YUTKUNDUM DURDUM
Hesaba çektimde bu gün kendimi.
Ürperdi tüylerim,yutkundum durdum.
Meğerki neymişim,yeni öğrendim.
Nefsimmiş sebebi,şok oldum durdum.
Her şeyi bilirim sanıyormuşum.
Suçluyu dışarda,arıyormuşum.
Hayatı boşuna yaşıyormuşum.
Böyle bir tabloya,üzüldüm durdum.
Başıma geleni hep elden bildim.
Aklımca hayattan çok kişi sildim.
Kendime anlamsız hedefler çizdim.
Yaptığım yanlışı,düşündüm durdum.
Yaptığım hesaplar,doldu günahla.
Baktımki ömrüm hep,geçmiş rüyayla.
Telafisi mümkün,değil eyvahla.
Meğer ne gafletmiş,şaşırdım durdum.
Silgim kalemimden,hep önce bitmiş.
Yanlışım ne çokmuş,adeta devmiş.
Meğerki tek suçlu,kendi nefsimmiş.
Başımı önüme eğdimde durdum.
Tüyler diken diken, oldu bedende.
Kaynar sular akar,oldu tepemde.
Ya amel defterim hangi elimde?
Korkudan öylece,şok oldum durdum.
SEDAT YILDIRIM
