Süleyman Efendi (H.z.) ve Türkiye'de İslam'ın İhyası

Süleyman Efendi (H.z.) ve Türkiye'de İslam'ın İhyası

1924 senesinden itibaren Türkiye'de cumhuriyetin kurulması ve hilafetin ilga edilmesiyle devletin bütün müesseseleri Laikleşmeye başlamıştı,Şer'iye ve evkaf vekaleti ilga edildi.Medreseler kapatıldı,camilerde devam eden ders halkalarına son verildi.Tekke ve zaviyeler de kapatıldı,faliyetlerine son verildi.Kılık kıyafet kanunu çıkarıldı,taaddüdü zevcat yasaklandı,hicri takvim yerine miladi takvim kullanılmaya başladı.Türk Medeni Kanunu yerine İsviçre Medeni Kanunu tatbik edilmeye başlandı,hafta tatili pazar gününe alındı.

Arabi harfler ilga edilip,yerine latin harfler ikame edildi .Tabiki bununla hedeflenen;Türklerle İslam kültürünün irtibatını kesmekti.Yine (sultanların) padişahların, meşayibi ehli tarikin ve evliyaullahın kabirleri ziyarete kapatıldı.Ezanın,evrad ve evkarın,hatta tekbiratın Arapça olması yasaklandı.


İslam'a davet hususunda davetçiler ortaya çıktı.Hiç şüphe yok ki Türkiye'de en bariz mücadeleyi gösteren davet (faaliyet)Şeyh Süleyman Efendi Hazretlerinin davetiyle o faaliyet ki,daha 1923 ten itibaren islamı muhafazaya başladı.O gelecekte dini ve dinin lugatını muhafaza edecek bir nesil (oluşturmak)meydana getirmek için,Kur'anı-ı Kerim'i genç nesillere talim ediyordu.İşte Şeyh Süleyman Efendi Hazretleri buna muvaffak oldu.Hala da onun bu daveti bir çok zorluklara rağmen günümüzde de devam etmektedir.
Süleyman Efendi Hazretleri, 1888-1956 yılları arasında yaşadı.Nesebi,Resulullah Efendimize kadar dayanıyor .

Süleyman Efendi en son Süleymaniye Medresesi tefsir ve hadis bölümünde ihtisas yapmış ve Medrese-i Kuzattan mezun olmuştur.Süleyman Efendi Hazretleri,Fatih Sultan Mehmet'in neslinden olması sebebiyle ona çok benzerdi.Vahdeti İslam fikrinin sahibi II.Abdülhamid'i çok severdi.Onun saltanattan hal'ine çok üzüldü.
Süleyman Efendi,dine karşı olanların marifetiyle yapılan değişiklik dönemini yaşadı.Türkiye'yi İslam'dan uzaklaştırmaya çalışan bu devirdeki menfi faaliyetler,onu çok üzdü.
Süleyman Efendi,camilerde vaiz olarak da failiyette bulundu.O devrin müderrislerini devamlı ikaz edip uyarıyordu.Tedrisatı durdurmamaları icap ettiğini,durdururlarsa dini ilimlerin zai olma tehlikesi ile karşı karşı olduğunu söylüyordu.Yine o,İstanbul müderrislerini,insanlara İslamı öğretmeye çağırdı ve şöyle dedi.''Her biriniz üç kişi okutursa,bununla İslam'ı hayatı 50 sene uzatmayı garanti etmiş olursunuz.''
Süleyman Efendi'nin davet hususundaki en mühim adımlardan biri,gizlilik içinde yaptığı tedrisatdı.
Öyleki her gün düne göre talebelerinin yerini değiştiriyor ve onlara ''Kedinin yavrusunu taşıdığı gibi,sizi bir yerden bir yere nakil edip duruyoruz.''diyordu.O,yaptığı bu tedirsattan dolayı talebelerden hiç bir şey taleb etmiyordu.Fakat buna rağmen insanlar,devrin idaresini baskısından dolayı onun tedrisat halkalarında bulunmaktan korkuyorlardı.Çünkü o devirde idare;işi,dini kitapları,Kur'an-ı Keimleri yakmaya kadar götürmüştü.
Süleyman Efendi Hazretleri,durmak bitmek bilmiyor tedirsatını apartmanların bodrum katlarında,idarenin kontrolünden uzak çiftliklerde devam ettiriyordu.Talebelerine icap eden maddi ve manevi desteği sağlıyor ve onların şehirlere ve köylere giderek Kur'an Kursu açmalarını teşvik ediyor ve talebelerine şöyle diyordu''Mühim olan İslam davasının muhaffak olmasıdır.Biz makam mevki peşinde değiliz.Dava muvaffak olsunda,varsın bizim yerimiz caminin papuçluğu olsun.''
Süleyman Efendi Hazretleri'nin ve ülemadan diğerlerinin baskısı neticesi hükümet artık 1949'da Kur'an kurslarını resmen açmak mecburiyetinde kaldı.
Süleyman Hilmi Efendi Hazretleri 1959'da vefat etti,arkasında tertemiz talebelerini bıraktı.Onlar onun bıraktığı davayı muhafaza ettiler ve İslam ile amel ettiler.Süleyman Efendi Hazretleri'nin talebeleri islama çok bağlıdırlar.
Süleyman Efendi Hazretleri'nin vefatından sonra da talebeleri aynı hızla hizmetlere devam ettiler.Hizmetler,Türkiye dışına da taştı.
Süleyman Efendi Hazretleri hizmetleri esnasında pek çok zorluklarla karşılaştı tutuklandı,dinsizliğe karşı koymasından dolayı vaizlik belgisi iptal edildi ve vaizlikten men edildi.30'lu ve 40'lı yıllarda tutuklanarak işkence edildi,taputluklara konuldu binlerce woltluk ışıklar altında uyumaması için işkence yapıldı.
Süleyman Efendi Hazretleri,devrim başbakanı Adnan Menderes'den Ayosofya'yı açmasını istedi, fakat reddedildi.
1957'de düzmece bir hadise tertip edildi ve Süleyman Efendi ,Kütahya Hapisanesine konuldu.savcılık idamını istediyse de mahkeme beratine karar verdi.
Süleyman Efendi Hazretleri;cihadı,nefis ile olan cihad olarak görüyor ve mal ile olan cihadı ise Müslümanların hayrına ve menfatine hizmet edecek hayır müesseleri yapılması şeklinde mütağla ediyor ve şöyle diyordu.''Bizim hedefimiz insanları kalbini fuyuzatı ilahi ile doldurmaktır''ve yine o talebelerini şöyle uyarıyordu;''Sakın tefrikaya ve ihtilafa düşmeyin,sizden istenen hizmetleri yapmaya devam edin''ve yine o,zahirimiz halk ile, batınımız Hak iledir "diyordu.
Bugün onun talebeleri dünyadaki gelişmeleri ve siyasi hadiseleri yakından takip ediyorlar ve cemiyet içerisinde çeşitli mevkilerde yerlerini almaya devam ediyorlar.

Kaynak;Akit gazetesi (17 Eylül 1998 perşembe)
Dr.HÜDA DERVİŞ
El Ahrar Gazetesi 20 Haziran 1977
Kahire/Mısır —

YA SEN OLMASAYDIN…
1920’li yılların başları.. Müslüman memleketlerin tamamının üstünü bir karabulut kaplamış. İslam namına konuşan diller susmuş, gören gözler kör olmuş,duyan kulaklar işitmez olmuş.. Bilmeyen, bilmek için çalışmayan, bilse bile bildiğiyle amel etmeyen bir topluluk için çöküş, yıkılış, neredeyse tamamen yok oluş mukadder olmuş.
Ehlî küfrün zafer çanlarını çaldığı seneler..Hilafet kaldırılmış.. Bin yıllık Türk İslam medeniyyetinin harfleri değiştirilmiş.. Medreseler kapatılmış.Zamanın âlimleri birer birer evlerinden alınıp hunharca katledilmiş. Mukaddes Kitabımızın okunması ve okutulması yasaklanmış.
Yeni Cumhuriyet’in yeni yüzleri yönünü kıbleye değil, materyalizme, ne idüğü belirsiz prensip ve kanunlara çevirmişti. Devrim ve İnkılap kanunları.. Ve yeni’ulu’lar, yeni İlâhlar peydah olmuş, zorla, ısrarla, ‘cebren ve hile’ ile aziz vatanın bütün köşeleri kuşatılmıştı.
Düşünün; işte böyle bir zamanda “şapka kanunu” diye bir şey çıktı ve bu kanuna muhalefetten insanlar idam edildi, şehirler bombalandı.
Neticede devrimci, ihtilalci zorba diktatörlerin elinde Aziz vatanımızın Aziz evlatları, Aziz vatanın zelil ve rezil evlatları haline getirildi.
İslami hassasiyeti olan ne kadar insan varsa susturuldu, pusturuldu. Yaşamayı başaran âlimler köşelerine çekildi, evlerine kapandı. Köylerine, dağlarına,yaylalarına sığındılar. Yahut bin yıldır temsil ettikleri Türk İslam mefkûresine ihanet edip ya korkudan ya da dünya menfaati için, ikbal için yeni “cunta” ile anlaşıp rejimin devşirmeleri oldular.
Tasviri imkânsız bir dizi depremler geçiriyordu o günlerin Türkiye’si ve o depremler taş üstünde taş bırakmıyordu. Ahlaki (etik) depremler, itikadi (inançsal) depremler, fikri (düşünsel) depremler… Ve sonunda “modernite”yi, “ahlaksızolmak” olarak algılayan, “ne kadar edepsizsen o kadar modernsin” diyen bir nesil çıktı ortaya birkaç on yılda.. Geçmişini reddeden.. Tarihinden utanan..Peygamberine levmeden.. Umutların tükendiği, yüreklerin çarpmaz olduğu,dimağların dumura uğradığı bir zaman..
İşte birkaç kelimeyle tasvir etmeye çalıştığım o kasvetli dönemde bir zat belirdi ufukta.. Umutların umudu oldu bir anda.. Maddi ve manevi ilimlerdeki zirve duruşuyla gözleri kamaştıran, devrin bütün ilimleriyle donatılmış bir Osmanlı entelektüeli… Hocaların gıpta ettiği, sevenlerin gurur duyduğu bir genç adam..Nezaketi, zarafeti, letafeti, firaseti, ilimdeki vukufiyyeti, İslam’ı yaşamadaki dirayeti, dikkati ve rikkati ile görenleri hayran bırakan bir adam.Vakûr, metudil ve mütevazı haliyle tam manasıyla Peygambere bir ümmet. Birkul.. Bir Ârifi billah. Bir Racül..
Ve O Racül bu ölü sessizliğini bozan oldu.
Son Osmanlı dersiâmlar meclisinde şöyle bir tarihi konuşma yaptı. ‘Zulm’ün onca dehşetine rağmen bir konuşmaydı bu.. Ölümden korkmadan,zulümden korkmadan… İdam sehpalarının gölgesinde bir konuşma:
“Efendiler! Memleketimiz talihsiz bir zulmün müstebit ellerinde bir yok oluşa doğru hızla ilerliyor.. Bizler bu memleketin yetiştirdiği 500’den fazla ehli ilim “dersiâm”larıyız.. Ve bugün ilmimizin hakkını vermek her zamankinden daha elzemdir. Ümmeti Muhammed’in evladı oluk oluk Cehenneme gidiyor.. Bugün bir şeyler yapma zamanıdır.. Geliniz, korkmayınız, kaçmayınız! Allah bu dinin hadimlerinin yanındadır. Bizler 520 dersiâm olarak sadece kendi evlatlarımıza dahi vârisi olduğumuz Enbiya mirâsı olan bu ilimleri öğretirsek, bu memlekete en az 50 sene daha yeteriz.. Söylediklerime kulak veriniz! Yarın Ruzı Mahşer’de Cenâbı Hakka hesap veremeyiz. Mesul oluruz!”
Ne hazindir ki bu konuşmayı yapan o yiğit insana kimse kulak vermedi. Ve o gün o ulema Dersiâmlar Meclisi’ni terk edip gittiler.. Bir daha dönmemek üzere. Gittiler ve gelmediler…
Yalnız kalan o Racül, görünürde kimsesiz kalan o adam “ne yapalım, demek ki bu yolculuğa tek başımıza devam edeceğiz” dedi. Ve Besmeleyle kolları sıvadı. Örneğine ancak asırlarda bir rastlanır Dava’sına başladı. Dava; bataklığa düşmüş ümmeti Muhammed’in evladını bataklıktan kurtarmak.. Bu necip milletin talihsiz evlatlarının elinden tutup kurtarmak. İmanları muhafazaya almak. İnançları tashih etmek. Amelleri tertip etmek. Maddi ve manevi taaruzlardan akılları, fikirleri, kalpleri korumak için İlâhi Kitap’ın sonsuz ilimlerini öğretmek. Hem dünyevi ilimlerle hem de İslâmi ilimlerle tam donanmak. Görenleri kendisine hayran bırakacak nesiller yetiştirmek. Maddenin değil mananın peşinden koşan nesiller.. Hor görülen, hakir görülen Müslüman âlemini imrenileni takip edilen bir ideal medeniyyet seviyesine eriştirmek.. Medeniyyet; dünyaların, güneşlerin, galaksilerin hasılı kâinatın varoluş sırlarını içinde bulunduran İslam medeniyyeti. Sonsuz mutluluğun şifrelerini elinde tutan Kuran medeniyyeti. Ve neticede Dava; Kuran davası.
Önce kendi evlatlarını yetiştirdi. Çocuklarını okutarak işebaşladı. Enbiya mirası olan paha biçilmez İslam’ın sigortası olan ilimleri gece gündüz okutup öğretmeye başladı. Yılmadan, bıkmadan, usanmadan… Her türlü cefaya, ezaya göğüs gererek… İnsanüstü bir gayretle, bütün ruhuyla, bütün kalbiyle, sırrı, hafisi, ahfası ve küllisiyle sarıldı davasına.
Bir yandan İstanbul’un Sultanahmet, Süleymaniye, Yeni Cami gibi meşhur camilerinde halkı irşad ederken bir yandan yüzlere, binlere ulaşan canından çok sevdiği talebelerine “mukaddes ilimlerin” derslerini verdi. “Olmaz,olamaz!” diyen Hakk davanın o ürkek kaçkınları olan eski âlimlerin şaşkın bakışları arasında ve olanca yokluklar, imkânsızlıklar altında, postallılardan kaçarak, saklanarak, mucizevi bir şekilde ilim okuyan bu talebeler birkaç yıllık dersleriyle “âlim” oldular. Birer İslam bilgini oldular. Kürsülere çıkıp vâz etmeye başladılar. İstanbul’un selâtin camileri, boylarından büyük kürsülerde gümbür gümbür konuşan 9-10 yaşındaki çocukların sesiyle sallandı.Haberler dalga dalga tüm Türkiye’ye yayıldı. Anadolu kubbelerinin altındaki bu “altın çocukları” konuşmaya başladı. Henüz bulûğa ermemiş bu çocukların onbinlere hitap eden tefsirlerini tahlil eder oldu. Haberlerin ulaştığı doğu illeri, güney illeri, kuzey illeri, batı illeri, tüm Anadolu akın akın İstanbul’a gelmeye başladı. Camiler yavaş yavaş doldu. Asırlık mollalar, âlimler koca koca müftüler şaşkınlık içinde bu İslam bülbüllerini dinliyordu. Kendilerinin 15-20 yılda okuyup öğrenemedikleri ilimleri bu çocuklar nasıl olurda 70 yaşındaki birâlim olgunluğunda terennüm edebilirlerdi! Bu ne acayip işti… Gazeteler yazmaya başladı.. Sokaklara bu haberler düştü. Ve elbette ki birileri bu işten oldukça rahatsız olmuştu.. Ama heyhat.. Atılması gereken ok bir kere atılmış, okun tekrar yay ile kavuşması imkânsız olmuştu.
Derken, o Racül’ün yetiştirdiği melek yüzlü gençler Anadolu’ya inmeye başladılar. Onları İstanbul kürsülerinden hayran hayran dinlemiş olan firaset sahibi tüccarlar kucaklarını açtılar, sahip çıktılar. Buyur ettiler. Ve kendilerine öğretilen bu ilimleri Anadolu’da da okutmaları için taleplerde bulundular. Tüm baskı ve yıldırmalara rağmen.. Tüm hapis, şiddet ve işkencelere rağmen… İstediler. Ve onlar da gitti.. Hızla bütün Anadolu Osmanlısının şanlı dönemlerinin okutulan şanlı kitaplarıyla doldu. Kuran ve Kuran’a ait ne kadar ilim kapısı varsa köşe bucak memleketimizde açılmaya başladı.. Karanlıkta kasvetleşen topraklar, Kuran’ın, imânın nuruyla ilmek ilmek örüldü.
Beri yandan diktatörler zulmünü daha da artırdı. İşkencelere ağırlık verdi. Tutuklamalar, hapisler, suikast girişimleri artarda geldi.
Tren vagonlarında, bodrumlarda, mağaralarda, harabe evlerde yaz-kış demeden acılar ve ıstıraplar eşliğinde geleceğin aydınlık insanları yetiştirildi.. Gözyaşları sel oldu. İlticalar arşı salladı. Dualar yeri göğüinletti.. Kırık pencerelerden giren ayaz, küçük bedenleri karla örttü.. Üşümüş eller Nahiv kitaplarını, sarf kitaplarını tutmaya devam etti.. Açlıktan titreyen bedenler Usûlü Fıkhın kaidelerini, Şerhi Akaid’in iman direklerini bir bir belleyip bir gün yeniden Ehli Sünnet davasını dünyaya haykıracakları günlerin hayâlini kurdular..
Ve bu milletin yüzüne yeniden bir renk geldi.. Allah demenin dahi yasak olduğu bir devri atlatmış olan bu milletin..
Karanlığın zifirleştiği 20’li, 30’lu, 40’lı seneler geride kalırken bir zamanlar kendisine kulak vermeyen o Osmanlı dersiamlarından da bir eser kalmamıştı. Belki kurtulan birkaç kişi… Birçoğu İstiklâl Mahkemeleri’nde toplatıldı. Hiçbir şey yapmadıkları halde idam edildiler.
Bir kısmı saklandı. Girdikleri kovuklarından ebediyyen çıkamadı. Çok çok azı, birkaç tanesi de o Racül’den cesaretle tekrar çıktılar meydana ve hayatlarını ürke korka, üfleye koklaya devam ettiler.. O “Büyük Adam”, bir zamanlar kendisini yapayalnız bırakan o arkadaşlarına hiçbir şey söylemedi. Hiçbir şey olmamış gibi ellerinden tuttu.. Destekledi. Tekrar ayağa kalkmalarına yardım etti. Bulundukları memleketlerde onlara da ufak tefek vazifeler verdi. 1950’den sonra Türkiye’deki siyasi şartların nispeten rahatlaması sayesinde kendi yollarını, cemaatlerini oluşturmak isteyenler oldu.Ehli Sünnet çizgisinden çıkmamaları şartıyla destekledi.. Böylece İslam yeniden farklı tatlarıyla, farklı renkleriyle Türkiye’de yaşanmaya başlamış oldu.
Kâinatın yüce sahibine sonsuz şükürler olsun, o gün O’nun tek başına başlattığı bu İslam’ı yeniden ihya etme hareketi, bugün yüzbinlere, milyonlara ulaşmış durumda. İstanbul’un mukaddes toprağında yere düşmek üzere olan İslam sancağını O’nun “Birtırnağını dahi dünyalara değişmem” dediği İmamı Rabbani Evlatları diyar diyar, dalga dalga dolaştırmaktalar. 1920’lerde zamanın Deccalî küfrüne rağmen atılan “mukaddes adım” bugün yeryüzünün her köşesini ihâta etmiş durumda. Ne büyük mutluluk ki artık Kuran ve Ehli Sünnet bülbüllerinin renk renk, ırk ırk, millet millet,olanca haşmetiyle serhatten serhate susayan gönüllere koştuğunu hayranlıkla temâşa etmekteyiz.
Evet, kırık dökük, hissiyatı yoğun birkaç cümlecikle anlatmaya çalıştığım o Muhterem Zâtı düşünüyorum da bugün; ya O olmasaydı ne olurdu bu memleketin hali!.. Ya her şeyi bilen Allah O’nu seçmeseydi bu dinin ihyası için. Yeryüzünde unutulmaya yüz tutmuş olan bu “Enbiya Mirası Ehli Sünnetİlimleri”ni yeniden harf harf, hece hece okutmasaydı bizlere! Halimiz nice perişan olurdu..
Öyle ya, gerçekten ya O olmasaydı?!
Bugün 16 Eylül.. Üstazım, sebebi irşâdım, vesilei Necâtim Tuna boylu, Silistreli Şeyh Süleyman Hilmi Tunahan (k.s.) Hazretleri’nin dârı bekâya irtihâl ettiği gün. Her an varlığını, ruhumda hissettiğim, ayak izlerini takip etmekten âciz olduğum O Racül’ün, O Yalnız Adam’ın, O Nebî Evlâdı’nın biz gâfilleri ceseden terk ettiği gün. Aslı pâk, nesli pâk, her şeyiyle tertemizolan O İlim Deryası’nın, Âhir Zaman Mücahidi’nin, mükemmellik timsalinin, ebedi Âleme intikalinin gerçekleştiği gün.. Binbir çile ile cehalete karşı yaktığı İslam ve Kuran kandilini, “Gözümün Nuru” dediği evlatlarına teslim ettiği gün.. 1888’de baba ocağında başlayan muhteşem yolculuğun 1959 İstanbul’da hitama erdiği gün. Bu gün, evvelce bir iken milyonlara erişmiş tek yürek çarpan Süleymanların, “Muhteşem Süleyman”ı yâd ettiği gün.
Doğrusu bir zamanlar cenazesini dahi kaldıracak bir imam bulamayan bu memleketin şanslı evlatlarının bu Aziz insana kıyamete kadar minnet borcu var. Nikahını dahi kıyabilecek bir Müslümanı kalmayan bu toprakların, o Adanmış Zât’a ebediyyen şükran borcu var.
Kıymetli kardeşlerim,
Süleyman Hilmi Tunahan Efendi Hazretleri, İstanbul’da Karaca Ahmet Mezarlığı’nda metfun bulunmaktadır. Kabri Şerif’i yeryüzünün her ülkesinden gelen binlerce evlâdı tarafından ziyaret edilmektedir. 1924’lü yıllarda başlatmış olduğu ilim ve irfan yayma davası aynı çizgide, aynı ruhla bugün yüzbinlerce talebesi tarafından mükemmelen yürütülmektedir. Dünyanın 150’den fazla ülkesindeki milyonlarca talebesi, manevi evlatları, hayranları O’nun mücadele hayatından ilham almakta, yeryüzünün daha yaşanabilir bir hale gelmesi için fedakârca çalışmakta ve yarın Allah’ın huzurunda dünyadaki ödevlerini yerine getirmiş birer “Kul” olabilmek için O’nun Ruhundan yefeyyüz etmektedir.
Hazreti Üstaz’ın evlatlarının tek gayeleri insanlığın kurtuluşu.. Tek düşünceleri Hazreti Muhammed’in ismini arzda ve semada temâşâ etmek.. Tek korkuları Allah korkusu.. Tek endişeleri de Üstaz’larına layık evlat olamamaktır.
Ehli Sünnet dairesinde oldukları sürece hiçbir mümini ayırmazlar, hiçbir cemaate cephe almazlar, Üstaz’larından öğrendikleri İslâm iilimleri tâ Rasülullah Efendimiz zamanından bu yana intikal etmiş usûllerle, Rasülullah’ın öğrettiği şekilde öğretirler. Gönülden talep eden her Müslüman Dünyada ve Ahirette öğrenilmesi ve uygulanması lazım olan bilimlerin eğitimini karşılıksızverirler.
“İlim öğrenmeden” tefsir okuyan nesiller değil, maddi vemanevi ilimleri tam tahsil etmiş “müfessirler” yetiştirirler. Kitaplar yazan âlimler olmaktan çok ilmiyle âmil, “canlı kitaplar” olan âlimler olmaya gayret ederler.. Rasülullah ve Ashabının çizgisinde olan her nevi kitap, basın, yayın hareketini tasvip eder, bizzat neşreder, bu uğurda fedakarlık yapan Ehli Sünnet erlerini desteklerler. Farklı din mensuplarını İslam’a davet ederler. Onlarla tek ortak paydalarının ancak İslam olabileceğini söylerler.
Bilimin “Dünyevi ve Uhrevi” olduğunu bilirler. Bu sebeple en yüksek seküler ilimler ve diplomalara sahiptirler. Bu diploma ve etiketleri de asıl gaye olan “Âli ilimlerin” yani Yüksek İslâmi İlimlerin” emrinde kullanırlar.
Kimseyi hor görmezler. İnsanı be insanî değerleri daima her dünyevi değerin üstünde tutarlar. Çevre temizliğine kalbin temizliği, kalıbın temizliği ve fikrin temizliği kadar önem verirler. Fanatizmden, fanatik fikri akımlardan, insanlardan, grup ve oluşumlardan uzak dururlar.
Fatiha, İhlas ve sonsuz şükranlarımız, Ruhu’ndan istimdât ve Yed’i Mübarekeleri ile, tüm ehli imanla beraber O’nun Ruhu’na olsun.
Keşke sana lâyık bir evlat olabilseydim..(Türkiye’de İslam’ın yükselişi için emeği geçen diğer tüm İslam büyüklerinden ve bağlılarından da Cenâbı Hakk razı olsun. Din gününün sahibi olan Allah bu iman denizine bir kaşık suyla bile olsa katkıda bulunan herkese ecrini ihsan eylesin.)
Ahmet Kemal ÖNCÜ.
ALLAH razı olsun . Güzel bir yazı kaleme almış, Ahmet Kemal Öncü. bey...Bana da paylaşmak düştü.

