Gönlümün Virdi...
Yıllarca boşalıp doldum,
Değişip özümü buldum.
Karanlıktan hep korkardım,
Işığa erdim kurtuldum.
Ya şimdi neden korkayım,
Çelikten gerilmiş yayım,
Hem bugün hem de ferdâyım,
"Hû" deyip O’nunla doldum...
Ayrı düşen titrer elbet,
Gördüğünden bekler himmet.
Benim boynumda bir kement,
"Kulum" dedim halâs oldum...
Azrâil kiminin derdi,
Korkar ölümden en merdi...
O benim gönlümün virdi,
Korktuklarıyla yâr oldum...
Korktuğum olmuştu önce,
Dünyâ gönlüme düşünce,
O’nu yokluğa gömünce,
Artık yoklarla yok oldum...
Kendinden geçmeyen bilmez,
Beden insanı dirilmez...
Ölmeden ölenler ölmez!
Zannım o yolda yoruldum...
Kâh düşerek, kâh kalkarak,
Yürüdüm hep ağlayarak,
Çaylar gibi çağlayarak,
Ümîdim var ki duruldum..!
M.Fethullah GÜLEN
Alıntı
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.