Peygamber efendimizin bir mucizesi

PEYGAMBER EFENDİMİZİN BİR MUCİZESİ

Suheyb-i Rûmî (r.a.) Hazretleri anlattı: Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) için bir yemek hazırladım. Ashâbı ile oturuyorlardı. Onu evime götürmek için ayağa kalktım ve ikimiz yemeğe gidelim diye işaret ettim.
“Yanımdakiler de birlikte mi?” diye işâret ettiler.
“Hayır” dedim. Sükût buyurdular. Ben yerimde ayakta bekledim. Bana tekrar baktıklarında işâretle tekrar davet ettim. Yine: “Yanımdakilerle beraber mi?” buyurdular. “Hayır” dedim.
Üçüncü defa da yanındakilerle beraber mi diye işâret buyurunca “Evet, onlar da gelsinler” diye işâret ettim. Hâlbuki hazırladığım şey pek az idi.
O toplulukla birlikte teşrîf buyurdular. Tamamı yemekten yediler ve yemek yine de arttı. (Hilyetü'l-Evliyâ)
HAZRET-İ OSMAN’IN BAZI VASIFLARI VE FAZİLETLERİ
Hazret-i Osman-ı Zi'nnûreyn, orta boylu, iri omuzlu, güzel yüzlü, gür sakallı ve esmerdi. Âlim ve fâzıl, âbid ve sâlih, cömert ve kerîm, halîm ve selîm pek nâzik ve mahcub, Kureyş indinde gayet övülmüş ve sevilen bir zât idi.
Hazret-i Sıddîk'ın daveti üzerine îman edenlerin birincisidir. Önce Habeşistan'a ve daha sonra Medîne-i Münevvere'ye hicret etmiştir. İslâm dîninin güçlenmesi için malıyla çok hizmet etmiştir. Resûl-i Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem) Hazretleri: “Osman, cennette benim refîkimdir (arkadaşımdır)” buyurmuştur.
Hilâfet müddeti, on iki seneden on iki gün noksandır. Ömrünün sonunda büyük fitne ortaya çıkınca âsîler elinde şehit olmuştur. (Radıyallâhu Anh)
Hazret-i Osman ve Hazret-i Ali ikisi de Resûlullâh'ın dâmadıdır. İkisi de “Aşere-i Mübeşşere” (cennetle müjdelenen on kişi)dendir.
Bir gün Hazret-i Ali (k.v.), hutbede: “Ey insanlar! Hazret-i Osman'la benim misâlim Allahü Teâlâ Hazretlerinin “Biz, ehl-i cennetin kalblerindeki kini çıkarttık.” meâlindeki (Hıcr sûresi, 47.) âyet-i kerîmesinin kavl-i şerifi gibidir” diye buyurmuştur. Bu âyet-i kerîme cennet ehli, cennete girdiklerinde kalblerinde birbirine karşı düşmanlık kalmayacağını beyan buyurmaktadır. (A. Cevdet Paşa, Kısas-ı Enbiyâ)