Ebu’l-Faruk Süleyman Hilmi TUNAHAN (k.s.)


Kur’an-ı Kerim'in aşığı, hizmet ehli, yürek fatihi, dava adamı, âlim ve mücahid. Yirminci yüzyıla damgasını vurmuş, Diyanet İşleri Başkanlığı'na bağlı olarak Selâtin camileri adıyla bilinen, Yeni Camii, Şehzade Camii ve Sultan Ahmet Camilerinde vaizlik yapmış, zülcenaheyn “ iki kanat sahibi”.

Sizlere otuz yaşında profesör olmuş bir üstaddan (Allah dostundan) bahsetmeye çalışacağım. İşte böyle bir zatı yazmak, benim gibi aciz birinin işi değildir. Ancak bildiğimiz ve tanıdığımız kadarıyla bu dava büyüğünü, İslama ve Hz. Kur'an'a hizmetlerini karınca kararınca yazıya dökmeğe gayret edeceğim.

Süleyman Efendi Hz. Hayatı:Süleyman Efendi (k.s.), Osmanlı Devleti egemenliği döneminde, bugünkü adıyla Bulgaristan'ın Silistre şehrinin Ferhatlar köyünde miladi 1888 yılında dünyaya geldi.

Babası, tahsilini İstanbul’da tamamlamış ve Silistre’nin Satırlı Medresesi’nde yıllarca müderrislik etmiş, Osman Fevzi Efendi’dir. Dedesi ise Kaymak Hafız namıyla maruf bir zat olup 110 yaşına doğru vefat etmiş olan Mahmut Efendi’dir. Hoca zadeler olarak bilinen bu asil ailenin ceddi İdris Bey’e dayanır. İdris Bey, Peygamber (s.a.v)’in torunu olan Hz. Hüseyin efendimizin soyundan gelen bir zattır. Onun için Fatih Sultan Mehmet, direk Peygamber (s.a.v)’e nesebi dayanan İdris beyi buldurmuş, onu Tuna Hanı olarak vazifelendirmiş ve üstelik kız kardeşi ile de evlendirmiştir. Bu evlilik vesilesi ile Hz. Fatih Süleyman Efendi 'nın dayısıdır.Peygamberimiz (s.a.v)’in soyuna dayanmakla Hz. Üstad, seyyittir.

Osman Fevzi Efendi, İstanbul’da tahsiline devam ederken rüyasında, vücudundan kopan bir parçanın gökyüzüne çıkıp etrafa ışıklar saçtığını görür. Rüyayı, sulbünden gelecek bir evlâdının dünyayı manen aydınlatacağı şeklinde tabir eder. Bu istidadı; Fehim, Süleyman Hilmi, İbrahim ve Halil isimli dört oğlundan Süleyman Hilmi’de görür. Onun yetişmesi için hiçbir fedakârlıktan kaçınmaz ve fevkalâde alâka gösterir.

Süleyman Efendi, ilk tahsilini Silistre Rüşdiyesi’nden sonra Satırlı Medresesi’nde yaptı. Daha sonra babası, tahsilini tamamlamak üzere onu İstanbul’a gönderdi ve şu tavsiyede bulundu: ‘Oğlum! Usul-u fıkıh ilmine iyi çalışırsan dininde kuvvetli olursun, mantık ilmine iyi çalışırsan ilminde kuvvetli olursun.’’

Süleyman Efendi, İstanbul’da Fatih dersiamlarından ve devrin meşhur âlimlerinden Bafralı Ahmet Hamdi Efendi’den birincilikle icazeti aldı. Bilâhare Dâru’l-Hilafeti’l-Aliyye Medreses-i Kısm-ı Âli’yi bitirdi ve ihtisasını yapmak üzere Medresetü’l-Mutehassısîn’in Tefsîr ve Hadîs şubesine girip birinci derece ile mezûn oldu. Aynı zamanda giriş imtihanını birincilikle kazandığı Medresetü’l-Kuzât (Hukuk Fakültesi)’dan da mezun oldu. Böylelikle devrinin aklî ve naklî ilimlerinde en yüksek dereceyi kazanmış oldular.

Süleyman Efendi Hz. Hizmet Anlayışı
Allah'ı seven,davasını dert edinir.Davası Allah olan'ın,destekçisi Hz. Allah'tır.

Süleyman Efendi yaşadığı dönem,zifiri bir gece gibiydi. Zifiri gecelerin bir özelliği vardır. Yıldızlar çok parlarlar. Aslında yıldız gündüzünde parlar fakat gündüz yıldızı kimse göremez. Çünkü gündüzün ışığı yıldızın ışığını bastırır. İşte Hz. üstadın içinde yaşadığı devir zifiri karanlık bir geceye benziyordu. Gecenin karanlığına çakılıp kalmadı. Umudunu kaybetmedi. Allah davasına yardım edenin yardımcısı Hz. Allah idi. Şuna inanıyordu. Her gece iki gündüz arasındadır. Gecenin en karanlık anı, fecre en yakın zamanı olduğuna biliyordu.

Öyle bir devirdi ki, imanı yaşamak közü elde tutmak gibiydi. Elde tutsa el yanacak yere atsa yer yanacaktı.Büyük günahların alenen işlendiği,kıyamet alametlerinin zuhura durduğu,dünyanın ahir ömrünün son dönemecini döndüğü,kıyamet senaryolarının dilden dile dolaştığı,hayrın şer şerrin ise hayır olarak gösterildiği,dede ile torunun anlaşamayıp babanın tercuman olduğu,geçmişi ile bağının kopartıldığı,geri kalmanın sorumlusu yobaz din adamlarına ve İslam'a mal edildiği,maddiyyatın ön plana alınıp maneviyatın söndürülmeye çalışıldığı,Allah demenin bile yasak olduğu ,alimlerin kendi kabuğuna çekilip pasif olduğu bir zamanda parlayan bir yıldız ve aktif bir dava adamı olarak ortaya çıktı Süleyman efendi Hazretleri.Davetçi olmak iki ayaklı dua olmaktı.O,zor olanı,çetin olanı seçti.Alemlere rahmet olanın yolunda yürümek böyle olmayı gerektiriyordu.Babası Osman efendinin rüyası zuhur ediyordu. Bir yıldız gibi etrafına ışık saçmaya başladı. Manevi vazifeyi yüklenmişti. Bu bir emanetti. Emanete sadakat Hz. Allah’a sadakatti. Manen devraldığı bu manevi sancağı yere düşürmemeliydi. Kolları sıvadı Ya Allah Bismillah dedi. Onun zihninde Bismillah demek;‘’Ben bu hizmeti Allah sayesinde yapıyorum’’ demekti.Bismillah demek;‘’Ben bu hizmete Allah’ı dâhil ediyorum’’ demekti.Bismillah demek;‘’Allah’tan yardım istiyorum ‘’demekti.Bismillah demek’’Ben bu hizmeti Allah’a ısmarlıyorum’’ demekti.

Allah var. Allah’a iman var. İman varsa imkân’da var. Allah’ın olduğu yerde imkânsız diye bir şeyden söz edilemezdi.

Dahası Hz. Allah sonsuz imkândı. Hz. Kur’an imkândı. Hz. Peygamber (s.a.v) imkândı. Namaz imkândı. Oruç imkândı. Kürsüler imkândı. Yol, çarşı, köy, kasaba, vasıta, çiftlik, mağara, ağaç gölgelikleri, ders okutmak ve talebe yetiştirmek için birer imkândı. Bütün bu imkânlardan yararlanmayı bildi.

Evlatlarının geleceğini düşünürken, yaşadığı toprakların geleceğini düşünürken, ait olduğu İslam medeniyetinin geleceğini düşünürken hep Allah-u Teâlâ’yı hesaba kattı. Hz. Allah (c.c)’ü ayeti kerimede Ve kul cael hakku ve zehekal batil, innel batile kane zehuka. De ki: “Hak geldi, batıl yok oldu. Şüphesiz batıl, yok olmaya mahkûmdur.” (1)Belki kendisi batılın yok olduğunu dünya gözüyle göremese de yetiştirdiği evlatları onu görecekti. Bu da Allah’ın yardımı, Peygamber (s.a.v)’in şefaati ve himmet ehlinin duasıyla gerçekleşecekti. Buna inanıyor ve evlatlarını buna hazırlıyordu. Çardaklarda okuttuğu evlatlarına umut aşılıyor, gelecek günleriniz bu günlerinizden daha iyi olacak, beldelerden beldelere, şehirlerden şehirlere, ülkelerden ülkelere tayyarelerle gideceksiniz ve birde yoruldum diyeceksiniz, ben göremeyeceğim ama siz o günleri de göreceksiniz diyordu.



Yine öyle bir devirdi ki o devir, medreselerin kapısına kilit vurulmuş, Ezanı Muhammedi asli hüviyetinden çıkartılmış, Kur’an-ı öğretirken yakalanmak kalpazanlık yapmaktan daha ağır bir suç sayılmış. İşte böyle bir zamanda pasif iyi ile aktif iyi, hizmetinde samimi olan ile samimi olmayan, çağı iyi okuyanla çağı iyi okuyamayan, etliye sütlüye karışmayan nemelazımcı âlimler ile ümmetin iman derdiyle dertlenen âlimler böylece ayrılmış oluyordu.

Mesela, medreselerin kapatılması esnasında Süleyman Efendi’nin bir duruşunu görüyoruz. Müderrislerin sayısı 500-520 civarındadır. Çıkarılan bir kanunla hepsinin asil vazifesi olan müderrisliklerine son veriliyor, kendileri hükümetin uygun göreceği imamlık, vaizlik veya emeklilik gibi yeni vazifelere tayin edilecekleri söyleniyor. Müderrislerin hemen hepsi bu fiili durumu kabullenmiş gibi görünüyorlar. Yalnız Süleyman Efendi, bu hadisenin din ilimlerinin ve Kur’an ilimlerinin kaybolmasına sebep olacağını düşünüyor ve diğer arkadaşlarına şu ikazları yapmıştır:“Ey dersiamlar! Sizler bu memlekette, bugün için dinin teminatlarısınız. İkişer, üçer kişi oturup, onlara dini öğretirseniz asgari 50 sene bir-iki nesil boyu İslam’ın ömrünü uzatmış olacaksınız. Bunu yapmazsanız, huzur-u İlahide mesuliyetten yakanızı kurtaramazsınız.” diyordu.

Vaizlik yapıyor. Hizmette de boş durmuyor. Amele pazarlarında talebe buluyor, onları okutuyor. İlim tahsil etmesi için çocuğumu getirdim kaç lira istersin diyen babaya; ‘’Talebeden para alınmaz. Talebeye para verilir. Okusun da, dinine, kitabına, milletine hizmet etsin” buyuruyordu.

Bunun yanında talebe okutmaya başlıyor. Talebelerine maişet endişesi içinde olmamalarını tavsiye ediyor, Allah için okuyan kimsenin dünyalığının da iyi olacağını söylüyordu. Talebelerine; Oğlum!‘’ ilimsiz ibadetin tadı olmaz. Tek kanatlı kuş uçmaz. İnsanların dünyaya dalıp istikbal sevdasına daldıkları şu günlerde Mevla’nın ilmini okuyacağız. O, insana iki cihanda izzet ve şeref verilen bir iştir. İhlâs ve samimiyetle Allah Rasulü’ne yönelen, gölge gibi dünyayı elde eder. Dünyaya çalışan ise ahreti kazanamaz. Zira Ahiret hakikat, dünya haleftir. Eğer ağacı kökünden götürürsen gölge de beraberinde gelir.” diye malumat ve tavsiyelerde bulunuyordu. Bu yumuşak muameleden talebeleri fevkalade memnun olup etkileniyorlar ve hocalarının istediği gibi bir talebe olmaya gayret sarf ediyorlardı.

Talebelerinin sayısı artınca “Kurs ve Okul Talebelerine Yardım Derneği” ismiyle kurslar açıyor yetiştirdiği talebelerini oralarda istihdam ediyordu. Osmanlı zamanında medreselerde yıllarca uzun sürede öğretilen dini ilimleri üç veya dört yıl gibi kısa bir zamanda öğretiyordu. Onun eğitimi merhamet üzere kurgulu idi. Er rahmân. Allemel kur'ân. Rahmân, Kur’an’ı öğretti.(2) Önce şefkat ve merhamet sonra ilim öğretmekti. Şefkat ve merhameti olmayanın ilim öğretmesi de olamazdı.

Türkiye dâhil dünyanın neresine giderseniz gidin kurduğu bu hizmet yuvaları Süleyman Efendi (k.s)’un hayatında ne ise şu anda da onu bulursunuz. O talebelerine şöyle diyordu:''Vasıyetim olsun!Tefrikaya düşmeyiniz.Kavmiyyet gütmeyniz.Ehli sünnetin gayri yollara sapmayınız...Her yerde birlik ve beraberlik lazımdır.Muvaffak olmak için her hususta ittifak etmeli ve dayanışma asla elden bırakılmamalıdır.Çünkü Allah'ın nusreti ,maddi ve manevi yardım cemaat ile beraberdir.Toplu çalışanlar bunun semeresini kısa zamanda elde ederler''.''Evlatlarım!Diliniz sussa haliniz İslam'ı konuşsun''.''Hizmet muvaffak olsunda bizim yerimiz caminin pabuçluğu olsun''.''Bir milletin ıslahı kötülerin imhasıyla değil,yeni neslin eğitim ve terbiyesiyle mümkündür''.''Evlatlarım!Sizin bu alemde ki vazifeniz;bataklığa düşen insanları,düştükleri bataklıktan çıkarmaktır.Öyle ise ümmeti muhammedi ayağınıza beklemiyecek,siz onların ayaklarına gideceksiniz.En ucra yerlere bile bu hizmeti sizler götüreceksiniz.'' Neden kitap yazmıyorsunuz sualine şu cevabı veriyordu.Ben canlı kitaplar yazıyorum.Onlar hiç bir zaman tozlanmayacak,sürekli kendisini okutturacak...diyordu.

Değerli dostlar!
Bu yurtlardan yetişen hiçbir talebe vatanına ihanet etmiş değildir. Polisine, emniyet güçlerine, jandarmasına silah doğrultan, Molotof atan, devletine, milletine ve vatanına sıkıntı olacak hiçbir eylemin içinde bulamazsınız. Bu hizmette takva öğretilir. Samimiyet öğretilir. Sorumluluk bilinci ile yetişir yetişenler. Bu davada özgürlük şöyle tanımlanır. Özgürlük:Nefsin arzu ve isteklerini yapmamaktır. Batıda özgürlük ise; nefsin arzu ve isteklerini yapmaktır. Bu hizmette kimse kimsenin cehennemine değil cennetine taliptir. Bu hizmette çift dünyalı adam, hem bu dünya hem de ahiret terazisini iyi kurabilen, yaptıklarının hesabının sorulacağı bir âleme de hazırlık içinde olan güvenilir bir nesil yetiştirmektir. İşte Kur’an neslidir onlar. Ehlisünnet ve cemaat çizgisinde bir nesil.Gaye,Allah’ın rızasına nailiyyet.,Maksat;İslâmiyet’in emir ve yasaklarını öğrenmek, öğretmek ve insanlara anlatarak onların dünya ve ahiret saadetine kavuşmalarına vesile olmaktır.

Ziraat Mühendisine Edilen Nasihat
Adapazarılı bir zat olan Osman ESLEK, Ziraat Fakültesi’ne devam ettiği yıllarda, Süleyman Efendi’nin yanında ve himayesinde bulunuyordu. Süleyman Efendi’nin, akrabalarından olan bu genç talebeye, beş maddelik bir nasihati vardır. Süleyman Efendi, nasihatleri sıralamadan önce; “Evlâdım! Bu beş hususa riayet edersen, hem cemiyette itibarın hem de ahirette yerin iyi olur” buyurmuşlardır. Beş maddede toplanan bu güzel nasihatler şöyledir:
Evladım!

1-Allah yolunda ol, dosdoğru ol, verdiğin sözün eri ol. Evlâdım! Ağzın laf ediyorsa dilinle doğru ol, sözünle doğru ol. Sana inanan kişilere karşı sözünden cayma. Eğer sözünü tutarsan “söz” olur ve seni cennete götürür, tutmazsan “köz” olur. Elinle doğru ol. Kolunu, muzırda değil yardım işinde kullan. Tartıyla iş yapıyorsan terazinde, ölçüyle iş yapıyorsan metrende ve litrende doğru ol. Doğrunun doğruluğu bütün sülâlesine akseder, hepsini hayra götürür.

2-İnsanları sev ve kimseyi kendinden alçak görme. Tevazu sahibi ol. Zira en halis ziynet alçak gönüllülüktür. Mütevazı olan kimse, en güzel ziyneti takınmıştır. Kimseyi kendinden aşağı görme. Hayatta haset etmeden say, kıskanmadan sev. Bazı insanlar, başkasındakini istemez. Öyle olma. Gıpta et, fakat haset etme. Zira Allah’ın huzuruna fesatla çıkılmaz. Memur olduğun zaman, sana gelen vatandaşlara sakın yüksekten bakma, yanına geleni ayakta bekletme. Yanında, daima bir sandalye bulundur ve oturtuver. Biraz dinlendirdikten sonra hâlini sor, işini hallet. Sakın ha, “bugün git yarın gel” deme! İşini, o gün bitir. Eğer öyle yapmazsan on parmağım yakanda olacaktır. Eğer memursan ve başında müdürün varsa, haset etmeden say, kıskanmadan sev. İnsanlar muhteliftir. Bazısı daha kabiliyetli, bazısı daha yakışıklıdır. “Ben niye onun yerinde olmayayım” deme, elindekinden de olursun. “Allah bana bir verirse, arkadaşıma, komşuma iki versin” diye düşünürsen, seninki üç olur. Eğer arkadaşın veya komşun böyle düşünmüyorsa, onunki ikide kalır. Senden daha iyi hizmet edecek olan varsa, makamını ona ver. İşte vatanperverlik budur.

