Risale i Nurdan Vecizeler...

****************************** **************

****************************** **************

Ramazan-ı Şerifteki oruç, en gafillere ve mütemerridlere, zaafını ve aczini ve fakrını ihsas ediyor.

Ne derece merhamete ve şefkate muhtaç olduğunu derk eder.

Nefsin firavunluğunu bırakıp, kemâl-i acz ve fakr ile dergâh-ı İlâhiyeye ilticaya bir arzu hisseder ve bir şükr-ü mânevî eliyle rahmet kapısını çalmaya hazırlanır eğer gaflet kalbini bozmamışsa!

****************************** **************
****************************** **************

****************************** **************
****************************** **************

Kur’ân-ı Hakîm, madem şehr-i Ramazan’da nüzul etmiş.

Kur’ân’ı yeni nâzil oluyor gibi okumak ve dinlemek ve ondaki hitâbât-ı İlâhiyeyi güya geldiği ân-ı nüzulünde dinlemek ve o hitabı Resul-i Ekremden (a.s.m.) işitiyor gibi dinlemek, belki Hazret-i Cebrâil’den, belki Mütekellim-i Ezelîden dinliyor gibi bir kudsî hâlete mazhar olur.


****************************** **************
****************************** **************

****************************** **************
****************************** **************
Ramazan-ı Şerifte sevab-ı a’mâl, bire bindir. Kur’ân-ı Hakîmin, nass-ı hadisle, herbir harfinin on sevabı var; on hasene sayılır, on meyve-i Cennet getirir.

Ramazan-ı Şerifte herbir harfin on değil, bin; ve Âyetü’l-Kürsî gibi âyetlerin herbir harfi binler; ve Ramazan-ı Şerifin Cumalarında daha ziyadedir. Ve Leyle-i Kadirde otuz bin hasene sayılır.-6-Evet, herbir harfi otuz bin bâki meyveler veren Kur’ân-ı Hakîm, öyle bir nuranî şecere-i tûbâ hükmüne geçiyor ki, milyonlarla o bâki meyveleri Ramazan-ı Şerifte mü’minlere kazandırır. İşte, gel, bu kudsî, ebedî, kârlı ticarete bak, seyret ve düşün ki, bu hurufâtın kıymetini takdir etmeyenler ne derece hadsiz bir hasârette olduğunu anla.

****************************** **************
****************************** **************

****************************** **************

****************************** **************
Ramazan-ı Şerif,
bu fâni dünyada, fâni ömür içinde ve kısa bir hayatta,
bâki bir ömür ve uzun bir hayat-ı bâkiyeyi tazammun eder, kazandırır.


****************************** **************
****************************** **************

Alıntı:

---

DiaS Nickli Üyeden Alıntı

****************************** **************

****************************** **************
Ramazan-ı Şerif,
bu fâni dünyada, fâni ömür içinde ve kısa bir hayatta,
bâki bir ömür ve uzun bir hayat-ı bâkiyeyi tazammun eder, kazandırır.

****************************** **************

****************************** **************

---

ALLAH.c.c razı olsun...

insan bu aleme ilim ve dua vasıtasıyla tekemmül etmek için gelmiştir. mahiyet ve istidad itibariyle her şey ilme bağlıdır. ve bütün ulum-u hakikiyenin esası ve madeni ve nuru ve ruhu, marifetullahtır. ve onun üssü'l-esası da iman-ı billahtır.

Alıntı:

---

gül aşkın ülkesi Nickli Üyeden Alıntı

insan bu aleme ilim ve dua vasıtasıyla tekemmül etmek için gelmiştir. mahiyet ve istidad itibariyle her şey ilme bağlıdır. ve bütün ulum-u hakikiyenin esası ve madeni ve nuru ve ruhu, marifetullahtır. ve onun üssü'l-esası da iman-ı billahtır.

---

Allah razı olsun çok güzel bir vecize

Ramazan-ı Şerifte mü’minler derecâtına göre ayrı ayrı nurlara, feyizlere, mânevî sürurlara mazhar oluyorlar. Kalb ve ruh, akıl, sır gibi letâifin o mübarek ayda oruç vasıtasıyla çok terakkiyat ve tefeyyüzleri vardır. Midenin ağlamasına rağmen, onlar mâsumâne gülüyorlar.

Nefis Rabbisini tanımak istemiyor; firavunâne kendi rububiyet istiyor.
Ne kadar azaplar çektirilse, o damar onda kalır.
Fakat açlıkla o damarı kırılır.

İşte, Ramazan-ı Şerifteki oruç, doğrudan doğruya nefsin firavunluk cephesine darbe vurur, kırar.
Aczini, zaafını, fakrını gösterir, abd olduğunu bildirir.

Hadisin rivayetlerinde vardır ki:

Cenâb-ı Hak nefse demiş ki: “Ben neyim, sen nesin?”

Nefis demiş: “Ben benim, Sen sensin.”

Azap vermiş, Cehenneme atmış, yine sormuş. Yine demiş: “Ene ene, ente ente.”
Hangi nevi azâbı vermiş, enâniyetten vazgeçmemiş.

Sonra açlıkla azap vermiş. Yani aç bırakmış. Yine sormuş: “Men ene? Ve mâ ente?”

Nefis demiş: اَنْتَ رَبِّى الرَّحِيمُ - وَاَنَا عَبْدُكَ الْعَاجْزُ
Yani, “Sen benim Rabb-i Rahîmimsin. Ben senin âciz bir abdinim.

"acaba sırf dünya için mi yaratılmışsın ki tüm vaktini ona harcıyorsun''