Mukavkis’in ikrari

Mukavkis’in ikrari

Bir gece vakti Mukavkis, Hatib bin Ebî Beltaa’yi huzuruna çagirtti. Yanlarinda sadece tercümani bulunuyordu. Uzun uzadiya konustuktan sonra, Mukavkis sonunda, Müslüman olmadigi halde, Peygamber Efendimizin risâletini ikrar edip söyle dedi:

“Ben, bir peygamberin gelecegini biliyordum. Lâkin Sam’dan çikacagini tahmin ediyordum. Çünkü, daha evvelki peygamberlerin çogu oradan zuhur etmislerdi.

“Gerçi, son peygamberin, Arabistan’da, sertlik, darlik, yoksulluk ülkesinde çikacagini da kitaplarda görmüstüm.

“Allah’in kitabinda sifatlarini yazili buldugumuz peygamberin ortaya çikma zamani da tam bu zamandir. Fakat, ona uymak hususunda, Kibtîler beni dinlemezler. Ben, saltanatimdan ayrilmaya da kiyamayacagim.

“O peygamber, memleketlere hâkim olacak, kendisinden sonra da Sahabîleri bu meydanlarimiza kadar gelip yerleseceklerdir. Sonunda suradakilere galip geleceklerdir.”1

Bu konusmasiyla Peygamberimizin risaletini ikrar eden Mukavkis, ne yazik ki, saltanati elinden gider endisesiyle ne halkina olup bitenlerden bahsetti ve ne de Müslüman oldu.2 Saltanat, hükümdarlik sevgisi onu iman saadetinden mahrum birakti.

Dünya saltanatinin sevgi ve muhabbeti gönlünde agir basip, iman etmeye yanasmayan Mukavkis, bununla beraber Peygamber Efendimize bir mektupla, bazi kiymetli hediyeler ve iki tane de câriye gönderdi.3

Bütün bunlardan sonra Hz. Hatib bin Ebî Beltaa’yi Iskenderiye’den ugurlayan Mukavkis ona, “Sakin, Kibtîler senin agzindan tek kelime bile isitmesinler” dedi.1