"Tabiî afet" sözünde bir kerahet var mıdır?

Ekrem Özden: “Tabiî afet” sözünde bir kerahet var mıdır? Varsa nedir?”


Risale-i Nur’da bu kavram için afat-ı semaviye1 veya musîbet-i semaviye2 ifadeleri kullanılıyor. Bu ifadelerde âfet ve musîbetlerde tasarrufun semavî olduğuna, söz ve yetkinin doğrudan doğruya Allah’a ait olduğuna vurgu vardır. Ki âfet fiilini tam tesbit eden ifadeler bunlardır.

Dolayısıyla âfet ve musîbetlerde tasarruf semavîdir, tabiatın değildir. Tabiat fail değil ki tasarruf sahibi olsun.
Tevhid inancımıza uygun olanı, “semavî âfet” sözcüğüdür. Birisinden tabiî âfet sözcüğünü duyduğumuzda ise, Allah’ın tabiat ile ilgili tasarrufu manasında algılamak doğru olanıdır.


Dipnotlar: 1- Şuâlar, s. 274; Kastamonu Lâhikası, s. 17, 98, 174, 200; Sikke-i Tasdik-i Gaybî, s. 51.
2- Kastamonu Lâhikası, s. 79, 174; Sikke-i Tasdik-i Gaybî, s. 51.