Kırık Mızrap 1 - 2

KUDSÎLER



Gölgesine pervaneler koşar kudsîlerin,

Sîneleri güneşin taç tabakasına denk..

İnim inim ve güvercin kalbi gibi ürkek,

Cennetler kadar şirin, sonsuzluk kadar derin;

Gölgesine pervaneler koşar kudsîlerin.



Bir ayna gibi parıldayan çehrelerinde,

Öteden esip gelen nûr hüzmeleri çağlar.

Bin râyihayla eser iklimlerinde rüzgâr;

Sonsuz sükûna erer insan çevrelerinde..

Bir ayna gibi parıldayan çehrelerinde.



Hayat üfler geçerler geçtikleri her yere,

Avuçları içinde toprak altın kesilir..

Şeker-şerbete döner dudaklarında zehir.

Bir bir kapıları aralanmış sînelere,

Hayat üfler geçerler geçtikleri her yere.



Sözleri Sonsuz'un çerağları gibi pâr pâr,

Ufuklarında bulut, bulutlar da yüklüdür..

Sînelerinde mağma, mağmalar köpüklüdür,

Söyler, söz cevherinden çeşmeler akıtırlar,

Sözleri Sonsuz’un çerağları gibi pâr pâr.



Büyülü soluklarından gebe kalan zaman,

Bir kutlu doğum sancısıyla hep kıvrım kıvrım..

Bu kutlu vilâdet benim beklenen baharım!

Işığını, rengini öbür âlemden alan..

O büyülü soluklarla gebe kalan zaman.

MAVİ RÜYÂ



Renk renktir gurûp olduğundan beri,

Gök Kuşağına inat bütün semâ.

Tül tül büyüsüyle karanlık amâ,(1)

Rüyâdaki Cennetlerin benzeri...



Varlık sessiz mesaj o Bilinmez’den,

Ötesi hep masal üstüne masal..

Sînede azap başkasıyla visâl,

Koş vuslatına koşacaksan, tezden!



İnsan sayılır mı gafletle yatan!

Burası, yolculara bir ilk durak..

Eşyâ O’nun mührü ağaç, taş, toprak,

O’nu tanımazsan kendinden utan!



Uğradığın gibi çık git buradan,

Bak seni bekliyor ötede gözler..

Ayın ondördü gibi gökçek yüzler,

Hele yolunu gözlerse Yaradan...



(1) Amâ: Varlığın eter ötesi safhası veya semâların bir bulutsu görünümünde olduğu ilk an... Tasavvufta vâhidiyyet tecellisi.

KARANLIK BOĞULURKEN





Şafak çoktan söktü, ufukta ışık cümbüşü,

Zulmetler hırıltıda, soluk soluğa nûrlar.



Çözülüyor bir bir ufkumdaki sis ve duman,

Her yanda zümrüt saçlarıyla bir yeni bahar...



Yollarda bir nesil var, sanki fetih ordusu,

İki büklüm olmuş rükûa varıyor surlar.



Tâlihime tebessüm ediyor arz u semâ,

Ve bir zafer tâkına doğru gidiyor yollar..



Namı-nişanıyla destanları aşan o gün,

Dostlar şahlanır, düşmanların yüreği hoplar.

CANLI İRADELER





Meltemler gibi üfül üfüldür bazen kader;

Zaman zaman da bir poyraz gibi zorlu eser...



Koca dağlar önünde toz-duman olur gider,

Ayakları baş, başları da yerle bir eder.



Zaman olur dertli sîneleri okşar geçer;

Bir bakarsın mutlu çehrelere gamlar serper...



Bir sırlı program ki, asla aklımız ermez,

Sırlara açık olanlarsa hiç dize gelmez.



İnan ve şaşkınlığa düşüp sakın yıkılma!

Güzellere göz kapayıp çirkine takılma..!



Dağların güneşe baktığı gibi O’na bak!

Hep nûrunu kolla, zulmeti bir yana bırak!



Ârifler gibi dön-dur hâdiseler içinde!

İyi yanlarını gör zevkin de, kederin de..!



Gamı-tasayı bırak, iraden canlı ise!

Ümit kaynağı ol, olabilirsen herkese!



Bir âsûde bucak arayan hep sana koşsun..

Girenler iklimine şevk u târâbla coşsun...

ŞEVK YOLU



Arkadaşlar, arkadaşlar,

Şevk mezhebi yoldur bize!

İmana doymuş yoldaşlar,

Dikenler hep güldür bize!



Şükür, gördük Hak yüzünü,

Bulduk özlerin özünü,

Minhâc ettik her sözünü,

Beyânı burhandır bize.



Kuvvet O’nun biz güçlüyüz;

O’nun nâmıyla ünlüyüz..

Zirveler aşar yürürüz;

Zorluklar âsândır bize.



Malımız yok pek ganîyiz;

O’nun elinde bir neyiz.

Tefekkürdür mesleğimiz;

Yaş-kuru irfandır bize.



Ova-oba, bütün çöller,

Her yanda zikreden diller,

Rengârenk açılmış güller,

Her biri beyandır bize!



Şevkle hizmet şiârımız,

O’nu düşünmek kârımız,

Evvel-âhir kararımız,

Kitabı imamdır bize!



O’nu bilip O’nu bulduk,

Hüzn ü yeisten kurtulduk;

Affıyla yıkandık yunduk,

Rahmeti ummandır bize.

