Sen bizim evimizin nuruydun,
Sen bizim evimizin nuruydun,ocağımızı tüttüren meleğimizdin,evimizin bereketiydin...
Sen gideli aramızdan ocağımız söndü,üşümeye başladık.
Senin anılarına saygıda kusur etmedik annem...
En ufak kızın senin durduğun ocağın başında duruyor,
Aynı senin gibi yemek pişiriyor.
Kimsenin yemeği senin ki kadar karın doyurmuyor ya da bereketimizi yitirdik senle...
Sen gidince ben kocaman oldum annem… Belki anne olmadım ama analığı anladım annem...
Çok yalnız kaldık ardından.
Acıyla doldu içimiz.
Gülemiyoruz eskisi gibi.
Her gülüşümüzün içinde gözyaşları saklı artık...
Kokun, sesin rüyalarımızda…
Sana yirmi yıl için çok şey borçluyum annem...
Bütün varlığımla teşekkür ediyorum,hakkını ödeyemeyeceğimi biliyorum.
Sımsıkı tutunuyorum sana annem...
İçimde öğrettiğin doğrular,verdiğin emekler var.
Hiçbir canlıya zarar vermemeye, elimden geldiği kadar yardım etmeye çalışıyorum.
Dualar alıyorum; hepsi sana gelsin annem.
Yattığın yer nur; mekanın cennet olsun...
Sen hep bizimlesin.
Seni çok seviyorum canım annem...
