Babalar ve kizlari
BABA: Ne kadar da güzel. Şimdi bu küçük şey benim kızım mı? Gözleri de bana ne çok benziyor.
KIZI: Bu gözlerini benden ayırmayan adam babam olsa gerek.
BABA: Prensesim, benim güzel kızım. Söyle bakalım baban sana ne alsın?
KIZI: En çok babamı seviyorum. Babam niye annemle yatıyor. Hep benimle uyusun istiyorum, başkasını sevmesin.
BABA: Gittikçe yaramaz oluyor, kime çekti bu kız?
KIZI: Ben babama aşığım. Büyüğünce babam gibi bir erkekle evleneceğim. Babam bu ay harçlığımı arttırır mı?
BABA: Ne kadar da çabuk büyüyor. Eve de gittikçe geç kalmaya başladı, bu gidişle başına bir şey gelecek. Sanırım daha sert konuşmalıyım.
KIZI: Babam yüzünden arkadaşlarımla istediğim kadar vakit geçiremiyorum. Bana baskı uygulamasından nefret ediyorum. Ne zaman özgür olacağım.
BABA: Artık sözümü dinlemiyor. Giderek benden uzaklaşıyor. Kendi parasını da kazanmaya başladı ya, bana ihtiyacı kalmadı tabii. Uzun süredir tatlı bir iki laf geçmedi aramızda zaten. Evide sürekli erkekler arıyor. Galiba kızım elden gidiyor.
KIZI: Her dediğime alınıyor, beni bir türlü anlamıyor, hele geçen gün giydiğim mini eteğe karışmasına ne demeli. Evden ayrılıp kendi hayatımı kurmalıyım. Çocuk muamelesi görmekten bıktım artık.
BABA: Bir gün bunun olacağını biliyordum işte, evleniyor. Zaten aramızda eskisi gibi değildi. Şimdi birde kocası var. Prensesim beni terk ediyor.
KIZI: Böyle bir günde bile o mutsuz ifadeyi takınmasının ne lüzumu var ki? Biliyorum, onu bir türlü içine sindiremiyor. Bu nedenle bu surat. Kendi hayalindeki damat değil ya! Sanki birlikte yaşayacak olan o.
BABA: Çok az görüşüyoruz, daha sık bir araya gelsek ne iyi olur. Hem torunlarımı da özlüyorum. Kendi arkadaş çevrelerinden fırsat bulup bize gelmiyorlar ki…
KIZI: Babamları da çok ihmal ediyorum galiba. Yine telefonda sesi çok üzgündü. Hafta sonu onlara sürpriz yapmak en iyisi…
BABA: Kızım benim entelektüel düzeyimi yeterli kılmıyor. Ona göre çağın gerisinde düşünüyormuşum. Oysa küçükken derslerine hep ben yardım ederdim. Anlayamadığı tüm problemleri bana çözdürüyordu. Şimdi beni beğenmiyor. Bir daha onunla politik tartışmalara giremeyeceğim.
KIZI: Babam giderek daha da çok çocuk gibi davranıyor. Sürekli bir şeylerden yakınıyor. Gerçi son zamanlarda sağlığı da iyi değil ama. Ya ona bir şey olursa? Zaten hiçbir zaman dilediği gibi bir evlat olamadım.
BABA: Kızımın mutlu bir yuvası olması ne güzel. Gözüm arkada gitmeyeceğim. Her şeyi kendi başardı, onunla gurur duyuyorum.
KIZI: Babam için çok endişeleniyorum. Onu kaybetmeye hazır değilim. İlaçlarını da hep ihmal ediyor zaten. Allah’ım onu benden alma.
BABA: Dünya da mutlu kal kızım!
KIZI: Seni çok özleyeceğim ve arayacağım babacığım. Şimdi ben kime danışacağım, bana kim yardım edecek? Ne olur gittiğin yerde çok mutlu ol. Ve hep yanımda olduğunu hissettir, ne biliyim arada sırada işaretler yolla mesela. Ahh babacığım! Sensiz ben nasıl yaşayacağım.
KADIN: Sen gideli, seni daha iyi anlıyorum, canım babacığım. Keşke seni hiç üzmeseydim demeyeceğim çünkü “Keşke” lerin hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini biliyorum. Yinede beni duyuyorsan, lütfen seni üzdüğüm her gün için çok ama çok pişman olduğumu bil olur mu?:005::005:
