http://www.diniyazilar.com/wp-conten...davetlerin.jpg
O gün giderken, hiçbir zaman bu kadar kendinden emin olacağını düşünmediği geldi aklına. Hani insanın bir ayağı bir adım öne çıkar da öteki ayağı bir türlü kımıldayıp yanına gelmez. Çaresiz geri gider başarısız hamlesinden sonra.
O gün giderken daha önce hiç bu kadar kararlı ve güçlü olmadığını farketti. Bu gidiş farklıydı diğerlerinden.
Kara gecelerinde oturup gökyüzünü seyrederken, “Allah’ım benim için mi yarattın bu gizine varılamaz geceleri” derken, neyi aradığını bile bilmiyordu.
Sadece konudan konuya atlayan, sık sık yön değiştiren, sonra dönüp dolaşıp aynı yere gelen zihni tüm evreni, dünyayı, insanları, yakınlarını düşünüp yorgun argın, aradığını bulamamış halde tekrar köşesine dönüyordu.
Evet bu kesinlikle başka bir gidiş. Artık zamanı gelmiş, olgunlaşmış ve kabına sığmayan bir gidiş.
Davet edene ben gelemiyorum diye mazeret sunulacak bir sebep de yok artık.
Davet eden bütün gerçeklerini sermiş önüne gel diyor artık, vakit tamamdır…
Ya gel davetime yada sen de herkes gibi ol!!!
Ve gitti…Arkasına bakmadan, sessizce…
Aylar sonra geride bıraktıklarını hiç özlemediğini, pişmanlık duymadığını, keşkeli cümleler kurmadığını fark etti hayatında ilk kez.
Ve aylar sonra davet edenin şu sözünü okudu, okudu, okudu ta içine çekti… Gözyaşlarına boğularak.
Mücadele
22: Allah’a ve ahiret gününe iman eden hiçbir topluluğun; babaları, oğulları, kardeşleri, yahut kendi soy-sopları olsalar bile, Allah’a ve Rasûlüne düşmanlık eden kimselere, sevgi beslediğini göremezsin. İşte Allah, onların kalplerine imanın huzurunu vermiş ve onları kendi katından bir ruh ile desteklemiştir. Onlara, içlerinden ırmaklar akan ve içlerinde sonsuz kalacakları cennetler verecektir. Allah onlardan razı olmuş, onlar da Allah’tan razı olmuşlardır. İşte onlar, Allah’ın tarafında olanlardır. İyi bilin ki; Allah’ın tarafında olanlar, kurtuluşa erenlerin ta kendileridir.