3-Çalışkan ol, üretici ol. Zira Peygamber Efendimiz (s.a.v)“çalışmak ibadettir” buyuruyor. Evlâdım! Alın teri olmadan hiçbir şeyin kıymeti bilinmez. Tarlanı ek, mahsulünü al, komşuna ver, ağaç dik... Sadaka-i cariye, iyi evlat yetiştirmek, ilmi eser bırakmak ve ağaç dikmektir ki, ağaç dikmek en efdalidir. Bunun için biz, heykel dikmeyeceğiz, yeşil ağaç, yeşil abide dikeceğiz. Bir dut ağacı 400 sene, ceviz ağacı 700 sene, kestane ağacı 900 sene, çınar ağacı 1500 sene yaşar. Ihlamur ağacı dik, çiçeği şifalıdır. Bursa’da Osman Gazi’nin ve Orhan Gazi’nin diktiği bin senelik çınarlar var. Ben bekârken, her sene bir ağaç dikerdim. Şimdi evliyim ve yengen için de her sene bir ağaç dikiyorum. Ben reklamı sevmiyorum, kendini methetmek gibi oluyor. Bu yüzden herkese söylemedim, fakat sen bil. Benim Fatih ve Beyazıt Camii yanında birer tane çınar ağacım var.

4-Bildiğini öğret, temiz ol ve temizliğinle örnek ol. Münevver kişi, münevvir (nurlandırıcı) kişi demektir. Öyleleri var ki, üç fakülte bitirir de, hasedinden, kıskançlığından dolayı hiçbir şey öğretmez. Gerçek münevver, bildiğini yapan ve öğreten kişidir. Temizlik, ibadettir ve imanın yarısıdır. Eğer sokakta birisi hata yapmışsa (yola pislik atmışsa) sen, onu ayağının ucu ile örtüver...

5-Günde en az bir kişiye iyilik et, gönlünü al. Çünkü cennetin yolu, gönül almaktan geçer. Gönül almak, Cennetin Firdevs kapısını açmaktır. Bu beş maddenin en kolayı, fakat en “içten geleni” de budur. Bir gönül kazanmak, 40 vakit namaza bedeldir. Bir gönül kırmak ise, 40 vakit namazın sevabını kaybettirir. Ben sabahları kalkarken, “Ey Allah’ım, bana, bugün bir kişiye iyilik yapmayı nasip eyle” diye dua ederim. Evden çıktığında veya eve dönerken karşından gelen ilk kişiye selam ver. Onun vermesini beklersen olmaz, evvela sen ver. İşte o zaman, o da sana karşılığını verecektir. Veren el, alan elden, sunan gönül, alan gönülden azizdir buyurmuşlardır.(3)



Süleyman Hilmi Tunahan (k.s.) Hazretleri, 16 Eylül 1959 Çarşamba günü irtihal buyurdular. Bugün sayısız Kur'an hadimine mürşitlik yapan bu büyük insan dünyanın dört bir yanında ışıldayan Kur'an müesseseleri sayesinde kemalat arşında her gün bir basamak daha yükselmekte ve manevî hizmetine devam etmektedir. Bizler de bu büyük insanın Karacaahmet Kabristan'ında bulunan kabrini ziyaret edip Fatihalar okumalı, feyzinden, manevi tasarruf ve himmetinden istifade etmeye çalışmalıyız. Cenâb-ı Hakk sevenlerini ve bütün Müminleri şefaatlerine nail kılsın. Âmin.

1-İsra s.17/81
2-Rahman s.55/1-2
3- Bu nasihatler Osman ESLEK tarafından 1995 yılında Samsun Yeşilpelit 19 Mayıs Üniversitesi talebelerine verdiği konferanstan alınmıştır.
Fikri Çınar.VitrinHaber.com

:) Gözüm bozulacaktı konuya bakarken. okurken Zorlandım :) Araştırma yapıldığı belli. emek verilmiş. Değişik sitelerden kopyalanınca orjinal sitesindeki şekliyle gelmiş. Konu güzel ama görünüm çok yorucu. Emek verilmiş neticede. Teşekkürler.

Özellikle okuduğunuz için teşekkür ederim. Moderatör olarak pek usta olduğum söylenemez. daha çok yeniyim... mutlaka düzenlemeler gerekebilir...Bahsettiğiniz konu önemli. Renkler mi çok fazla olmuş ? Yazıların büyüklüğü küçüklüğümü yoksa Türkçe'mi zayıf... Yazdığınız gibi başka sitelerden olduğu gibi aldım...Edebiyatım çok iyi olmadığı için gözümüzden kaçmıştır... Renkleri ayarlayıp daha bir sade hale getirebilirim....Artık Türkçe eksikler varsa onları da ADMİN kardeşlerimiz düzenlerler....
Görünümü en kısa zamanda düzenleme yapacağım....

Hayatı Kur’an olan bir insan Süleyman Hilmi Tunahan Efendi


Herşey Kur’an içindi yılmadı ve öğretti
Müthiş bir dönemdir yaşanan devir. Allah demenin bile neredeyse yasak edildiği, insanların dinlerini gizliden gizliye öğrenip yaşadıkları, Kur’an’ın adeta bütün bir nesle unutturularak yüreklerden izlerinin silinmeye çalışıldığı bir devir.

Ümitler tükenmekte, İlahi kelam giderek sahipsiz kalmaktadır. Ancak çok sürmeyecektir. “O’nu biz indirdik, yine biz koruyacağız” hükmü gereğince Asıl Sahibi (cc) kitabını kendisini koruyacak, onun hayat bahş eden nefesini köy köy dolaşarak müminlerin sinelerine üfleyecek mübarek talebelerini de bu işle yine O görevlendirecektir.
Bu kutsal görevle vazifelendirilen ve görevini son ana kadar en mükemmel şekilde yerine getiren zat son devrin büyük din âlimi Silistreli Süleyman Hilmi Tunahan Hocaefendi’dir.
Babası zamanın müderrislerinden Hâfız Osman Efendi’dir. Soyu Fâtih Sultan Mehmed Han’ın “Tuna Hanı” olarak tâyin ettiği ve kendi kız kardeşi ile evlendirdiği İdris Bey’e dayanmaktadır. İlim ehli ve fazîlet sâhibi bir âileden dünyâya gelen Süleyman Hilmi Tunahan, ilk öğrenimini Silistre Rüştiyesi’nde ve Silistre Satırlı Medresesi’nde yaptı. Bilâhare tahsîlini tamamlamak için İstanbul’a gelerek Sahn-ı Semân (Fâtih) Medresesine kaydoldu. Zamanın usûlüne göre aklî ve naklî ilimleri tahsîl ettikten sonra 1916 senesinde Ahmed Hamdi Efendi’den birincilikle diploma aldı. Bir taraftan dersiâm, diğer taraftan da kadılık rütbelerine ulaşarak devrinin zâhirî ilimlerini tamamladı. Mezûniyetini müteâkip İstanbul’da dersiâm olarak vazîfeye başlayan hocaefendi, cumhuriyetten sonra medreselerin kapatılması üzerine vâizliğe tâyin edildi. Uzun müddet İstanbul’un Sultanahmet, Süleymâniye, Yeni Câmi, Şehzâdebaşı ve Piyâle Paşa gibi büyük câmilerinde vâaz ederek insanlara İslâm’ı anlattı.
Tasavvuf yolunda Selâhüddîn ibni Mevlânâ Sirâcüddîn Efendi’nin sohbetlerine devâm ederek yetişti.
Ebu’l-Fârûk Süleyman Hilmi Tunahan (ks) Hazretleri, yakın tarihimizde, zamanının İslâmî ilimlerini tahsil ederek, ilimde en ileri noktaya varmış; müderris, dersiâm, hukukçu, hadîs ve tefsîrde mütehassis bir İslâm âlimi, tasavvufta Nakşibendî silsilesinin 32. halkası Buhâralı Selâhüddîn ibn-i Mevlânâ Sirâcüddîn Hazretleri’nin en büyük halîfesi, vekîli, bu silsilenin 33. ve son halkasıdır.

Hizmet ve gayreti göz kamaştırıyordu
Süleyman Efendi Hazretleri’nin Kur’an hizmetlerini ve o hizmetlerin millî ve mânevî alanda doldurduğu boşluğu anlamak için, o devirdeki şartları, ihtiyaçları mutlaka bilmek gerekiyor. Bütün bunlar bilinmeden Süleyman Efendi’nin bir neslin imanının kurtulması için ortaya koyduğu gayretteki tesir ve hizmetler tam anlamıyla idrak edilemez.
Öyle zamanlar oldu ki, talebeyle bir yerde toplanıp okutmak imkânı kalmadı. Süleyman Efendi o zaman da taksilere ya da trenlere oturttuğu talebeleriyle gezerek onlara İslami ilimleri okutarak bu konuda büyük bir ceht ve gayret ortaya koydu.


Nezaket ve asaletini hiç terketmedi
Devrin sıkıntılarına, sabır ve hilmiyle mukâbelede bulundu. Evini aramaya gelen polis memûrlarına “Buyurun, hoş geldiniz, hem de bir kahvemizi içersiniz.” derdi. Hanımı Hâfiza Sultan, “Efendi! Efendi! Size bu zulmü revâ görenlere bir de kahve mi ikram edeceksiniz?” dediklerinde, “Onlar memûrdurlar, vazifelerini yapıyorlar hanım, yorulmuşlardır.” diyerek kahve ikram etme nezaket ve asaletini terk etmedi.

Mübarek üç aylar yaklaşınca talebelerini Ramazan’da va’z u nasihat etmek üzere Trakya ve Anadolu’nun çeşitli yerlerine gönderirdi. Ramazan sonrası dönüşlerinde teker teker yaptıkları hizmetler hakkında bilgi alır ve güzel hizmet haberleri beklerdi.

A.KadirSüphandağı. 18 Eylül,2004 Cumartesi Zaman

Bir Eğitimci Olarak Süleyman Hilmi Tunahan

Süleyman Hilmi TUNAHAN;

Devletimizin geri kalmasının sebebi olarak İslam'ın gösterildiği, İslam hakkında her türlü kara propaganda yapmanın moda haline geldiği, bin yıl İslam'ın sancaktarlığını yapmış bir milletin evlatlarının dinlerini rahatça söyleyemediği ve yaşayamadığı bir dönemde Türk'ün İslamsız olamayacağını pervasızca haykıran bir mücahit.
Soyu, Fatih Sultan Mehmet Hanın kendi kız kardeşini nikâhlayarak Tuna Hanı olarak görevlendirdiği İdris Bey'e dayanan Dersiam “Müderris” Osman Efendi'nin oğludur. Osman Efendi, İstanbul'da tahsilini devam ettirdiği dönemde gördüğü ve kendi soyundan gelecek bir evladının dünyayı manen aydınlatacağı şeklinde yorumladığı rüyanın ardından memleketi Silistre'ye dönerek evlenir ve bu kutlu rüyanın tecellisini beklemeye başlar.

Osman Efendi'nin 1889 yılında dünyaya gelen ve adını Süleyman koyduğu evladı rüyanın tecellisi noktasında kendisini heyecanlandırır. Süleyman'a ayrı bir ilgi gösteren Osman Efendi Süleyman'ın kutlu rüyaya mazhar olacak şekilde yetişmesi için elinden gelen gayreti gösterir ve Süleyman'ı Müderrisliğini yaptığı Satırlı Medresesi'ne alarak ona aynı zamanda hoca olur. Fakat aralarındaki ilişki ne hoca talebe ne de baba oğul ilişkisine benzemektedir. Osman Efendi oğlunu her zaman ayakta karşılaması ve ona her defasında “Buyurunuz Süleyman Efendi oğlum…” şeklinde hitap etmesi dikkatleri Süleyman'ın üzerine toplamıştır.

Süleyman Efendi Satırlı Medresesinin üzerine Silistre Rüştiyesini de bitirince babası onu müderrislik tahsili iççin İstanbul'a yollar. Fatih Medresesi müderrislerinden ve özellikle dönemi- nin en büyük ulemalarından Bafralı Ahmet Hamdi Efendi nezaretinde ders okur ve buradan birincilikle icazet alır.
Her yıl yüzlerce kişinin aday olduğu ve en fazla on beş kişinin seçildiği, zamanını doktorası sayılan müderrislik sınavını Süleymaniye Medresesinde birincilikle verir ve Müderrislik unvanını alır. Tahsiline burada son vermeyen Süleyman Efendi zamanını Hukuk Fakültesi olan Medresetü'l Kuzat'ın sınavını kazanır. Buradaki tahsili babası ile aralarında “Hüküm verme durumundaki insanların büyük mesuliyetini ve adaleti gerçekleş- tiremeyenlerin cehennemlik olduklarını” haber veren hadisler dolayısıyla bir tartışma yaşanır ve babası Süleyman Efendi'ye “Süleyman, ben seni cehenneme göndermek için İstanbul'a yollama- dım.” şeklinde serzenişte bulunur.

Süleyman Efendi, babasına tereddütlerine katıldığını ancak bu eğitimi hakim olmak için değil ilim sahasında kemale ermek için alacağı cevabını vermesi üzerine tartışma tatlıya bağlanır. Süleyman Hilmi TUNAHAN'ın hayatında görülür ki kendisi hem müderrislik hem de kadılık makamla- rına ehliyetli iken O dine hizmet amacıyla Müderrisliği seçmiştir.
İstanbul Müftülüğü bünyesinde, başta Sultan Ahmet, Süleymaniye ve Yeni Cami olmak üzere İstanbul camileri ve yurdun çeşitli yerlerinde vaazlar ve Kur'an-ı Kerim dersleriyle irşat vazifesini devam ettirmiştir. Bu süre içerisinde Süleyman Efendi önceleri dine içerden sokulmaya çalışılan hurafe ve fitnelere, daha sonraları ise İslam'a dışardan gelen, doğrudan İslam'ı hedef alan taarruzlara karşı durmuştur.

Özellikle Öğretim Birliği Kanunun çıkarılma- sıyla medreselerin kapatılması ve harf inkılabıyla Arap Harflerinin yasaklanmasıyla Kur'an-ı Kerim ve din eğitiminde ortaya çıkan boşluğu doldurmak noktasında tarihi mücadeleler vermiştir. Bu mücadeleler kapsamında Müderrisler cemiyetin- deki 520 müderrisle bir araya gelip din eğitimi konusunda teklif ettiği yol haritası bu alandaki herkes tarafından bilinmektedir. Teklif ettiği yol haritasına destek veren müderrislerle Maarif Vekâletine gönderdikleri ve Dini Tedrisatı fahriyen ( ücretsiz ) yerine getirmek istediklerini bildiren telgrafa karşı çıkan müderrislerin bu konudaki ısrarının sebebine yönelik sorularına verdiği “ Yarın Allah'ın huzuruna çıkınca Ya Rabbi! Biz senin dinini okutmak istedik ama bize imkân tanımadılar diyebilmek için.” cevabı O'nun içindeki Allah korkusuyla birlikte bulunan Allah sevgisinin ve hizmet aşkının çok açık bir göstergesidir.

Zaman öyle bir zamandır ki bir devlet memuru olarak resmi görevini yerine getirmesi yani camide cemaatine İslam'ı anlatması ve Kur'an-ı Kerim'i okutmasının inkılaplara ters düştüğü iddia edilerek ilki 1939 yılında olmak üzere üç kez tutuklanmış; türlü hakaret, işkence ve iftiraların ardından her defasında beraatla serbest kalmıştır.
O da her fani gibi 16 Eylül 1959 tarihinde ağırlaşan şeker hastalığının sonucu olarak Rabb-i Rahimine iltica etmiştir. Ancak Süleyman Hilmi TUNAHAN ölümünde bile rahat bırakılmamıştır. Yakınları ve bağlıları tarafından Fatih Haziresine defnedilmesine yönelik alınan izin yok sayılarak dönemin İç İşleri Bakanı Namık GEDİK tarafından Karaca Ahmet Mezarlığında polislere hazırlatılan bir kabre defnedilmeye zorlanmış ve sonuç olarak Karaca Ahmet Mezarlığına defnedilmiştir.

72 yıllık çileli bir yaşamın sonunda vefat eden Süleyman Hilmi TUNAHAN çok sayıda din adamı yetiştirmiş; şahsi olarak bizzat kendisi ve yetiştirdiği öğrencileri ile milletimizin manevi hayatında büyük bir yer sahibi olmuştur. Yasaklara ve türlü zorluklara rağmen hayatının son anına kadar devam ettirdiği müderrislik mesleği O'nun eğitimci yönünü ön plana çıkarmıştır.
Milletin dini tedrisatını fahriyen yerine getir- mek üzere Maarif Vekâletine çektikleri telgrafa olumsuz cevap gelmesi üzerine cemiyetteki müderrislere “ Her birimiz ikişer talebe yetiştir- sek milletin daha yüz yıl dinini yaşamasını sağlarız.” yönündeki teklifte bulunmuş ve bu fikrini ilk önce kendisi uygulamaya koymuştur. Okutmak için aradığı iki talebeyi bulamayınca evdeki iki kızını okutmaya başlamış ve kızları bu uğurda yetiştirdi- ği ilk talebeleri olmuştur.

Ramazan ayında vaaz etmesi için Anadolu'ya gönderdiği bir talebesinin kendisini dinleyenlerin sayısını az bularak geri dönmesi üzerine talebesini birçok peygamberin bu dünyadan bir tek bile ümmet edinemeden gittiğini hatırlatarak öğrenci- sini dinlemeye gelen iki insan için geri göndermesi onun eğitim verilecek insanların sayılarına bakılmaksızın eğitim devam ettirilmesi gerektiği noktasındaki düşüncesini ortaya koymaktadır.

Süleyman Hilmi TUNAHAN talebelerinin niteliklerine bakmadan, talebeleri arasında ayırım yapmadan eğitime devam etmiştir. Talebeleri arasında inşaat ustaları, demirci ustaları, kalaycı ustaları, çobanlar bulunmuş ve O öğrencilerinin hepsini bir tutarak derslerine devam etmiştir. Belki de O'nun bu konudaki ihlasının mükâfatı olarak Demirci Hoca, Kalaycı Hoca adlarıyla din adamı yetiştirmek nasip edilmiştir.

Okutacak öğrenci bulamadığı bir zamanda amale pazarına giderek amelelere yevmiyelerini vererek ders okutmayı teklif etmiş ve bu şekilde öğrenci edinmiştir. Bir nevi parayla öğrenci tutmak olan bu durum onun okutacağı insanda nitelik aramaksızın, varını yoğunu ortaya koyarak halisane hizmet ettiğinin en büyük bir gösterge- sidir.
Eğitim ve öğretim metotlarında büyük çapta modernleşme ve gelişmelerin yaşandığı günümüz- de eğitimin olmazsa olmazı olarak görülen öğrenciyle bire bir ilgilenme Süleyman Hilmi TUNAHAN'da doruk notaya ulaşmıştır.

Öğrencilerinin hepsiyle bire bir ilgilenen Süleyman Hilmi TUNAHAN talebelerinin ailevi sorunları, sağlık problemleri gibi konularla yakinen ilgilenmiş ve onların dertlerini kendi derdi sayardı.

Süleyman Hilmi TUNAHAN, müderrisliğe başladığı andan itibaren derslerini devam ettirmek konusunda büyük bir dikkat göstermiştir. Özellikle medreselerin kapatılmasından sonraki süreçte her türlü güçlüğe boyun eğmeden derslerini her vesileyle devam ettirmesi; hastalığının iyice ilerlediği, kalkamayacak duruma geldiği zamanlarda bile “Ders okutursam iyileşirim, hastalığım gider.” diyerek derslerine ara vermemesi O'nun hizmet aşkını ortaya koymaktadır.

Arkasındaki takip ve kontrollerin iyiden iyiye arttığı ve ders okutacak mekan bulamaz hale geldiği bir zamanda öğrencileri ile birlikte taksi tutup İstanbul'u turlayarak ders okutması; taksi derslerinin engellenmesi sonrasında İstanbul Ankara trenine binerek trende ders okutması O'nun Kur'an-ı Kerim hizmetindeki sınır tanımaz bağlılığını ortaya koymaktadır.
Eğitimi ve öğreticiliği öğrenenin öğretme zorunluluğu şeklinde değerlendiren Süleyman Hilmi TUNAHAN “Âlimin zekâtı ilmiyledir.” düsturunu harfiyen uygulamıştır. Öğrencilerine ders okuttuğu bir sırada “Yarın hesap günüdür, Allahu Teâla, Süleyman, verdiğim ilimle ne yaptın, o ilmi sana kara topraklara göm diye mi verdim, derse ben ne cevap veririm?” şeklindeki sözü O'nun ders okutmayı ne kadar büyük bir mesuliyet olarak gördüğünün en açık göstergesidir.

“Münevver aydın kişi, münevvir aydınlatan kişi demektir. Öyleleri var ki, üç fakülte bitirir de hasedinden, kıskançlığından dolayı hiçbir şey öğretmez. Gerçek münevver bildiğini yapan ve öğreten kişidir.” sözü ise günümüz öğretmen ve münevvirlerine öğreticilik ve aydınlatıcı olmak konusundaki sorumluluklarını hatırlatmaktadır.

