http://www.ravda.net/images/ilmihal/sureler/felak.jpg
"Kul eûzu bi-rabbi'l-felak. Min-şerri mâhalak. Ve min şerri ğâsi-kın izâ vakab. Ve min-şerri'n-neffâsâti fî'l-ukad. Ve min-şerri hâ-sidin izâ hased."
Manası: De ki: Rabbımın yarattıklarının şerrinden, bastırdığı zaman karanlığın şerrinden, düğümlere üfleyen büyücülerin şerrinden, hased ettiği zaman hasetçinin şerrinden sabah aydınlığının Rabbine sığınırım.
Açıklama:
Kur'an'ın son iki suresi olan Felak ve Nas surelerine, "muavezeteyn" yani "sığınma" sureleri denilmiştir. Çünkü bu surelerle ilgili konular aynıdır.
Peygamberimiz bu sureler hakkında: "Bana bu gece benzeri olmayan ayetler indirildi. Bunlar Felak ve Nas'tır" buyurmuştur.
İki surede de anlatılanlar onların Mekke döneminin başlangıcında indirildiklerini göstermektedir. O zamanlar Peygamberimize müşriklerin öfkesi şiddetlenmişti. İslam yaygınlaştıkça müşriklerin muhalefeti de artıyordu. İnanmayanlar Peygamberimize açıktan cephe almıştı. Onu öldürmeyi tasarlıyor; ölmesi, hastalanması veya delirmesi için sihirler yapıyorlardı. Müşriklerin ileri gelenleri Peygamberimize düşmanlıkta çok ileri gidiyor, insanların ona inanmamaları için onların kalplerine kuşku salacak şeyler uyduruyorlardı.
Bu şartlarda Allah Peygamberimize şöyle demesini emretmiştir:
" Yarattığı şeylerin kötülüğünden,
Karanlık çöktüğü zaman gecenin kötülüğünden
Düğümlere üfleyerek büyü yapan üfürükçülerin kötülüğünden;
Kıskanç kişinin kıskançlığının kötülüğünden
Işıyan ufkun Rabbine sığınırım.
Onlara de ki;
Cinlerden ve insanlardan,
İnsanların kalplerine kuşku salanların kötülüğünden,
İnsanların Rabbi’ne,
İnsanların Hükümdarına,
İnsanların İlahına sığınırım."
"Sığınma", bir şeyden korunmak için bir başkasına güvenmek ve onun korumasına girmek demektir. "Sığınan kimse" bir şeyden korktuğu ve onunla baş edemediği için başkasına sığınma ihtiyacı hisseder. Her tür tehlikeden, maddî ve manevî zararlardan, gücümüz yettiğince önlem alarak her şeyin yaratıcısı olan Allah’a sığınmalıyız.
Müşrikler bu tür sığınmayı Allah'tan başkası için de yapıyorlardı. O dönemde Allah'tan başka, cin, tanrı, ve tanrıçalara da sığınıyorlardı. İslam dini onların bu inancını reddetmiştir.
Peygamberimiz her fırsatta Allah’a sığınır ve şöyle dua ederdi:
"Allah'ım işlediğim ve işlemediğim kötülüklerden sana sığınırım. Eğer yapmadığım bir işten, yapmadığım için bir zarar geldiyse ondan da sana sığınırım. Veya yapmamam gerekirken yaptığım bir işten dolayı sana sığınırım."
"Allah'ım sahip olduğum nimetlerden mahrum olmaktan sana sığınırım. Bana nasip olan bu afiyetin yok olmasından sana sığınırım. Aniden gelen gazabından ve hoşnutsuzluğundan sana sığınırım."
"Faydasız ilimden, korkusuz kalpten, doymayan nefisten ve kabul olmayan duadan sana sığınırım."
"Allah'ım açlık ve yoksulluk içinde geçen geceden sana sığınırım. Hıyanetten de sana sığınırım, çünkü o çok fena bir şeydir."
"Allah'ım, sedef, delilik, cüzzam ve bu gibi hastalıklardan sana sığınırım.
"Allah'ım kötü ahlak, kötü amel ve kötü arzulardan sana sığınırım."
"Allah'ım, ateşin fitnesinden, zenginlik ve fakirliğin kötülüğünden sana sığınırım."
"Allah’ım, çaresizlikten, tembellikten, korkaklıktan, yaşlılıktan, cimrilikten, kabir azabından, hayat ve ölüm fitnesinden, borç yükünden ve (müşriklerin) bana galip gelmesinden sana sığınırım."
Felak suresinde, Allah’a sığınma öğütlenir. Bu yüzden sure, ona sığınmayı buyuran ve öğreten ayetle başlar. Yaratılan her şeyin zararından, bastıran karanlıkların, kötü ve karanlık işlerle uğraşanların, kıskançlığı tutan hasetçinin şerrinden Allah’a sığınmak gerektiğini dile getiren ayetlerle de sona erer.
Surede, kötülüklerinden Allah’a sığınılacak şeyler belirtilirken önce tabiat kuvvetlerinden, sonra da sırayla kötü insanlardan ve gözle görülmeyen varlıklardan söz edilerek sığınmanın önemine ve yöntemine işaret edilir. Ayrıca, sığınmanın yalnız sözle değil, gelebilecek zararlara karşı mümkün olan bütün tedbirlerin alınmasıyla gerçekleşebileceği mesajı verilir
