Mü'min, bir inden iki defa ısırılmaz

“MÜ'MİN, BİR İNDEN İKİ DEFA ISIRILMAZ”

Şâir Ebû Azze, okuduğu şiirlerle müşrikleri cesaretlendirirdi. Bedir Harbi'nde esir düştü. Fidye verecek malı yoktu.
“Yâ Muhammedi Ben âile ve evlad sahibi fakir bir adamım” diye yalvardı. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) onu beş kızına bağışlayıp bir daha Müslümanlar aleyhinde bulunmamak ve harp etmemek şartıyla bedelsiz salıverdi.
Ebû Azze Mekke'ye döndü ve iki defa “Ben Muhammed'in (Aleyhisselâm) elinden hîle ile kurtuldum” dedi.
Uhud Harbi'nde yine müşrikler tarafında idi. Harbden sonra Müslümanlara esir oldu. Hemen “Yâ Muhammedi Beni âileme bağışla” diye yalvarmaya başladı.” Resûlullah Efendimiz (s.a.v.): “Mü'min, bir yılan deliğinden iki kere sokulmaz” buyurdular ve öldürülmesini emrettiler.
Yani mü'min akıllıdır, bir defa hîleye aldansa bir daha aldanmaz. Bazı âlimler: “Dünyâ işlerinde aldanmadığı gibi âhiret işlerinde de iki defa aldanmaz.” demişlerdir.
Ebû Dâvûd Tayâlîsi, bu hadîs-i şerîfi: “Muhakkak mü'min dünyada cezâsını çektiği günahı için âhirette tekrar cezalandırılmaz” diye izah etmiştir.
Hazret-i Ali (k.v.): “Size Allâh'ın kitâbında hakkınızda en hayırlı âyeti haber vereyim mi?” buyurunca yanındakiler “Tabi, bildiriniz” dediler. Buyurdu ki:
“O âyet: ‘Başınıza ne musîbet geldi ise kendi ellerinizin kazancı iledir. Hâlbuki (Allah günahlarınızın) birçoğunu affediyor.' (meâlindeki Şûrâ sûresinin 30.) âyet-i celîlesidir. Resûl-i Ekrem (s.a.v.) Efendimiz bana:
“Ey Ali Dünyada başına gelen bir bela yahut cezâ yahut hastalık ancak kendi kusurundan dolayıdır. Allâhü Teâlâ ise öyle Kerîm ve Halîm'dir ki; dünyada ceza verdiği kuluna âhirette tekrar cezâ vermez. Dünyada affettiği şey için de âhirette affından dönüp tekrar cezâ vermez.”
Bu sebeple İmam Vâhidî merhum tefsirinde diyor ki: “Bu âyet-i celîle Kur'ân-ı Kerîm'deki en ümîd verici âyettir. Zira burada mü'minlerin günahları iki sınıf kılındı. Bir sınıfına başa gelen musibetler günahlara keffâret kılındı. Diğer sınıfını da Allâhü Teâlâ affetti. Hak Teâlâ ise affından dönmeyecek Kerîm zâttır. (Hayâtü’l-Hayevân)