Sonuç olarak bir söz söylemek gerekirse vefatının 52. yılında kendisini minnet ve şükranla anıyoruz. Bizzat kendisi ve bağlılarının önderliğinde yurdun dört bir köşesinde açılan Kur'an Kursları Müslüman Türk Milletinin manevi dünyasının köşe taşlarından biri olmuştur. Her türlü zorluğa göğüs gerek başlattığı ve bağlıları tarafından devam ettirilen Kur'an-ı Kerim dersleri dolayısıyla biz kendisinden razıyız, Allah da O'ndan razı olsun.
KAYNAKÇA
KISAKÜREK Necip Fazıl, Son Devrin Din Mazlumları, İstanbul, 2010, Büyük Doğu Yay.
VAKKASOĞLU Vehbi, Maneviyat Dünyamızda İz Bırakanlar, İstanbul, 2006, Nesil Yay.

tefekkurdergisi.com

Mücadelesi

1940'lı yılların başında, Kuran öğrenmenin ve öğretmenin yasak olduğu günlerde adını duyuran Süleyman Hilmi Tunahan, Hz. yetiştirmiş olduğu sayısız öğrenci ile ülkemizde dini duyguların gelişmesine büyük katkısı olmuş İslam alimlerinden önemli bir zattır. Ancak dönemdeki Müslümanlara yönelik baskı politikası Süleyman Efendi'ye de uygulanmıştır.

1888 yılında Silistire'de dünyaya gelen Süleyman Efendi, önce kendi yöresinde, daha sonra İstanbul'da dönemin ünlü medreselerinde eğitim alarak "dersiam" olmuş ve bu sıfatla devlet bünyesinde hizmet vermeye başlamıştır. 1924 yılında medreselerin kapatılmasından 6 yıl sonra, 1930'da Diyanet İşleri Başkanlığı kadrosundan İstanbul Şehzadebaşı'nda vaizlik görevine getirilmiştir.

Süleyman Hilmi Tunahan bu dönemde çalışmalarının temelini çocuklara ve gençlere Kuran öğretme üzerine kurdu. Ancak dönemin hükümeti Tunahan hakkında soruşturma başlattı. Ve 1939 yılında bir gün evinden alınarak Birinci Şube'nin ünlü "tabutluk"larına hapsedildi. Oradaki yakınları ve dostlarıyla birlikte üç gün tutuklu kaldı. Fakat mahkemeye çıkarıldığında kendisine karşı yapılan bütün tertipler boşa çıktı, Birinci Ağır Ceza Mahkemesi tarafından salıverildi. Tutuksuz olarak aylarca devam eden mahkeme sonunda beraat etti.

Kuran öğretme yolunda karşısına çıkan güçlükleri Tunahan kendi yazılarında şu şekilde ifade eder:

"Okutma imkanı yoktu, fakat okuyan dahi bulamadım. Bir zaman geldi mebus maaşı kadar para verip talebe okutmak istedim, bulamadım. Parayı alıp kaçıyorlardı, çünkü korkuyorlardı... Bu ilimler yeryüzünde kaybolacak diye korkuyordum. Bunun üzerine kızlarımı okutmaya başladım. İleride torunlarım olursa onlara öğretirler ve böylece ilimler yeryüzünde kaybolmaz, dedim. Fakat sonradan Cenab-ı Hak sebepler halketti ve okutma imkanı buldum. Yaşlılarla başladık, gençler daha sonra geldi... Bütün bunlar Cenab-ı Hakk'ın bize lütfudur." (Genç Akademi Dergisi, Kasım-Aralık 1995, sf.19)

Tunahan'ın da söylediği gibi, ilk önce sadece yaşlı insanların katıldığı derslere yavaş yavaş genç insanlar da katılmaya başlamıştı. Gedikpaşa'daki Azakzade Apartmanı'nın bodrum katında gizlice yapılan dersler Kuran'dan koparılmaya çalışılan halkın büyük ilgisini çekmişti. Tunahan'ın sohbetleri Gedikpaşa'nın dışına çıkmış; Topçular, Kısıklı ve Şehzadebaşı'nda gizli gizli yeni dershaneler açılmıştı. Ancak Tunahan'ın bu faaliyetleri dönemin İçişleri Bakanı'nın dikkatini çekti. Kısa süre içerisinde ders verdiği evlere ve talebelerinin evlerine baskınlar düzenlendi. Talebeleri tutuklandı ve işkence gördü. Tunahan tüm bu baskılara şu şekilde cevap veriyordu: "Bizim hiç duracak zamanımız yok. Ümmet-i Muhammed'in evlatları cehenneme bir sel gibi akıp giderken, biz onlara seyirci kalamayız. Bu selden ne kütük kurtarırsak kardır." (Din Mazlumları, Necip Fazıl Kısakürek, s.269)

Tunahan'ın damadı ve Eski Kütahya Milletvekili Kemal Kaçar Efendi o karanlık günleri şu sözlerle ifade eder: "Ben kendisi ile şeref ve akrabalık kazandıktan sonra, eve, sayısız ve hesapsız defalar polisler gelmiş ve Emniyet Müdürlüğü'ne götürülüp tazyik altına alınmış, kitapları ve hususi eşyaları didik didik edilmiştir." (Din Mazlumları, Necip Fazıl Kısakürek, s.269)

Tunahan beraat etmişti ancak hükümetin tavrında herhangi bir yumuşama olmadı. Talebelerinin sayısı günden güne artarken İçişleri Bakanı'nın baskısı da o oranda artıyordu. Nitekim 1944 yılında ikinci kez tutuklandı. Günlerce süren işkenceler ve sorgulamalardan sonra çıkarıldığı mahkemede kefaretle serbest bırakıldı. İkinci duruşmada ise suçsuz görülerek beraatine karar verildi. 1946 yılında vaizlik belgesi elinden alınarak yaptığı her konuşmanın kanunen suç olduğu kendisine tebliğ edildi. Onu bu şekilde susturacaklarını zannediyorlardı.

DP Dönemi ve Mason İçişleri Bakanı

1950 yılında Demokrat Parti'nin iktidara gelişi Süleyman Efendi'nin üzerindeki baskıyı hafifletmedi. DP içerisine sızmış olan masonik bir kadro, Adnan Menderes'e rağmen ülkedeki tüm dindarları sindirmeyi kendilerine amaç edinmişlerdi. Uzun süre İçişleri Bakanlığı yapan mason Namık Gedik, ülke içerisinde faaliyet gösteren tüm İslami eğitim kurumlarını yakın takibe aldı. Bu yakın takipten ise en fazla Süleyman Hilmi Tunahan ve arkadaşları etkilendiler.

Hukuki yollarla Tunahan'ı mağdur edemeyeceğini anlayan Gedik, hazırladığı bir komplo ile geçmişte mason İçişleri Bakanı Şükrü Kaya'nın yaptığı komploların bir benzerini Kütahya'da gerçekleştirmek istiyordu. Bu olayı Necip Fazıl Kısakürek bir kitabında şu şekilde anlatıyor:

"1957'de Bursa'nın Ulu Camii'ndeki mahut mehdilik komedyası... Eskişehir Demiryolları İdaresinde bulunmuş, sözde Nakşi, Akif Efendi isimli bir şahsın Tavşanlı'daki müridleri, Bursa'nın Ulu Camii'nde, ellerinde kılınç malum mehdilik narasını basıyor ve gülünç nümayişe girişiyor. Maksat meseleyi Tavşanlı'ya oradan da vilayet merkezi Kütahya'ya intikal ettirip Süleyman Efendi'nin ruhi ve siyasi nüfuz mıntıkasını sindirmek ve eğer hadise kanlı bir safhaya girecek olursa onu darağacına kadar götürmek. Bereket ki hadise kansız bastırılıyor, yani tertipçiler kuklalarını adam öldürmeye kadar sevk edemiyor... Kütahya'nın Altıntaş kazasında Süleyman Efendi'ye bağlı bir müftü de topun ağzındadır. Bursa hadisesi, sözde Nakşi Akif Efendi müridlerinin merkezi olmak bakımından Tavşanlı ve dolayısıyla Kütahya'ya aksettiriliyor ve Nakşi değil Akifi! diye adlandırılan bu şaşkın zümrenin Süleyman Efendi sevk ve idaresinde bulunduğu hayaliyle, birden bire takibat Süleyman Efendi'ye yöneliyor. Bunun için de, ilk iş olarak Süleyman Efendi bağlısı Altıntaş Müftüsü tutuluyor; adamcağız polis karakolunda günlerce ve sabahlara kadar dövülerek Süleyman Efendi aleyhine ifade vermeye zorlanıyor. İstanbul'da Süleyman Efendi'nin evine ve damadının yazıhanesine baskın... Doğru müdüriyet ve oradan muhafazalı olarak Kütahya. Süleyman Efendi Kütahya Emniyet Müdürlüğüne getiriliyor. Bütün bir gün ve gece orada bekletiliyor. Sabaha kadar yetmiş yaşına gelmiş bu mübarek insana edilmedik cefa bırakılmıyor. Öyle an geliyor ki Süleyman Efendi zulmün bu derecesine dayanamayarak bayılıyor. Polis, bayıltmakta olduğu kadar ayıltmakta da ustadır. Yüzüne su serpiyor, kollarını sun'i tenefüs şeklinde açıp kapıyor ve Süleyman Efendi'yi kendisine getiriyor." (Din Mazlumları, Necip Fazıl Kısakürek, s.270–271)

Tunahan ölümünden önce talebelerine söylediği son sözlerinde, hayatını adadığı Kuran'ın öğrenilmesi ve öğretilmesini talebelerine vasiyet etmişti:

"Bu vazifeleri siz devam ettireceksiniz. Buna mecbursunuz. Bunu yapmadığınız takdirde şu on parmağımı mahşerde yakanızda bulacaksınız. En namüsait zamanlarda dahi talebe okutmaya devam edeceksiniz. Dağ başında olsanız elinize bir kişi geçse ona Kuran'ı ve dini öğreteceksiniz..."

Ömrünü insanlara Kuran ahlakını anlatmaya adayan Süleyman Efendi, 16 Eylül 1959'da vefat etti. İslam ahlakının yayılması için büyük bir çaba gösteren bu mübarek Zat, ardında insanların imanına vesile olan "Yepyeni Usul ve Tertiple Kuran Harf ve Harekeleri" adlı kitabı bıraktı.
Mükerrebin.blogcu.com

Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri ve Kuran Kursları


Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi tarafından düzenlen \'Uluslararası Medrese ve İlahiyat Kavşağında İslami İlimler Sempozyumu\'da Doğruhaber Gazetesi yazarlarından İbrahim Dağılma \'Süleyman Hilmi Tunahan ve Kur'an Kursları\' konulu bir sunum yaptı

BİNGÖL- Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi tarafından düzenlen \'Uluslararası Medrese ve İlahiyat Kavşağında İslami İlimler Sempozyumu\' yurtiçi ve yurtdışından yaklaşık 100 bilim adamının katılımıyla start aldı.



\'Uluslararası Medrese ve İlahiyat Kavşağında İslami İlimler Sempozyumu\'nda Süleyman Hilmi Tunahan ve Kur'an Kursları\' başlığı altında bir sunum yapan Doğruhaber Gazetesi yazarlarından İbrahim Dağılma İslami mücadele önderleri açısından yakın tarihin adeta bir hazine gibi olduğunu söyledi.



\'Zulüm, baskı, tehcir, sindirmelere rağmen hız kesmeyen bir mücadele, yolumuzu ışıtmak ve dava öncüllerini tanımak/tanıtmak için gayretli elleri bekliyor\' diyen Dağılma, \'Hâkim güçlerin sisleme ve unutturma politikasıyla karşı karşıya bu hazineyi kıymetiyle iman ehlinin faydasına sunmamak tarih açısından bir sorumluluk ve ahirete dönük ağır bir mesuliyettir.\' dedi.



Yakın tarihte unutturulamaya çalışılan kıymetli âlimlerden birisinin de \' Kur'an Hadimi\' olarak ünlenmeyi fazlasıyla hak eden Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri olduğunu ifade eden Dağılma \'İslami değerlerin zorba yasaklarla ortadan kaldırılmak istendiği, İslami kıpırdamalara karşı en acımasız ve korkunç karşılıkların verildiği bir dönemin canlı şahidi ve mazlum tanığı olarak Süleyman Hilmi Hoca 'Sizin en hayırlınız Kur'an-ı öğrenen ve öğreteninizdir.' Hadis-i Şerifi ile 'Bizim yolumuz İman, İslâm ve Ahlâk-ı Muhammedî'yi aşılamaktan ibarettir. Gâye: Rıza-î İlahîdir. Vasiyetim olsun; tefrikaya düşmeyiniz. Kavmiyet gütmeyiniz. Sünnetten gayri olan, yanlış yollara sapmayınız.' sözü ortaya çıkarmak istediğimiz ilim hazinesinin değerinin yüceliğini göstermektedir.\' Şeklinde konuştu.



Nebilerin Bıraktığı Miras Şeriat-ı Ahmediye'ye Hizmettir


Süleyman Hilmi Tunahan'ın hayatından ve mücadelesinden kesitler aktaran Dağılma, \'Bir gün Süleyman Hilmi Tunahan Hazretlerine şöyle denir: \' Kendini niçin bu kadar yıpratıyorsun?\' diyenlere şu cevabı veriyordu: 'Yarın hesap günü var. Allah Teâlâ: 'Süleyman! Verdiğim ilimle ne hizmet ettin, onu sana bu kara topraklara getir de göm diye mi verdim?' derse ne cevap veririm. Zamane âlimlerinin bu husustaki gafletleri büyüktür. Sözde varis-i enbiyayız derler. Nebilerin bıraktığı miras şeriat-ı Ahmediye'ye hizmettir. Onlar kendi evlatlarını dahi öğretmiyorlar.' diye cevap vermiştir.



Evet! Böylesi hedefsiz ve gafil korkaklar okutmuyor, Süleyman Hilmi Efendi ise okutmak istediği halde talebe bulmakta güçlük çektiğini ifade eden dağılma, Hatta bu meyanda bazen dersiam arkadaşlarını ziyaret eder, torunlarını okutup okutmadıklarını sorardı. Onlardan:
\'Nerede.. Böyle bir devirde nasıl okutabiliriz ki...\' cevabını alınca çok üzülür ve kendisine verilmesi halinde okutabileceğini söylerdi. Ancak bu dahi kabul görmezdi.\' İfadelerini kullandı.



Dağılma \'Süleyman Hilmi Tunahan ve Kur'an Kursları\' konulu sunumuna şu ifadelerle devam etti:

Süleyman Efendi, Kur'an öğretme işine dört elle sarılmış, gayreti gün be gün ziyadeleşmişti, diğer yandan da tedbiri elden bırakmadan gizlilikle hareket ediyordu. Öyle ki bir yandan İstanbul'un değişik camilerinde vaaz ediyor, bir yandan da camilerin müezzinliklerinde, apartman bodrumlarında, bulabildiği her yerde talebe okutmaya çalışıyordu. Bu çabanın semeresi olarak Kur'an hadimlerinin ilk tohumları şekilleniyordu. O, aynı zamanda vaaz ve hususi sohbetleriyle, Kur'an talebelerini madden ve manen destekleyecek gönüllüler halkasını teşkil ediyordu. Önce yaşlılar geldi. Gedikpaşa'daki Azakzade apartmanının bodrumunda, Avukat Osman Bey, Hacı Refik, Mehmet Efendi'yle oluşan halkaya, daha sonra Biletçi Hüseyin Efendi, Tüccar Çırpanlı Mustafa Efendi, Beypazarlı Terzi Ali Bey, Kalaycı Hocalar dâhil oldu.



\'Ajan ve Muhbirlerin Amansız Takipleri Yıldırmadı\'

Yeni yeni tutuşan kandillerin etrafında yeni halkalar oluştu. Topçular'da, Kısıklı'da, Şehzadebaşı'nda. Bu arada gizli polis teşkilatının istihbari çalışmaları, ajan ve muhbirlerin amansız takipleri sürüyordu. Tutuklama, nezaret, sorgu, işkence, hakaret ve zulümler onun azimli ve şerefli direnişi karşısında eriyordu. İstanbul'da bunalttılar, Kabakçı'ya oradan Kuşkaya mağarasına... Yine yakaladılar, Toroslar'a gitti. Yıldıramadılar, durduramadılar. Çünkü Süleyman Hilmi Hazretleri:
\'Bizim hiç duracak zamanımız yok. Ümmet-i Muhammed'in evlatları cehenneme birsel gibi akıp giderken, biz onlara seyirci kalamayız. Bu selden ne kütük kurtarırsak kardır.\' diyordu. Vaizlik belgesini iptal ettiler. Hiç oralı olmadı. Güya maddi imkânsızlıklarla yoracaklar, ona rahatsızlık vereceklerdi. Onun buna karşı izzeti şunu söylüyordu:
\'Biz, değil yorgunluk, rahatsızlık, mezara gidiyor dahi olsak, okumak, okutmak ve hizmet denince koşarız,\' derdi.



\'Talebeden Para Alınmaz Talebeye Para Verilir\'

Öyle ki günün birinde bir zat Süleyman Efendi'ye gelir:
\'Efendi hazretleri oğlumu okutmak istiyorum, ne ücret alıyorsunuz?\' diye sorar. Süleyman Efendi ise:
\'Sen çocuğunu hemen getir, talebeden para alınmaz. Talebeye para verilir. Okusun da, dinine, kitabına, milletine hizmet etsin!\' derdi.
İlim taliblerine şu tavsiyeden geri durmazdı:
\'Oğlum ilimsiz ibadetin tadı olmaz. Tek kanatlı kuş uçmaz. İnsanların dünyaya dalıp istikbal sevdasına daldıkları şu günlerde Mevla'nın ilmini okuyacağız. O, insana iki cihanda izzet ve şeref veren gerekli bir iştir. İhlâs ve samimiyetle Allah Rasulü'ne yönelen, gölge gibi dünyayı elde eder. Dünyaya çalışan ise ahireti kazanamaz. Zira Ahiret hakikat, dünya haleftir. Eğer ağacı kökünden götürürsen gölge de beraberinde gelir.\'
bir gün Süleyman Efendi'yi Kur'an öğretirken yakalarlar. Karakola götürülür, Süleyman Hilmi Hazretleri jandarma yüzbaşısıyla arasında şu konuşma geçer:
- Ben hocalığı bir tarafa bırakayım. Sen de komutanlığı bir tarafa bırak. Seninle bir konuşalım!
- Buyur hocam!
- Hayır, hocam demeyeceksin. Şimdi sen komutanlığı bir tarafa bırak, ben de hocalığı bir tarafa bıraktım. Birer vatandaş olarak konuşuyoruz!
- Peki buyurun!
- İyi ki Allah seni bir tazı olarak yaratmamış. Eğer öyle olsaydı, şu ormanlarda yakalamadık tavşan bırakmazdın. Şu dağların tepesinde Allah'ın kitabını okutuyor diye geldin beni karakola götürüyorsun değil mi?
Bunun üzerine komutan başını yere eğer ve suskun kalır.

Bir gün bir talebesi:
\'Efendim! Herkesin rahatsızlığıyla meşgul oluyor, iyileşmelerine vesile oluyorsunuz. Biraz da kendi rahatsızlığınız ile meşgul olsanız!\' dediğinde o şöyle cevap verir:
\'Evladım! Kendime yirmi dakika ayırabilsem hiçbir rahatsızlığım kalmayacak. Fakat onu bile ayıramıyorum!\'
İlahi hoşnutluk ve Ahiret saadeti için her türlü cefaya, çileye sabırla, aşkla \'Merhaba!\' diyenlere ne mutlu!
Kur'an eğitimi ve İslami ilimleri tedriste hız kesmeyen Süleyman Efendi, Anadolu ve İstanbul'da yetişen talebeleri çeşitli bölgelere İslami hizmet, talebe okutma ve halkı irşad etmek için gönderiyordu.



\'Canlı Kitap Yetiştirmeyi Daha Lüzumlu Buldum\'
\'Selefin mum ışığında yazdığı baha biçilmez hazine misali eserlerin toprağa gömülerek çürüdüğünü, bakkallara satılarak çöplüklerde çiğnendiğini, bir kısmının da kütüphane raflarında tozlanmış ve çürümeye terk edilmiş olduğunu gördüm. Medreseleri kapanmış, yazısı değiştirilmiş, din ilimleri yok olmaya yüz tutmuş olan bir zamanda, kitap yazmaktansa, yazılan ilmî eserleri anlayarak anlatacak ve ilmi satırdan sadra intikal ettirip yaşatacak talebe yani canlı kitap yetiştirmeyi daha lüzumlu buldum.\'



Süleyman Efendinin en büyük hususiyetlerinden biri de şüphesiz ki Allah'ın kelamı Kur'an-ı Kerim'e ettiği hizmetlerdir. Allah demenin bile yasak edildiği o karanlık günlerde bu işi başarabilmek için insanda Uhud Dağı gibi yürek olması gerek. Büyük insanların çileleri de büyük olur. Süleyman Efendi de pek çok ezalar, cefalar çekmiştir.

O, hiçbir zulüm ve cefadan yılmadı. Kur'an caddesinde ömür arabasını son nefesine kadar sürdü.
Süleyman Efendi büyük bir mücadele ve dava ruhuna sahipti. Onu, muasırlarında nadiren rastlanan bir aksiyon insanı olarak müşahede ediyoruz. Hatta sadece kendilerine değil, ondan feyz almış, rahle-i tedrisinde bulunmuş nice talebelerinde dahi günümüzde ayni hasleti müşahede ediyoruz. Onun aksiyon cephesini ifade etmesi bakımından talebelerine söylediği şu sözleri burada aynen zikretmek istiyorum: \'Biz, ömrümüzde bir defa olsun sırtımızı yaslayıp rahat oturmadık, huzur-u İlhî'de böyle bir kaydımız yoktur. Allah (c.c) ve Rasulü buna şahittir. Aklınızı başınıza alın.\'
(Nihat Kanat-İLKHA)
KÜLTÜR & SANAT / BİNGÖL - 01.07.2012 16:00.Doğruhaber.comtr.

