Osmanlıca Türkçe Sözlük - o -

O

OBÜS - Ask: Dikey veya dalıcı atış yapabilen, oldukça kısa namlulu top.

OD - Ateş, nar.

OĞLAK - Keçi yavrusu.

OK - Yay veya keman denilen kavis şeklinde bükülmüş bir ağaç çubuğa gerili kirişe takılarak uzağa atılan ucu sivri demirli ince ve kısa değneğe verilen addır.

OKİYYE (Veya hemzenin hazfı ile "Vekiyye") - Eskiden kullanılan bir ağırlık ölçüsü.

OKKA - Eskiden kullanılan bir ağırlık ölçüsü. Dörtyüz direm ağırlık. Okiyye.

OLİGARŞİ - Siyasi iktidarın, bir zümreden olan kişilerin elinde bulunması.

ORAN - Ölçü, Tahmin, Keşif.

ORDU - Bir devletin dinini, namusunu, vatan ve istiklâlini her çeşit yabancı taarruz ve tecavüzüne karşı koruyan asker

ORDU-YU MÜBLÂ - Perişan edilmiş, dağıtılmış ordu.

ORDUGÂH - Ordunun konakladığı yer. Açıkta konaklayan ordunun konaklama yeri.