Kalbini Açmak İçin Örtünmelisin

Kalbini Açmak İçin Örtünmelisin Gözkapağı “Seninle dış dünya arasındaki mesafe incecik bir örtü kadar. Kendi içine odaklanmak için bu örtüye ihtiyacın var. En yakınındaki örtü göz kapaklarındır. Şimdi gözlerini kapat. Gözkapakların gözlerinin üzerinde nasıl da kaydı. Hissettin mi? Şimdi örtündün. Örtündün ve zenginleşeceksin. Çok şey bulacaksın bu örtünün altında. Hazır mısın? Kapanmış gözlerinin örtüsünü hisset şimdi. Göz kapaklarına odaklan. Bu zarif örtü seni kendine götüren bir yola dönüşecek. Kendini bulacaksın örtünün altında. Örtü seni senden saklamayacak. Seni sana gösterecek. İçine odaklanacaksın şimdi. İçine. Derinliğine. Varoluşuna doğru gideceksin. Öyle derinsin ki. Gözlerine baktın mı hiç? Gözlerine bakınca ruhunun derinliğini gördün mü? Ruhunu göremezsin. Ancak gözlerine bakarsan ruhunun derinliğini görürsün. Örtündün şimdi. Gözlerin kapalı görünüyor. Endişelenme. Kalp gözün açıldı. Kalbin gözlerinin göremediklerini gösterecek sana. Hadi şimdi nefesine odaklan. Yavaşça nefes alıyorsun. Nefes alışlarını dinle. Duyuyor musun? Duyduğun ses sana aittir. Hayatta oluşunun sesi bu. Hayatın bir nevi sende uyandırdığı yankı. Hayatı dinlemek istediğinde nefesini dinle. Şimdi içine çektiğin hava ile dışarı verdiğin havanın seslerini ayrı ayrı dinle. İkisine ayrı ayrı odaklan. Yavaş yavaş nefes alıyorsun şimdi. Sakince. Koşuşturmaların kesildi. Yavaşladın. Durmadın ama. Hiç durmayacaksın. Ölsen bile durmayacaksın. Şimdi kaslarını farket. Başının ağırlığını hisset. Hissediyorsun değil mi? Sana verilenlere odaklan. Farkediyorsun. Bedenin sana verilen bir emanet. Bütün dikkatinle sana verilen bedenini algılıyorsun. Kalb atışlarını duyuyor musun? Duyuyorsun. Güzel. İyice dinle kalbinin tiktaklarını. Bütün bedenine kan pompalıyor kalbin. Kanın içinde neler yokki. Rabbin kanına ihtiyacın olan herşeyi yükledi. Her hücrene ulaşmak için yola çıktı. Her kalp atışın hücrelerinin rızkını taşıyor. Şimdi hayatı hissediyorsun. Gözlerin kapalı değil. Sadece zarif bir örtü ile örtülü. Anneciğin ve babacığın geceleri senin üzerini örterdi ya. Öylesine zarif bir örtü ile örtülüsün işte. Rüzgarın sesini dinliyorsun. Rüzgar tenine çarpıyor. Rüzgarın ne dediğini duyuyor musun? Merhamet elçiliği yapıyor rüzgar. Sana elçi olarak gelmiş. Baksana bedenine tık tık vuruyor. Hadi dinle onu. Mutlak bir rahmetten haber getiriyor. Ağaçların uğuldamasına odaklan şimdi. Yaprakların O'nu anmasını duyuyor musun? Sakinliği hissediyorsun. Sonsuz yumuşuklık sarmış her yanını. Kasların gevşiyor. Ruhunu sıkıntıları her nefesini alıp verdiğinde dışarı çıkıyor. Her nefesi aldığında sonsuz rahmetin sonsuz yumuşaklığı içine doluyor. Her nefes alışında kainatla daha çok bütünleşiyorsun. Sen ve kainat yok şimdi. “Biz” var. Kainatla arandaki mesafe iyice daralıyor. Bu mesafenin kapanmasını bekleme ama. Bu mümkün olmayacak. Her ikiniz de yaratılmış birer varlıksınız. Her ikiniz de Onu anıyorsunuz. Yalnızlığının yatıştığını duyuyorsun. İçine sonsuz rahmetin tecellisi doluyor. Kalbindeki boşluk sonsuz rahmetle doluyor. Çiçeklerin kokusu geliyor burnuna. Toprağın kokusu ciğerlerine kadar doluyor. Ciğerlerin tertemiz kokan hava ile dolu. Bu koku bütün bedenine yayılıyor. Rüzgar tekrar bedenine dokunuyor. Sesler her yanını sarıyor. Yalnızlığın gevşiyor. Sonsuz isimlerin tecellileri seni sarıyor. Hissediyor musun? Gözlerin incecik bir örtü ile hala kapalı. Ama ruhun sonuna kadar açık. Duygularının derinliğini görüyorsun zarif bir örtü ile örtülü gözlerinle ama açık olan kalbinle. Kalbin gözlerini açmış sonuna kadar. Ne kadar sessizsin ama ne kadar çok ses var içinde. Kalbindeki duyguların sesini duyuyorsun. Kalbin ne kadar sevildiğini hissediyor. Değerli olduğunu hissediyor kalbin. Dinliyor musun? Duyuyor musun? Karşılığını vermek istemez misin? Bunu farketmen ilk karşılık vermendir. Onun seni sevdiğini farkedip bunu kalbinin en derin ve özel köşesinde tutmak istiyorsun. Hiç unutmak istemiyorsun bunu. Ona teşekkür ediyorsun. Botanik bahçesinde seyrettiğin çiçeklerin renklerini gözünün önüne getir. Binlerce çeşit sanat kalbine akıyor. Venüs yıldızının parıltısını hatırlıyor musun? Nasıl da sakin sakin duruyordu o gece seyrettiğinde bu yıldızı. İstersen venüse selam söyle. Seni de beni de yaratan O diyebilirsin. Şimdi yine nefesini hisset. Ne kadar derinsin. Ne kadar çok şey var içinde farkettin mi? Kainat kadar genişsin. İhtiyacın olan şey incecik ve zarif bir örtü. Örtü insanı zenginleştirir. Anladın mı? Artık gözlerini açabilirsin. Kalbin açıkken artık kendini ve kainatı daha derinden seyredebilirsin. Kalbini açmak için ise önce örtünmelisin.”