*SÜLEYMAN EFENDİ HZ.? NE VEFA BORCU

Büyük İslam alimi Süleyman Hilmi Tunahan´ın vefat yıl dönümü olan her yıl 16 Eylül tarihinde yurt içi ve yurt dışında milyonlarca talebesi tarafından kuran hatimleri ve dualarla anılıyor. Süleyman Hilmi Tunahan´ın hayatı ve hizmetleri ile ilgili bir çok bilgi, arşiv belgesi, kitap, belgesel ve yüksek lisans tezinden yararlanarak ilmi bir çalışma ve araştıma yapılarak aşağıdaki yazı hazırlandı.

Son Devrin Büyük İslam Alimi ve Tasavvuf adamı

SÜLEYMAN HİLMİ TUNAHAN Hz. HAYATI VE HİZMETLERİ...
SÜLEYMAN HİLMİ TUNAHAN´IN HAYAT KRONOLOJİSİ:

Süleyman Hilmi Tunahan, 1888 yılında Bulgaristan´ın Silistre vilayeti´nin Hazergrad (Razgrad) Kazasına bağlı Kemaller (İsperih) nahiyesi´nin Ferhatlar köyünde dünyaya geldi.İlk tahsilini Silistre´nin Satırlı medresesinde Babası Osman Efendi´nin yanında tamamladı.
1916 yılı Eylül ayında Fath Medresesi ( Sahin-ı Serman) medresesini 80 üzerinnden 76 puan alarak birincilikle bitirdi.
1916 yılı 30 Eylül ayında Medresetü´l -Mütehassisin´in Tefsir-Hadis bölümüne girerek Hafız Ahmet Paşa´dan ders okumaya başladı.
1919 yılı 27 Mayıs´da Medresetül Kuzat ( Hakim yetiştiren medrese)´den devrin tüm ilimlerini öğrenmek için girdiği Süleymaniye Medresesinden birincilikle mezun oldu.
1918 yılında İstanbul müderrisliği ruusuna (Ders-i Ammlığı´na) ,Bugünün ilim adamlarına verilen en büyük ilmi ünvan olan Ordunaryüs Profösörlük ünvanının sahibi oldu.
1924 yılında Tevhit-i Tedrist kanunu yürürlüğe girmesi ile bütün Medreseler kapatıldığı için dersiamlar ve müderrislerle beraber Süleyman Efendi´nin´de vazifesine son verilerek Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından İstanbul vaizliğine tayin edilerek İstanbul´un bütün camilerinde vaz olark ilim ve irşad vazifesini ifa etti.
1936 yılında dini ilimleri öğretmenin yanında manevi ilimleride öğretmek üzere Silsile-i saadat´ın 33 halkası olarak

,Madden Selahaddin İbni Mevlana Siracüddin, manen İmamı Rabbani Hz. bağlı olarak manevi irşad vazifesine başladı.
1939 Yılında İlim ve irşad vazesini çekemeyenler tarafından ihbar edilerek İlk defa tutuklandı. yapılan tüm baskılara ve takibatlara rağmen ilim öğretmeye başladı vaizlik maaşını talebelere vererek yüzlerce kişiyi okutup ilim adamı olarak yetişmesini sağladı.1944 yılında İkinci defa tutuklanarak Birinci Şube tabutluklarında,bu defa 8 günlük bir işkenceye tabi tutuldu. O günkü hükümet tarafından 1946 yılında Vaizlik belgesi resmen elinden alındı.
1949 yılında kuran Kurslarının açılmasına sınırlı da olsa müsaade eden kanun yürürlüğe girdi, Süleyman Efendi Hazretleri´nin ilim öğretme faaliyeti bir nebza rahatladı.Talebelerine büyük önem vererek,onlara değer verdiğini göstermek için " Sizler benim Müsteşarlarımsınız " derdi.

Talebeleri´nin Maddi ve menevi ilmlerin yanında, Beşeri,Tarih,İktisadi ve Genel kültür sahasında yetişmeleri ile bizzat ilgilenir Ülke ve Dünyya gündemini takip edip, o günün fikir gazetelerindeki Dış ve İç Politika yazarları´nın makalelerini sıra ile talebelerine okuturdu. Necip Fazıl Kısaküreğin yayınladığı Büyükdoğu gazetesine bizzat vaizlik´den aldığı maaşından vererek destek olurdu.


1950 yılında hükümet tarafından vaizlik belgesi yeniden iade edilir.Bugün bir çok kişiye örnek ulurcasına ,yaşlı ve hasta haline rağmen günde 4 vasıta değiştirerek hem talebe okuttu ve hemde İstanbul´un önemli camilerinde resmen vaizlik yaptı.

1951 Çamlıca´da Konya Lezzet Lokantası sahibi Mustafa Bey´in tahsis ettiği yerde ilk düzenli Kur´an Kursu hizmetleri başladı. Bu kurslardan yetişen yüzlerce talebe Diyanet İşleri Başkanlığı´nın açtığı Mütfü, Vaiz ,Kuran Kursu öğretmeni,İmam ve Müezzinlik imtihanlarında başarılı oldular.Tarihinde ilk defa İstanbul´un büyük camileri´nin kürsüleri ,Süleyman Efendi´nin yetiştirdiği talebeleri sayesinde genç vaizler tarafından dolduruldu.

Diyanet İşleri Başkanlığın´da 1950´li yıllarda görev yapan yetkililer, yaptığı hizmetlerden dolayı Süleyman Hilmi Tunahan´a büyük ilgi ve sevgi gösterirler, Niçin kitap yazmadığını sordukarında onlara şu cevabı verirdi " Ben tozlu raflarda duran , kesekağıdı olarak satılan bir çok kitap gördüm, ben canlı kitap lar yazıyorm, onlar hiç bir zaman tozlanmayacak sürekli kendisini okutturacak " derdi.Kendisi tarafından yazılan ve kısa sürede Kuran-ı Kerimi okumayı öğreten Elf cüzü büyük ilgi görmektedir.

1956 yılında Süleyman efendi; Cezayir halkı´nın Fransız sömürgecilera karşı verdiği özgürlük mücadelesine manevi destek vermek için Camilerdeki vaazların da" Cezairli Müslüman kardeşlerimize dua edelim" dediği için, defalarca karakola çağrıldı ve ifade verdi.
1957 yılında Bursa´da gerçekleşen mehdilik hedisesi üzerine iftiraya uğrayarak haksız olarak tutuklandı ve Küthya Hapishanesi´nde
69 yaşında 59 gün tutuklu kaldı. İdam talebiyle yarğılandı mahkeme tarafından suçsuz bulunarak berat etti.
İftiralar yüzünden haksız yere tutuklanıp işkence ve caza görmesine rağmen hiç bir zaman Devlete küsüp,düşman olmadı.Talebelerine Devletin önemini anlatırken ; Devlet idaresindeki bazı gafil ve kendini bilmez idareciler yüzünden devlete düşman olunmaz.Devlet hepimiz için önemli diyerek devlete sevgi ve saygısını ifade ederdi.
Medresede okurken Çanakkale savaşlarına katıldı. İkinci Dünya savaşının Türkiyeyi tehdit ettiği dönemlerde geceleri Çamlıca tepesine çıkarak Düşmanların Türkiye´ye saldırmaması için karların üstünde saatlerce dua ve niyazda bulunduğu bizzat gören talebeleri tarafından ifade edilmiştir.

1959 yılı´nın 16 Eylülün´de Ahirete intikal ettiğinde arkasında onlarca kuran kursu ve yüzlerce Müftü, Vaiz, Kuran Kursu öğretmeni, İmam ve müzzin olarak görev yapan talebeleri vardı. Talebelerine birde vasiyetde bulunurdu, Benden öğrendiğiniz ilmi en az 10 kişiye hiç bir maddi menfat gözetmeden öğretmesseniz kıyamet günü on parmağım yakanızda olacaktır. diyerek talebelerine ilim öğretmeyi vasiyet etmişti.Türbesi İstanbul karacaahmet mezarlığında bulunmaktadır.


OSMANLI´NIN DEVLET OLMASINDA DİN ,İLİM VE TASAVVUF ADAMLARININ ÖNEMİ...


Türk İslam medeniyetinin dünya coğrafyasına yayılmasında din ve tasavvuf adamları önemli görevler üstlenmişlerdir. Dünyanın bereketli toprakları olan ata yurdumuz Türkistan ve Buhara´dan Anadoluya gelen Hocaahmet Yesevi ve Şahınakşibendi hazretlerinin talebeleri gönülleri feth etmiştir. Manen feth edilen Anadolu toprakları üzerinde Selçuklulardan ,Osmanlıya asırlarca süren Türk islam hakimiyetinde muhteşem medeniyetler kurulmuş
Şeyh Edebali?nin Osman Bey?e ünlü nasihatı. Osmanlı?yı besleyen cevherin kaynağı. Bu kaynak, Anadolu?nun sosyal hayatına anlam veren alimer ve dervişler kadrosudur. Hac-ı Bayram Veliler, Mevlanalar, Yunus Emreler,Dursun Fakihler,Emir sultanlar, Akşemseddinler ve daha nice gönüller sultanı...
Osmanlı devleti armasındaki semboller´de Osmanlı´yı Cihan devleti yapan ilkelerin ne olduğunu da açıklar. Arma üzerindeki sembollerden Güneş halifeliği, ay padişahlığı, silahlar devletin gücünü, çiçekler sevgiyi, terazi adaleti, kitap hukukun üstünlüğünü, ayın içindeki yazı ise Osmanlı padişahlarının Yüce Allah tarafından başarılı kılınmasını ve onlara yardım edildiğini ifade eder.

Oğuz Türkleri´nin bir kolu olan Bozoklar´ın "Günhan" kolu´nun Kayı boyundan gelen Osmanlılar, Selçukluların dağılmasından sonra Söğüt ve Domaniç´de kurdukları Beylik Gazi Süleyman Paşa´nın 1357 yılında Rumeli toprağı olan Gelibolu´nun Bolayır beldesine geçmesi ile cihan devleti olma yoluna ilk adımlarını atmışlardır.
36 Padişah, 219 Sadrazam ve 129 Şeyhül İslam´ın idaresinde 3 kıtada 623 yıl hüküm süren osmanalı 23 milyon m2´lik toprak üstünde Rumeli ve Anadolu beylerbeyliğine bağlı 34 Eyalet ve 377 Sancakta çok uluslu ve çok dinli milletleri asırlarca bir arada idare etti. Osmanlı coğrafyasında, bugün değişik isimlerde kurulan 50´ye yakın millet devlet olmalarını Osmanlıya borçlu. ..
Devam edecek.....

SÜLEYMAN EFENDİ´NİN DEDESİ SİLİSTREYE NEREDEN GELDİ?

Ortaasya´den gelip Anadolu´yu vatan yapan Rumeli topraklarına Türk İslam medeniyetini taşıyan gönüller sultanı alep erenlerin hizmetleri unutulur mu ? İşte bu gönüller sultanlarından birisi´de Ortasaya´nın ilim ve medeniyet şehri Buhara´den getirilip Fatih Sutan Mehmet tarafından Rumeli yerleştirdiği Seyyitler zincirinden oln Hoca Zade alisaninin Tunaboylarında yaptığı hizmetlerde unutulmaz.
Fatih Sultan Mehmed Han, Tuna boylarını fethettiği zaman, bu topraklara yerleştirmek istediği Türkleri çok titiz bir seçime tabi tutar. Peygamber Efendimiz (S.A.V.)´in neslinden olan insanları titiz bir araştırmayla tesbit edip himayesine alıyordu.Orta Asya´dan davet ettiği İdris Bey de Seyyidlerden idi. Fatih Sultan Mehmed Han, İdris Beyi kız kardeşi ile nikahlayarak Tuna boylarına "Tuna Hanı" olarak vazifelendirdi.
Süleyman Himi Tunahan Hazerleteri´nin büyük dedelerinden de olan hocazade İdris bey Tunahanı olarak bölgeye idareci olarak yerleşmiş. Hocazede ailesi yüzyıllar boyu Tunaboylarında askeri ve dini ilimler sahasında Osmanlı yönetimine hizmet etmiş.Türk İslam medeniyetinin Tuna boylarına yayılmasına büyük katkıları olmuştur..
Osmanlı;23 milyon m2´lik cihan devleti coğrafyasında yaşayan insanları asırlarca huzur ve barış içinde idare etmelerini Hocazede ailesi gibi hizmet ve gönül erleri olan Alp erenlere borçlu. Gönül Erleri´nin dini, İlmi ve askeri sahada yaptığı hizmetler sayesinde Rumeli ve Balkan toprakları asırlarca huzur ve barış içinde yaşamış
Osmanlı; Makedonya´da 519, Bulgaristan´da 485, Arnavutluk´da 433,Bosna-Hersek´de 415, Sırbistan´da 419, Romanya´da 340, Yunanistan´da 453 yıl, ırk, dil ve din ayrımı gözetmeksizin insanları huzur ve barış içinde nasıl yaşattığı bugün bile merak edilip araştırılmakta...
Gönüller Sultanından ilham ve feyz alan Osmanlılar Rumeli´de kaldığı süre içinde Yoguslavya bölgesinde 6616, Bulgaristan´da 3339, Yunanistan´da 3771, Arnavutluk´da 1015, Macaristan´da 724 ve Romanya bölgesinde 234 vakıf eseri yaparak insanlığın hizmetine tahsis etmesi Türk-İslam medeniyetinin ihtişamını gösteriyor.
Osmanlılar tarafından şehir haline getirilen; Nazlı Budin , Prizren, Üsküp,İşkodra, Gümülcine, Selanik, Kavala,Kalkandelen, Piriştine, Sofya, köstendil, Vidin, Rusçuk, Şumnu, Köstence, Plevne, Niğbolu, Kırcalı, Hasköy, Filibe,Razgrad ve Silistre gibi Rumeli ve Tunaboylarında yüzlerce Osmanalı şehrinin kurulmasına öncülük eden işte gönülerleri´nin verdiği ruh ve heyecandır...

SÜLEYMAN EFENDİ´NİN DOĞDUĞU BULGARİSTAN VE TUNA BOYLARI
Süleyman Efendiyi tanımak ve hizmetlerini anlamak için, önce ailesinin hayat sürdüğü, çocukluk yılları ve ilk tahsilini yaptığı Tuna boylarını ğrenmek gerek. Tunanehrinin Süleyman Efendinin hayatında ayrı bir anlamı var. Süleyman efendi Soyadı kanunu çıktığında Tunahan soyadını atası İdris beyin Tunahanı olarak vazife yaptığı Tuna nehrinden almayı tercih etmişti...
Tunaboyları Osmanlı Türk tarihinde çok önemli yere sahip. Tununehri bir anlamda Osmanlı´nın Anadolu´dan Viyanaya kadar uzanan büyük bir medeniyeti kurduğu bölge. Almanya´nın Dunaueşingen şehrindeki Karaormanlardan doğan Tunanehri 2800 Kilometre yol aldıktan sonra kara denize dökülür... muhteşem Tunanehri kenarınada en uzun süren ve en kalıcı medeniyeti kuran Osmanlı Türk tarihi ile Tunanehri birlikte anılmış. Tunanehri üzerine şiirler yazılmış,Tuna nehri Roman ve hikayelere konu olmuş.. Edebiyatçılarımıza ilham , Akıncılara güç kaynağı olmuş. Tunanehri küffara geçit vermezken, müslüman Türk akıncıları ve Asker-i hümayunu viyana kapılarına ulaştırmış..
Tunanehri ile ilgili yazılıp söyleneneck çok şey var. İşte en önemli tesbitlerimzden birisi. Osmanlı akıncıları Silah kuşanarak Tunanehri üzerinden geçtiği sayıların miktarı ölçüsünde kendilerine rütbe verilirdi. Tuna nehrinin suladığı, İsmailiye, Dobriç, Köstence, Babadağ, Silistire, Ruscuk´u, Vidin, Budin´den ta Viyaneya kadar uzanan bereketli ovalar ve verimli araziler... Tunanehri Osmanlı döneminde daha berektli olmuş ve Tunaboyları en huzurlu dönemini Osmanlılar zamanında yaşamıştı.
Tunanehri Balkanlar ve Rumeli topraklarına veda etmesininde sembolüdür. Pilevne kahramanı Gaziosman paşanın kahramanlıklarını anlatan Tunanehri akmam diyor marşı Tunaboyları ve Rumeli topraklarına vedamızıda yansıtıyor.
Hizmet erlerinin kurduğu Rumeli ve Tunaboylarındaki Osmanlı şehirlerindeki binlerce Osmanlı vakıf medeniyetine ait eserler bütün vefasızlığa rağmen geçmişin ihtişamını haykırıcasına dim dik ayakta...Rumeli ve Tuna boylarında Türk islam medeniyeti kurulmasına vesile olanlardan biriside Süleyman Hilmi Turahan´ın dedeleri olan Hoca zade ailesiydi..
Bulgaristan´ın asırlarca Türk hakimiyetinde kalmasının bu insanların gayretleri, Bulgarlara örnek olan yaşantıları ile mümkün olduğunu söylemek yanlış olmaz. Süleyman Hilmi Tunhan İdris Bey´in neslinden 1888 yılında Silistre vilayeti´nin Razgrad ilçesi esk adı İsperih olan Kemallar nahiyasine bağlı Ferhatlar Köyünde Kaymak hafızın torunu Hocazade Müderris Osman Efendi´nin 4. erkek evladı´nın en küçüğüdür.


SÜLEYMAN EFENDİ´NİN BABASI VE İLK HOCASI OSMAN EFENDİ´NİN RÜYASI
Süleyman Hilmi Tunahan´ın büyük bir alim olacağı hakkında önemli bir çok kaynak vardır. İşte bu kaynakmlardan birisi babasına aittir..
"Osman Efendi, gençlik çağında İstanbul´da tahsilde iken bir rüya görür. Rüyasında vücudundan çıkan bir parça gökyüzüne çıkar ve etrafa ışıklar saçar. Osman Efendi, bu rüyayı kendi sulbünden gelecek hayırlı bir evlada yorar. Dünyayı ma?nen aydınlatacak bir evlada yorar. Memleketi olan Silistre´ye döndüğünde evlenir ve rüyasının tecellisini beklemeye başlar. Osman Efendi´nin Fehim, Süleyman Hilmi, İbrahim ve Halil isimli dört erkek evladı dünyaya gelir. Osman Efendi, Süleyman Hilmi dünyaya gelip büyümeye başlar başlamaz tesbit ettiği alametlere göre bütün ümidini ona bağlıyor.Süleyman Hilmi Tunahana babası Osman Efendi, büyük bir hürmet göstermekte ve odasına geldi zaman "Buyurun Süleyman Efendi oğlum" diye ayağa kalkmaktadır. Süleyman Efendi, bu halden öylesine mahçup olmaya başlamış ki, babasının huzuruna girmek için onun başını eğerek kitab okuduğu, mazgala kahve sürdüğü veya geleni göstermeyecek bir işle meşgul olduğu anları seçmeye başlamıştır.
Nakledilen bu bilgilerden hareketle Türk kültüründe rüyaların önemli bir yeri olduğunu söylemek mümkündür.
Süleyamlan Efendi´nin doğum yeri, çocukluk yıllarını geçirdiği Osmanlı´nın Rumeli eyaletıne bağlı olan Bugünkü Bulgaristan´ın Deliorman Bölgesine gidiyoruz... Deliorman´ın merkezi Razgrd´dayız.. Bugünkü İsperih olan kemaller adeta yem yeşil ormanlarla kaplı.. Bir orman denezini andıran bu bölgye Türkler Doluorman adınıda vermişler.Doluorman Bölgesi´nin bereketli toprakları geleceğin büyük islam Alimi Süleyman Hilmi Tunahan gibi cihan şümul bir din adamının yetişmesinde çok büyük katkısı olmuş. Bereketli Doluorman toprakları tarih boyu Türk milletine Ünlü Askerler, Alim ve fazi din adamları ve Türkün adanı dünyaya duyuran Kocayusuf gibi Pehlivanlar´da yetiştirmiş.. Asırlarca Rumeli ve Tunaboylarının manevi bekçiliğini yapan Demirbaba tekkesi bile Kemaller kasabasında... Bu günün Bulgar Devlet yöneticileri bile tarhi tekkeyi koruma altına almış.....
Türkler tarafından adı konan Doluorman bölgesinin eski adı Kemaller olan İsperih belediye Başkanı Adil Reşitoğlu´nun Süleyman Hilmi Tunahan´ın doğum yeri Ferhatlar köyü´nün kuruluşu ile ilgili önemli bilgiler veriyor..


NACİP FAZİL KISA KÜREK´DEN ÖNEMLİ ARAŞTIRMA
Büyük Şair Necip Fazıl, Süleyman Efendi´nin damadı Kemal Kacar´dan dinlediğini şu sözler çok önemlidiri.
..."Osman Efendi, oğlu Süleyman Hilmi Tunahan´a bağladığı ümidden dolayı onun yetişmesi için hiç bir fedakarlıktan kaçınmamıştır."
Süleyman Hilmi Tunahan´ın satırlı medramkasinde gördügü tahsil hayatı sicil özetindeki bilgiler çok net bir şekilde yşu yşekilde igfaded edelkiyiti.
"Kasaba-i Mezkure Mekteb-i Rüşdiyesinden neş´et ettikten ve Satırlı Medresesinde bir miktar ulum-u Arabiyye tederrüs eyledikten sonra..." i
"Oğlum, Usulü Fıkıh ilmine iyi çalışırsan, dininde kuvvetli olursun. Mantık ilmine iyi çalışırsan ilminde kuvvetli olursun." Süleyman Efendi´nin sicil özeti´ndeki bilgilere göre İstanbul´daki tahsil hayatı şöyledir:

SÜLEYMAN EFENDİ TAHSİL İÇİN İSTANBULA GELİYOR...
"Dersa?adet´e gelerek Fatih Cami-i Şerif´i Dersiâmlarınlarından Bafralı Ahmed Hamdi Efendi´nin halka-i tedrisinde ulum-u âliye-i Arabiyye tahsilini bi´l-itmam ahz-ı icazete muvaffak olmuş ve dahil olduğu Medrese-i Süleymaniye´den icazetname alarak neş´et etmiştir. Rüşdi Şehadetnamesiyle Ahmed Hamdi Efendi´den aldığı icazetnamenin Fatih Harik-i Kebiri´nde muhterik olduğu, Türkçe ve Arapça tekellüm ve kitabet eylediği tercüme-i hal varakasında münderictir". Bu tarihi belgeler Süleyman Himi Tunahan´ın devrin en önemli eğitim kurumlarını başarı ile bitirdiği ve diplama aldığını göstermekte.
Süleyman Hilmi Tunahan Hazreteti´nin İstanbul´daki tahsil hayatının 4 ana başlıkta şöyle özetleyebeliriz.

