, ona merhamet edilmez." (Buhari,Edeb:18; Müslim,Fedail:65; Ebu Davud:5218; Tirmizi:1911)
Hz. Aişe radıyallahu anha şöyle anlatmıştır: "Bir gün, fakir bir kadın yanıma geldi. İki kız çocuğu vardı, ben kadına üç tane hurma verdim. Hurmanın birini bir kızına, birini de bir kızına verdi, üçüncü hurmayı kendisi yemek için ağzına götürdüğü sırada, iki çocuk o hurmayı da istediler. Kadın o hurmayı da ikiye bölerek çocuklarına verdi. Bu benim garibime gitti ve Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem'e anlattım.
Bunun üzerine Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Allah-u Zülcelal kadını, yapmış olduğu bu fiilden dolayı cehennemden azad etti ve cenneti ona vacip etti.” (Buhari,Zekat:10, Edeb:18; Müslim,Bir:147; Tirmizi:1916)

Seyda Muhammed Konyevi (K.S)

Allah'ın ana - babaların kalbine koyduğu dikkat çekici duygulardan biri de, evlâda karşı rahmet ve şefkat şuurudur. Bu, çocuk terbiyesinde son derece yararlı, feyizli bir şuurdur; onları hazırlayıp en iyi sonuçla elde etmek için oluşturmanın göz-gönül dolduran duygusudur. Çocukları birer büyük eser olarak yetişrimek bununla gerçekleşir.

Rahmet ve şefkat duygusundan yoksun bulunan kalbin sâhibi, kabalık, katılık, namertlikle vasıflanır. Bu kötü sıfatlarda ise, çocukların sapması, esas ve kural dışı kalıp bataklığa düşmesi, bilgisizlik ve bedbahtlık akıntısına kapılması için yeterli vasat sayılır.

İşte bunun için, gecesi de gündüzü kadar aydınlık ve parlak olan İslâm Şeriatının, kalblere rahmet duygusunu yerleştirip kökleştirdiğini, baba ve öğretmenleri, sonra da sorumlu sayılan herkesi bu rahmet ve şefkatle süslenmeye ve tek kelimeyle Kur'an'ın ahlâkıyla ahlâklanmaya tahrik ve teşvik ettiğini görüyoruz.

Size gereken, rahmet konusunda Rasulullah (s.a.s) Efendimizin gösterdiği dikkat ve titizliği göstermeniz, büyükleri nasıl fazla olarak bu ahlâkla süslenmeye özen göstermeleri için teşvik ettiğine, bu köklü ve o nisbette kadri yüce şuuru verdiğine bakmaktır.

"Küçüklerimize merhametli davranmayan, büyüklerimizin hakkını tanımayan, kıymetini bilmeyen kimse bizden değildir." (Ebû Dâvud - Tirmizî)


Bir adam Peygamber (s.a.s) Efendimize geldi, beraberinde bir çocuk da bulunuyordu. Adam çocuğu bağrına basmış durumdaydı. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.s) Efendimiz ona sordu:
- Bu çocuğa merhamet duyuyor musun?
Adam hiç beklemeden:

- Evet, dedi. Bunun üzerine Efendimiz (s.a.s) ona: "Allah'ın sana olan merhameti, senin bu çocuğa olan merhametinden çok daha üstündür. Allah, merhamet edenlerin en çok merhamet edenidir." (Buhari)


Rasulullah (s.a.s) ashabından bir kimseyi evlâdına karşı merhametsiz bir davranış içinde görünce, onu bu hususta en uygun şekilde uyarır ve katılıktan men'eder; evin, ailenin ve çocukların düzen ve yararına doğru yöneltirdi.

Nitekim Hz. Aişe (r.a) Vâlidemiz anlatıyor:

- Bedevîlerden biri Peygamber (s.a.s) Efendimize gelerek, "siz çocuklarınızı sevip öpüyor musunuz? Biz onları hiç de öpmeyiz" dedi. Efendimiz ona şu uyarıda bulundu: "Allah senin kalbinden merhamet duygusunu söküp almışsa, benim elimden ne gelir." (Buhari)


Ebu Hureyre (r.a) anlatıyor:

- Peygamber (s.a.s) Efendimiz, Hz. Ali'nin (r.a) oğlu Hasan'ı okşadı ve öptü. O sırada Peygamberimizin yanında et-Tamîmî kailesinden Akra' b. Hâbis de bulunuyordu. Akra', Peygamberimizin bu davranışını düşünerek dedi ki: "Benim on tane çocuğum bulunuyor, hiçbirini bir gün olsun öpmedim!" Bunun üzerine Rasulullah (s.a.s) onun yüzüne dikkatle bakıp, "Merhamet etmeyene merhamet edilmez." buyurdu. (Buhari)


O halde merhametin kalbten ayrılıp uzak kalması hiç doğru değildir. Lâyık olan şu ki, kalb rahmet duygusuyla dolup taşmalı, Rahmetin zahiri ana-babanın kalbine girip onda kök salınca, onlar bu merhametle vâcib olan terbiyesine riâyet hakkını edâya çalışırlar, sorumluluğun gereğini yaparlar ve bütün bu vâcib, hak ve sorumluluk evlâdı ile, onun varlığıyla içiçedir.

Mâdem ölüm tek bir defa gelecek , o da neden 'Allah için' olmasın ?...