Risale-i Nur ve İslam harflerini muhafazaya çalışmanın mantığı bir kaç haklı sebeb bağlanmıştır: Bunlardan biri bid'atların önüne geçmektir. Hatta bu meseleye ehemmiyet vermeyen talebelerine ikazda bulunarak der ki:

"Hem şimdilik bazı ulemanın yeni eserlerine meslek ve meşreb ayrı, ve bid'atlara müsaid gittiği için Risale-i Nur zındıkaya karşı hakaik-ı imaniyeyi muhafazaya çalışması gibi, bid'atlara karşı da huruf ve hatt-ı Kur'an'ı muhafaza etmek bir vazifesi iken; has talebelerinden birisi bilfiil huruf ve hatt-ı Kur'aniye'yi ders verdiği halde, sırrı bilinmez bir hevesle, huruf ve hatt-ı Kur'aniye'ye ilm-i din perdesinde te'sirli bir surette darbe vuran bazı hocaların darbede istimal ettikleri eserleri almışlar.

Haberim olmadan dağda şiddetli bir tarzda o has talebelere karşı bir gerginlik hissettim. Sonra ikaz ettim. Elhamdülillah ayıldılar. İnşaallah tamamen kurtulurlar."
(Kastamonu Lah. 27. mektuptan)



Diğer bir mühim sebep olarak da, İslam alemin ekserisinin yazısı olan İslam yazısını muhafaza etmeyi gösterir. Bu arada Risale-i Nur'un merakla neşrine çalışmak hem de sevap kazanmak gibi iki güzel neticeyi de belirtmeden geçemez:

AZİZ, SIDDÎK KARDEŞLERİM!

Sizin bu defa neş'eli, güzel mektuplarınız, Risâle-i Nur'un serbestiyeti ve matbaa kapısıyla intişarı hakkında beni çok mesrur eyledi ve kahraman Tahiri'nin yine bu ehemmiyetli işte çalışması için buraya gelmesi, beni şiddetle dünyaya bakmağa sevketti.

Kalben dedim: Madem kardeşlerim bu derece istiyorlar, çaresini arayacağız. Gecede kalbime geldi ki, iki ehemmiyetli sebepten inayet-i İlâhiyye tam serbestiyet ve eski harflerle tamamını tab' etmek müsaade etmiyor.

BİRİNCİ SEBEP: İmam-ı Ali'nin (r.a.) işaret ettiği gibi, perde altında her müştak, kendi kalemi ile veyahud başka kalemleri çalıştırmasıyla büyük bir ibadet ve ahirette şehidlerin kanıyla râcihâne muvâzene edilen mürekkep ile mücâhede hükmündeki kitabetle envar-ı imanı neşretmektir. Eğer tab' edilse, herkes kolayca elde ettiği için, kemal-i merakla ona çalışmaz, bilfiil neşrine hizmet vazifesini kaybeder.

İKİNCİ SEBEP: Risâle-i Nur'un mühim bir vazifesi, âlem-i İslâm'ın ekseriyet-i mutlakasının yazısı ve hattı olan huruf-i Arabiye'yi muhafaza etmek olduğundan, tab yoluyla işe girişilse şimdi ekser halk yalnız yeni hurufu bildikleri için, en çok Risâleleri yeni hurufa bir fetvası olup şakirdleri de kolay yazıyı tercih etmeğe sebep olur. Onun için, şimdiye kadar pek çok müstehak ve layık iken, Risâle-i Nur'a serbestiyet verilmemişti. Lillâhilhamd, şimdi hakikatlarının kuvvetiyle serbestiyeti kazandı. Hatta eski harfle tab' yasak iken "Ayet'ül Kübra" yı bize teslim ettirip bir kerâmet-i ekber gösterdi.

Biz şimdi gayet mühim ve herkese lazım "Meyve" ile "Hüccet'ül Bâliğa"yı ikisi bir cild olarak yeni hurufla teb'etmek için Tahiri ile İstanbul'a gönderdim. Yalnız Meyve'nin onuncu ve onbirinci mes'elelerini vakit bulamayıp teshihsiz ona verdim. Şayet tab'edilse, o iki mes'eleyi tam tashih edip bana gönderirsiniz.

Hem o iki Risâle, ya dahilde, ya hariçte, aşikâre veya gizli, İstanbulda veya dışarda eski harflerle tab'etmek lazımdır.

Hem "Mu'cizât-ı Kur'aniye" zeyilleriyle ve "Mu'cizât-ı Ahmediye"(asm) dahi zeyilleriyle beraber ikisi bir cild içinde eski harfle imkan dairesinde ya İstanbul veya başka yerde eski harfle, tevâfuklu "Hizbün Nuriye", "Hizb-ül Kur'an" gibi tab'etmesine çalışmak lâzımdır ki, Kur'an-ı Mü'ciz'ül Beyan'ın göze görünen tevâfuk mu'cizesinin muhafaza ile tab'edilmesine mukaddeme olsun. Fakat temenni ile, meşveret ile, ihtiyat ile bu kudsî mes'eleye çalışmak lâzımdır.

Umum kardeşlerimi birer birer selam ve selâmetlerine dua ederiz. Cenab-ı Hakk'a hadsiz şükür olsun, en eski şakirdlerinden olan kâtib Osman ve Halil İbrahim, hiç sarsılmadan, değişmeden sadakatlerinde demir gibi devam edip çoklara da hüsn-i misal oluyorlar.

SAİD-İ NURSİ