Konu: Ölüm ve ahiret

Ağlaya ağlaya
Bir gün o hazrete karşı,
Varam ağlaya ağlaya,
Azrail’e tatlı canı,
Verem ağlaya ağlaya.

Ben yürürüm yana yana,
Dönerim dostumdan yana,
Er geç karanlık mezara,
Girem ağlaya ağlaya.

Mühür basalar dilime,
Zincir vuralar koluma,
Azık almadan yoluma,
Düşem ağlaya ağlaya.

Yunus koydu yoluna baş,
Gözden akar kan ile yaş,
İman bize olsun yoldaş,
Diyem ağlaya ağlaya.

Toprakta kimler yatar?
Hor bakma sen toprağa,
Toprakta neler yatar.
Hani bunca enbiya,
Yüz bin Peygamber yatar.

Cennette buğday yiyen,
İbrişim gömlek giyen,
İlk insan benim diyen,
Âdem Peygamber yatar.

Karada gemi yapan,
Gemiye hayvan sokan,
Tufanda küfrü boğan,
Bir Nuh Peygamber yatar.

Sırtında kum taşıyan,
Gözyaşıyla yoğuran,
Kâbe’ye temel atan
Halil Peygamber yatar.

Vücuduna kurt düşen,
Yine Hakka şükreden,
Her belaya sabreden,
Eyyüb Peygamber yatar.

Balıktır onu yutan,
Orada kırk gün yatan,
Deryada cirit atan
Yunus Peygamber yatar.

Bir kuyuya atılan
Köle diye satılan,
Mısır’a sultan olan,
Yusuf Peygamber yatar.

Yusuf’tan ayrı kalan,
Kurtla davacı olan,
Ağlayıp gözsüz kalan,
Yakup Peygamber yatar.

Asayı ejder eden,
Deniz içinde giden,
Firavunu gark eden,
Musa Peygamber yatar.

Yunus, gözet edebi
Rabbimizin habibi,
Dertlilerin tabibi,
Ahmed Peygamber yatar.

Her an hakkı zikrederdi,
Kâinatı fikrederdi,
Her haline şükrederdi,
Ebu Bekr-i Sıddık yatar.

Etti açıktan şehadet,
Buldu yüce bir saadet,
Cihana saçan adalet,
Hazret-i Ömerler yatar.

Hayâ timsali bir insan,
Gece gündüz okur Kur’an,
Okur iken şehit olan,
Hazret-i Osmanlar yatar.

Hayber kalesini yıkan,
Kâfirleri tutup yakan,
Şahin gibi ava bakan,
Ali gibi erler yatar.

Resulullahın gülleri,
Kur’an okur hep dilleri,
Fatıma’na bülbülleri,
Hasan Hüseyinler yatar.

İğnesi sulara düşen,
Balıklar alıp getiren,
Tacı ve tahtı terk eden,
İbrahim Ethemler yatar.

Gündüzleri oruç tutan,
Uykusunu gece atan,
Ariflere olan sultan,
Bayezit Bistamlar yatar.

Hakikatin birer eri,
Allah için durmaz geri
Konya’dadır onun yeri
Mevlana Rumiler yatar.

Çoktur Hakk’ın has kulları,
Farklı farklıdır yolları,
Babaları oğulları,
Sayısız sultanlar yatar.

Yunus, sen de öleceksin,
Kara yere gireceksin,
Elbet sen de göreceksin,
Ne günahkâr kullar yatar.

Toprakta kimler yatar?
Hor bakma sen toprağa,
Toprakta neler yatar.
Hani bunca enbiya,
Yüz bin Peygamber yatar.

Cennette buğday yiyen,
İbrişim gömlek giyen,
İlk insan benim diyen,
Âdem Peygamber yatar.

Karada gemi yapan,
Gemiye hayvan sokan,
Tufanda küfrü boğan,
Bir Nuh Peygamber yatar.

Sırtında kum taşıyan,
Gözyaşıyla yoğuran,
Kâbe’ye temel atan
Halil Peygamber yatar.

Vücuduna kurt düşen,
Yine Hakka şükreden,
Her belaya sabreden,
Eyyüb Peygamber yatar.

Balıktır onu yutan,
Orada kırk gün yatan,
Deryada cirit atan
Yunus Peygamber yatar.

Bir kuyuya atılan
Köle diye satılan,
Mısır’a sultan olan,
Yusuf Peygamber yatar.

Yusuf’tan ayrı kalan,
Kurtla davacı olan,
Ağlayıp gözsüz kalan,
Yakup Peygamber yatar.

Asayı ejder eden,
Deniz içinde giden,
Firavunu gark eden,
Musa Peygamber yatar.

Yunus, gözet edebi
Rabbimizin habibi,
Dertlilerin tabibi,
Ahmed Peygamber yatar.

Her an hakkı zikrederdi,
Kâinatı fikrederdi,
Her haline şükrederdi,
Ebu Bekr-i Sıddık yatar.

Etti açıktan şehadet,
Buldu yüce bir saadet,
Cihana saçan adalet,
Hazret-i Ömerler yatar.

Hayâ timsali bir insan,
Gece gündüz okur Kur’an,
Okur iken şehit olan,
Hazret-i Osmanlar yatar.

Hayber kalesini yıkan,
Kâfirleri tutup yakan,
Şahin gibi ava bakan,
Ali gibi erler yatar.

Resulullahın gülleri,
Kur’an okur hep dilleri,
Fatıma’na bülbülleri,
Hasan Hüseyinler yatar.

İğnesi sulara düşen,
Balıklar alıp getiren,
Tacı ve tahtı terk eden,
İbrahim Ethemler yatar.

Gündüzleri oruç tutan,
Uykusunu gece atan,
Ariflere olan sultan,
Bayezit Bistamlar yatar.

Hakikatin birer eri,
Allah için durmaz geri
Konya’dadır onun yeri
Mevlana Rumiler yatar.

Çoktur Hakk’ın has kulları,
Farklı farklıdır yolları,
Babaları oğulları,
Sayısız sultanlar yatar.

Yunus, sen de öleceksin,
Kara yere gireceksin,
Elbet sen de göreceksin,
Ne günahkâr kullar yatar.

Sur vurulunca
İsrâfil surunu vura
Hep mahlûkat bakıp dura,
Dirilip hep haşre vara,
Orda hâkim Sübhân ola.

Dağlar yerinden ayrılır,
Gökler heybetten yarılır,
Yıldızlar kopup kırılır,
Düşüp yere yuvarlana.

Günah ve sevap tartılır,
Gizli perdeler yırtılır,
Unuttuğun günahların,
Orda gösterilir sana.

Zebaniler çekip tutar,
İte kaka nara atar,
Cehennem alıp yutar,
O gün ne feryatlar kopa.

Yunus söyler bu sözleri,
Kimsenin tutmaz dizleri,
Fırlayıp çıkar gözleri,
Haktan inayet umula.

Kurtuluş yok ölümden
Anınca korkar canlar,
Kurtuluş yok ölümden,
Ciğeri ölen anlar,
Kurtuluş yok ölümden.

Ev koymadı girmedik,
Yer koymadı yarmadık,
Deme hiç uyarmadık,
Kurtuluş yok ölümden.

Ey atalar, analar,
Acısına kanalar.
Oğul diye yanalar,
Kurtuluş yok ölümden.

Bozulmaz hiç yazılar,
Ne göğüsler sızılar,
Gider körpe kuzular,
Kurtuluş yok ölümden.

Miskin Yunus, gel şimdi,
Gözyaşını sil şimdi,
Şu bağrımı del şimdi,
Kurtuluş yok ölümden