umutlu ol...
Yine başım pencerenin pervazında, gökyüzünde bulatları düşlüyorum Ahir, oysa daha var kışa.
Her gün kapımının altından koparılmış takvim sayfaları süzülüyor başucuma doğru.
Yani Ahir, demem o ki....
Günler geçiyor...
Her keresinde vurulmuş bir karanfil gibi kanıyorum, ıssız bahçemde.
Bugün kaçıncısı sensizliğimin bilmiyorum, ama saymaya ne hacet bir anım, onca an'lara eş iken koynumda.
Dolanıp "sen" olmayan her yerde, izini düşürmeye çalışıyorum gölgeme.
Zavallı eli kolu bağlı "ben", yoksun ki yanımda sen!
Zaman almış gidiyor Ahir, koşmaklarımız yetişmez ona,
susmuş oturuyor tüm yaralar, ortaklarım çok nağmelerimde, duyamazsın!
Çok eskiyecek hatıramda günler biliyorum ve bende eskiyeceğim, acıyorum.
Şavkıyan bir ay gibi olsun adım zihninde ve unutma kelebekleri uçurduğun güzel gözlerin ölüm gibi usumda.....
"Umutlu ol Ahir,
yarın olduğunda
bembayaz güvercin uçuştuğunda pencerende
ve karanlık karartmadığında içini artık
acıyı kucakladığında dünyan çok daha güzel olacak............"
İyiki uykular Gülüm...
Özledigim tek gözlerimsin.
Bakıslarındaki yok olusuma,
ne der gözlerin bilmem.
Ve ansızın çıkmazlarda kaybolan,
O sıg ve sonsuz,
özledigim tek gözlerimsin.
Hoşça bak zatına....
Alıntı
