Rasulûllah’tan Bir Duâ Örneği: Teheccüd Duası

İbn-i Abbas -radyallâhu anhümâ- anlatyor:

Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in geceleyin namazdan çıkınca şu duây okuduğunu işittim:

“Allâh’m! Sen’den, katndan vereceğin öyle bir rahmet istiyorum ki, onunla kalbime hidâyet, işlerime nizâm, dağnklğma tertip, içime kâmil îman, dşma amel-i sâlih, amellerime temizlik ve ihlâs verir, rzâna uygun istikâmeti ilhâm eder, ülfet edeceğim dostumu lutfetder ve beni her çeşid kötülüklerden korursun!

Allâh’m, bana öyle bir îman, öyle bir yakîn ver ki, artk bir daha küfür (ihtimâli) kalmasn. Öyle bir rahmet ver ki, onunla, dünya ve ahirette Sen’in nazarnda kymetli olan bir mertebeye ulaşaym.

Allâh’m! Hakkmzda vereceğin hükümde lütfunla kurtuluş istiyorum, (kurbuna mazhar olan) şühedâya has makamlar niyâz ediyorum, bahtiyar kullarn yaşayşn diliyorum, düşmanlara karş yardm taleb ediyorum!

Allâh’m! Anlayşm kt, amelim az da olsa (dünyevî ve uhrevî) ihtiyaçlarm Sen’in kapna getiriyor (karşlanmasn Sen’den taleb ediyorum). Rahmetine muhtâcm, hâlimi arzediyorum. (İhtiyacım ve fakrım sebebiyledir ki) Ey işlere hükmedip yerine getiren, kalplerin ihtiyâcn görüp şifâyâb klan Rabbim, denizlerin aralarn ayrdğn gibi benimle cehennem azâbnn arasn da ayrman, helâke dâvetten, kabir azâbndan koruman diliyorum.

Allâh’m! Kullarndan herhangi birine verdiğin bir hayr veya mahlûkâtndan birine va’dettiğin bir lütuf var da buna idrâkim yetişmemiş, niyetim ulaşamamş ve bu sebeple de istediklerimin dşnda kalmş ise ey Âlemlerin Rabbi, onun husûlü için de Sana yakaryor, bana rahmetinle onu da ihsân etmeni Sen’den istiyorum.

Ey Allâh’m! Ey (Kur’ân gibi, dîn gibi) kuvvetli ipin, (şeriat gibi) doğru yolun sâhibi! Kâfirler için cehennem va’dettiğin kyâmet gününde, Sen’den cehenneme karş emniyet, arkadan başlayacak ebediyet gününde de Huzûr-i Kibriyâ’na ulaşmş mukarrebîn meleklerle, (dünyada iken çok) rükû ve secde edenler ve ahidlerini yerine getirenlerle birlikte cennet istiyorum. Sen snrsz rahmet sâhibisin, Sen hadsiz bir muhabbet sâhibisin, Sen dilediğini yaparsn. (Dilek sâhipleri ne kadar çok, ne kadar büyük şeyler isteseler bile hepsini de yerine getirirsin.)

Allâh’m! Bizi, saptmayp saptrmayan, hidâyete ermiş hidâyet rehberleri kl. Dostlarna sulh (vesilesi), düşmanlarna da düşman kl. Sen’i seveni (Sana olan) sevgimiz sebebiyle seviyoruz. Sana muhâlefet edene, Sen’in ona olan adâvetin sebebiyle düşmanlk ediyoruz.

Allâh’m! Bu bizim duâmzdr. Bunu fazlınla kabul etmek Sana kalmştr. Bu, bizim gayretimizdir, dayanağmz Sen’sin.

Allâh’m! Kalbime bir nûr, kabrime bir nûr ver; önüme bir nûr, arkama bir nûr ver; sağma bir nûr, soluma bir nûr ver; üstüme bir nûr, altma bir nûr ver; kulağma bir nûr, gözüme bir nûr ver; saçma bir nûr, derime bir nûr ver; etime bir nûr, kanma bir nûr ver; kemiklerime de bir nûr ver!

Allâh’m nûrumu artr, (söylediklerimin hepsine bedel olacak) bir nûr ver, (söylemediklerimi de ihâta edecek) bir nûr ver!

İzzeti bürünmüş, onu kendisine alem edinmiş olan Zât’ tesbîh ederim. Büyüklüğü bürünmüş ve bu sebeple kullarna bol bol ikrâmlarda bulunmuş olan Zât’ tesbîh ederim. Tesbîh ve takdîs sâdece kendine layk olan Zât’ tesbîh ederim. Fazl u nîmetler sâhibi Zât’ tesbîh ederim. Azamet ve kerem sâhibi Zât’ tesbîh ederim. Celâl ve ikrâm sâhibi Zât’ tesbîh ederim. O bütün noksanlardan münezzehtir.” (Tirmizi, Deavât 30/3419)