1- Fatih medresesi Dersiâmlarından Bafralı Ahmed Hamdi Efendi´den Ders ve İcazet Alması
2 Darü´l-Hilafet-i Ali (Sahn) Kısmındaki Tahsil Hayatı
3-Medresetü´l-Mütehassısin (Süleymaniye Medresesi)ndeki tahsil hayatı
4- Medresetü´l-Kuzat (Hukuk Fakültesi) Tahsili
Bu bilgilerden Süleyman Hilmi Tunahan´ın çağındaki ilimleri çok iyi tahsil ettiği bugünhünü deyimi ile profösürlük üvanınana sahıp olduğunu göstermektedir.

SÜLEYMAN EFENDİ TALEBE OKUTMAYA BAŞLIYOR
Süleyman Hilmi Tunahan, dini ilimlerdeki bu tahsilinden sonra İstanbul Müderrisleri arasında yer alarak yıllarca medreselerde Arapça ve Türkçe İslami ilimler okutmuştur. Medreselerin kapatılmasıyla beraber tercihini yine talebe okutmaktan yana yapmış ve uğradığı sayısız baskı ve tazyike rağmen dini hizmetmleri terek etmeyerek gayesini şu veciz sözlerle ifade etmiştir:
"Bizim hiç duracak zamanımız yok. Ümmet-i Muhammed´in evlatları cehenneme bir sel gibi akıp giderken, biz onlara seyirci kalamayız. Bu selden ne kurtarırsak kârdır."
Süleyman Hilmi Tunahan Efendi, hayatı boyunca yetiştirdiği talebelerden hiç bir zaman ücret almamış, üstelik, okuttuğu talebelere sık sık harçlık vermek suretiyle onları dini ilimleri tahsil etmeye teşvik etmiştir. Süleyman Hilmi Tunahan´ın şu sözleri hayatının ve gayesinin bir düsturu olmuştur: "Talebeden para alınmaz, talebeye para verilir." Dersiâmlık maaşı dahil, devletten aldığı hiç bir ücrete dokunmayıp, talebelerine sarf etmişti.
Süleyman Hilmi Tunahan´ın bu davranışından dini ilimleri tahsil etmek isteyen insanların para alınmayacağını ve yüce dinin hiç bir zaman siyasi ve ticarete alet edilmemesi gerkitğinide öğretmiş oluyordu.

SÜLEYMAN EFENDİ´NİN GAYESİ..
Talebeleri O´nun gayesini ve eserlerini şöyle izah etmektedir:
" Kuran Kursları, aziz milletimizin manevi susuzluk ve gıdasızlıktan boğulmak üzere olduğu bir devirde ab-ı hayat çeşmesi olarak, ihlas ve feyiz ocakları halinde vazife göregelmiştir. Açılan Kur´an Kurslarında yetişen çok kıymetli ilim ve irfan sahibi gençler, Diyanet İşleri Başkanlığı´nda verdikleri ilmi ehliyet imtihanlarıyle memleketimizin çeşitli yerlerinde müftü, vaiz, imam, Kur´an Kursu öğretmeni ve müezzinlikler gibi dini vazifeler almışlar ve bugüne kadar İslama yakışır bir ahlak ile vazifelerine devam edegelmişlerdir."
Bu ifadelerden Süleyman Hilmi Tunahan´ın kendi çağında öncelikle memleketin ihtiyacı olarak gördüğü müftü, vaiz, imam, Kur´an Kursu hocası yetiştirmeyi hedeflediği
anlaşılmaktadır.
Süleyman Efendi, İslam´ın naçiz bir hizmetkarıdır. Hayatını Kur´an öğretimine vakfetmiş, Kur´an´ı bilen ve yaşayan öğrenciler yetiştirmeye gayret etmiştir. Onun talebelerine emanet ettiği davayı kendilerinin bir sözüyle izah etmek mümkündür:
"Bu vazifeleri siz devam ettireceksiniz. Buna mecbursunuz. Bunu yapmadığınız takdirde şu on parmağımı mahşerde yakanızda bulacaksınız. En nâmüsait şartlarda dahi talebe okutmaya devam edeceksiniz. Dağ başında olsanız ve elinize bir kişi geçse ona Kur´an´ı ve dini öğreteceksiniz..."
"Biz Kur´an´ı talim ve telkin etmekle de kalmıyor, hadis ve fıkıh başta olarak diğer bütün İslami ilimleri, çocukların zevk ve anlayış seviyelerine göre ruhlarına sindirmeye çalışıyoruz. Yani gayemiz, İslam renk ve nakışlarıyla ruhlarını bezemiş ve ana sermayesini yığmış vecd ve ihlas içinde bir yeni gençlik yetiştirmektedir"
Süleyman Hİmi Tunahan´nın gayesi hakkında Necip Fazıl´ın görüşleri ise şöyledir.
"Neleri ve ne şekilde okuttuklarını yakından bilmekle beraber, kat?iyyetle tesbit edebilirim ki, yaptığı yapabildiğiyle Kur´an Kurslarının bu memlekete getirmek istediği şey, katışık kabul etmez bir islam süzgeci içinden süzülen ve hiç bir hatır ve gönüle tabi olmayan İslam İrfanıdır."

SÜLEYMAN HİLMİ TUNAHAN HANGİ ŞARTLARDA TALEBE OKUTTU


3 Mart 1924 yılında çıkarılan kanunla medreselerin kapatılmasından sonra Süleyman Hilmi Tunahan Efendi medrese usülüne uygun olarak aynı tedrisatı devam ettirmek istemiş ve bu hususta çareler aramaya başlamıştır. O gün hayatta olan yaklaşık 520 müderrisle yapılan toplantıda onlara her birinin ikişer talebe bularak medreselerde okutulan ilimleri okutması halinde milletin dini ihtiyacını daha 50 yıl karşılayabileceklerini söylemiş fakat kendisini bu hususta destekleyen olmamıştır. Türkiye´de din eğitimi tamamen yasaklandığı için bir çok dersiam korkarak köşesine çekildiği halde o kendi iki kızını okutmak suretiyle eğitime başlamış ve ömrü boyunca devam etmiştir. Dersiamların talebe okutmak istemeyişleri ile alakalı olarak söyledikleri "Artık hocalıkta bize ekmek kalmadı. Bize tevdi edilecek yeni mesleklere gidelim" sözüne Süleyman Efendi´nin cevabı şöyle olmuştur:
"Efendiler, hocalık bir meslek, bir ekmek teknesi değildir. Hocalık, Allah´ın, Resülullah´ın, Kitabullah´ın ve Din-i Mübin-i İslam´ın tebliğ memurluğudur." O, bu sözleriyle yukarıda da belirtildiği üzere dinin bir ticaret malı olarak görülemeyeceğini ifade etmiştir.
Süleyman Efendi, talebe okuttuğu için sık sık polis takibatına maruz kalmıştır. Medreselerin kapatılmasıyla başladığı vaizlik vesikası da elinden alınmış ve uzun zaman geri verilmemek suretiyle vaizlik yaptırılmamıştır.
Süleyman Efendi, din eğitimi yaptırmak için hiç bir zaman normal şartların meydana gelmesini beklememiştir. Din eğitimi için uygun bir zemin de aramamıştır. Zaman olmuş trende seyahate çıkarak yanına aldığı talebeleri okutmuş, zaman olmuş, çiftlik kiralayarak işçi tutmuş ve işçilere hem ücretlerini vermiş hem de din eğitimi vermiştir. İşçileri çalıştıkları yerden kendine alabilmek için de daha fazla ücret vermiştir. Bu şekilde yetiştirip müftü, imam, vaiz olarak vazife almalarını sağladığı çok sayıda terzi, inşaatçı ve benzeri işçi mevcuttur. Çatalca´nın Kabakça Köyü´ndeki Halid Paşa Çiftliği´ni kiralayarak Sirkeci´den Anadolu´dan gelen işçileri yanına almış ve onları okutmuştur. Böylece yasaklanan din eğitimini polisin takibine uğramadan uzun zaman devam ettirmiştir.
Süleyman Efendi, nasıl talebe topladığını şu sözleriyle ifade etmektedir:
"Okutma imkanı yoktu, fakat okuyan dahi bulamadım. Bir zaman geldi mebus maaşı kadar para verip talebe okutmak istedim, bulamadım. Parayı alıp kaçıyorlardı, çünkü korkuyorlardı. O zaman ümidim kırıldı. Bu ilimler yeryüzünden kaybolacak diye korkuyordum. Bunun üzerine kızlarımı okutmaya başladım. İleride torunlarım olursa onlara öğretirler ve böylece bu ilimler yeryüzünden kaybolmaz, dedim. Fakat sonradan Cenab-ı Hak sebepler halketti ve okutma imkanı buldum. Yaşlılardan başladık, gençler daha sonra geldi. Ve şimdi yürüyor. Bütün bunlar, Cenab-ı Hakk´ın bize lütfudur."
Süleyman Efendi, sadece talebe okutmakla eğitim vermemiş aynı zamanda vaiz olarak camilerde vaaz etmiştir. Bunun yanında camilerin müezzinliklerinde, apartman bodrumlarında, bulabildiği her yerde talebe okutmaya çalışmıştır.
SÜLEYMAN EFENDİ´NİN İLK TALEBELERİ
Yeni bir ilmiye sınıfının ilk tohumları yeşerirken, ilmiye sınıfını madden ve ma?nen destekleyecek gönüllüler halkasını teşkil etmeye çalışmıştır. Gedikpaşa´daki Azakzade Apartmanı´nın bodrumunda Avukat Osman Bey, Hacı Refik ve Mehmed Efendi´yle oluşan halkaya, sonra Biletçi Mehmet Bey, Tüccar Çırpanlı Mustafa Efendi, Beypazarlı Terzi Ali Bey, Kalaycı hocalar dahil oluyor, samimiyetle ve ihlasla söylenen "Allah" lafzının etrafındaki çember gittikçe büyüyordu.
Bu ifadelerden Süleyman Hilmi Tunahan´ın talebe seçiminde de hiç bir hususi metod takip etmediğini, kendisine gelen her insanı din eğitimine tabi tutup yetiştirdiğini görüyoruz.
Kendisine gelen ve ders okuyan bu insanlar çok kısa zamanda yetişmişler ve Anadolu´nun muhtelif yerlerinde imam, vaiz, müftü olarak vazife almışlardır. Süleyman Efendi´nin çok kısa süren bu din eğitimi, kendi çağdaşlarını bile şaşırtmış, yer yer kıskançlıklara sebeb olmuştur. En fazla üç-beş sene süren dini tedrisattan sonra talebelerinin resmi makamlar tarafından açılan imtihanlarda başarılı olmaları karşısında şaşkınlıklarını gizleyememişlerdir.
Süleyman Efendi´nin talebelerinden Hüsnü Yılmaz 18 yaşında Balıkesir Müftüsü olarak tayin edildiği zaman o günün gazeteleri "Türkiye´nin en genç müftüsü Balıkesir´e atandı" şeklinde manşet atmıştır.
Necip Fazıl Kısakürek, Süleyman Hilmi Tunahan Efendi´nin çok genç yaşta ve yaşlı insanları yetiştirmesi karşısındaki düşüncelerini şöyle anlatmaktadır:
"Süleyman Efendi beni bu gençler temasa geçirmiş ve bahçemizde yattığı halde haberimizin olmadığı bir hazinenin keşfi gibi, hayretle karışık bir takdir duygusuna boğmuştur. Evet o zamana kadar cansız bir ezber zemini üzerinde öne arkaya sallantılı, papağanvâri bir tekrarlama işinden ibaret zannettiğim ve İslam´ın, fezayı milyonlarca projektörle delici kainat görüşlerine yabancı saydığım Kur´an Kursları faaliyeti, hayret ve saadetle gördüm ki, gökten necaset yağan bir devirde üzerlerine tek kir bulaşmamış, zeka ve irfanları her inceliğe ulaşmış güdücüler elindedir ve bu genç güdücüler mevki ve istikamet noktasından, bütün dost ve düşman kutupları, doktorların sıhhat ve marazı tanıdıkları gibi teşhis ehliyetindedir. Diyebilirim ki Türkiye´de, Kur´an Kursları Topluluğu ayarında vahdet, merkeziyet ve davalarında salabet belirtici ikinci bir teşekkül mevcut değildir. Bu topluluk terbiyesini Silistreli Süleyman Hilmi Tunahan´dan alanların veya alanlardan alanların tablolaştırdığı kadrolardır ve bu tabloda şahıs, fikir, ilim, usul, her unsurun doğrudan doğruya bağlı olduğu tek mihrak tek kelimeyle şeriattır. İşte bağlılıklarındaki kuvvete bu manayı verdiğim, bütün gençliğe tavsiyem gibi şeriatı bu manada idealleştirmelerini ve şeriat aşkını bu manada şuurlaştırmalarını beklediğim ve kendilerini yeni iman neslinin en saf ve en temiz damarlarından biri saydığım Kur´an Kursları topluluğuna yakınlığım buradan geliyor.
SÜLEYMAN HİLMİ TUNAHAN´IN TALEBELERİNE OKUTTUĞU KİTAPLAR
Süleyman Hilmi Tunahan Efendi´nin eğitimde takib ettiği metod, Osmanlı Medreselerinde takib edilen metodla aynilik arzetmektedir.
Kendisinin yazdığı "Kur´an Harf ve Harekelerini En Kısa Zamanda Okumağı Öğreten Yepyeni Bir Tertip ve Usül" adlı "Kur´an-ı Kerim Elifbası" hayatta iken yazdığı ve okuttuğu bir küçük risaledir. Bu risale ile talebelerine üç gün içinde Kur´an-ı Kerim okumayı öğretmiştir.
Bu küçük eser, Süleyman Hilmi Tunahan Efendi´nin rahle-i tedrisinde bulunan bütün talebeler tarafından okunmuş ve çok kısa zamanda netice alınmıştır. Süleyman Efendi´nin ilk hedefi talebelerine Kur´an-ı Kerim öğretmek olmuştur.
Süleyman Efendi, muasırlarından farklı bir metod takip etmiştir. Medreselerde uzun yıllar okutulan kitapları çok kısa bir zamanda talebelerine okutarak yeni bir çığır açmıştır.
O´nun Kur´an-ı Kerim öğrettikten sonra okuttuğu ilk kitap Hazreti Ali tarafından yazılan "Emsile" olmuştur. O, Hazreti Ali´nin yazdığı Emsile´yi okutmakla Hadis-i Şerif´te buyurulan "İlim Şehrinin Kapısı´nın bir eserini okutmuş olduğunu söylemiştir. Ulum-u Aliyye (Alet İlimleri) denilen Sarf ve Nahiv ilminden sonra Osmanlı Medreselerindeki usülü takib ederek, İslami ilimleri de Arapça kaynaklarından okutmuştur.
Yok olmaya yüz tutan, unutulmaya terkedilen iman, itikad, ibadetle alakalı hususları öğretmek üzere tedris usülüne "Emâlî" ve "Ömer-i Nesefi" isimli akaid kitaplarını almıştır.
Süleyman Efendi, Şerh-i Akaid (Kesteli) ile günümüzdeki ve tarihteki Ehl-i Sünnet dışına çıkan isimleri talebelerine tanıtmıştır. O´nun, tedrisatta yaptığı mühim bir değişiklik de şudur:
Osmanlı devrinde medreselerde dersiam dersi anlatıyor, talebe dinleyip takrir metoduna başvuruyor ve bütün metni ezberliyordu. Süleyman Efendi ise, belli başlı eserleri ezberletmiştir. O, kendi metodunu şu sözlerle izah etmiştir.
"Şimdi sür´at zamanıdır, tahsili uzatma zamanı değildir."
Süleyman Efendi, eğitimde yaptığı bu köklü değişiklikle Cumhuriyet devrinin din adamı ve yetişmiş insan ihtiyacını karşılama yönüne gitmiştir.
SÜLEYMAN HİLMİ TUNAHAN EFENDİ´NİN DİN HİZMETLERİ
Süleyman Hilmi Tunahan Efendi, ilk defa 1951 yılında Konya Lezzet Lokantası Sahibi Mustafa Bey´in Çamlıca´daki evinin birinci katında Kur´an Kursu açılmıştır. İlk resmi Kur´an Kursu ise 1952´de Aziz Mahmut Hüdai Hazretleri´nin çilehanesinin yanında bulunan bir binada, Üsküdar Müftülüğü´ne bağlı olarak faaliyete geçmiştir. 1955´lerde sadece bir kursta 160 talebe huzur içinde ders okuyordu.
Süleyman Efendi, 1950´li yıllarda da çeşitli sebeblerle takibata uğramıştır. Bunlardan en önemlisi Cezayir´in istiklâli hususunda 18. 4. 1956 Çarşamba günü Sultanahmet Camii´nde yaptığı konuşma üzerine gözaltına alınmış ve ifadesine başvurulmuştur.
Süleyman Efendi´nin 3. defa tevkifi ise 1957 senesinde olmuştur. düzenlenen bir komplo ile sahte mehdilik iddiasında bulunan Tavşanlılı Akif adlı bir kişinin yaptığı gösteriyi Süleyman Efendi´nin kışkırttığı öne sürülmüştür.
Bunun üzerine Süleyman Efendi ve damadı Kemal Kacar yargılanırlar. Ve bir kaç ay sonra beraat etmişlerdir.
Süleyman Hilmi Tunahan Efendi, hayatı boyunca üç kere tutuklanıp defalarca polis takibine maruz kalmasına rağmen hiç bir zaman mahkûmiyet almamıştır. Buradan şu manayı çıkarmak mümkündür: Süleyman Hilmi Tunahan Efendi´nin yaptığı bütün din eğitimi hizmeti tamamiyle kanunidir.
Süleyman Efendi, 16 Eylül 1959 günü yüksek şeker hastalığından vefat etmiştir. Cenazesi, Hükümetten alınan izinle Fatih Camii haziresine defnedilecek iken devrin İçişleri Bakanı Namık Gedik´in emriyle Karacaahmed Mezarlığı´na defnedilmiştir.
Süleyman Efendi´nin 16 Eylül 1959´da vefat etmesinden sonra da kurduğu müesseselerinin sayısı hızla artmıştır. Kendisinin ve talebelerinin yalnız Türkiye´de değil, Avrupa´dan Amerika´ya, Kazakistan´dan Romanya´ya kadar dünyanın muhtelif ülkelerinde tesis ettikleri Kur´an kursları mevcuttur. Bunların sayıları 2500 civarındadır.
Süleyman Efendi´nin müesseseleri Kurs ve Okul Talebelerine Yardım Derneği adıyla hizmetlerine devam etmektedir.
SÜLEYMAN EFENDİ YÜZLERCE MÜFTÜ ,VAİZ VE DİN ADAMI YETİŞTİRDİ
Süleyman Efendi, hayatı boyunca sadece talebe okutmakla ve din eğitimi vermekle iktifa etmemiştir. Uzun yıllar Diyanet İşleri Başkanlığı bünyesinde İstanbul´un bir çok büyük camiinde vaaz etmiş ve sıradan cami cemaatini derinden etkilemiştir. Onun sohbetlerinde bulunan insanlar, hayatlarını İslam´ın inceliklerine göre tanzim etmeye çalışmışlardır. Buna kitlesel din eğitimi demek mümkündür. Ancak bu hususta yapılmış bir araştırma mevcut değildir. Din adamlarının tabii tesir sahasına giren insanların hayatlarını onların söyledikleri istikametinde değiştirmesi Türk kültür hayatında önemli bir yer tutmaktadır...
Devamı var...

İslâm ilimlerini O tekrar yayacak, manen O, vazifelidir


İslâm itikat ve inancına göre, Evliyaullahtan herhangi bir velinin kerameti, o velinin ümmeti olduğu Peygamberinin mucizesinden bir cüz olduğu kesinlikle kabul edilmiştir. Gerçek budur.
Hatırat 8 Kasım 1978 Çarşamba



Yunak eski Müftüsü Süleyman Tanrıkulu Hoca yazıyor. “Babam Müderris Hacı Hüseyin Efendi, “İslâm ilimlerini O tekrar yayacak, manen O, vazifelidir” derdi. 20 yıl müddetle Konya’nın YUNAK kazasında Müftülük yapan ve geçen yıl Şile vaizliğinden emekliye ayrılan Süleyman TANRIKULU Hoca, pederi (merhum) Müderris Hacı Hüseyin efendinin Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.) hakkında sözleri de, gazetemize gönderdiği aşağıdaki yazılarında nakletmektedir.

Yazı işleri müdürlerimizden Hüseyin Avni Tanrıkulu’nun da pederi olan Süleyman Hoca’nın yazdıkları aynen şöyledir.

Süleyman Hoca Yazıyor

Asrımızın büyük Müceddidi Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.) muazzez ruhlarına ithaf!...

İslâm itikat ve inancına göre, Evliyaullahtan herhangi bir velinin kerameti, o velinin ümmeti olduğu Peygamberinin mucizesinden bir cüz olduğu kesinlikle kabul edilmiştir. Gerçek budur.

