Konu: Bir Işık İstermisin?

Âişe vâlidemiz

anlatıyor:

Bir gün kandilimizin yağı kalmamıştı. O akşam,

Resûlullah eve gelince,

kendilerine arzettim.

Buyurdular ki:

- Yâ Âişe! Bir ışık ister misin ki,

ona yağ ve fitil îcab

etmesin?

- İsterim yâ Resûlallah!

dedim.

O zaman bana bakıp,

“tebessümbuyurdular”.

O anda hânemiz birden aydınlandı.

“Nur” kapladı her yeri.

Dikkat ettim, o “Nur”,

Resûlullah’ın mübarek dişleri

arasından saçılıyordu.

Öyle aydınlık olmuştu ki, o ışıkta

Bâzımız “ip eğirdik”,

bâzımız da

“iğneyle dikiş diktik”.

Yine

Resûlullah Efendimiz

hazret-i Âişe'nin evine

geldiler bir gün.

Âişe vâlidemiz,

“Resûlullah”ın nur cemaline bakıp

gülümseyince, Resûlullah sordu:

- Niçin gülersin yâ Âişe?

- Yâ Resûlallah, sen gelmeden az önce,

elimdeki “İğnem” yere düştü.

Ne kadar aradımsa da

bulamamıştım.

- Şimdi buldun mu?

- Evet. Sen içeri girince, oda öyle aydınlandı ki,

iğneyi rahatlıkla gördüm ve aldım.

Onun için gülüyordum.

O zaman Resûlullah Efendimiz

ağlamaya başladılar.

Bu defa Âişe vâlidemiz meraklandı:

- Niçin ağlarsınız yâ Resûlallah?

- Mahşeri hâtırladım da.

- Mahşeri mi?

- Evet. Bâzı kimseler, o gün benim

cemâlimi hiç göremeyecekler.

Onların hâline ağlıyorum.