Hz. Safiyye’nin Tercîhî

. Safiyye’nin tercihi

Resûl-i Ekrem Efendimiz (a.s.m.), Hz. Safiyye’ye Islâmi anlatti ve söyle buyurdu:

“Eger Müslüman olursan, ben seni kendime zevce edinecegim.

“Sayet Yahudiligi tercih edecek olursan seni âzad ederim. Sen de gider kavmine kavusursun!”1

Resûl-i Kibriyâ Efendimizle bir kerecik olsun görüsüp kendisinden bir kaç kudsî kelam duyan Hz. Safiyye, tercihini dogru yaparak, ayni zamanda safiyetini ve derin anlayisini açikça ortaya koydu:

“Yâ Resûlallah! Siz beni Islâmiyete dâvet etmeden önce, konak yerine geldigimde, Müslümanligi arzulamis ve seni tasdik etmis bulunuyordum.

“Yahudilikle benim hiç bir ilgim kalmamis ve ona artik ihtiyacim da yoktur. Hayber’de de artik ne babam, ne de kardesim vardir.

“Sen, beni küfürle, Islâmiyetten birini seçmekte serbest birakiyorsun. Allah ve Resûlü, bana âzad edilmemden ve kavmimin yanina dönmemden daha sevgilidir. Ben onlari tercih ediyorum!”2

Resûl-i Ekrem, Hz. Safiyye ile Hayber’de gerdege girmedi. Sibar mevkiine geldigi zaman ise Hz. Safiyye bu ise muvafakat etmedi. Ancak Hayber’den on iki mil kadar uzaklastiktan sonra Sahba’da muvafakat etti. Peygamberimiz, “Sibar’da konmak istedigim zaman, razi olmamanin sebebi ne idi?” diye sorunca, Hz. Safiyye, “Yâ Resûlallah” dedi, “Yahudilerin yakininda sana bir zararin gelebileceginden korkmustum. Onlardan uzaklasinca emniyete kavustum.”3

Peygamberimiz, onun bu bagliligindan son derece memnun oldu. Resûl-i Ekrem, Sahba’ mevkiinde Hz. Safiyye ile kendisine âit çadirda gerdege girdi.

Peygamber Efendimiz, Hz. Safiyye’nin yüzünde bir darbe çürügü gördü. Sebebini sordu. Hz. Safiyye söyle izah etti:

“Kinâne bin Rebi’ ile evlendigim ilk gece bir rüyâ görmüstüm. Rüyâmda Medine tarafindan bir ayin gelip kucagima düstügüne sâhid oluyordum. Bunu Kinâne’ye anlatinca kizdi ve ‘Sen ancak Hicaz hükümdari Muhammed’e varmak istiyorsun!’ diyerek yüzüme bir tokat vurdu. Onun izi kaldi.”1

Hz. Ebû Eyyubel-Ensarî, kilicini kusanip o gece sabaha kadar çadirinin etrafinda dolasarak Peygamber Efendimizi beklemisti.

Resûl-i Kibriyâ Efendimiz, sabahleyin erken çadirindan çikinca, Hz. Ebû Eyyûb tekbir getirdi. Peygamber Efendimiz onu elinde kiliç, çadirin yaninda görünce, “Yâ Ebâ Eyyûb! Nedir bu halin?” diye sordu.

Bütün gece gözü uyku tutmayan fedakâr Sahabî, “Yâ Resûlallah” dedi, “harpte babasini, kardesini, kocasini, amcasini, akraba ve taallûkatini kaybeden ve henüz yeni Müslüman olan bu kadindan sana bir zarar gelebileceginden korktum da, çadirini bekledim.”2

Resûl-i Kibriyâ Efendimiz, mübârek tebessümleri arasinda, “Allah, seni hayra erdirsin” buyurdu ve arkasindan ona su duâyi yapti:

“Allah’im! Beni koruyarak geceledigi gibi, sen de Ebû Eyyûb’u koru!”3