İki cihan serveri Fahri Kâinat (SAS) Efendimiz Hazretleri, Cenab-ı Kibriyanın lütuf buyurdukları dünyaya teşrif eden 224 bin peygamberin izâmın mazhâr oldukları mucizelerin ekmel ve etem derecesinde Kuran-ı azimüş-şan’la teyit edilmiştir. İnsan akıl ve havsalasına sığmayacak derecede azâmetteki hikmetfeşan hadiseler ki, kavramak şöyle dursun, izaha kalkmak dahi zordur. Bunu izah etmek güneşe nazaran bir zerre kainata kıyasla bir atom çekirdeği demekten başka bir ifade tarzı yoktur.


Hâtemül-Enbiyâ (SAS) Efendimiz Hazretlerinin mübarek zatında ekremiyet, efdâliyet ve meziyetle, beşerin en ulvî mertebesi temsil edilmiştir.

Bir mevzuu dağıtmamak için onun mucizelerini içerisinde cem eden ve en büyük mucizesi olan Kurân-ı azimüş-şan’dan bahisle iktifa ederek sözü, Kurân’a hizmet ve onu ihya etmenin dahi en büyük keramet olduğuna atfu nazarla, Cenab-ı Kibriya’nın büyük lütfuna mazhar olan Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.)’ne getirmek istiyorum.


Kurân-ı Kerim her şeyi açıklayan büyük bir kitaptır. Bir harfinden binlerce mana çıkar. O, bütün ilimlerin kaynağı ve aslıdır. Ezelden ebede kadar ekmel ve eşrefi mahlukât olan beşeriyyetin fiziki yapısının nizâmı, ruh yapısının, gıdalarının iksir derecesindeki menbaı ve menşei!...Dünyamızın ve dünyamızın da ötesindeki ecramın ve var olan her şeyin güneşi, ruhu, ziyası ve hayatı... Ebedî saadet diyarının öncüsü, müjdecisi, aklı selim sahiblerinin imamı, rehberi ve önderi...


Bunları niçin söyledik? Kurân-ı Kerimi her kim nasıl tarif ederse, bu onun kendi kavrayış ve kemal derecesi nisbetindeki ifadesidir. Biz bunu ifade edelim ki, Kurân-ı Kerim arşı azamdan ismi Azama ve Zat-ı Ecelli Alâya tealluk ettiği cihetle dünyaya sığmaz. Ehli dünyanın, bu muazzam rahmeti, ezeli ve ebedi sıfatı izahı da çok güçtür.



İşte asrımızın büyük velilerinden birisi olduğundan ehli kemâlin ittifak ve aklı selimin teslim ettiği merhum Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.), gelişi güzel herkesin tariflerinin ötesinde, bir marifet ehli büyük bir zattır. Bizans entrikalarıyla susturulmak istenen İslâm’ın ezeli ve ebedi sesini küfrün yüzüne karşı haykırarak, ulemânın bir çoğunun hocalığını, müslümanların da müslümanlıklarını gizlemek mecburiyetinde kaldıkları bir devirde. Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.) İslamı yaymış ve onu ihya etmiştir. İslâm’ın beş temel şartını, Allah’ı zikretmeyi, hatta bir mevlid, bir hatim cemiyeti ve bir yağmur duasının bile tam bir hürriyet içerisinde yapılamadığı, müslümanların kendi öz vatanında ve kendi öz evladına mukaddes kitabını okutamadığı o kara günlerinde her şeyi göze alıp bir fedakarlığa katlanarak bilâ fâsıla icâbı hale göre İslâm dinine asrımızda görülen en büyük hizmeti o yapmıştır. O bir kaçakçı, bir cani ve bir vatan hainine reva görülebilecek her eza ve cefayı göze alarak bu işe girişti ve bunu pekâla başardı. Cenab-ı Hak’kın kendi Mermaniyle ?????????????????????????????? ?????? diye buyurduğu yüce kitabına sımsıkı sarılan enbiya, evliya ve şehidler diyarı cennet vatanımızda müslüman çoçuklarımıza Kuran-ı Hakim ve ulûm-ı diniyyeyi öğretti.



Söz bu noktaya gelmişken merhum pederin müderris Hacı Hüseyin Efendinin Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.) hakkındaki hayranlığından gelen bir hatırayı nakletmek istiyorum. Pederim Osmanlı medarisi ilmiye ulemasından ve hilafeti âliyye-i Osmaniyyeden müderrislik berâetini hâiz bir zat idi. Medreselerin ilgâsından sonra ulûmi diniye ve ulûmi arabiyye tedrisatını saklı ve gizli olarak kendi bölgesinde (Konya civarındaki Yunak’a bağlı kasaba ve köylerde) devam ettirdi. Pederim talebelerine ders verirken sık sık Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.)’ne olan hayranlığından bahsederdi. Bazen şöyle söylerdi: “İhtiyarım, O mübarek zât’ı İstanbul’a kadar gidip ziyaret etmekliğim benim için bir borçtur. Bizden sonra İslâm ne olacak, bunu kim devam ettirecek? İslâm ilimlerini Türkiye’de o yaygın hale getirerek devam ettirecek olan zat, O zâttır. O, manen vazifelidir. Ben bu ilmin içerisindeyim ve bu ümit ile hayata gözlerimi kapayabilirim.”



Bunları söyler ve söylerken de gözlerinden çıkan yaşlar sakalından aşağıya şarıl şarıl akardı.



Kendisi medresesinin kapatılması sırasında üzüntü neticesi müptela olduğu kalb hastalığından uzun müddet müzdarib olmakla birlikte derslerini bir saat terk etmezdi. (Kabri nur olsun) o tarihte yaşı 80’i mütecavizdi. O sıralarda Emirdağında müftülük yapan muhterem ağabeylerimizden ve hala emekli bulunan efazili ulemadan Kalaycı Hoca Efendi var idi. Kendisi Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.)’nin yetiştirdiği binlerce ulemâdan birisidir. Müftü Kalaycı Hoca Efendiden (Mehmet Oral), Efendi Hazretleri (K.S.)’nin kısıklıdaki evinin adresini alarak köye döndüğünde bir zindelik, bir heyecan vardı pederin yüzlerinde. Kendimi tutamadım ve sordum: “Bunun sebebi nedir” dedim. Bana cevaben dedi: “Oğlum, çok mutluyum. Elhamdülillah inşaallah o büyük zatın ziyaretine gidebileceğim. Hem bu hususta rüya da gördüm. ( Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.)’ni ziyarete gideceğine dair bir rüya görmüş) Hayretler içerisinde kaldım. Kendisine: “Baba, sen kırk yılda bir, birkaç saatlik yolculuktan şu kadar rahatsız oluyorsun? Nasıl olur ( O günün şartı ile ) tâ İstanbul’a gidebilirsin?” deyince pederin yüz hatları birden değişti ve benim o sözlerimden memnun olmadığı anlaşılıyordu. Bana cevaben dedi ki:



“Oğlum, sen Ebû Eyyüb-el Ensarî hazretlerinin cihada gittiği zaman benden daha yaşlı ve hasta olduğunu okumadın mı kitaplarda? Oğlum, bu yolda ölmeye söz vermiş ve ahd etmiş bir büyük zatı ziyarete gidiyorum. Onunla şereflenmek benim için birkaç gün daha dünyada yaşamaktan çok daha evlâdır. Cenab-ı Hak lütf edecek gidip o mübarek zat’ın dua ve himmetine mazhar olmaya çalışacağım.” Diyerek ertesi gün yola koyuldu ve gitti.



Müderris Hacı Hüseyin Efendi demişlerdi ki:“İslâm’ın dirilişi O’nun sayesinde oluyor, Kurân Kurslarına destek olmazsanız kıyamette sizlerden dâvâcıyım.”



Babam Hacı Hüseyin Efendi ihtiyar haline bakmadan gördüğü rüyanın tesiriyle İstanbul’a gidip Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.)’ni görmek istiyordu. O tarihlerde köyden şehire at arabasıyla gidiliyor ve iki gün sürüyordu. Birgün bana şöyle dedi:



“Oğlum o mübarek zatın bu hizmeti İslâmiye ve Kuraniyyeyi devam ettireceğine ve hizmetinin ulviyetine kanaat-ı kâmilem hasıl oldu. Emhamdülillah bahtiyarım.” Bize her zaman nasihatı en mühim vasiyeti şu idi: “Aman oğlum bu Kur’an Kursları Türkiye’de kıyamete kadar İslâm’ın tecellisi olmuştur. İslâm’ın dirilişi bilhassa bunların ihyasını zimmetine alan mübarek zat Süleyman Efendi Hazretleri (K.S.) kurslarını idame ettirmektedir. Şayet büyük hizmetleriniz olmazsa huzuru ilahi’de hakkınızda davacı olurum.



İşte mübarek ulemâ ve selefimiz böyle idiler. Bu hakşinaslık, bu teslimiyet ve ferağat bu ihlas ve faziletleri ile onlar bize ibret ve örnek olmuşlardı. Teşbihte hata olmaz. O kara günlerde İslâm’a hizmet İbrahim (A.S.)’in ateşe atılması ve ateşin güllük gülistanlık olması gibi bir şeydir. Ruhları şâd olsun. Cenab-ı Hak şefaatlerini üzerimizden eksik etmesin...
devam ediyor....

Ya Bugünküler?

Ya, bugün olanların bu kudsi eserlerine ihanet ederek, kapattığı kurslar kadar mukafat bekleyenlerle, işgal ettikleri o âli makamlarda çöreklenip Kuran Kursu kapatanlara mukafat dağıtanlara ne dersin? Ey ehli insaf! Bu mukaddes Kuran Kurslarında okuyan ve okutanlara alleme olsalar bile bir müezzinlik vermek şöyle dursun. Mevcut müftülere, vaizlere ve bilcümle din görevlilerine zulmedenlere ne dersiniz?

Aziz okuyucular! Mübarek camilerimizi ve sırtımızda taşıyacağımız din okullarını siyasi maksatlarına alet etmek için din namına işlenen cinayet ve Hak namına uğranılan haksızlıklardan bahsetmek istemiyorum. Zulme uğramış bir din adamı olarak benim de söyleyecek çok sözlerim var. Fakat mevzuun dışına çıkmamak gayesiyle biz yine Kuran’a hizmetin öncülerinden ve İslâm’ı yaşamak ve yaşatmanın hazzını ve sonsuz zevkini haleflerine öğreterek mübarek ömürlerini bu dava uğruna feda eden büyük evliya ve, onun feyiz ve bereketinin sonsuzluğuna gelelim.

Selefin büyüklüğünü isnata kalkmak, körlere güneş vardır diye bağırıp çağırmak kadar bedihi ve haklı bir iddiadır. Peder ve emsali bir çok alimlerin imamlık için ücret almak caiz midir, değil midir diye münazaralarına şahid oluyorduk. O günün uleması arasında bu mevzular tartışılagelen şeylerdi. Ne yazık ki bugün maaş olmasa bazı din hizmetlilerinin camiyi çoktan terkedeceği ortadadır.

Sırf Bir Himmet

İnsafla bir düşünelim! Kanunlarımızla elinden herşeyini almışsınız. Kuran Kursunda kaç sene okursa okusun, ve ne kadar ilmen yetişmiş olursa olsun, istikbal dediğiniz o dünyalığı kesin olarak kendilerine vermediğinize göre; yani allame olsa, müezzin, imam yapmadığınıza göre, bu binlerce insan nasıl okuyor ve bu tedrisatı nasıl devam ettiriyorlar?

Hatta Diyaneti emanet ettiğimiz idarecilerin baskı ve zulmünden perva etmeden, devletin bir kuruşluk da yardımını almadan, her köyde ve her yerde nasıl yayılıyor ve harıl harıl İslâm’a hizmet ediyorlar. İşte insafı olana bu soruların cevabı kafidir sanırım. Bu hizmetler mahza bir himmetin neticesi olarak yürümektedir.

Cenab-ı Hak bir ayeti kerimede: “Eğer siz Allah’ın dinine yardımcı olursanız, o da size yardımını lutfeder ve ayaklarınızı sabit kılar.” buyurmuştur. Diğer bir ayeti kerimede de “Nusret, yardım ancak Allah’ın yüce katındadır, başka bir yerde değil.” buyurulmuştur. İşte cevabı, hükmü kıyamete kadar cari ve baki olan Kuran-ı Kerim veriyor. İşte o ölmez insanların yolundaki müslümanların yavrularının gayeleri makam, maaş: bizim sözüm ona müdürden ulemanın istikbal zannettikleri basit ve fani şeylerin hiç birisi değildir. Durum gün gibi aşikardır. Onları yetiştiren ve idare eden zevatın niyyetleri sırf Allah rızası için onun dinini öğretmek iken neden bu mubarek cemaatle uğraşıyorlar?

Cenab-ı Hak, bu ümmeti en hayırlı ümmet kılmasının sebebini Allah’a davet etmek olduğunu Kuran-ı Kerimde açıklıyor. İsterseniz her mü’min bu vazife ile mükelleftir. Ve hepsi şu şerefle taltif edilmiştir. Yani imanı kamil sahibi bir kitle Allah’ın dinini öğrenmek ve öğretmek ve İslâm’ı yaymaya çalışırken, diğer bir zümre (ki esas bu işi yapmakla resmen maaşla vazifelenmiş bir zümre) diyor ki: “Hayır size bu hizmeti yaptırmayız. Bu işi bizim müsademiz olmadan kimse yapamaz.” Ey ehli insaf! Sorunuz bu kişilere sizi Cenab-ı Hak neye memur etti?

Müslüman ve ehli iman olan insanın başta gelen yegane vazifesinin başında Dini Mübini İslâm’ın düşmanlarıyla cihad etmek değil midir? Bu cennet vatanın üzerinde yaşayan asil milletin çocuklarını dinsizlikle yetiştirmeye çalışıyorlar. Bu milletin çocuklarını batı Emperyalizmin ve komünizmin pençesinden kurtarmak için bütün gücümüzü seferber etmemiz gerekirken, hedefin tek ve yalnız bu olması icab ederken neden tam tersine hareket ediliyor? Memleketin başına bela olan bunca tehlikeli cereyanlar, yabancı ideolojiler varken Kuran Kurslarına yapılan bunca düşmanlığın sebebini anlamak zordur. Bu kızıl ve kara canavarlara karşı hangi tedbiri almışlar ve ne yapmışlardır? Ve asil Türk-İslâm nesline ne vermişlerdir? Hemen hemen her yerde meyhaneler, kumarhaneler, fuhuşhaneler, şarabhaneler harıl harıl çalışırken ve her türlü rüşvet, soygun yapılırken hala dostu düşmanı tanımamak memleketin başına ayrıca bela olmuştur.

Eşitlik Ülkesindeysek

Yine ehli insafa sesleniyoruz: Bunlara lütfen sorunuz ve deyiniz ki: bu memlekette şayet insanlar eşit haklara sahipseler, nasıl ki bir bale kursu, bir kemancı kursu veya herhangi bir çalgıcı kursu veya Almanca, Yunanca, İngilizce, Bulgarca, Fransızca kursları vardır ve bunların hepsi çalışmaktadırlar. Hatta rezalethanelere artist yetiştirecek kurslar bile tam bir serbestlik içerisinde çalışıyorlar. O halde neden Kuran Kursları huzur içerisinde İslâm’i hizmetlerine devam edemesin, bunlara mani olunsun? Bu ehli imanın ve ehli insafın kabul edeceği bir şey değildir.

Kuran’ın bir tarafı Arşa bağlı olduğu için, Kuran’a yapılan düşmanlıktan dolayı tâ Arşı Ala’daki meleklerden tutunuz da bütün enbiya, etkiya, evliya ve esfiyanın muazzez ruhları bundan muzdarip olurlar. Allah rızası için Allah’ın dinine hizmet edenlere mani olanlar yarın huzuri ilahi’de Kuttai Tariki Din (Din yolunu kesenler) muamelesi göreceklerdir. Zaten merhum Üstaz Hazretlerinin ifadeleriyle “en büyük yol kesiciler din yolunu kesenlerdir.” Cenab-ı Hak, bütün ulemanın ve Süleyman Hilmi Tunahan Efendi Hazretleri (K.S.)’nin şefaatini bizden esirgemesin. (AMİN
Hüseyin Necati.13 temmuz2012.12.08

Süleyman Efendi (H.z.) ve Türkiye'de İslam'ın İhyası

Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri’nin din ilimlerini ve Kur’an-ı Kerim öğretme seferberliğinde bulunduğu yıllar "zor yıllar"dır...

Süleyman Efendi’nin din düşmanlarına karşı yaptığı mücadelenin boyutlarını kavramak için zor yılların şartlarına şöylece bir göz atmak yeterli olacaktır...
O dönem, medreselerin kapatıldığı, fakirliğin kol gezdiği, insanların bir gecede alfabesiz kaldığı, evine ekmek alacak parası olmayanlara kasket lüksü yaşatıldığı, camilerin hocasız, minarelerin ezansız, meyyitlerin gassalsız bırakıldığı bir dönemdir...
O dönem, günübirlik mahkemelerin jet hızıyla kararlar verdiği, çocukların kitaptan uzaklaştırıldığı, bir gecede kahraman olanların halkın kahramanlarının canına kastettiği, ak saçlı alimlerin sakallarından sürüklenerek eziyet gördüğü, ninelerin gözyaşlarının yaşmaklarını ıslattığı bir dönemdir...
O dönem, bebeklere isimlerinin ezan sedasıyla beraber kulaklarına üflemekten mahrum bırakıldığı, kelplerin salıverilerek taşların bağlandığı bir dönemdir...
O dönem, cami kitabelerinden reisü’l-küttap hatlarının sökülerek yerlerine yeni mahsul Latin harflerinin kazınadurduğu, kürsülerin hatipsiz, rahlelerin karisiz, mescidlerin cemaatsiz bırakıldığı bir dönemdir...
O dönem, eğitimin muasırlaştığı (!), kadınlara özgürlüklerinin bahşedildiği (!), velhasıl korkunun ve zulmün cehennem kuşağının inananların kalplerini mengeneye aldığı bir dönemdir...

KUR’AN MÜCADELESİ

Etrafın yangınlar içerisinde olduğu, bilenlerin bildiklerini gizlemek zorunda kaldığı, şehirlerde birinci şube sivil polislerinin, köylerde de jandarmaların ulema avına çıktığı, iki kişinin bir arada dini meselelerden bahisler açamadığı bu "zor yıllar"da Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri her şeye rağmen (her şeye rağmen ibaresinin içerisine yağlı urgan da dahildir) Kur’an ve iman mücadelesinin sembolü olmuştur.
Baskınlara, iteklemelere, günübirlik mahkemelere inat; o meydan-ı tedriste bir başına mücadele etmiştir. İman ve Kur’an mücadelesidir bu... Bu mücadelenin hedefi yalnızca tek bir cümleye sığıveren bir hayat felsefesidir: "Çamura batmış Ümmet-i Muhammed’in evladının çamurdan kurtarmak."
Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri, Manastır Medresesi ve Silistre Rüştiyesi’ndeki tahsil yıllarından sonra Medresetü’l-Kuzat’tan (Hukuk Fakültesi) mezun olarak, hayatını bizim insanımızın iman ve fazilet mücadelesine adamıştır
Bundan sonrası hüzün ve gözyaşı ile yad edilecektir. Büyüklerin gözünde nedir ki işkence... Yağlı urgan neyi ifade eder Rabb’e kavuşmaktan gayrı...
Kur’an-ı Kerim’ler vardır okuyucularını; minareler vardır müezzinlerini; mektepler vardır talebelerini; cenazeler vardır yıkayıcılarını bekler... "Tanrı uludur" nidalarını işite işite ihtiyar delikanlıların kulakları fani seslere aldırış etmez olmuştur artık.
Ve bir ferman dolaşır ortalıklarda "Memleket gökten gelen kanunlarla idare edilemez!"
Gönüllere de hükmedemezler ya! Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri, olan bitene aldırmadan, canı bahasına Kur’an-ı Kerim ve Kur’an-ı Kerim’den neş’et eden ilimleri okutmaktadır. Fakat talebe okutulması ihtimal dahilinde bulunan tüm mekanlar muhasara altındadır. Yaylalarda, mahzenlerde, mağaralarda, trenlerde, değirmenlerde, otobüslerde, çatı aralarında dersler okunmakta ve Kur’an talebelerinin adetleri çığ gibi çoğalmaktadır.
Süleyman Efendi Hazretleri gün olur dağ başlarına alır götürür talebelerini, gün olur bir pınarın başına, bir başka gün yaylalara... Buralarda bir müddet ilim tahsiline devam edildikten sonra, karşılarına "Din öğretenleri tevkif etmekle görevli memurlar" çıkagelir soluk soluğa. Soruşturmalar birbirini takip ederken Süleyman Efendi, talebelerini bucak bucak dolaştırarak derslerine devam eder. Bir gün bir camide diğer gün başka bir camide. Camiler kuşatma altına alınınca, talebeleriyle birlikte Haydarpaşa’dan hareket eden trene binilir, Arifiye istasyonuna kadar ders okunur. Ardından tekrar Haydarpaşa’ya geri dönülür. Günler böylece birbirini takip eder. Bütün soruşturmalara, tacizlere, takibata ve fiziki sıkıntılara rağmen mücadeleden taviz verilmez.
Bu noktada Süleyman Efendi Hazretleri’nin önemli bir prensibi vardır."Ölüme gidiyor olsak da derslerden taviz vermeyiz."