BU YİĞİTLER



Gurûbu seyretmek de bir tulû kadar tatlı,

Mânâya açık gönüller her mevsim kanatlı..



Her gurûp, bir tulûa emâre bu âlemde,

Karanlığı takip eder ışıktan bir perde.



Her gece gökler o pırıl pırıl çehresiyle,

Hep bir türkü söyler o müthiş hendesesiyle.



Sessiz, durgun ve dupduru iklimiyle semâ,

Bize göz kırpar.. arkasında ayrı bir dünyâ...



Hazan kış güftesiyle gelir, bestesi bahar,

Karın-buzun bağrında mayalanır çemenzar!



Gurûpta sırlı renklerle tüllenir yamaçlar,

Öteden gölgeler gibi salınır ağaçlar..



Bir başka âlemden gelip sarkmış gibi dal dal,

Her bir dalda ebediyeti seyreder hayâl...



Bir gizli pancur açılmış gibi ötelerden,

İnsan sıyrılabildiği sürece kendinden;



Uhrevî besteler duyar gönlünün sesinden;

Cennet nağmeleri dinler kendi nefesinden.



Coşar ve şahlanır her rûh vuslat hayaliyle,

Yârin ışıklarla süzülen yâl ü bâliyle...



Rûh bu rüyâ âleminden uyanmak istemez;

Bu âleme eren de asla geriye dönmez!



Gözleri süzgün, O’nu görür, O’nu sezerler,

Ellerinde aşk kâsesi hep mahmur gezerler.



Sonsuzluk şarabıyla sermest ebedî rindler,

Her zaman ışık türküsü söyler bu yiğitler...

HAZ ZEMZEMESİ



İmanla bakınca başka görünür ufuklar,

Yollara ışık yağar yolculuk bir zevk olur;

Üst üste birbirini takip eder şafaklar

İnsan kendini bir haz zemzemesinde bulur.



Yaşar en acı firkatte vuslat hülyâları,

Bu sihirli düşten asla uyanmak istemez.

Yâr ile hemdem olmaktır bütün rüyâları,

“Cennete gir” denilse, ihtimal ki dilemez.!

SOLUKLAR

O’NUN YOLUNDA



Bulanlar Hakk’ı buldu, buldular can içinde.

Kalanlar yolda kaldı, kaldılar zan içinde.



Arayan bulur mutlak, miskine bulmak ırak,

Kuluna O son durak, gönülden han içinde...



O’nu dost bilmeyen rûh, yokluğa ermeyen rûh,

Uğrunda ölmeyen rûh, kaldı hüsran içinde.



Haydin dostlar varalım, Yâr eline erelim!

Gül cemâlin görelim, nûrlu bir an içinde.



Dünya gaddar ve yaman, etraf sisli ve duman,

Böylece kalmak ziyan, en az zaman içinde.



Bizler yolcu O gâye, O’na ermek ne pâye!

İman buna sermâye, tam bir “emân” içinde...

IZDIRAP



Izdırap, gece yarısında vuran gong gibi,

Tın tın öter yüreğimi hoplatır âniden.

Eski hülyâlarım ki, yok hiçbirinin dibi,

Bağı kopmuş inciler gibi dökülür birden...



Izdırap, yalnız kaldığım anlardaki dostum,

Rûhumu saran hafakan, kafamda yanan kor.

İnleyeyim derim; inleyemez yutkunurum;

Yanıp da dışa sızdırmamak doğrusu çok zor...



Izdırap, hep gecede kendini hissettirir;

Söyler ayrı bir telden söylediği her şeyi...

Her ızdırap bir kısım ilhamlar da getirir,

Hatırlatır bizlere insanlığı, sevgiyi.



Her gece bir sürü ilham, bir sürü de azap,

Ve, düşünce kuşağında bir doğum sancısı..

Azapsız dimağların görecekleri serap,

Ve sancı değil, sancı çekmemek en acısı...



Ey ızdırap; anladım ki her şey senin ile!

Sen Hakk’a giden yollarda vuslata vesile...

.............................. .............................. .....

.............................. .............................. .....

ÖBÜR ÂLEM



Gelenler bu dünyaya gidiyor birer birer;

Her gün rûhlara çarpan kederli birkaç haber...



Öteye inanmayan sînelerde burkuntu;

Onlar için çılgınlık saklanacak tek kuytu.



Perişan dünyalarında her şey mâlihulyâ;

Rûhlarında “ebediyet” bir karanlık rüyâ..



Enselerinde hep sopsoğuk yokluğun eli,

Hayat-ölüm iç içe çehrelerinden belli...



Bilginler, “Gitmek tabiîdir!” tesellisinde,

Lâkayt olanlar, nefsin karanlık kafesinde:



Bir şey duymamak için “çakırkeyf” olmak gerek;

Zavallı! Bu hezeyanla eriyip gidecek...



Zaman bir sel gibi akıyor ve durmuyor çark,

Ne zaman sürpriz yapar belli değil son durak..!



İlmin o iddialı huzur tesellileri,

Avutamaz tımarhanedeki delileri...



Bize göre birdir ilk varoluş, son diriliş;

Bu kutlu yolculukta gâye, Sonsuz’a eriş.



Her şey bir başka, inancın pembe dünyasında,

Beklenen mutluluk bu dünyanın arkasında...