Afyon Savcısının küçük kızını pencereden gören Üstad bedduadan vazgeçiyor.

Afyon Hapsine Üstadla beraber giren Sabri Halıcı ağabeyimiz vardı. Şimdi Konya’da Mevlâna ile ilgili faaliyetlerde bulunan Feyzi Halıcını babası. İşte şimdi anlatacağım hâtırayı O Sabri ağabey bana anlatmıştı: “Bir gün Üstadın koğuşuna girdim, bu şekilde büyük bir koğuş. Çok şiddetli bir soğuk var, her tarafta fırtına ve buz. Camlar da kırık. Üstad abdest almış, baktım abdest suyu yerde donmuş. Yer ıslak beton. Yanına bir sandalye, bir battaniye.. Hiçbir şey vermemişler. Üstad gezinmiş gezinmiş.. Yere de oturamıyor, baktım ayakları üzerine yere çömelmiş duruyor. Orada soğuktan donsun ölsün diye işkence yapıyorlar. Bana dedi “kardeşim savcı beni buraya koydu, burada donayım öleyim diye; artık benim canıma tak etti, ona beddua edeceğim.” Üstad elini kaldırdı, bizzat ben yanındaydım. Tam beddua edecek birden bir pencerenin önünden 7-8 yaşında küçük bir kız çocuğu geçiyordu. Savcı o zaman lojmanda oturuyordu. Üstad: “Bu çocuk kim’ dedi?” “Efendim bu çocuk savcının kızıdır” dedim. “Tamam.. O zaman ben de bedduadan vazgeçtim, o kız ‘babama bir şey oldu’ diye ağlar o sebebten ben bedduadan vazgeçtim” dedi. Bakın kendisine o kadar ölüme sevk eden bir kimsenin küçük çocuğu ağlamasın diye o bedduadan vazgeçiyor.”