Günden güne jandarmalara ve sivil polislere inat, iman mücadelesinin bayrağı daha yüksek burçlara asılmaktadır. Çünkü, Hakk Teala"İnkarcılar istemese de Allah (c.c.) nurunu tamamlayacaktır."buyurmaktadır. Kur’an talebelerinin ve Kur’an kurslarının sayısı artmaktadır. Dinini ve diyanetini öğrenen her bir talebe Anadolu’nun muhtelif bölgelerine giderek, "Devrimler burcuna asılarak çamura düşmüş Ümmet-i Muhammed’in evladını çamurdan kurtarmak"la vazifelendirilir. Ve Anadolu’da yeniden topyekün bir İslami diriliş hareketine başlanmış olur.
Geceleri postakilerde yol bulan gözyaşları, sabahlara varan iltica, gözyaşı ve murakabeler meyve vermektedir. İhlas ve samimiyetle atılan tohumlar meyveye durmaz mı? Cenab-ı Hakk, darda kalan kullarına yardım etmez mi?
Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri, sorgulamalara ve sürgünlere rağmen hizmetlerini devam ettirir. Birinci şubenin tabutluklarında işkence görür. Kur’an okuttuğu için idamla yargılanır. Kütahya Hapishanesi’nde 59 gün tevkif edilir. Ve hakkında açılan bütün davalardan beraat ederek bir tek gün bile mahkumiyet almaz.
TEVAZU SAHİBİ

Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri mutevazı bir zattır. "Dava muzaffer olsun da, varsın bizim yerimiz camiinin pabuçluğu olsun" diyebilecek kadar mahfiyetkardır. Herkese kol-kanat gerer. Kur’an ilmini öğretmede gani davranır. Her seviyeden talebeye kucak açarak, Allah’ın hiç bir kulunu geri çevirmez Ancak evinin yolunu bulabilecek kadar zeka sahiplerini dahi ders halkasına dahil eder. Hizmetlerinin karşılığını yalnızca ve yalnızca Allah’tan bekleyerek din alimlerinin etrafında teşkil edilmeye çalışılan menfi imajları ortadan kaldırmaya çalışır. Veren elin alan elden üstün olduğunu her fırsatta hatırlatarak talebeleri gani gönüllü olmaya davet eder. Şahsi gelirlerini irşad hizmetlerinde tasadduk der. Talebelerini harçlıksız bırakmaz. Sırf harçlık almak için ders okumaya gelenleri bile boş çevirmez.
İLİM ÇİN’DE DE OLSA GİDİP ALINIZ

Sevgili Peygamberimizin (sav) yukarıda zikrettiğimiz hadisini şiar edinen Süleyman Efendi Hazretleri, daha talebeliği yıllarında arkadaşları arasında çalışkanlığı, zekiliği ve efendiliğiyle temayüz ederek, ilk tahsilini tamamladığı Manastır Medresesi’ni ve Silistre Rüştiyesi"ni dereceyle bitirir. Fatih Medresesi Dersiamlarından Bafralı Ahmet Hamdi Efendi’nin tedrisatından da birincilikle icazetname alır. Medresetü’l-Kuzat (Hukuk Fakültesi) imtihanlarında da birinci olarak, yüksek bir derece ile Kaadilik payesini kazanır. Tahsil hayatı boyunca hocalarının gözdesi olan Süleyman Efendi, Süleymaniye Medreseleri’nin Tefsir ve Hadis bölümlerinde okurken gayretleriyle arkadaşlarına numune olarak, Medresetü’l Mütehassisin’den de birincilikle mezun olur. Müderris olduktan sonra da ilmi çalışmalarına devam eder ve kitaplarla olan dostluğu daha da ilerler.
Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri, Cenab-ı Hakk’ın dünyalığı dilediğine ilmi ise çalışana verdiğine işaret ederek, talebelerinin ilme çalışmalarını mütemadiyen teşvik etmiştir.
Kırık bir değirmeni kırk yıl bekleriz
Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri’nin irşad hizmetlerinin kısa zamanda netice vermesinin belki de en önemli sebebi affediciliğidir.
"Kırık bir değirmeni kırk yıl bekleriz" sözü Süleyman Hilmi Tunahan Efendi Hazretleri’nin merhametinin sınırlarına işaret etmektedir.
Talebelerine kuşatıcı bir şefkatle muamelede bulunan Süleyman Efendi Hazretleri, iyi ahlakla ahlaklaşmanın gereği üzerinde durmuştur.

GAZETELERİ DESTEKLEDİLER

Süleyman Efendi, İslami hizmetlerin daha geniş kitlelere ulaştırılmasında güçlü gazetelere ve dergilere ihtiyaç duyulduğunu ifade etmektedir. O dönemler, keçisi çalınan müftünün, devrin gazetelerinde keçi çalmakla itham edildiği ibretamiz günlerdir.
Bu sebeble Necip Fazıl’ın Büyük Doğu’suna hatırı sayılır miktarda destek olur. Cevat Rıfat Atilhan’a ve Necip Fazıl Kısakürek’e neşriyat hususunda maddi yardımlarda bulunan Süleyman Efendi Hazretleri, gazeteleri ve dergileri İslami hizmetlerin büyümesinde kıymetli bir vasıta olarak görür.
GÖNÜLLERE HİTAP ETTİ

Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri, Ümmet-i Muhammed’in gönül evlerinin mamur olması için gayret sarf ederek, gönüllere hitap etmiştir. Vücudun salim olmasında kalbin salih olması gereğinin altını çizerek, kalplerin ıslah edilmesinin önemine vurgu yapmıştır.
Cemiyetin içerisindeki huzursuzlukların ancak fert fert nefislerin ıslah edilmesiyle ortadan kalkabileceğini ifade ederek, içtimai erozyonu önleyebilmek için yoğun bir mesai sarf etmiştir.
Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri gönüllere hitap ederek, talebelerine maddi ilimlerin yanında manevi ilimlerin de altın anahtarlarını vererek, nefis tezkiyesi ve nefis muhasebesinin gereği üzerinde durmuştur.
Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri, Seyyidler Zinciri’nin otuzüçüncü halkasını teşkil etmiştir. Batıni cepheden feyz-i ilahi ile nasipyar olarak, Selahuddin İbn-i Mevlana Siracüddin (K.S.) Hazretleri’ne intisab ederek, seyr-i sülüklerini tamamlamışlardır. Bir müddet sonra kendilerine isabet eden tecelliyatın büyüklüğünden, Üstadı Selahuddin İbn-i Mevlana Siracüddin (K.S.) Hazretleri eliyle, İmam-ı Rabbani Müceddid-i Elf-i Sani Ahmed-i Faruk-ı Serhendi Hazretleri’nin ruhani nisbetlerine bağlanmışlardır. Süleyman Hilmi Tunahan (K.S.) Hazretleri bu suretle Seyyidler Zinciri’nin otuz üçüncü halkasını teşkil etmektedirler.
EHLİ SÜNNET İTİKADINI MÜDAFAA ETTİ

Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri, itikad ve amel noktasından Sevgili Peygamberimizin (sav) temsilcisi olmuşlardır. Bid’atlere ve hurafelere karşı mücadele etmişler, Şeriat-ı Muhammediyye’ye ve sünnet ikliminin genişletici atmosferinde talebelerine ehlisünnet hassasiyetini aktarmışlardır. Kur’an-ı Kerim’in ve Hadis-i Şerif’lerin dışındaki oluşumlarla yılmadan mücadele ederek, yalnızca Hakk’ın ve hakikatin hadimi olmuşlardır.


izmirdiyanet-sen.org

Malumunuz olduğu üzere Cumhuriyetin ilânıyla medreseler kapatılmıştır. Yerine dini ihtiyaçlara cevap verecek müesseseler de meydana getirilmemiştir. 1924 senesinde Türkiye’nin muhtelif şehirlerinde İmam-Hatipler açılmış, bir sene sonra bunların bir kısmı kapatılmış, başka vilâyetlere İmam-Hatipler açılmış, daha sonraki senelerde bu açılanlar kapatılıp daha başka yerlerde birkaç tane açılmış ve sonunda tamamı kapatılmış.

Neden açılanlar kapatılmış yerine başkaları açılmış diye insan düşündüğünde bir tek şey karşısına çıkıyor: Aynı yerde birkaç sene İmam Hatip devam edecek olursa, oradan 5-6 sene okumuş kişiler yetişmiş olacaktır. Oysa bu gibi kişilerin yetişmesi istenmediği için, bir sene mektep devam ediyor, kapatılıyor. Ve o talebeler dağılıp gidiyorlar. Bir başka vilâyette açılan yeni bir mektebe yeni talebe geliyor. Faraza iki sene devam ediyor, iki sene sonra o kapatılıyor, o talebeler de dağılıyor, dördüncü sene bir başka yerde açılıyor ve böylece milletin gözü bir taraftan boyanmış, öbür taraftan da hiçbir kimse yetişmemiş oluyor.

Osmanlı’dan Cumhuriyet’e intikal eden din adamları olmuştur şüphesiz. Bu din adamlarının bir kısmı günün şartları karşısında endişeye kapılmış, mesleklerini bırakmışlar. Bir kısmı dünya işleriyle meşgul olmuşlar, bir kısmı idareye kayıtsız şartsız teslim olmuş, nebâti bir hayat geçirmişlerdir. Kimsenin etlisine sütlüsüne karışmamışlar. Pek azı da nasıl yapabiliriz de dini bilgileri bu milletin evlâdına intikal ettirebiliriz düşüncesinden hareketle çarelerini aramışlar. İşte bu sahada bütün gücüyle, cesaretiyle, şecaatiyle devrin ağır şartlarını da hesaba katmadan, İslâmî bilgileri yeni nesle intikal ettirecek kişiler yetişmesi için en çok gayret sarf eden ve belki de en ileride bu hizmetleri yürütmeye çalışanların başında Süleyman Efendi Hazretleri gelmektedir.



alıntı N.K

Peygamber Vârisi Allah Dostu Âlimler


Peygamberler: Allah-ü Teâlâ’nın kulları için koyduğu hükümleri insanlara tebliğ etmek, yaşayarak öğretmek üzere seçip gönderdiği üstün insanlardır.

İnsanlık tarihi boyunca Allah-ü Teâlâ tarafından seçilerek gönderilen yüz yirmi dört bin Peygamberin sonuncusu Muhammed aleyhisselâmdır.
O’ndan (s.a.v.) sonra kıyâmet gününe kadar başka Peygamber gelmeyeceğini bildiren de bizzat Allah-ü Teâlâ Hazretleridir.
Hiç şüphe yok ki, Allahü Teâlâyı en iyi bilen Peygamberler ve onların vârisleri olan Allah dostu âlimlerdir.
Peygamberlerin yaratılışta ilki, Nübüvvet ve Risâlette ise sonuncusu; bütün yaratılmışların yaratılış vesîlesi, Peygamberlerin Peygamberi ve imâmı Muhammed aleyhisselâmdır.
Allah’ın son Peygamberi, bizim Peygamberimiz Muhammed Mustafa (s.a.v.) Nübüvvet ve Risâlet vazifesini tamamlayıp, bu dünyâdan ayrıldıktan sonra, insanlığın rehbersiz kalmayacağını, kendisine vâris olarak gönderilecek Allah dostu âlimlerin geleceğini şöyle haber vermiştir.
“Muhakkak ki Allah-ü Teâla, bu ümmet için her yüz senenin başında, Dînini tecdid edecek, (unutulmaya veyâ unutturulmaya yüz tutmuş Dinî ilimleri ve ahkâmı İlâhîyi aslına uygun olarak öğretecek) bir Müceddid gönderir. Yer (yüzün) de âlimlerin benzeri, gökteki yıldızlar gibidir. Kara ve denizin karanlıklarında, onlar (a bakmak)la yol bulunur.
Yıldızlar sönerse, insanların yolunu şaşırması, hidâyette olanların sapıtması çok sürmez”. buyurmuştur.

Cenâb-ı Hak; ezelî ve ebedî ilim ve hikmeti ile mahlûkâtı birbirine muhtaç olarak yaratmıştır.
Kâinatta her ne varsa birbirine (râbıtalı) mânen bağlıdır. Şâyet bunlardan biri bağını koparırsa herşey birbirine çarpar ve mahvolur. Nizam ve intizam tamamen bozulur.
Bütün mahlukât bir vücut ise, (Allah’ın salat ve selâmı üzerlerine olsun) Peygamberler ve onların vârisleri olan âlimler, o vücudun kalbidir.
Cenâb-ı Hak bir hadis-i kudsîde: "Ben gizli bir hazine idim, bilinmemi sevdim ve bilinmem için mahlûkâtı yarattım". Kur'ân-i Kerimde ise; "Allah'tan kulları, içinde, ancak âlimler korkar." Buyurmuştur.

http://www.turkishny.com/images/stor...-evaris123.jpg PEYGAMBER VARİSİ HAKÎKİ ÂLİMLERİN VASIFLARI
Peygamber vârisi hakîki âlimlerin birtakım alâmet ve vasıfları vardır.
Bunların beş tanesi bizzat Yüce Allah tarafından Kur'ân-i Kerimde beyan ve ifâde buyurulmuştur. Bunlar : Haşyet, huşu', tevâzu', ahlâk ve zühddür.
Bu vesile ile burada Peygamber sallAllahü aleyhi vesellemin âlimler hakkındaki bir kaç mübârek sözünü nakletmekte fayda var.
Rasûlüllah (s.a.v.) buyuruyorlar ki;
Dört şeye; 1- Anne babanın yüzü’ne, 2- Allah’ın yeryüzündeki evi Ka'be-i Muazzama’ya, 3- Allah’ın kitâbı Kur’ân-ı Kerîm’e, 4- Âlimin yüzüne bakmak ibâdettir.” .
Kim bir âlimi ziyâret ederse, beni ziyâret etmiş gibi olur. Kim bir âlim ile musâfaha ederse sanki benimle musâfaha etmiş gibi olur. Kim de bir âlim ile oturursa, benimle oturmuş gibi olur. Dünyâda benimle oturan kimseyi Allahü Teâlâ âhirette de benimle berâber kılar.
Ikinci bin yılın müceddidi büyük âlim İmam-ı Rabbanî (k.s.) hazretleri Peygamber vârsisi hakîki âlimlerin vasıflarını şöyle izah buyurur:
"Baş olmak, mal toplamak, yücelik ve dünya muhabbeti gibi şeylerden uzak olan âlimler, ulemâ-i âhirettir ve Enbiya Aleyhimüsselâm'ın vârisleridirler. Yaratılmışların hayırlısı onlardır. Kıyâmet günü onların mürekkebi, şehitlerin kanı ile tartılır da, mürekkep kefesi ağır gelir. "Alimin uykusu ibadettir.", hadis-i şerifi ile, onların şânına işâret edilmiştir.” buyurur.
Hasan-i Basrî hazretleri : "Âlimler olmasa, insanların diğer canlılardan farkı kalmazdı. Çünkü onların öğretmesi ile insanlar insanlık seviyesine ulaşır." buyurmuştur.
Akıl Cenâb-ı Hakkı bulmak ile mükelleftir. Ancak âciz olarak yaratılan insan, akılla her şeyi bilemez.
Bu sebeple, Cenâb-ı Hak, kullarını doğru yola, sırâtı müstekîme delâlet (yaşayarak öğretmek, doğruları göstermek) için, Peygamberlerini göndermiştir. Peygamber vârsisi olan Allah dostu âlimler de bu vazifeyi verâseten (Peygamber aleyhisselâmın nübüvvet ve risâlet makam ve rütbesi müstesnâ olmak üzere, irşad, tebliğ ve ta’lim vazifesini bihakkın) îfâ etmiş ve etmektedirler.
Her Peygamberin makam ve rütbesine göre belâ ve sıkıntılara ma’ruz kaldığı gibi; Peygamber vârisi Allah dostu âlimler de, kendilerine verilen irşad, tebliğ ve ta’lim vazifesini bihakkın yerine getirmek için (makam ve rütbelerine göre) büyük belâ ve sıkıntılara ma’ruz kalmışlar, tabutluklarda, hapishane hücrelerinde işgenceler görmüşler, ancak her türlü zorluğa ve zorbalığa rağmen, ümmet-i Muhammed'in evlâdına, Dinlerini ve Kur'ânlarını öğretme gayretinden aslâ vazgeçmemişlerdir.
ALLAH’IN SON PEYGAMBERİ MUHAMMED ALEYHİSSELÂM’IN SON VÂRİSİ
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Nübüvvet ve Risâlet vazifesini tamamlayıp, bu dünyâdan ayrıldıktan sonra, insanlığın rehbersiz kalmayacağını, “Muhakkak ki Allah, bu ümmet için her yüz senenin başında, Dînini tecdid edecek,(unutulmaya veyâ unutturulmaya yüz tutmuş Dinî ilimleri ve ahkâmı İlâhîyi aslına uygun olarak öğretecek) bir müceddid gönderir” buyurarak kendisine vâris olarak gönderilecek Allah dostu âlimlerin geleceğini heber verdiği “Müceddid” âlimlerden biri ve İlahî hikmet gereği sonuncusu, evlâd-ı Fâtihândan Ebul-Fârûk Süleyman Hilmi Tunahan (k.s.) Hazretleridir.
Süleyman Hilmi Tunahan (k.s.) Hazretleri; Osmanlı’nın son döneminde yaşamış, hem Dînî hem de dünyevî ilmî kariyer bakımından çok iyi yetişmiş, Medreset’ül Kuzaat (yani eski Hukuk Fakültesi mezunu, Kâdı ünvânına da sâhip), müderrislikte dersiâmlığın en üst konumunda yani Ordinaryüs Profesör olan büyük bir âlim, Allah dostu büyük bir Müceddid, Vâris-i Rasül ve Ekmel bir Mürşid-i Kâmil”dir.
Bu asırda, Peygamber (s.a.v.)’in “Vâris-i Hakîkî”si ve gerçek bir “Müceddid”, Efendiler Silsilesi denilen Altun Silsilenin 33. ve son halkası olarak gönderilen,Süleyman Hilmi Silistrevî (k.s.) Hazretleri, tıpkı Allah Rasûlü (s.a.v.) gibi, 23 yıl Ümmet-i Muhammed'in evlâdına, zor şartlar altında Dinlerini ve Kur'ânlarını öğretmiş, kendinden sonra kıyâmete kadar bu vazifeyi, dilden dile, gönülden gönüle aktararak devâm ettirecek vazife aşkı ile dolu talebeler yetiştirerek, 16 Eylül 1959’da (Hicrî 12 Rebûlevvel 1379, Hakkın rahmetine kavuşmuş büyük bir Allah dostudur.
Ezân-ı Muhammedî’nin dahi yasaklanarak, Dînin ve Kur’ânın unutturulmaya azmedildiği bir devirde, irşad vazifesi ile gönderilen bu büyük Zat, devrin ağır şartları altında nice sıkıntılara ma’ruz kalarak irşad ve tecdid vazifesini, tarihte emsalsiz bir gayret ve fedâkarlık örneği sergileyerek eksiksiz yerine getirmiştir.
Allah demenin bile yasak olduğu bir devirde, Kur’ân öğretme seferberliği başlatmış; haketmediği halde ma’ruz kaldığı acı verici zorluk ve zorbalıklar karşısında, sevenleri tarafından: “Efendi! Bu kadar üzülme, kendini yorma, biraz istirahat buyur.",denildiğinde, "Günde binlerce insanın imânı sönerken ben nasıl ayaklarımı uzatıp yatabilirim." diyerek vazife ve mes’ûliyetinin büyüklüğünü anlatmak istemiştir.
Yine; o zor devirlerde Medreselerin kapatılması üzerine me’mûriyetleri elinden alındığı için; "Hocalıkta bize ekmek kapısı kalmadı “ diyen diğer âlimlere, "Efendiler! Hocalık bir meslek, bir ekmek teknesi değildir. Hocalık; Allah'ın, Rasûlüllah'ın, Kitâbullah'ın ve Din-i mübin-i İslâmın tebliğ me’murluğudur.", buyurarak onlara Peygamber Efendimizin; "Ya Ebâ Rafi'! Senin gayretin ile Cenâb-ı Hakk'ın bir kimseyi hidâyete erdirmesi, senin için üzerine güneşin doğup ve battığı her şeyden daha hayırlıdır” mübârek sözünü ve Cenâb-ı Hakkın Dâvud aleyhisselâma"Yâ Davud! Senin, Mevlâsından kaçan (kulluktan uzaklaşan bir kimseyi hidâyete da’vet edip) Bana getirmekliğin, Bana bütün ins ve cinnin ibâdetinden daha sevimlidir." hitâbını hatırlatmıştır.
Bünyesini kuşatan hastalıklardan muzdarip olmasına rağmen, son nefesine kadar yalnız başına Kur’ân-ı ta’lim hizmelerine devâm etmiş ve cismanî olarak dünyadaki hizmetlerini böylece tamamlayarak Yüce Rabbine kavuşmuştur.
Rûhu Şâd, himmet ve şefâati üzerimize olsun.
Son asrın Varis-i Hakîkisi olan O mübârek zât, kendisine verilen tasarrufun çok azını dünyada kullanmışken, geri kalan kısmını da ruhanî hizmet hayatında kullanmaya, kürre-i arzda ümmet-i Muhammedin evlâdından nasîbi olanları irşâda devâm etmektedir.
Bu ifâdlerimize delil olmak üzere Fâtih Sultan Mehmed Hân’ın Hocası ve İstanbul’un manevî Fâtihi Akşemseddin Hazretlerinin türbesinde yazılı bir dörtlüğü nakledelim.
Düü cihânda tasarruf ehlidir rûh-u veli,
Deme kim mürdedir, anda nice derman ola.
Ruh, şimsir-i hüdâdır, ten ğilâf olmuş ona,
Dahî a'lâ kâr eder, bir tığ ki, uryân ola.
Günümüz Türkçesi ile: Allah dostlarının ruhları iki cihanda da tasarruf (irşad ve şefâata yetki) sâhibidir. Sakın, Allah dostları için o öldü, ondan bir fayda gelmez demeyin. Ruh, İlahî bir kılıçdır, vücüd ona kılıf olmuştur. Kınından çıkmış, açıkta olan kılıç elbette daha kesicidir.
turkishny.com