Bu hadisi sahih midir kaynağı nedir ?

Bu hadisin kaynağı nedir ? Belirtilen kaynak ölüm ve ötesi tarihinde bu hadis geçmemektedir ?

Ebubekir b. Ebi’d-Dünyâ… Muafa b. İmrân’dan rivayet etti ki; Rasûlul*lah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:

“Cennette, Tûbâ denen bir ağaç vardır. Eğer imkân verilseydi de rahvan ata binmiş bir süvari onun gölgesinde gitmiş olsaydı, yüz sene müddete onun gölgesinde giderdi. Yaprağı yeşil zümrüttendir. Çiçekleri sarı örtülerdir. Et*rafı (dalları) ipek ve atlastandır. Meyvesi, güzel elbiselerdir. Zamkı, zencefil ve baldır. Vadisi, kızıl yakuttan ve yeşil zümrüttendir. Toprağı misk, otları da safrandır. Yakıtsız ısınır. Dibinden selsebil (tatlı su) ve saf şarap ırmağı fışkırır. Gölgesi, cennet ehlinin meclislerinden biridir. Ona alışıp ısınırlar. Orada hepsi konuşurlar. Bir gün onlar orada konuşup sohbet etmekleyken melekler onlara yakuttan develeri sürüp getirirler. O develere ruh üflenmiş-tir. Yularları altın zincirdir. Yüzleri kandil gibidir. Üzerlerinde, levhaları in*ci ve yakuttan olan palanlar vardır. Palanlar, inci ve mercanla işlenmiştir. As*tarları kızıl altındandır. Atlas ve erguvanla örtülmüştür. Melekler bu devele*ri cennetlikler için çöktürürler. Onlara: “Rabbiniz size selâm söylüyor. Du*rumunuzu görmek için sizi ziyaret etmek istiyor ki, siz de O’nu gorebilesi-niz; O’na selam veresiniz, O da sizi sevsin, O’nunla konuşasınız, size olan lutfunu artırsın. Çünkü O büyük lütuf ve geniş rahmet sahibidir.

Cennetliklerden her biri bineğinin başına geçer. Sonra düzgün bir saf ha*linde yola koyulurlar. Bu kafilede kimse kimseyi geçmez. Birinin devesinin kulağı, diğerinin kulağının hizasını geçmez. Bir devenin dizi, diğerinin dizi*nin hizasını geçmez. Cennet ağaçlarından hangisinin yanına varırlarsa, o ağaç onlara mutlaka meyvesini hediye olarak verir. Saflarının bozulmasını istemediğinden dolayı, yollarından çıkıp bir kenara çekilir ki iki kişinin ara*sını ayırmasın.

Her istediğini yapacak gücosahib olan Allah’ın huzuruna çıkarıldıkla*rında Allah onlara mübarek yüzünü gösterir. Büyüklük ve yücelikle onlara tecellide bulunur. Onlar Rablerini görünce: “Rabbimiz sen selâmsın. Selâm sendendir. Ululuk ve ikram hakkı senindir.” derler. Aziz ve Celi) olan Rab-leri de onlara der ki: “Doğrusu selâm benim. Selâm bendendir. Ululuk ve ik*ram hakkı benimdir. Vasiyetimi yerine getiren, hukukuma riâyet eden, gıya*ben benden korkan, her hâl-ü kârda benden çekinen kullarıma merhaba diyo*rum.” Kullar O’na derler ki: “Üstünlüğüne ve mekânının yüceliğine yemin ederiz ki; senin kadrini hakkıyla bilemedik. Bütün haklarını sana ödemedik. Sana secde etmemize izin ver.” Rableri onlara der ki: “Sizden ibadet yükünü kaldırdım. Bedenlerinizi rahatlandırdım. Çünkü (dünyadayken) bedenlerini*zi benim için çok yordunuz; yüzlerinizi zelil kıldınız. Şimdi ise ruhuma, rah*metime, ikramıma kavuştunuz. Dileyin benden ne dilerseniz. Temennide bu*lunun ki temenni ettiğiniz şeyleri size vereyim. Bugün sizleri amelleriniz ka*dar değil, rahmetim, ikramım, geniş lutfum, ululuğum, mekânımın üstünlü*ğü ve sânımın yüceliği kadar mükâfatlandıracağım.“

Kullar dilek ve temennilerde bulunmaya devam ederer. Öyle ki en az di*lekte bulunan kimse, -Cenab-ı Allah’ın yarattığı günden yok edeceği güne kadar İçinde var olmuş ve olacak şeyler de dahil olmak üzere- tüm dünya ka*dar dilekte bulunur. Aziz ve Celil olan Allah onlara şöyle buyurur: “Çok az dilekte bulundunuz. Size lâyık olmayan şeylerle yetindiniz. Dileyip temenni ettiğiniz şeyleri sizin için vacip kıldım, (onları muhakkak size vereceğim) soylarınızı size kalacağım. Dilemekte hayal edemediğiniz şeyleri dahi size vereceğim.“

Bu zayıf, garip ve mürsel bir hadistir. En iyimser deyişle bu, seleften bi*rinin sözü olabilir. Bazı râvilerinin vehmi bunu merfu bir rivayet olarak gös*termiştir. Aslında öyle değildir. Doğrusunu Allah bilir.

Kaynak Konu:http://www.kevserdenizi.com/66576-ce...nlatmalar.html