Medîne'ye DônûS

Medine’ye dönüs

Peygamer Efendimiz, aksamleyin Serif’ten ayrilip geceleri yola devam etti. Zilhicce ayi içinde Medine’ye geldi.3

Hz. Hamza’nin Selma bint-i Ümeys’ten dogan kizi Ümâme, Mekke’ye getirilince üzerinde münakasa çikti.

Peygamber Efendimiz, Hz. Zeyd bin Hârise ile Hz. Hamza’yi birbirine kardes yapmisti. Hz. Zeyd buna istinaden sehâdetinden sonra Hz. Hamza’nin çocuklarinin velisi ve vasisi kendisi oldugunu söyledi ve “Kardesimin kizini görüp gözetmeye, ben daha lâyik ve hakliyim” dedi.

Hz. Câfer bunu duyunca hemen itiraz etti: “Teyze de bir annedir. Hanimim Esmâ bint-i Ümeys, Ümâme’nin teyzesidir. Bu bakimdan onu görüp gözetmeye ben daha lâyik ve hakliyim.”

Hz. Ali ise buna kendisinin daha lâyik oldugunu iddia etti. “Amcamin kizini müsriklerin arasindan çikarip getiren benim” dedi. “Siz ona, neseben benim kadar yakin degilsiniz. Onu görüp gözetmeye ben, sizden daha hakli ve lâyikim!”

Meseleyi neticeye baglamak Hz. Resûlullaha kalmisti. “Ey Zeyd! Sen, Allah’in ve Resûlünün dostusun. Ey Ali! Sen de benim kardesim ve arkadasimsim. Ey Câfer! Sen de bana yaratilis ve huyca en çok benzeyensin” dedikten sonra su karari verdi: “Ey Câfer! Ümâme’yi görüp gözetmeye, sen daha lâyik ve haklisin! Çünkü; onun teyzesiyle evli bulunuyorsun. Kadin ne teyzesi, ne de halasi üzerine nikâhlanip gelemez!”1

Hz. Resûlullah bu hükmü verince, Hz. Câfer sevincinden birden ayaga kalkti. Peygamber Efendimizin çevresinde tek ayak üzerinde seke seke yürümege basladi.

Resûl-i Ekrem, “Ey Câfer! Nedir bu yaptigin?” diye sorunca, Hz. Câfer söyle izah etti:

“Yâ Resûlallah! Habesliler, sevinçlerinden, krallarina böyle yaparlardi. Necasî de bir kimseden hoslandi mi kalkip böyle hareket ederdi.”2