Nefsim.
Nefs Kİ; benim emrime verilendir...Ama nedense kölesi olmak için uğraşır dururum..
BU nefs denilen şey öyle bir sultan ki;ne onunla, ne de onsuz olmuyor! taamı eşya ve madde..yedikçe azar,yemedikçe susar,sustukça küser...iş ki nefsimizin de hakkını tam anlamıyla vererek,gözeterek küstürmeden susturmayı başarabilmek...
Nefs'in dengesi istemeyi bilmekmiş,yetinmeyi bilmekse hemen arkasından gelen... Bir portesini çizebilir miyim diye düşünüyorum nefs'in...ama o da yok...Tek bildiğim o ki her kılıga bürünebiliyor, kimi zaman dost oluyor bana, kimi zamanda karanlık...
Dost iken iyi de; karanlıklara yelken açtıgında kurtulması zor bir nehir..Akıl yok ise,ilim yok ise iş ki kurtulabilesin...
iş ki Nefs'ini bilip, bildiğin kadar idrak'ında olabilmek... Bunun içindir ki dememişler mi ''KENDİNİ BİLEN RABBİNİ BİLİR;RABBİNİ BİLEN NEFSİNİ BİLENDİR'' diye...
Nefs ki, ne yöne gidersen git; o yöndekileri sana hoş gösterendir ve zannımca aslolan gidecegin yönü doğru tayin edebilmek...
Nefs ki istediği her şeyi aşkla isteyendir,eşya ve madde ile veyahut yolunun üzerindekilerle bir yere kadar susturmak mümkün... Peki ya istediği AŞK ise? AŞK'I AŞK İLE İSTERSE ONU SUSTURMAK NASIL MÜMKÜN OLACAK?
Ve;
Aşk ki;yaradılanı sevmek,yaradan'dan ötürü...
İnsan bir kapıldımı o Aşk'a, artık dünya alem yıkılsa ,yerle bir olsa etraf, aşık'ın maşuk'uyla BİR oldugu o an'dan ötesi yok insan'a...
Ne güzel de söylemiş YUNUS EMRE:
''BİR'DEN GAYRI NE VARDIR?
ARTIK SÖYLENİR BİR İÇİNDE''...
Alıntı.
