Kavme imamet eylesin

Kavme imamet eylesinHazret-i Âişe validemiz anlatır:
Resulullahın son hastalığında ağrısı arttı. Buyurdu ki: (Ebu Bekir’e söyleyin, nasa imam olup, namaz kıldırsın.) Dedim ki, ya Resulallah, babam sizin makamınıza geçince, ağlamasından sesini kimse işitmez. Ömer bin Hattabı emretseniz. Resulullah yine (Ebu Bekir’e söyleyin, kavme imamet eylesin) buyurdu. Anam babam size feda olsun ya Resulallah,babam sizin makamınızda durmaya takat getiremez dedim. Yine buyurdu ki: (Ebu Bekir’e söyleyin, kavme imamet eylesin.)

Ben Hafsa’ya varıp, dedim ki, sen Resulullaha söyle ki, babam Ebu Bekir imamet makamında durursa, ağlamaktan kimse sesini işitmez. Hafsa da söyledi. Resulullah buyurdu ki: (Ben Ebu Bekir diyorum. Siz Ömer diyorsunuz. Ebu Bekir’e söyleyin, kavme imamet eylesin.) Hafsa üzülüp, bana, beni mahzun ettin diyerek gitti. (M. Ç. Güzin)